ILPP5/4512-1-72/15-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych znajdujących się w Strefie Inwestycyjnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych znajdujących się w Strefie Inwestycyjnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lipca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Gmina jest właścicielem terenów znajdujących się w obszarze, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod przemysłowo-usługową strefę (dalej również: Strefa A. lub Strefa Inwestycyjna).

Strefa A. została oddana do użytkowania w 2011 r. Część z działek znajdujących się w Strefie została sprzedana na rzecz prywatnych inwestorów, którzy na nabytych działkach posadowili budynki gospodarcze. Warunkiem zawarcia transakcji sprzedaży przedmiotowych działek było ich uzbrojenie przez Gminę. Z tytułu sprzedaży działek Gmina odprowadziła VAT należny. Pozostałe działki w Strefie przeznaczone są również na sprzedaż.

Podkreślenia wymaga przy tym, że Gmina dzierżawi na rzecz B. całą infrastrukturę wodno-kanalizacyjną znajdującą się w Strefie A., tj. również w części, znajdującej się na działkach, które nie zostały jeszcze sprzedane.

W związku z uzbrojeniem Strefy, Gmina poniosła wydatki inwestycyjne. W przyszłości, Gmina może również ponosić kolejne wydatki, zarówno inwestycyjne jak i bieżące związane z utrzymaniem Strefy Inwestycyjnej. Aktualnie, ponosi również wydatki bieżące związane z utrzymaniem Strefy A., tj. koszty energii związane z funkcjonowaniem Strefy. Wydatki te są dokumentowane przez dostawcóww.ykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT należnego.

W piśmie z dnia 15 lipca 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wyjaśnił co następuje:

1. W związku z zawartą w opisie sprawy informacją o treści: "Gmina jest właścicielem terenów znajdujących się w obszarze, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod przemysłowo-usługową strefę A. (dalej: Strefa A. lub Strefa Inwestycyjna). Strefa A. została oddana do użytkowania w 2011 r.", Gmina wskazuje, że przez sformułowanie "Strefa A. została oddana do użytkowania w 2011 r." należy rozumieć, że na podstawie dokumentu OT Strefa A. została przekazana do eksploatacji w 2011 r., a więc majątek powstały w wyniku zrealizowanej inwestycji jest kompletny i zdatny do używania.

Zdaniem Gminy, oddanie Strefy A. do użytkowania nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, jednakże przedmiotowy majątek pośrednio służy Gminie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. do sprzedaży nieruchomości, która zdaniem Gminy podlega opodatkowaniu VAT i nie korzysta ze zwolnienia z tego podatku.

Ponadto, Gmina wskazuje, że od dnia 1 lipca 2012 r. infrastruktura wodno-kanalizacyjna będąca efektem zrealizowania przedmiotowej inwestycji stanowi przedmiot dzierżawy na rzecz B. Sp. z o.o. (dalej: B.).

2. Gmina poniosła nakłady inwestycyjne na uzbrojenie terenu Strefy Inwestycyjnej w latach 2008-2011. Wartość inwestycji przekroczyła 15 tys. zł. Jak wskazała Gmina w opisie sprawy, oddanie do użytkowania miało miejsce w 2011 r. Ponadto, zdaniem Gminy, oddanie Strefy A. do użytkowania nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, jednakże pośrednio związanych z działalnością opodatkowaną VAT, tj. sprzedażą nieruchomości.

3. Gmina od 1 lipca 2012 r. dzierżawi na rzecz B. infrastrukturę wodno-kanalizacyjną znajdującą się w Strefie Inwestycyjnej.

4. Pierwsza transakcja sprzedaży działki w Strefie Inwestycyjnej miała miejsce 7 listopada 2007 r., a jej warunkiem było zapewnienie przez Gminę kontrahenta dokonującego zakupu przedmiotowej działki o wykonaniu na jej terenie uzbrojenia.

5. W związku z zawartą w treści opisu sprawy informacją "Warunkiem zawarcia transakcji sprzedaży przedmiotowych działek było ich uzbrojenie przez Gminę", Gmina wskazuje, że:

6. W związku z informacjami zawartymi w opisie sprawy o treści: "W przyszłości, Gmina może również ponosić kolejne wydatki, zarówno inwestycyjne jak i bieżące związane z utrzymaniem Strefy Inwestycyjnej", Gmina w chwili obecnej nie jest w stanie wskazać, jakie wydatki inwestycyjne związane ze Strefą Inwestycyjną będzie ponosiła w przyszłości. Niewykluczone jest, że ich wartość przekroczy 15 tys. zł. Natomiast w zakresie wydatków bieżących związanych z nieruchomościami znajdującymi się w Strefie Inwestycyjnej, które jeszcze nie zostały sprzedane aczkolwiek zgodnie z zamierzeniami Gminy przeznaczone są na sprzedaż, Gmina może ponosić m.in. koszty związane z zachowaniem porządku na ich terenie oraz zużyciem energii elektrycznej w celu oświetlenia Strefy Inwestycyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy sprzedaż terenów znajdujących się w Strefie A., w przypadku, gdy przeznaczenie danej działki pod przemysłowo-usługową strefę inwestycyjną wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podlega opodatkowaniu VAT i nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż terenów znajdujących się w Strefie A., o wynikającym z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczeniu pod przemysłowo-usługową strefę inwestycyjną podlega opodatkowaniu VAT i nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wykładnia cytowanego powyżej przepisu ustawy o VAT wskazuje jednoznacznie, że ma on zastosowanie m.in. do gruntu, rozumianego na kanwie ww. ustawy jako rzecz.

Konsekwentnie, sprzedaż działek dla celów opodatkowania VAT powinna być traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W związku z wprowadzoną w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT definicją terenów budowlanych, wyraźnie określającą, że przez tereny budowlane rozumieć należy grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnienie z opodatkowania odnosi się do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Mając na uwadze powyższe, Gmina stoi na stanowisku, że w analizowanej sytuacji, tj., gdy przeznaczenie przedmiotowych działek pod przemysłowo-usługową strefę inwestycyjną wynika z klasyfikacji w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego, nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ponadto, jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniami określonymi w ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia I stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia I stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podstawowa wynosi 23%.

Zatem, w ocenie Gminy, w przypadku, gdy zgodnie z treścią któregokolwiek ze wskazanych na wstępie dokumentów dana działka przeznaczona jest pod przemysłowo-usługową strefę inwestycyjną, jej odpłatna dostawa nie jest objęta zwolnieniem z opodatkowania, przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i konsekwentnie podlega opodatkowaniu VAT według podstawowej stawki tego podatku (obecnie 23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonane zostaną przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ww. ustawy, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

Jak wynika z treści art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, nieruchomości będące własnością jednostki samorządu terytorialnego (np. gminy), mogą być przedmiotem obrotu, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

W myśl art. 28 ust. 1 ww. ustawy, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Warunki zbycia nieruchomości w drodze przetargu obwieszcza się w ogłoszeniu o przetargu. Warunki zbycia nieruchomości w drodze bezprzetargowej ustala się w rokowaniach przeprowadzanych z nabywcą (art. 28 ust. 2 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest właścicielem terenów znajdujących się w obszarze, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod przemysłowo-usługową Strefę Inwestycyjną. Strefa została oddana do użytkowania w 2011 r. Część z działek znajdujących się w Strefie została sprzedana na rzecz prywatnych inwestorów, którzy na nabytych działkach posadowili budynki gospodarcze. Warunkiem zawarcia transakcji sprzedaży przedmiotowych działek było ich uzbrojenie przez Gminę. Z tytułu sprzedaży działek Gmina odprowadziła VAT należny. Pozostałe działki w Strefie przeznaczone są również na sprzedaż. Pierwsza transakcja sprzedaży działki w Strefie Inwestycyjnej miała miejsce 7 listopada 2007 r., a jej warunkiem było zapewnienie przez Gminę kontrahenta dokonującego zakupu przedmiotowej działki o wykonaniu na jej terenie uzbrojenia. Warunkiem zawarcia transakcji sprzedaży przedmiotowych działek było ich uzbrojenie przez Gminę, przy czym:

Na tle powyższego Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, że sprzedaż opisanych działek (gruntów niezabudowanych) zlokalizowanych w Strefie Inwestycyjnej korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a zatem będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno jednak w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy nadmienić, ze dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym - jak wyjaśniono wyżej - o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesadzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sprzedał i planuje jeszcze sprzedawać działki, grunty niezabudowane zlokalizowane w Strefie Inwestycyjnej, która zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest terenem przeznaczonym pod zabudowę przemysłowo-usługową. Przedmiotem dokonanych oraz planowanych transakcji - jak wskazał Zainteresowany - były/będą grunty niezabudowane. Z uwagi na odnoszące się do terenu Strefy Inwestycyjnej zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w analizowanym przypadku przedmiotem sprzedaży były/będą tereny budowlane zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji dla sprzedaży ww. nieruchomości nie zastały/nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zbycie przedmiotowych działek nie spełnia/nie będzie spełniało również warunków do objęcia go zwolnieniem od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak bowiem wynika z informacji przedstawionych we wniosku, nieruchomości nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie sprzedaż działek niezabudowanych zlokalizowanych w Strefie Inwestycyjnej nie spełnia/nie będzie spełniać przesłanek do objęcia jej zwolnieniem do podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Ponieważ zbycie przedmiotowej nieruchomości nie korzysta/nie będzie mogło również korzystać ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokonane i planowane przez Wnioskodawcę transakcje podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku, tj. 23%.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych znajdujących się w Strefie Inwestycyjnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Interpretacją indywidualną z dnia 24 lipca 2015 r., nr ILPP5/4512-1-72/15-5/KG rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z uzbrojeniem położonych w Strefie Inwestycyjnej nieruchomości (działek niezabudowanych), które zostały już sprzedane (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z uzbrojeniem położonych w Strefie Inwestycyjnej nieruchomości, a także ponoszonych przez Gminę wydatków bieżących związanych z nieruchomościami, które jeszcze nie zostały sprzedane, aczkolwiek zgodnie z zamierzeniami Gminy przeznaczone są na sprzedaż (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Natomiast odpowiedzi na pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych przez Gminę przyszłych wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z nieruchomościami położonymi w Strefie Inwestycyjnej, które nie zostały jeszcze sprzedane udzielono postanowieniem o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 24 lipca 2015 r., nr ILPP5/4512-1-72/15-6/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.