ILPP5/4512-1-137/16-5/IP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 4 lipca 2016 r. (data wpływu 6 lipca 2016 r.) oraz 15 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT przekazania gminie majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności umorzenia udziałów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

W dniu 12 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przekazania gminie majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt oraz opodatkowania czynności umorzenia udziałów. Wniosek uzupełniono w dniach 6 lipca 2016 r. oraz 18 lipca 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wyjaśnienie omyłki pisarskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z o.o. z udziałem 100% gminy miejskiej - jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka na nieruchomości, która ponad 10 lat temu została wniesiona przez gminę aportem do Spółki wybudowała w 2007 r. schronisko dla bezdomnych zwierząt. W 2007 r. schronisko dla bezdomnych zwierząt zostało oddane do użytkowania i Spółka prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą. Przy budowie schroniska dla bezdomnych zwierząt Spółce w całości przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Znajdujące się w schronisku budynki i budowle zaliczone są przez Spółkę do środków trwałych.

Spółka poprzez umorzenie udziałów zamierza przenieść własność schroniska dla bezdomnych zwierząt wraz z niezbędnym wyposażeniem na rzecz gminy miejskiej. Przeniesienie własności nie nastąpi w trybie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Umorzenie udziałów nastąpiłoby na podstawie uchwały jedynego wspólnika jakim jest gmina miejska i polegałoby na umorzeniu takiej liczby udziałów, która odpowiada wartości majątku schroniska i posiadanego w schronisku wyposażenia. Spółka wspólnikowi wypłaciłaby wynagrodzenie w postaci rzeczowej, którą stanowiłaby własność nieruchomości schroniska wraz z znajdującym się w schronisku wyposażeniem.

Z pisma z dnia 4 lipca 2016 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że Spółka zamierza przekazać gminie składniki majątku ruchomego i nieruchomego niestanowiące przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W skład majątku schroniska wchodzi:

* działka 189/2 - pow. 0,0589 ha,

* schronisko dla zwierząt,

* osadnik ścieków,

* zjazd na teren schroniska,

* drukarka sieciowa,

* zestaw komputerowy,

* monitoring telewizyjny,

* gaśnica proszkowa - 4 szt.,

* poskrom dla psów,

* stetoskop,

* krzesło -14 szt.,

* stolik pomocniczy,

* stojak na kroplówki,

* stół płaski,

* zamrażarka,

* aparat telefon. - stacjonarny,

* telefon,

* fotel,

* imbryk,

* wkrętarka,

* rękawice weterynaryjne,

* szafa socjalna,

* szafa bhp,

* nosze dla zwierząt,

* chłodziarka,

* mikrofala,

* kuchenka elektryczna,

* poskrom-chwytak,

* fotel,

* buda do transportu psów,

* fotel biurowy - 2 szt.,

* chwytak dla psów,

* klatka transportowa,

* szafa ubraniowa.

Przekazaniu podlegają budynki i budowle, takie jak schronisko dla zwierząt o nr inw. (...), symbol PKOB - 1.12.126-1261; osadnik ścieków o nr inw. (...), symbol PKOB - 2.22.222-2222; zjazd na teren schroniska o nr inw. (...) symbol PKOB - 2 21-211-2112.

Schronisko dla zwierząt zostało wybudowane przez Spółkę w 2007 r., a przyjęcie tego środka nastąpiło w dniu 31 grudnia 2007 r. Osadnik ścieków został wybudowany przez Spółkę w 2009 r., a przyjęcie środka nastąpiło w dniu 31 grudnia 2009 r. Zjazd na teren schroniska został wybudowany przez Spółkę w 2010 r., a przyjęcie tego środka nastąpiło w dniu 30 listopada 2010 r. Spółka nie udostępniała ani nie udostępnia obiektów osobom trzecim. Spółce przy budowie ww. obiektów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowe obiekty nie były ani nie są wykorzystywane wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Spółka ponosiła nakłady na ulepszenie, które miały miejsce w latach 2008 2009, w 2011 r. oraz w 2012 r. Ulepszenia te były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości i w stosunku do tych ulepszeń przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Obiekty te w stanie ulepszonym nie były wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W skład przekazywanego majątku schroniska będą wchodzić również ruchomości: poskrom dla psów, stetoskop, stolik pomocniczy, stojak na kroplówki, stół płaski, zamrażarka, rękawice weterynaryjne, szafa socjalna, szafa bhp, nosze dla zwierząt, chłodziarka, poskrom-chwytak, buda do transportu psów, chwytak dla psów, klatka transportowa, szafa ubraniowa.

Rzeczy ruchome nie służyły i nie służą wyłącznie działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Spółce przy nabyciu ruchomości przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto w piśmie z dnia 15 lipca 2016 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - Spółka wskazała, że działka nr 189/2 o powierzchni 0,0589 ha stanowi grunt znajdujący się pod nieruchomościami i ruchomościami przekazywanymi gminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie gminie miejskiej (jako 100% udziałowca Spółki) majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to czy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - dalej "Ustawa VAT") Spółce przysługuje zwolnienie z VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

2. Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług obniżenie kapitału zakładowego Spółki, polegające na umorzeniu takiej liczby udziałów, jaka odpowiada wartości majątku schroniska.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt jedynemu wspólnikowi powoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów rozumie się również - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

* wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Spółce przy budowie schroniska dla bezdomnych zwierząt oraz innych składników majątkowych znajdujących się na schronisku przysługiwało w całości odliczenie podatku od towarów usług.

Spółka od momentu zakończenia budowy schroniska, tj. od 2007 r. prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami i uważa, że nie przysługuje jej zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W odpowiedzi na pytanie drugie Wnioskodawca twierdzi, że obniżenie kapitału zakładowego Spółki, polegające na umorzeniu takiej liczby udziałów, jaka odpowiada wartości majątku schroniska samo w sobie nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast przeniesienie własności schroniska dla bezdomnych zwierząt przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika Wnioskodawcy z tytułu zwrotu kwot w związku z obniżeniem kapitału zakładowego Spółki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że zbycie schroniska dla bezdomnych zwierząt w zamian za umorzenie udziałów Spółki z o.o. w wyniku obniżenia kapitału zakładowego Spółki z o.o. (Wnioskodawcy), w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku przekazania gminie majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności umorzenia udziałów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towarów, o której mowa w ww. art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Na takie też rozumienie pojęcia "dostawy towarów" wskazuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Na przykład w orzeczeniu w sprawie C-320/88 pomiędzy Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV (Holandia) stwierdzono, że wyrażenie "dostawa towarów" w rozumieniu art. 5 (1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym. Z przepisu tego, zdaniem Trybunału, wynika, że kładzie on raczej nacisk na faktyczne dysponowanie rzeczą jak właściciel, a nie na zbycie prawa własności (M. Chomiuk, VI Dyrektywa VAT, pod red. K. Sachsa, Warszawa 2004, s. 108 i 122).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - co wynika z art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wskazać w tym miejscu należy, że odpłatność czynności (dostawy towarów czy też świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną, konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Przykładowo zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności, itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług.

Wskazać ponadto należy, że odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji czy udziałów nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usług w rozumieniu ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonana jest przez podmiot, który w ramach tej czynności występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka z o.o. z udziałem 100% gminy miejskiej - jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka na nieruchomości, która ponad 10 lat temu została wniesiona przez gminę aportem do Spółki, wybudowała w 2007 r. schronisko dla bezdomnych zwierząt. Spółka prowadzi na nim opodatkowaną działalność gospodarczą. Wnioskodawca planuje przekazanie majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt na rzecz gminy w zamian za umorzenie udziałów. Umorzenie to nastąpiłoby na podstawie uchwały jedynego wspólnika jakim jest gmina miejska i polegałoby na umorzeniu takiej liczby udziałów, która odpowiada wartości majątku schroniska i posiadanego w schronisku wyposażenia. Spółka wspólnikowi wypłaciłaby wynagrodzenie w postaci rzeczowej, którą stanowiłaby własność nieruchomości schroniska wraz z znajdującym się w schronisku wyposażeniem. Przedmiotem przekazania w zamian za umorzenie udziałów będą składniki majątku ruchomego i nieruchomego niestanowiące przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, tj. własność schroniska dla bezdomnych zwierząt wraz z niezbędnym wyposażeniem na rzecz gminy miejskiej. Przeniesienie własności nie nastąpi również w trybie art. 2 pkt 27e ustawy, jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem przekazania będą nieruchomości, do których należą budynki i budowle, a mianowicie schronisko dla zwierząt (wybudowane przez Spółkę w 2007 r., przyjęte do działalności w dniu 31 grudnia 2007 r.), osadnik ścieków (wybudowany przez Spółkę w 2009 r., przyjęty do działalności w dniu 31 grudnia 2009 r.) oraz zjazd na teren schroniska (wybudowany przez Spółkę w 2010 r., przyjęty do działalności w dniu 30 listopada 2010 r.). Spółce przy budowie ww. obiektów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ww. obiekty nie były ani nie są wykorzystywane wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ponosił nakłady na ulepszenie ww. nieruchomości w latach 2008-2009, w 2011 r. oraz w 2012 r., w stosunku do tych ulepszeń przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ulepszenia były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości, natomiast obiekty te w stanie ulepszonym nie były wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Spółka nie udostępniała ani nie udostępnia obiektów osobom trzecim. W skład przekazywanego majątku schroniska wchodzi też działka o pow. 0,0589 ha stanowiąca grunt, na którym znajduje się przekazywany majątek (nieruchomości i ruchomości). Ponadto przedmiotem przekazywanego majątku schroniska będą również ruchomości, które nie służyły i nie służą wyłącznie działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług i przy nabyciu których Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wobec tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość - z jednej strony - czy przekazanie gminie majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a przy tym czy podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a - z drugiej strony - czy samo umorzenie udziałów w Spółce podlega opodatkowaniu.

Zasady dotyczące umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w art. 199 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki.

W myśl art. 199 § 2 i § 3 ww. Kodeksu, umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie. Za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia.

Umowa spółki może stanowić, że udział ulega umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym - art. 199 § 4 cyt. Kodeksu.

Zatem warunkiem generalnym dopuszczalności umorzenia, zarówno dobrowolnego, jak i przymusowego, jest zamieszczenie klauzuli przewidującej taką możliwość w umowie spółki.

Umorzenie udziałów jest czynnością zmierzającą do unicestwienia pewnej partii lub wszystkich udziałów i sprowadza się do pozbawienia praw udziałowca ucieleśnionych w tych udziałach. Umorzenie udziałów powoduje w konsekwencji likwidację określonej cząstki kapitału zakładowego albo samych udziałów, gdy umorzenie nie jest połączone z obniżeniem kapitału zakładowego (odbywa się z zysku), jak również utratę praw organizacyjnych i obligacyjnych związanych z udziałem (ale nie osobistych, dopóki się jest wspólnikiem).

Umorzenie dobrowolne zostało określone jako dokonywane za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (na przykład sprzedaż, darowizna). W rzeczywistości więc nie chodzi tu w pierwszym rzędzie o umorzenie, ale o czynność prawną nabycia udziału przez spółkę w celu umorzenia. Chodzi więc o rodzaj transakcji, czynność prawną, która jest podstawą umorzenia dobrowolnego. Artykuł 199 § 1 Kodeksu spółek handlowych nie dotyczy więc umorzenia, ale czynności prawnej w celu umorzenia w przyszłości. Z punktu widzenia treści czynności prawnej, umowa nabycia udziałów przez spółkę może zawierać elementy treści umowy sprzedaży czy umowy darowizny, należy jednak podkreślić jej odmienny charakter. W klasycznej umowie sprzedaży lub darowizny nabywca ma pełną swobodę w przedmiocie decyzji co do dalszych losów rzeczy lub prawa. W przypadku zaś nabycia udziałów własnych przez spółkę, po stronie spółki powstaje, co do zasady, obowiązek ich umorzenia.

W świetle przedstawionych regulacji prawa podatkowego w kontekście opisu sprawy uznać należy, że czynność nabycia przez Spółkę od gminy udziałów własnych w celu ich umorzenia (w trybie art. 199 § 1 Kodeksu spółek handlowych) w zamian za wynagrodzenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wobec powyższego, przedmiotowa czynność nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast przekazanie w zamian za umorzone udziały majątku schroniska, tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, odpowiada hipotezie art. 7 ustawy. Za taką oceną przemawia fakt, że mamy tutaj do czynienia z dostawą towarów rozumianą po myśli art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel i dodatkowo ma ona charakter odpłatny. Rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a jednostką nabywającą (gminą) w związku z umorzeniem udziałów nastąpi w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie własności majątku schroniska. Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym - Wnioskodawca zobowiązuje się przenieść na rzecz innej jednostki składniki majątku. Stwierdzić tym samym należy, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

Zatem biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że czynność przekazania gminie majątku schroniska podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie zauważyć w tym miejscu należy, że przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.).

Zgodnie z ww. art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z kolei, w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Analizując zatem opis sprawy w kontekście powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - przedmiotem przekazania będą wyłącznie nieruchomości i ruchomości wymienione w opisie sprawy, a ponadto przekazywany majątek nie będzie stanowić ani przeniesienia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, to w odniesieniu do ww. transakcji nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym zbycie majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt, w skład którego będą wchodzić zarówno nieruchomości, jak i ruchomości stanowić będzie zbycie poszczególnych składników majątku, które - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy - będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że powyższe zwolnienie od podatku dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości (zabudowanych i niezabudowanych), jak i ruchomości.

Natomiast dla dostawy nieruchomości zabudowanych ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie cytowanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od opodatkowania, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem budynków i budowli wchodzących w skład przekazywanego gminie majątku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE - należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków i budowli wchodzących w skład przekazywanego majątku schroniska. Powyższe wynika z faktu, że budynki i budowle (schronisko, osadnik ścieków i zjazd na teren schroniska) były użytkowane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a ponoszone przez Spółkę nakłady na ulepszenia, w stosunku do których przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie przekroczyły 30% wartości początkowej tych obiektów. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowanym przekazaniem nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Konsekwentnie zatem dla przekazania gminie majątku schroniska w postaci budynku schroniska, osadnika ścieków oraz zjazdu na teren schroniska spełnione zostaną przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym brak jest podstaw do przeprowadzenia analizy pod kątem spełnienia przesłanek wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Natomiast, jak wyżej zauważono, w odniesieniu do przekazywanego majątku ruchomego należy zbadać warunki określone w cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Analizując zatem opis sprawy w kontekście ww. przepisu stwierdzić należy, że przesłanki wymienione w tym artykule nie zostaną spełnione, ponieważ rzeczy ruchome wymienione przez Wnioskodawcę nie służyły i nie służą wyłącznie działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, a ponadto Spółce przy nabyciu ruchomości przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem w odniesieniu do ruchomości wchodzących w skład przekazywanego majątku schroniska należy stwierdzić, że nie spełniają one żadnej z przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w związku z czym nie korzystają ze zwolnienia od podatku, lecz są opodatkowane właściwą dla nich stawką podatku.

Odnosząc przytoczone wyżej przepisy do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić w pierwszej kolejności, że czynność nabycia przez Spółkę od gminy udziałów własnych celem ich umorzenia w zamian za wynagrodzenie nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wobec tego czynność ta nie będzie mieścić się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast czynność przekazania gminie miejskiej majątku schroniska składającego się z ruchomości i nieruchomości stanowić będzie zbycie poszczególnych składników majątku, które - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy - będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Przy czym, w odniesieniu do nieruchomości, tj. budynku schroniska, osadnika ścieków oraz zjazdu na teren schroniska, przekazanie to będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym również dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. obiekty - zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy - będzie korzystać ze zwolnienia (analogicznie jak przekazanie majątku schroniska, który jest z tym gruntem związany). Z kolei przekazanie ruchomości, wchodzących w skład majątku schroniska dla bezdomnych zwierząt, nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku, lecz będzie opodatkowane wg stawek właściwych dla poszczególnych ruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 oceniane całościowo należy uznać za nieprawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ zaznacza, że wydając nin. interpretację jako element opisu sprawy przyjął, że przekazywany majątek nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w oparciu o art. 2 pkt 27e ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.