ILPP4/4512-1-94/16-4/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) o informację dotyczącą adresu do korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 1997 r. nabył działkę nr 4/5 o powierzchni 1,3965 ha, położoną w miejscowości A. Celem nabycia było wybudowanie w przyszłości prywatnego domu, w czystej, nadmorskiej miejscowości. Działkę Wnioskodawca kupił wyłącznie dla siebie, bez zamiaru jej dalszej odsprzedaży.

W obowiązującym w dniu zakupu planie zagospodarowania przestrzennego, teren ten przeznaczony był pod: "budownictwo pensjonatowe, mieszkalno-pensjonatowe lub jednorodzinne". W tamtym czasie, jak i w chwili obecnej, teren ten figuruje w ewidencji rolnej jako Ł IV.

W 2006 r. uchwałą Rada Gminy zatwierdziła nowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym ograniczono przeznaczenie działki Wnioskodawcy wyłącznie do: "tereny zabudowy usług turystycznych - hotele apartamentowe". Całkowicie wyeliminowano możliwość wykorzystania działki do celu w jakim nabył ją Wnioskodawca.

Wnioskodawca oświadcza, że przedmiotowa działka nigdy nie służyła do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była przedmiotem dzierżawy i wynajmu. Wnioskodawca nie pobrał nigdy żadnych pożytków z faktu posiadania działki. Nigdy też nie była udostępniona odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nigdy nie podjął żadnych kroków, ani nie poniósł żadnych nakładów zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działki. Nigdy nie doprowadził do działki mediów, nie ogrodził jej. Nie podjął żadnych profesjonalnych czynności zmierzających do sprzedaży działki. Grunt ten nie był również wykorzystywany rolniczo.

Wnioskodawca planuje sprzedać, w ramach dysponowania majątkiem osobistym, część lub całą działkę nr 4/5. Może okazać się, że możliwa będzie wyłącznie sprzedaż wydzielonej lub wydzielonych częściach tej samej działki, dlatego w przyszłości Wnioskodawca zamierza wydzielić zgodną ze wskazaniami planu zagospodarowania część działki z przeznaczeniem na sprzedaż. Zarówno przed, jak i w trakcie ewentualnej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości działki, ani też nie będzie podejmował żadnych profesjonalnych i specjalistycznych działań marketingowych służących jej sprzedaży (przewiduje on wyłącznie zwykłe ogłoszenie, ewentualnie własnoręcznie wykonaną, postawioną na działce tablicę informującą o sprzedaży oraz możliwe, ale niekoniecznie skoszenie porastających działkę chwastów).

Wnioskodawca informuje, iż nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dla planowanej sprzedaży jednej lub kilku części, bądź całości wnioskowanej działki nr 4/5, będącej składnikiem majątku osobistego, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla sprzedaży jednej lub kilku części, bądź całości wnioskowanej działki nr 4/5, będącej składnikiem majątku osobistego Wnioskodawcy, nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług VAT w myśl art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy VAT, bowiem ewentualnej sprzedaży wydzielonej w przyszłości działki dokona on w ramach zarządzania prywatnym majątkiem.

Sprzedaż działki - zdaniem Wnioskodawcy - nie stanowi działalności handlowej, bowiem wydzielana działka wchodzi w skład jego majątku osobistego, w którego posiadanie wszedł 19 lat temu.

Mając na względzie przepisy dotyczące podatku o VAT, czyli:

art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w związku z tym przytoczone poniżej wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego, Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz wydane przez Dyrektorów Izb Skarbowych w Poznaniu i Bydgoszczy interpretacje indywidualne, Wnioskodawca uważa, że zarządzanie własnym majątkiem polegające na jednorazowej, bądź częstotliwej sprzedaży działek gruntu wchodzących w skład majątku prywatnego, których sprzedaż nie jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie kwalifikuje się do objęcia przepisami o VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż całości lub kilku wydzielonych części działki nr 4/5, wchodzących w skład majątku osobistego, a nabytej przed 19 laty bez zamiaru jej dalszej odsprzedaży, nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT.

Swoje stanowisko Wnioskodawca argumentuje również:

1. Wyrokiem NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07;

2. Wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2013 r. VIII SA/Wa 384/13;

3. Wyrokiem WSA we Wrocławiu z dnia 25 maja 2012 r. I SA/Wr 357/12;

4. Wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia 9 lutego 2010 r. I SA/Po 1015/09 lex nr 559520;

5. Wyrokiem WSA w Gdańsku z dnia 22 lipca 2014 r. I SA/Gd 227/14;

6. Wyrokiem NSA w Warszawie z dnia 3 marca 2015 r. sygn. I FSK 1859/13;

7. Wyrokiem WSA w Gliwicach sygn. akt III SA/GI 161/08;

8. Wyrokiem WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1217/07;

9. Wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. zapadłego w sprawach C-180/10 i C-181/10;

10. Interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 marca 2016 r. ILPP4/4512-1-30/16-2/IL;

11. Interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 marca 2016 r. ITPP3/4512-717/15/BJ;

12. Interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 marca 2016 r. ILPP1/4512-1-30/16-4/NS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy #61485; przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 1997 r. nabył działkę nr 4/5 o powierzchni 1,3965 ha, położoną w miejscowości A. Celem nabycia było wybudowanie w przyszłości prywatnego domu, w czystej, nadmorskiej miejscowości. Działkę Wnioskodawca kupił wyłącznie dla siebie, bez zamiaru jej dalszej odsprzedaży.

W obowiązującym w dniu zakupu planie zagospodarowania przestrzennego, teren ten przeznaczony był pod: "budownictwo pensjonatowe, mieszkalno-pensjonatowe lub jednorodzinne". W tamtym czasie, jak i w chwili obecnej, teren ten figuruje w ewidencji rolnej jako Ł IV.

W 2006 r. uchwałą Rada Gminy Y zatwierdziła nowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym ograniczono przeznaczenie działki Wnioskodawcy wyłącznie do: "tereny zabudowy usług turystycznych - hotele apartamentowe". Całkowicie wyeliminowano możliwość wykorzystania działki do celu w jakim nabył ją Wnioskodawca.

Wnioskodawca oświadcza, że przedmiotowa działka nigdy nie służyła do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była przedmiotem dzierżawy i wynajmu. Wnioskodawca nie pobrał nigdy żadnych pożytków z faktu posiadania działki. Nigdy też nie była udostępniona odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nigdy nie podjął żadnych kroków, ani nie poniósł żadnych nakładów zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działki. Nigdy nie doprowadził do działki mediów, nie ogrodził jej. Nie podjął żadnych profesjonalnych czynności zmierzających do sprzedaży działki. Grunt ten nie był również wykorzystywany rolniczo.

Wnioskodawca planuje sprzedać, w ramach dysponowania majątkiem osobistym, część lub całą działkę nr 4/5. Może okazać się, że możliwa będzie wyłącznie sprzedaż wydzielonej lub wydzielonych częściach tej samej działki, dlatego w przyszłości Wnioskodawca zamierza wydzielić zgodną ze wskazaniami planu zagospodarowania część działki z przeznaczeniem na sprzedaż. Zarówno przed, jak i w trakcie ewentualnej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości działki, ani też nie będzie podejmował żadnych profesjonalnych i specjalistycznych działań marketingowych służących jej sprzedaży (przewiduje on wyłącznie zwykłe ogłoszenie, ewentualnie własnoręcznie wykonaną, postawioną na działce tablicę informującą o sprzedaży oraz możliwe, ale niekoniecznie skoszenie porastających działkę chwastów). Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika zatem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie będzie działał jako handlowiec, a podejmowane przez niego czynności stanowić będą jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego prywatnego majątku.

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Podsumowując, w związku z planowaną sprzedażą jednej lub kilku części, bądź całości działki, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynności te nie będą oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawi Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dla planowanej sprzedaży jednej lub kilku części, bądź całości działki nr 4/5, będącej składnikiem majątku osobistego, nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.