ILPP5/443-8/13-5/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi na organizację biegu ulicznego - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi na organizację biegu ulicznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Corocznie Gmina organizuje bieg uliczny, który odbywa się ulicami miasta. Osoby deklarujące chęć udziału w biegu są zobowiązane do uiszczenia opłaty startowej tzw. "wpisowego". W związku z organizacją biegu, Gmina jest zobowiązana do ponoszenia szeregu wydatków. W szczególności Gmina nabywa towary i usługi przeznaczone dla uczestników biegu ulicznego jak: pamiątkowe koszulki, napoje, puchary, dyplomy, medale oraz nabywa towary i usługi związane z samym zorganizowaniem imprezy jak: usługi ochrony, zabezpieczenie medyczne, zabezpieczenie techniczne, pomiar elektroniczny, prowadzenie spikerki, obsługa techniczna i organizacyjna, promocja w mediach, itp. W związku z ponoszonymi wydatkami Gmina otrzymuje faktury VAT zawierające podatek naliczony. Aby zapewnić konieczne środki do organizowania biegu Gmina pozyskuje sponsorów, z którymi zawiera umowy sponsoringu świadcząc na ich rzecz usługi reklamowo-promocyjne podczas trwania imprezy. Na podstawie zawieranych umów Gmina wystawia faktury VAT zawierające podatek należny. Przedmiotem wniosku są usługi ściśle związane ze sportem i/lub wychowaniem fizycznym. Gmina nie jest wprawdzie klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu niemniej jednak, działalność taka należy do zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Na terenie Gminy nie funkcjonuje żaden klub sportowy, związek sportowy bądź związek stowarzyszeń i innych osób prawnych, którego celem statutowym byłaby działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, a który zdaniem Gminy mógłby organizować przedmiotowy bieg. Gmina świadczy ww. usługi na rzecz osób uprawiających sport i nie jest nastawiona na osiąganie zysków, gdyż organizacja biegu ulicami miasta ma służyć propagowaniu aktywnego stylu życia i kultury fizycznej, dlatego też pobierana opłata startowa tzw. "wpisowe", umożliwia pokrycie wyłącznie niewielkiej części kosztów związanych z organizowanym biegiem. Gmina we własnym zakresie pokrywa wydatki związane z przekazaniem uczestnikom biegu zakupionej wody mineralnej, napojów izotonicznych, koszulek, posiłków regeneracyjnych, medali itp. Organizacja tego biegu w żaden sposób nie prowadzi do uzyskania przez Gminę jakiegokolwiek zysku. Gmina ponadto w pewnym zakresie świadczy usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, a także świadczy usługi wstępu na obiekty sportowe oraz wypożyczania sprzętu sportowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, związanego z wydatkami ponoszonymi z związku z organizowaniem biegu ulicznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z organizacją biegu, Gmina jest zobowiązana do ponoszenia szeregu wydatków. W szczególności Gmina nabywa towary i usługi przeznaczone dla uczestników biegu ulicznego jak: pamiątkowe koszulki, napoje, puchary, dyplomy, medale oraz nabywa towary i usługi związane z samym zorganizowaniem imprezy jak: usługi ochrony, zabezpieczenie medyczne, zabezpieczenie techniczne, pomiar elektroniczny, prowadzenie spikerki, obsługa techniczna i organizacyjna, promocja w mediach itp. W związku z ponoszonymi wydatkami Gmina otrzymuje faktury VAT zawierające podatek naliczony. Aby zapewnić konieczne środki do organizowania imprezy, Gmina pozyskuje sponsorów, z którymi zawiera umowy sponsoringu świadcząc na ich rzecz usługi reklamowo-promocyjne podczas trwania biegu. Zatem z uwagi na spełnienie pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, Gmina ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami, ponieważ mają one związek z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe uprawnienia podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostały zawarte w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższego przepisu wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów i usług:

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie ETS.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle ust. 3 powołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy. W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.) dalej: rozporządzenie, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Powyższe uregulowania są odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Corocznie Gmina organizuje bieg uliczny, który odbywa się ulicami miasta. Osoby deklarujące chęć udziału w biegu są zobowiązane do uiszczenia opłaty startowej tzw. "wpisowego". W związku z organizacją biegu, Gmina jest zobowiązana do ponoszenia szeregu wydatków. W szczególności Gmina nabywa towary i usługi przeznaczone dla uczestników biegu ulicznego jak: pamiątkowe koszulki, napoje, puchary, dyplomy, medale oraz nabywa towary i usługi związane z samym zorganizowaniem imprezy jak: usługi ochrony, zabezpieczenie medyczne, zabezpieczenie techniczne, pomiar elektroniczny, prowadzenie spikerki, obsługa techniczna i organizacyjna, promocja w mediach, itp. W związku z ponoszonymi wydatkami Gmina otrzymuje faktury VAT zawierające podatek naliczony. Aby zapewnić konieczne środki do organizowania biegu Gmina pozyskuje sponsorów, z którymi zawiera umowy sponsoringu świadcząc na ich rzecz usługi reklamowo-promocyjne podczas trwania imprezy. Na podstawie zawieranych umów Gmina wystawia faktury VAT zawierające podatek należny. Gmina kwalifikuje wykonywane czynności jako usługi ściśle związane ze sportem i/lub wychowaniem fizycznym. Zainteresowany wskazał, iż Gmina nie jest wprawdzie klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu niemniej jednak, działalność taka należy do jej zadań własnych, zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Na terenie Gminy nie funkcjonuje żaden klub sportowy, związek sportowy bądź związek stowarzyszeń i innych osób prawnych, którego celem statutowym byłaby działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, a który zdaniem Gminy mógłby organizować przedmiotowy bieg. Gmina świadczy ww. usługi na rzecz osób uprawiających sport i nie jest nastawiona na osiąganie zysków, gdyż organizacja biegu ulicami miasta ma służyć propagowaniu aktywnego stylu życia i kultury fizycznej, dlatego też pobierana opłata startowa, tzw. "wpisowe", umożliwia pokrycie wyłącznie niewielkiej części kosztów związanych z organizowanym biegiem. Gmina we własnym zakresie pokrywa wydatki związane z przekazaniem uczestnikom biegu zakupionej wody mineralnej, napojów izotonicznych, koszulek, posiłków regeneracyjnych, medali itp. Organizacja tego biegu w żaden sposób nie prowadzi do uzyskania przez Gminę jakiegokolwiek zysku. Gmina ponadto w pewnym zakresie świadczy usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, a także świadczy usługi wstępu na obiekty sportowe oraz wypożyczania sprzętu sportowego.

Jak rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej nr ILPP5/443-8/13-4/KG z dnia 4 kwietnia 2013 r. czynność polegająca na pobieraniu opłat startowych tzw. "wpisowe" od uczestników biegu ulicznego, stanowi usługę opodatkowaną VAT. Ponadto, w związku z organizacją biegu ulicznego Gmina świadczy także na rzecz sponsorów usługi marketingowe i promocyjno-reklamowe, za które - jak wskazano w opisie sprawy - "wystawia faktury VAT zwierające podatek należny", a zatem również opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika więc, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku wydatki ponoszone przez Gminę na organizację biegu ulicznego mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Gminie - czynnemu, zarejestrowanemu podatnikowi VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z organizacją przedmiotowej imprezy sportowej, na zasadach wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z organizacją biegu ulicznego, o ile nie wystąpią wyłączenia wskazane w cyt. wyżej art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że na podstawie art. 1 pkt 12 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) od dnia 1 kwietnia 2013 r. cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymał brzmienie: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami ponoszonymi na organizację biegu ulicznego. Odpowiedzi na pytanie dotyczące stanu faktycznego w zakresie czynności polegającej na pobieraniu opłat startowych tzw. "wpisowe" od uczestników biegu ulicznego, udzielono interpretacją z dnia 4 kwietnia 2013 r. nr ILPP5/443-8/13-4/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.