ILPP5/443-258/13-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną wg PKD jako "pozostałe uprawy rolne inne niż wieloletnie" (kod PKD 0119Z).

Zainteresowany w dniu 16 czerwca 1995 r. nabył od swoich rodziców, w drodze umowy darowizny, działkę gruntu nr 29/4 AM-11 o powierzchni 1008 metrów kwadratowych, niezabudowaną, stanowiącą nieruchomość rolną niezabudowaną, objętą księgą wieczystą. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów przedmiotowa działka została opisana jako grunty orne.

Ponadto Wnioskodawca 27 sierpnia 2002 r. nabył od swoich rodziców, w drodze umowy darowizny, działkę gruntu nr 29/6 AM-11, o powierzchni 5096 metrów kwadratowych, zabudowaną budynkami cieplarni i budynkami gospodarczymi, stanowiącą nieruchomość rolną zabudowaną, objętą księgą wieczystą (...). W umowie darowizny Wnioskodawca oświadczył, że budynki, wchodzące w skład darowizny, będą przez niego wykorzystywane w stanie niepogorszonym zgodnie z ich przeznaczeniem w ramach gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej 5 lat od dnia zawarcia umowy.

Na przedmiotowych gruntach rodzice Wnioskodawcy prowadzili gospodarstwo ogrodnicze. Po przekazaniu ww. gruntów Zainteresowany kontynuował i dalej kontynuuje działalność rodziców w pełnym zakresie. Ww. grunty przez cały okres prowadzenia działalności były przeznaczone i wykorzystywane do prowadzenia działalności rolnej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W 2004 r. dla obszaru, na którym są położone ww. grunty został - niezależnie od Wnioskodawcy - uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym zmieniono charakter działek będących własnością Zainteresowanego z działek rolnych na działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

W chwili obecnej z powodu rozwoju urbanizacyjnego oraz budowy nowych osiedli otaczających teren, na którym Wnioskodawca prowadzi działalność ogrodniczą, jest on zmuszony do przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Taka potrzeba wynika m.in. z uskarżających się sąsiadów niezadowolonych z powodu hałasu, jaki panuje na terenie gospodarstwa oraz z dymu wydzielanego przez czynne kotłownie węglowe, z których korzysta Wnioskodawca. Zainteresowany nigdy nie planował przeniesienia miejsca prowadzenia działalności, natomiast obecne okoliczności nie pozwalają mu na utrzymanie gospodarstwa w tej lokalizacji.

W związku z tym Wnioskodawca planuje sprzedaż opisanych powyżej nieruchomości. Przedmiotowe grunty zostaną podzielone na 5 działek o powierzchni do 1200 metrów kwadratowych (został złożony wniosek o podział działek), z czego 4 zostaną przeznaczone do sprzedaży.

Zainteresowany wskazał, że nie podejmował i nie podejmuje żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działki. Po podziale nie wszystkie działki będą miały dostęp do mediów, ale Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań mających na celu uzbrojenie tych działek w media. Nie poniesiono ponadto żadnych nakładów finansowych na przedmiotowe grunty w związku z planowaną sprzedażą.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że po sprzedaży ww. działek nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym powyżej stanie sprawy, transakcje sprzedaży działek przez Wnioskodawcę będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VATU), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 VATU przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 VATU przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 VATU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Powyższe przepisy wskazują, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 VATU, a jego sprzedaż jest traktowana w świetle art. 7 ust. 1 VATU jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność będąca dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 VATU będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby transakcja sprzedaży gruntu mogła być uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem, musi zostać dokonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 VATU, który przy dokonywaniu tej transakcji działa w tym charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 VATU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Sam status podatnika czynnego VAT nie jest wystarczający do stwierdzenia, że w przypadku każdej czynności rozporządzenia mieniem dany podmiot działa w charakterze podatnika od towarów i usług. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) nawet jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Reasumując, przyjąć należy, że zgodnie z przyjętą konstrukcją podatku od towarów i usług opodatkowaniu mogą podlegać tylko te czynności, w przypadku których został spełniony zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, a więc podmiot mający cechę podatnika (kryterium obiektywne) dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można przypisać statusu podatnika VAT podmiotowi, który prowadząc działalność ogrodniczą dokonuje sprzedaży gruntów, na których ta działalność jest prowadzona, jeżeli nigdy nie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, gruntów nie otrzymał w celu ich dalszej odsprzedaży, nie dokonywał w stosunku do nieruchomości żadnych działań mających na celu zwiększenie ich atrakcyjności, a sprzedaży dokonuje przede wszystkim ze względu na konieczność przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto nie może być okolicznością przesądzającą w tym zakresie dokonanie podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny przed sprzedażą. Wnioskodawcy nie można w żadnym wypadku przypisać charakteru zawodowego przy sprzedaży opisanych we wniosku działek - Zainteresowany prowadzi działalność ogrodniczą kompletnie niezwiązaną z obrotem nieruchomościami, nie podjął żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działek (brak dostępu do mediów, brak drogi asfaltowej) oraz działań marketingowych. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż gruntów bliżej opisanych powyżej należy uznać za zwykłe wykonywanie prawa własności, a w konsekwencji uznać je za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

W sprawie C-180/10 podatnik - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nabyła grunt przeznaczony zgodnie z ówczesnym planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej. Następnie plan zagospodarowania przestrzennego uległ zmianie, a grunty, których właścicielem był podatnik, przeznaczono pod zabudowę letniskową. Podatnik podzielił grunt na 64 działki i rozpoczął ich sprzedaż różnym nabywcom.

W sprawie C-181/10 podatnicy - małżeństwo nabyło gospodarstwo rolne, które było wykorzystywane w celach rolniczych. Na skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, grunty, na których znajdowało się gospodarstwo zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniowo-usługową. Małżonkowie rozpoczęli sprzedaż niektórych części gospodarstwa, dokonując tego w niezorganizowany i okazjonalny sposób.

Obie sprawy dotyczyły w istocie odpowiedzi na pytanie, czy osoby fizyczne, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym w skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od woli tych osób, w grunt pod zabudowę, należy uznać za podatników podatku VAT w momencie, gdy osoby te dokonują sprzedaży przedmiotowych gruntów.

Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że w przypadku, gdy osoba fizyczna prowadziła działalność rolniczą, i na skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego osoba ta stała się właścicielem gruntów przeznaczonych pod zabudowę, nie można uznać, że osoba ta jest podatnikiem VAT z tytułu dostawy gruntu, jeżeli sprzedaż gruntu następuje w wyniku zwykłego wykonania prawa własności. Jeżeli osoba taka angażuje jednak środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców w zakresie obrotu nieruchomościami, to należy wówczas uznać ją za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, w konsekwencji za podatnika.

Z najważniejszych tez, zawartych w powołanym orzeczeniu ETS, należy m.in. powołać:

"Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący »działalność gospodarczą« w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej".

W świetle powyższego przyjąć należy, że sprzedaż 4 działek przez Wnioskodawcę, który prowadzi działalność ogrodniczą i któremu nie można przypisać działania w charakterze handlowca przy sprzedaży przedmiotowych działek (nigdy nie zajmował się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, nie podejmował działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działek ani działań marketingowych) będzie w istocie związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym - w ocenie Wnioskodawcy - należy uznać jego stanowisko za prawidłowe w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem - w świetle przytoczonych powyżej przepisów - grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

* przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;

* przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;

* przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;

* przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, że w każdym przypadku nie podlegają one opodatkowaniu.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną wg PKD jako "pozostałe uprawy rolne inne niż wieloletnie" (kod PKD 0119Z). W dniu 16 czerwca 1995 r. Wnioskodawca nabył od swoich rodziców, w drodze umowy darowizny, niezabudowaną działkę gruntu nr 29/4 AM-11, stanowiącą nieruchomość rolną niezabudowaną, która zgodnie z wypisem z rejestru gruntów została opisana jako grunty orne. Ponadto 27 sierpnia 2002 r. Wnioskodawca nabył od swoich rodziców, w drodze umowy darowizny, działkę gruntu nr 29/6 AM-11, zabudowaną budynkami cieplarni i budynkami gospodarczymi, stanowiącą nieruchomość rolną zabudowaną. W umowie darowizny Wnioskodawca oświadczył, że budynki, wchodzące w skład darowizny, będą przez niego wykorzystywane w stanie niepogorszonym zgodnie z ich przeznaczeniem w ramach gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej 5 lat od dnia zawarcia umowy. Na przedmiotowych gruntach rodzice Wnioskodawcy prowadzili gospodarstwo ogrodnicze. Po przekazaniu ww. gruntów Zainteresowany kontynuował i dalej kontynuuje działalność rodziców w pełnym zakresie. Ww. grunty przez cały okres prowadzenia działalności były przeznaczone i wykorzystywane do prowadzenia działalności rolnej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności w zakresie sprzedaży nieruchomości. W 2004 r. dla obszaru, na którym są położone ww. grunty został - niezależnie od Wnioskodawcy - uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym zmieniono charakter działek będących własnością Zainteresowanego z działek rolnych na działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. W chwili obecnej z powodu rozwoju urbanizacyjnego oraz budowy nowych osiedli otaczających teren, na którym Wnioskodawca prowadzi działalność ogrodniczą, jest on zmuszony do przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Taka potrzeba wynika m.in. z uskarżających się sąsiadów niezadowolonych z powodu hałasu, jaki panuje na terenie gospodarstwa oraz z dymu wydzielanego przez czynne kotłownie węglowe, z których korzysta Wnioskodawca. Zainteresowany nigdy nie planował przeniesienia miejsca prowadzenia działalności, natomiast obecne okoliczności nie pozwalają mu na utrzymanie gospodarstwa w tej lokalizacji. W związku z tym Wnioskodawca planuje sprzedaż opisanych powyżej nieruchomości. Przedmiotowe grunty zostaną podzielone na 5 działek (został złożony wniosek o podział działek), z czego 4 zostaną przeznaczone do sprzedaży. Zainteresowany nie podejmował i nie podejmuje żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działki. Po podziale nie wszystkie działki będą miały dostęp do mediów, ale Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań mających na celu uzbrojenie tych działek w media. Nie poniesiono ponadto żadnych nakładów finansowych na przedmiotowe grunty w związku z planowaną sprzedażą.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy planowana sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz wyrok TSUE należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt posiadania przez niego statusu podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej oraz to, że grunty mające być przedmiotem sprzedaży stanowią majątek przedsiębiorstwa rolnego.

Jednocześnie należy podkreślić, że orzeczenie TSUE (do którego w uzasadnieniu własnego stanowiska odwołuje się również Wnioskodawca) odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży gruntu należącego do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedmiotowe grunty nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy.

Już przy nabyciu (w formie darowizny) grunty te stanowiły gospodarstwo rolne (prowadzone przez rodziców Wnioskodawcy), a Zainteresowany po otrzymaniu darowizny kontynuował i dalej kontynuuje działalność rolną prowadzoną uprzednio przez rodziców. Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie ww. gruntów z prowadzoną działalnością rolniczą Zainteresowanego, który działalność tę prowadzi jako czynny podatnik VAT.

W takiej sytuacji uznać należy, że przedmiotem planowanych dostaw będą grunty stanowiące de facto składnik majątkowy przedsiębiorstwa służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza.

Jednocześnie Wnioskodawca nie wykazał, by przedmiotowy grunt w jakikolwiek sposób był związany z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, zatem należy uznać, że planowana dostawa nie nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę - czynnego podatnika VAT prowadzącego działalność rolną - dostawa działek wydzielonych z gruntu wykorzystywanego w tej działalności (majątku przedsiębiorstwa) będzie - zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy - dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będą składniki majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Reasumując, planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Zainteresowany będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanego uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przepisów lub któregokolwiek elementu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.