ILPP5/443-91/14-5/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Miejskiej przedstawione we wniosku sygnowanym datą 4 kwietnia 2013 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) oraz pismem z dnia 8 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości do spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości do spółki. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz pismem z dnia 8 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o skorygowanie informacji podanych w pkt 1 w piśmie z dnia 26 czerwca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miejska wniosła do Sp. z o.o. ("A" Sp. z o.o.) aport w postaci prawa własności nieruchomości stanowiących działki o numerze 707, 708, 713 o powierzchni łącznej 0,4681 ha. Gmina posiada 100% udziałów w spółce "A" Sp. z o.o. Celem "A" Sp. z o.o. jest świadczenie usług w sferze użyteczności publicznej. Przedmiot działania "A" Sp. z o.o. jest zgodny z ustawowo określonymi zadaniami gminy w ustawie o samorządzie gminnym.

Zgodnie z treścią uchwały Rady Miejskiej z 14 października 2010 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta obejmującego obszar "w rejonie ulic (...)", przedmiotowa nieruchomość zlokalizowana jest w granicach terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 5P jako obszar o przeznaczeniu podstawowym - teren zabudowy obiektów produkcyjnych, składów, magazynów.

W granicach przedmiotowego obszaru, na całej długości przebiegają dwie napowietrzne linie energetyczne linii średniego napięcia 15 kV oraz posadowione są słupy tych trakcji. Zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla każdej linii zostały utworzone pasy technologiczne o szerokości 5 m od rzutu poziomego skrajnego przewodu. W granicach tych stref obowiązuje zakaz zabudowy.

Ponadto północno-wschodnia część przedmiotowej nieruchomości znajduje się w granicach pasa technologicznego elektroenergetycznej napowietrznej linii wysokiego napięcia 110 kV, dla której obowiązuje zakaz zabudowy. Nieruchomość jest niezabudowana.

Ograniczenia wynikające z przebiegu napowietrznych linii energetycznych oraz kształt przedmiotowej nieruchomości, praktycznie uniemożliwiają jej zabudowę.

W piśmie z 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) - będącym uzupełnieniem wniosku - Zainteresowany wskazał, że:

1. Nieruchomości (działki) będące przedmiotem przetargu nie były wykorzystywane przez Gminę do działalności gospodarczej.

2. Działki zostały nabyte w drodze komunalizacji - na podstawie decyzji wydanej przez Urząd Wojewódzki w dniu 24 września 1991 r.

3. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych działek.

4. Znajdujące się na przedmiotowych działkach linie energetyczne oraz posadowione słupy energetyczne są w ocenie Gminy budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane.

5. Właścicielem ww. linii energetycznych oraz słupów trakcji jest "B".

Natomiast w piśmie z 8 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) Wnioskodawca poprosił o skorygowanie informacji podanych w pkt 1 pisma z 26 czerwca 2014 r. będącym odpowiedzią na zapytanie tut. Organu o treści: "Czy nieruchomości (działki) będące przedmiotem aportu były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej. Jeśli tak, to czy działki te były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług..." i przyjęcie, że "nieruchomości będące przedmiotem aportu były wydzierżawione na rzecz osoby fizycznej z przeznaczeniem na cele rolne. Sprzedaż ta korzystała ze zwolnienia z podatku VAT. Nieruchomości te nie były wykorzystywane w innej działalności".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcja wniesienia do spółki "A" Sp. z o.o. wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci prawa własności nieruchomości stanowiących działki o nr 707, 708, 713 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%, czy może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że na opisanej nieruchomości ograniczenia wynikające z kształtu działki i przebiegu linii energetycznych praktycznie uniemożliwiają jej zabudowę, transakcja wniesienia aportu może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - co do zasady - podlega taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny.

Wyjaśnić należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki spełnia definicję dostawy towarów - nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zatem, aport nieruchomości w postaci działek do spółki z o.o. będzie traktowany na równi z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem dokonującym odpłatnej dostawy towarów w analizowanej sytuacji będzie Gmina.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

o czynności - co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT - muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,

o ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wniósł do spółki z o.o. aport w postaci prawa własności nieruchomości stanowiących działki o numerach 707, 708, 713 o powierzchni łącznej 0,4681 ha. Gmina posiada 100% udziałów w spółce. Zgodnie z treścią uchwały Rady Miejskiej z 14 października 2010 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta obejmującego obszar "w rejonie ulic (...)", przedmiotowa nieruchomość zlokalizowana jest w granicach terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 5P jako obszar o przeznaczeniu podstawowym - teren zabudowy obiektów produkcyjnych, składów, magazynów. W granicach przedmiotowego obszaru, na całej długości przebiegają dwie napowietrzne linie energetyczne linii średniego napięcia 15 kV oraz posadowione są słupy tych trakcji. Zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla każdej linii zostały utworzone pasy technologiczne o szerokości 5 m od rzutu poziomego skrajnego przewodu. W granicach tych stref obowiązuje zakaz zabudowy. Ponadto północno-wschodnia część przedmiotowej nieruchomości znajduje się w granicach pasa technologicznego elektroenergetycznej napowietrznej linii wysokiego napięcia 110 kV, dla której obowiązuje zakaz zabudowy. Nieruchomość jest niezabudowana. Ograniczenia wynikające z przebiegu napowietrznych linii energetycznych oraz kształt przedmiotowej nieruchomości, praktycznie uniemożliwiają jej zabudowę.

Działki zostały nabyte w drodze komunalizacji - na podstawie decyzji wydanej przez Urząd Wojewódzki w dniu 24 września 1991 r. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych działek. Znajdujące się na przedmiotowych działkach linie energetyczne oraz posadowione słupy energetyczne są w ocenie Gminy budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane. Właścicielem ww. linii energetycznych oraz słupów trakcji jest "B".

Dodatkowo w odpowiedzi na pytanie tut. Organu "Czy nieruchomości (działki) będące przedmiotem aportu były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej. Jeśli tak, to czy działki te były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług..." Zainteresowany wskazał, że nieruchomości (działki) będące przedmiotem aportu były wydzierżawione na rzecz osoby fizycznej z przeznaczeniem na cele rolne. Sprzedaż ta korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Nieruchomości te nie były wykorzystywane w innej działalności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest zainteresowany, czy transakcja wniesienia do spółki z o.o. wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci prawa własności nieruchomości stanowiących działki o nr 707, 708, 713 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%, czy może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy, natomiast sprzedaż gruntu stanowi odpłatną dostawę i - co od zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.

Od zasady opodatkowania gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy ponadto zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług we wskazanym przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 1 pkt 9 wprost odnosi się do opodatkowania dostawy terenów niezabudowanych.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powołany przepis, zawierający definicję terenu budowlanego, wszedł w życie 1 kwietnia 2013 r. i odnosi się do zapisów prawa administracyjnego, które do 31 marca 2013 r., wyznaczały zakres interpretacji pojęcia terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz budowlanych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu niezabudowanego wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, a także subiektywne przekonanie o faktycznej możliwości zabudowy danego terenu np. z uwagi na jego wielkość.

Podkreślić jednakże należy, że w celu oceny czy dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku, w pierwszej kolejności należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem, kluczowym elementem jest ustalenie, czy opisane we wniosku działki były wykorzystywane wyłącznie w działalności zwolnionej od podatku oraz czy z tytułu ich nabycia Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy, przedmiotowe nieruchomości (działki), które zostały wniesione do spółki z o.o. jako wkład niepieniężny w postaci aportu były wydzierżawiane na rzecz osoby fizycznej z przeznaczeniem na cele rolne. W związku z tym czynność ta korzystała ze zwolnienia od podatku. Jednocześnie - jak poinformował Zainteresowany - nieruchomości te nie były wykorzystywane w innej działalności. Równocześnie Wnioskodawca oświadczył, że nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych działek.

Tym samym - biorąc pod uwagę powyższe informacje - stwierdzić należy, że dostawa (aport) działek będących przedmiotem pytania korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ są spełnione warunki wynikające z tego przepisu, tj. działki te były wykorzystywane wyłącznie w działalności zwolnionej od podatku (dzierżawa na cele rolnicze) oraz Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Przy czym należy wskazać, że dla zastosowania tego zwolnienia bez znaczenia jest przeznaczenie nieruchomości określone w planie zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca uważa, że aport opisanej nieruchomości może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy jednakże wskazać, że skoro opisany we wniosku aport korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, to nie może korzystać z innego zwolnienia. Zatem analiza czy dostawa spełnia przesłanki określone w powołanym przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stała się bezprzedmiotowa.

Reasumując, transakcja wniesienia do spółki z o.o. wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci prawa własności nieruchomości stanowiących działki o nr 707, 708, 713 jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tut. Organ informuje, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia od podatku VAT dostawy (aportu) działek należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na zastosowanie innego przepisu prawa stanowiącego podstawę zwolnienia niż wskazany przez Stronę w stanowisku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.