ILPP5/443-82/14-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących do faktur dokumentujących wykonanie robót budowlanych dotyczących budynku w sytuacji zmiany (w trakcie realizacji inwestycji) funkcji tego budynku z użytkowej na mieszkalną - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących do faktur dokumentujących wykonanie robót budowlanych dotyczących budynku w sytuacji zmiany (w trakcie realizacji inwestycji) funkcji tego budynku z użytkowej na mieszkalną. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 lipca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła w 2008 r. umowę o wykonanie robót budowlano-instalacyjnych i konserwatorskich jako Generalny Wykonawca. Spółka realizowała roboty objęte powyższą umową od 2010 r. (po uzyskaniu przez Inwestora w listopadzie 2009 r. prawomocnego pozwolenia na budowę). Z dokumentacji projektowej stanowiącej podstawę wydania pozwolenia na budowę wynikało, że projektowana powierzchnia biurowa stanowi więcej niż połowę powierzchni całkowitej budynku. W trakcie realizacji robót Inwestor podjął decyzję, o przeprojektowaniu budynku i pozostawieniu w nim funkcji biurowej tylko na dolnej kondygnacji. Po zakończeniu prac przy projekcie zamiennym złożony został 18 grudnia 2012 r. wniosek o wydanie pozwolenia zamiennego, które to pozwolenie zostało wydane 29 kwietnia 2013 r. Wynikała z niego zmiana proporcji powierzchni mieszkalnej i powierzchni użytkowej. Projekt zamienny zatwierdzony decyzją z dnia 29 kwietnia 2013 r. określił, że przeważającą powierzchnią w budynku jest powierzchnia mieszkalna. Spółka do marca 2013 r. wystawiała faktury za wykonane roboty opodatkowując je podstawową stawką podatku od towarów i usług (w 2010 r. - stawką 22%, od 2011 r. - stawką 23%) na podstawie posiadania prawomocnego pozwolenia na budowę wydanego 18 listopada 2009 r. zatwierdzającego projekt budowlany, wg którego przeważającą powierzchnią była powierzchnia użytkowa.

W piśmie z 4 lipca 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał, że:

1. Obowiązek podatkowy i zapłata z tytułu robót wykonanych przed wydaniem decyzji o zmianie funkcji budynku kształtowały się następująco:

nr faktury / obowiązek podatkowy (kwartał/rok) / data zapłaty

3./ I/2012 / 05.07.2012

Wszystkie powyżej wymienione faktury zostały zapłacone w całości

2. Spółka wystawiała faktury częściowe nie częściej niż jeden raz w miesiącu zgodnie z zapisami § 7 ust. 1 i 3 umowy z dnia 6 lutego 2008 r. Do faktur załączane były m.in. protokoły odbiorów częściowo wykonanych robót, gdzie wartość robót była określana w wysokości procentowego zaawansowania robót ustalanego w stosunku do wartości umownej całości robót. Zgodnie z zapisem § 7 ust. 2 dopiero po zrealizowaniu całości robót zgodnie z umową, dokonany został odbiór końcowy, potwierdzony Końcowym protokołem odbioru robót stanowiących przedmiot umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że projekt zamienny zatwierdzony decyzją z dnia 29 kwietnia 2013 r. zmienił proporcje w powierzchni przedmiotowego budynku pomiędzy lokalami użytkowymi i mieszkalnymi w ten sposób, że prawidłowym jest zastosowanie obniżonej stawki podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka ma obowiązek wystawić faktury korygujące do faktur sprzedaży wystawianych przed wydaniem decyzji z dnia 29 kwietnia 2013 r. zatwierdzającej projekt zamienny.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on obowiązek wystawienia faktur korygujących, zmieniających stawkę podatku VAT do faktur dokumentujących sprzedaż robót budowlanych wykonanych przed datą wydania decyzji zatwierdzającej projekt zamienny, zmieniający przeznaczenie budynku w trakcie budowy obiektu.

Zgodnie z zapisami art. 29a ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. "przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku (...) wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna" oraz art. 106j ustawy o podatku od towarów i usług - "w przypadkach, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub jakiejkolwiek innej pozycji faktury" - podatnik wystawia fakturę korygującą.

Brak obowiązku wystawienia faktur korygujących także do robót budowlanych wykonanych i zafakturowanych przed datą wydania decyzji zatwierdzającej zamienny projekt budowlany zmieniający proporcję powierzchni mieszkalnej do powierzchni całkowitej prowadziłby do nieuzasadnionego różnicowania podatników VAT, tj. tych, którzy zmienialiby w toku prowadzonych inwestycji przeznaczenie budynku np. z mieszkalnego na niemieszkalny w stosunku do tych, którzy od początku inwestycji zamierzali budować budynek o charakterze niemieszkalnym (i nie zmienili jego przeznaczenia w trakcie inwestycji). Zmiana przeznaczenia budynku w trakcie jego budowy uprawniałaby bowiem do zastosowania obniżonej stawki VAT mimo tego, że budynek będący efektem prowadzonej inwestycji, nie będzie budynkiem mieszkalnym, do którego ma zastosowanie preferencyjna stawka VAT na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Praktyka podatkowa:

Wyżej zaprezentowane stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie między innymi w poniższych interpretacjach indywidualnych nr IPPP3/443-1252/09-2/k.c. z 17 lutego 2010 r. - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz nr ILPP1/443-439/09-5/KG z 2 lipca 2009 r. - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że z uwagi na fakt, że zmiana projektu budowlanego miała miejsce w 2013 r. niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi przez ten podmiot - art. 19 ust. 4 ustawy.

Od zasady tej ustawodawca określił jednak liczne wyjątki. I tak w art. 19 ust. 13 ustawy, ustawodawca w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla określonych czynności, wśród których wymienił również usługi budowlane i budowlano-montażowe.

Jak stanowi art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Powyższe oznacza, że z tytułu wykonania usługi budowlanej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, że nie dokonano zapłaty.

Z przedstawionych regulacji wynika zatem, że w przypadku usług budowlanych, dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego niezwykle istotne - poza terminem zapłaty - jest również zidentyfikowanie momentu, w którym usługa została wykonana. Wykonanie usługi jest bowiem drugim po zapłacie terminem decydującym o momencie powstania obowiązku podatkowego.

Za dzień wykonania usług przyjmuje się moment fizycznego wykonania, który zazwyczaj jest określony w protokołach zdawczo-odbiorczych lub innych dokumentach o podobnych charakterze. Dzień podpisania takiego protokołu ma w tej sytuacji charakter wtórny i pozostaje bez znaczenia.

Z kolei w przypadku części wykonanych usług budowlanych przyjmowanych częściowo na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 14 ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych. A zatem w tej sytuacji obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług. Przepis ten buduje pewną fikcję prawną polegającą na tym, że udokumentowanie częściowego odbioru robót protokołem zdawczo-odbiorczym powoduje, że odebrana część robót traktowana jest jako samodzielna i wyodrębniona usługa. Tym samym w tym konkretnym przypadku za dzień wykonania usługi należy przyjąć dzień podpisania tego protokołu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że wykonanie przez podatnika czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje obowiązek rozliczenia podatku według stawek obowiązujących w dniu wykonania tej czynności. Określony w art. 19 ust. 1, ust. 13 pkt 2 lit. d, ust. 14 ustawy moment powstania obowiązku podatkowego wskazuje na termin rozliczenia przez podatnika podatku z tytułu wykonanej czynności w deklaracji podatkowej, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy.

Obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepisy dotyczące rozliczenia faktur korygujących uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

W praktyce przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług zdarzają się pomyłki. W związku z tym, ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT. Przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

W myśl § 13 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać:

Stosownie do § 13 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Na podstawie § 13 ust. 8 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Według § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku podwyższenia ceny powinna zawierać:

Zgodnie z § 14 ust. 3 rozporządzenia faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że w 2008 r. Spółka zawarła umowę o wykonanie robót budowlano-instalacyjnych i konserwatorskich jako Generalny Wykonawca. Spółka realizowała roboty objęte powyższą umową od 2010 r. (po uzyskaniu przez Inwestora w listopadzie 2009 r. prawomocnego pozwolenia na budowę). Z dokumentacji projektowej stanowiącej podstawę wydania pozwolenia na budowę wynikało, że projektowana powierzchnia biurowa stanowi więcej niż połowę powierzchni całkowitej budynku. W trakcie realizacji robót Inwestor podjął decyzję, o przeprojektowaniu budynku i pozostawieniu w nim funkcji biurowej tylko na dolnej kondygnacji. Po zakończeniu prac przy projekcie zamiennym złożony został 18 grudnia 2012 r. wniosek o wydanie pozwolenia zamiennego, które to pozwolenie zostało wydane 29 kwietnia 2013 r. Wynikała z niego zmiana proporcji powierzchni mieszkalnej i powierzchni użytkowej. Projekt zamienny zatwierdzony decyzją z dnia 29 kwietnia 2013 r. określił, że przeważającą powierzchnią w budynku jest powierzchnia mieszkalna. Spółka do marca 2013 r. wystawiała faktury za wykonane roboty opodatkowując je podstawową stawką podatku od towarów i usług (w 2010 r. - stawką 22%, od 2011 r. - stawką 23%) na podstawie posiadania prawomocnego pozwolenia na budowę wydanego 18 listopada 2009 r. zatwierdzającego projekt budowlany, wg którego przeważającą powierzchnią była powierzchnia użytkowa. Z tytułu robót wykonanych przez Wnioskodawcę przed wydaniem decyzji o zmianie funkcji budynku i udokumentowanych fakturami obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstał przed datą wydania decyzji o zatwierdzeniu projektu zamiennego. Również zapłata za wykonane w tym okresie roboty w całości została dokonana przed datą zmiany funkcji obiektu. W badanym okresie Spółka wystawiała faktury częściowe nie częściej niż jeden raz z miesiącu zgodnie z zapisami umowy. Do faktur załączane były m.in. protokoły odbiorów częściowo wykonanych robót, gdzie wartość robót była określana w wysokości procentowego zaawansowania robót ustalanego w stosunku do wartości umownej całości robót. Zgodnie z zapisem § 7 ust. 2 umowy dopiero po zrealizowaniu całości robót zgodnie z umową, dokonany został odbiór końcowy, potwierdzony Końcowym protokołem odbioru robót stanowiących przedmiot umowy.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy do faktur wystawionych za wykonane roboty budowlane przed wydaniem decyzji o zmianie funkcji budynku - w związku z zaistniałą zmianą - obowiązany jest wystawić faktury korygujące.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, usługi budowlane podlegają opodatkowaniu według stawek obowiązujących dla tych usług w momencie powstania obowiązku podatkowego określonego w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d i ust. 14 ustawy. Podstawowe znaczenie w przypadku ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży robót budowlanych ma moment zapłaty, obowiązek podatkowy powstaje bowiem w dniu jej otrzymania. Jeżeli jednak nie nastąpi ona w terminie 30 dni licząc od dnia wykonania usług, obowiązek podatkowy powstaje 30-tego dnia.

Mając zatem na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie roboty budowlane w momencie ich wykonywania przez Wnioskodawcę - w okresie przed wydaniem decyzji o zmianie przeznaczenia obiektu - dotyczyły de facto budynku, którego przeważającą część stanowiły lokale użytkowe, czyli budynku, który nie spełniał definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Z chwilą zatem dokonywania odbioru poszczególnych etapów robót i w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonania usług właściwą stawką podatku dla wykonanych robót była podstawowa stawka podatku (w 2010 r. - 22%, od 2011 r. - 23%), nie były bowiem spełnione przesłanki do zastosowania stawki podatku w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 12-12c ustawy. Wnioskodawca nie ma zatem obowiązku korygować stawki podatku w fakturach wystawionych przed zmianą przeznaczenia budynku, gdyż w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonanych robót właściwa była stawka podstawowa VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy zauważyć, że interpretacje indywidualne, do których w uzasadnieniu swojego stanowiska odwołuje się Wnioskodawca wydane zostały w indywidualnych sprawach osadzonych w konkretnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.