ILPP4/4512-1-77/15-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 kwietnia 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem w lipcu 2007 r. kupili od Agencji Nieruchomości Rolnych, na zasadach wspólności ustawowej, działkę rolną niezabudowaną o numerze 403/15 położoną w G. Zainteresowana wraz z mężem prowadzą razem gospodarstwo rolne od 2009 r. Ww. działka nigdy nie służyła do celów związanych z prowadzeniem działalności rolniczej. Nigdy nie była uprawiana rolniczo z uwagi na słabą klasę ziemi. Oznaczona była w ewidencji jako łąki trwałe oraz pastwiska. W 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem podzielili działkę na cztery mniejsze. Trzy z nich zostały przekształcone na budowlane. Zainteresowana wraz z mężem planowali na niej budowę domu jednorodzinnego, niestety to się nie powiodło. Od 2013 r. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT, jako Gospodarstwo Rolne "A". Wszystkie zakupione koszty w gospodarstwie nigdy nie dotyczyły tych działek. W tym roku Zainteresowana wraz z mężem chcieliby sprzedać działki budowlane.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawczyni poinformowała, że działka 403/15 została nabyta w celu prywatnym dla potrzeb własnych, rekreacyjnych, gdyż mieści się na niej staw i posadzili wraz z mężem wiele drzew owocowych. Powodem sprzedaży trzech działek powstałych po podziale działki 403/15 jest obecna zła sytuacja finansowa spowodowana dużymi zobowiązaniami bankowymi. Działka nie była odpłatnie nikomu udostępniana. Na pytanie tut. Organu, czy Zainteresowana, w celu sprzedaży działek poniosła jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem działek do sprzedaży, np. ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzbrojenie działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży, inne działania marketingowe itp. Wnioskodawczyni wskazała, że wraz z mężem nie ponosili żadnych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem ich do sprzedaży. Względem dwóch działek budowalnych były wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wystąpili o nie - za zgodą Zainteresowanej i jej męża - potencjalni klienci, z którymi zawarli oni umowy przedwstępne kupna-sprzedaży na dwie działki. Działki zostały przekształcone na budowlane na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża. Oznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny mieszkaniowe zabudowy zagrodowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowanej przysługuje prawo do zwolnienia z naliczenia 23% podatku VAT od sprzedaży tych działek.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przy sprzedaży ww. działek, które zostały zakupione na cele prywatne i gdy nie była jeszcze czynnym podatnikiem VAT, przysługuje jej prawo do zwolnienia z naliczenia 23% podatku VAT od sprzedaży tych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - zwanej dalej Kodeksem cywilnym - rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 Kodeksu cywilnego. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu - w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w tym zakresie.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej #61485; Dz.U.UE.L 347.1, z późn. zm. #61485; (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w lipcu 2007 r. kupili od Agencji Nieruchomości Rolnych, na zasadach wspólności ustawowej, działkę rolną niezabudowaną o numerze 403/15 położoną w G. Zainteresowana wraz z mężem prowadzą razem gospodarstwo rolne od 2009 r. Ww. działka nigdy nie służyła do celów związanych z prowadzeniem działalności rolniczej. Nigdy nie była uprawiana rolniczo z uwagi na słabą klasę ziemi. Oznaczona była w ewidencji jako łąki trwałe oraz pastwiska. W 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem podzielili działkę na cztery mniejsze. Trzy z nich zostały przekształcone na budowlane. Zainteresowana wraz z mężem planowali na niej budowę domu jednorodzinnego, niestety to się nie powiodło. Od 2013 r. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT, jako Gospodarstwo Rolne "A". Wszystkie zakupione koszty w gospodarstwie nigdy nie dotyczyły tych działek. W tym roku Zainteresowana wraz z mężem chcieliby sprzedać działki budowlane. Działka 403/15 została nabyta w celu prywatnym dla potrzeb własnych, rekreacyjnych, gdyż mieści się na niej staw i posadzili wraz z mężem wiele drzew owocowych. Powodem sprzedaży trzech działek powstałych po podziale działki 403/15 jest obecna zła sytuacja finansowa spowodowana dużymi zobowiązaniami bankowymi. Działki nie były odpłatnie nikomu udostępniane. Zainteresowana wraz z mężem nie ponosili żadnych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem ich do sprzedaży. Względem dwóch działek budowalnych były wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wystąpili o nie - za zgodą Wnioskodawczyni i jej męża - potencjalni klienci, z którymi zawarli oni umowy przedwstępne kupna-sprzedaży na dwie działki. Działki zostały przekształcone na budowlane na wniosek Zainteresowanej i jej męża. Oznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny mieszkaniowe zabudowy zagrodowej.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni - w związku ze sprzedażą działek - za podatnika podatku od towarów i usług. Co prawda dokonała ona podziału gruntu oraz przekształcenia na tereny mieszkaniowe zabudowy zagrodowej, jednakże powyższych zdarzeń nie można uznać za środki zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością. Zainteresowana nie poniosła jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, w tym nie dokonywała uzbrojenia terenu, ogrodzenia działek, nie występowała też o warunki ich zabudowy (jak poinformowała względem dwóch działek budowalnych były wydane decyzje o warunkach zabudowy, o które wystąpili - za zgodą Wnioskodawczyni i jej męża - potencjalni klienci, z którymi zawarli oni umowy przedwstępne kupna-sprzedaży na dwie działki). Działki nigdy nie służyły do celów związanych z prowadzeniem działalności rolniczej i nigdy nie były uprawiane rolniczo z uwagi na słabą klasę ziemi. Nie były też nikomu odpłatnie udostępniane. Powodem sprzedaży trzech działek jest obecna zła sytuacja finansowa spowodowana dużymi zobowiązaniami bankowymi.

Wobec powyższego należy uznać, że zbycie przez Zainteresowaną trzech działek powstałych po podziale działki nr 403/15, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zatem w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawczyni będzie występować w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z tą sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, Zainteresowana od sprzedaży działek nie będzie miała obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług w wysokości 23%, ponieważ czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Dodać należy, że Wnioskodawczyni zarówno w zadanym pytaniu jak i w stanowisku własnym wskazała, że przysługuje jej prawo do zwolnienia z naliczenia podatku VAT od sprzedaży działek. W związku z powyższym tut. Organ pragnie zaznaczyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) - pojęcia "dostawa towarów zwolniona od podatku" oraz "dostawa towarów niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług" nie są tożsame, ponieważ tylko czynności objęte zakresem przedmiotowym określonym w art. 5 ustawy mogą korzystać ze zwolnienia od podatku. W rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - czynność, do której unormowania ustawy nie będą miały zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez Zainteresowaną, która z tym wnioskiem występuje. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawczyni nie wywiera skutku prawnego dla jej męża.

Zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Zatem podkreśla się, że tut. Organ wydając przedmiotową interpretację oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.