ILPP4/4512-1-401/15-4/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w informacji podsumowującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w informacji podsumowującej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) o doprecyzowanie przedstawionego opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka), jako właściciel towarów (szeroko pojętych półproduktów złota, włącznie ze złomem, fragmentami biżuterii itp.) przemieszcza je na teren Niemiec celem przerobu - przetopu do formy złota inwestycyjnego. Następnie towary te zostają zapisane na rachunku złota (koncie metalowym) prowadzonym przez Rafinerię dokonującą przetopu złota. Następnie, w zależności od sytuacji albo sama Spółka zleca wykonanie na nich określonych prac (np. wybicie sztabek), albo też złoto na koncie metalowym sprzedane zostaje innemu podmiotowi na terenie Niemiec (m.in. zdarza się, że sprzedane zostaje podmiotowi polskiemu). W takim przypadku obydwa polskie podmioty (zarówno Spółka jak i jej kontrahent) są zarejestrowane jako podatnicy VAT UE na terenie Polski. W momencie wywozu towary każdorazowo wywożone są celem wykonania na nich prac jednak mogą one nie zostać powrotnie przywiezione do kraju, jeżeli po wywozie Spółka zdecyduje się na ich sprzedaż na terenie Niemiec.

Spółka wnosi o wydanie interpretacji w układzie, w którym sprzedaje złoto na koncie metalowym spółce polskiej (zarejestrowanej jako podatnik VAT UE na terenie Polski), gdzie złoto wywiezione było celem przerobu, lecz nie powróciło na teren kraju.

Spółka w złożonym uzupełnieniu wskazała:

1. Po pierwsze, złoto zostało wywiezione na teren Niemiec celem wykonania na nim określonych prac. Po drugie, po wykonaniu określonych prac złoto może nie zostać przywiezione pierwotnie do Polski, jeżeli po wywozie Spółka zdecyduje się na sprzedaż złota na terenie Niemiec.

W związku z powyższym, Spółka podkreśla, co zostało wskazane w złożonym wniosku o wydanie interpretacji, że sprzedała złoto na koncie metalowym spółce polskiej, które to złoto zostało wywiezione na teren Niemiec celem dokonania na nim prac (przerobu), lecz złoto to nie powróciło na teren Polski. Konkludując, w opisanym stanie faktycznym będą istniały dwie sytuacje, pierwsza, w której złoto zostanie sprzedane oraz druga, w której zostanie przywiezione z powrotem do Polski.

2. Spółka nie posiadała właściwego i ważnego numeru identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, nadany przez inne państwo członkowskie niż Polska. Reasumując, Spółka posiada wyłącznie właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspótnotowych zawierający dwuliterowy kod PL.

3. Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy lub w terminach późniejszych, określonych w art. 42 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., posiadała w swojej dokumentacji dowody (o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), że towary będące przedmiotem zapytania, zostały wywiezione z terytorium kraju na terytorium Niemiec.

W szczególności Spółka posiada każdorazowo wyciąg z rachunku złota (konta metalowego), który zawiera potwierdzenie dotarcia towaru (co odpowiada wymogowi z art. 42 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisaną transakcję należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

2. W przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na powyższe pytanie, w jaki sposób należy wykazać taką transakcję w informacji podsumowującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawioną transakcję należy zakwalifikować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT).

Artykuł 13 ustawy o VAT w ust. 1 i 2 definiuje i wskazuje, co należy rozumieć poprzez "Wewnątrzwspólnotową dostawę towarów" oraz jakie muszą zostać spełnione warunki, aby dane przemieszczenie można było uznać za WDT.

Od wyżej wskazanej sytuacji należy odróżnić sytuację opisaną w art. 13 ust. 3 VATU, gdzie ustawodawca wskazuje, że za WDT "uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika". Sytuacja taka nie tyle stanowi WDT, a została wolą ustawodawcy zrównana z WDT; jest to swoisty, odrębny od "standardowego" WDT przepis, który dany stan faktyczny nakazuje również uznawać za WDT.

W ocenie Spółki, stan faktyczny wypełnia hipotezę zacytowanego przepisu. Niezbędnym jest wskazanie również na art. 13 ust. 4 pkt 6, w myśl którego przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Pod tym warunkiem zawieszającym nie rozpoznawane jest od razu WDT - towar być może bowiem powróci do kraju w ramach Spółki.

W przypadku zaś sprzedaży towaru, zgodnie z art. 13 ust. 5 VATU (gdy więc ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4) przemieszczenie towarów zostaje uznane za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Spółka odnośnie transakcji dysponuje dokumentacją potwierdzającą zawarcie transakcji zbycia na terenie Niemiec wywiezionego złota.

Gdy więc okaże się, że warunek zawieszający ustaje, Spółka, stosownie do przewidzianych przepisami wymogów, rozpoznaje WDT (a co za tym idzie, winna również złożyć informację podsumowującą w danym zakresie).

W odniesieniu do drugiego z pytań, należy wskazać, że w ocenie Spółki powyższe transakcje należałoby wykazywać w ramach złożonej informacji podsumowującej, ze wskazaniem jako podatnika nabywcy, poprzedzonego kodem PL. Jak się jednak zdaje, sytuacja taka nie została przewidziana przez ustawodawcę na poziomie przepisów rozporządzenia dotyczących informacji podsumowujących (rozpoznanie WDT przez polski podmiot wskutek ustania warunku zawieszającego rozpoznanie WDT).

Zgodnie z załącznikiem nr 2 (Objaśnienia) do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 czerwca 2014 r. w sprawie informacji podsumowujących o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach, dopuszczalne kody i nazwy kraju w informacji podsumowującej przedstawiają się następująco: AT - Austria, BE - Belgia, BG - Bułgaria, DE - Niemcy, DK - Dania, EL - Grecja, ES - Hiszpania, FI - Finlandia, FR - Francja, GB - Wielka Brytania, HR - Chorwacja, IE - Irlandia, IT - Włochy, LU - Luxemburg, NL - Holandia, PT - Portugalia, RO - Rumunia, SE - Szwecja, CY - Cypr, CZ - Czechy, EE - Estonia, LT - Litwa, LV - Łotwa, MT - Malta, SK - Słowacja, SI - Słowenia, HU - Węgry.

W efekcie brak jest możliwości wskazania Polski, pomimo, że w myśl przepisów ustawy dokonana transakcja winna zostać zakwalifikowana jako WDT (w wyniku sprzedaży na terenie Niemiec towaru podmiotowi polskiemu zarejestrowanemu jako podatnik VAT UE, ustaje warunek zawieszający - czasowy wywóz - więc z tytułu tego należy rozpoznać WDT w myśl przepisów ustawy).

Stąd też w informacji wskazać należy polski NIP poprzedzony DE, ponieważ dokument e-deklaracji nie przyjmuje polskiego przedrostka PL, a bez przedrostka nie pozwala na zapisanie i wysłanie pliku (deklaracji).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą #61485; opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...).

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy - za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Należy zaznaczyć, że przez pojęcie "działalności gospodarczej" należy rozumieć każdą aktywność podatnika realizowaną w ramach przedsiębiorstwa, niezależnie od miejsca prowadzenia tej działalności.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Ogólną definicję pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego treścią, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego.

Wskazać należy, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w istocie jest specyficznym przypadkiem zwolnienia od opodatkowania, przy zachowaniu prawa do odliczenia, wprowadzonym z uwagi na rozliczanie podatku przez nabywcę, a nie stricte czynnością opodatkowaną (do czynności opodatkowanych nie zaliczają jej regulacje prawa wspólnotowego). Z tego też względu, przepisy konkretnych ustaw VAT, dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, odnosić się mogą jedynie do tych dostaw wewnątrzwspólnotowych, które rozpoczęły się z tego właśnie państwa. Do dostaw zaczynających się w innych państwach zastosowanie będą miały przepisy tych innych państw.

Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako właściciel towarów (szeroko pojętych półproduktów złota, włącznie ze złomem, fragmentami biżuterii itp.) przemieszcza je na terytorium Niemiec celem przerobu - przetopu do formy złota inwestycyjnego.

Następnie, w zależności od sytuacji albo sama Spółka zleca wykonanie na nich określonych prac (np. wybicie sztabek), albo też złoto na koncie metalowym sprzedane zostaje innemu podmiotowi na terytorium Niemiec (m.in. zdarza się, że sprzedane zostaje podmiotowi polskiemu). W takim przypadku obydwa polskie podmioty (zarówno Spółka jak i jej kontrahent) są zarejestrowane jako podatnicy VAT UE na terytorium Polski. W momencie wywozu towary każdorazowo wywożone są celem wykonania na nich prac jednak mogą one nie zostać powrotnie przywiezione do kraju, jeżeli po wywozie Wnioskodawca zdecyduje się na ich sprzedaż na terytorium Niemiec.

Spółka wnosi o wydanie interpretacji w układzie, w którym sprzedaje złoto na koncie metalowym spółce polskiej (zarejestrowanej jako podatnik VAT UE na terytorium Polski), gdzie złoto wywiezione było celem przerobu, lecz nie powróciło na terytorium kraju.

Należy zatem stwierdzić, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie z Polski na terytorium Niemiec towarów, które zostały po przemieszczeniu sprzedane, stanowi dla niego wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Spółka ma wątpliwości dotyczące prawidłowego wykazania przedmiotowego przemieszczenia własnych towarów z Polski na terytorium Niemiec w informacji podsumowującej.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

A zatem, transakcję polegającą na przemieszczeniu własnych towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, należy wykazać w informacji podsumowującej, jeżeli zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Stosownie do art. 42 ust. 14 ustawy - przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

W celu właściwego udokumentowania tego typu czynności Spółka powinna - jak nakazuje art. 42 ust. 14 ustawy - odpowiednio zastosować przepisy art. 42 ust. 1-4 ustawy. Odpowiednie stosowanie oznacza konieczność dostosowania danego przepisu do stanu faktycznego. Jednocześnie odpowiednie stosowanie nie może oznaczać dowolności, bądź możliwości przyjmowania fikcji prawnej umożliwiającej zastosowanie przepisu.

Przepis art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, odpowiednio stosowany dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy, wprowadza obowiązek dokonania dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. W tym szczególnym przypadku pod pojęciem nabywcy należy rozumieć podmiot przemieszczający towar, który występuje w podwójnej roli. Jest on nie tylko "dostawcą" (na terytorium kraju), ale również "nabywcą" (na terytorium innego państwa członkowskiego, na które przemieszczono własne towary), w związku z czym, warunki jakie winien spełniać nabywca mają zastosowanie do dostawcy. Zatem to podatnik dokonujący przemieszczenia własnych towarów powinien posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie inne niż Polska, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie posiadał właściwego i ważnego numeru identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, nadany przez inne państwo członkowskie niż Polska, posiada on wyłącznie właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspótnotowych zawierający dwuliterowy kod PL.

Nie został zatem spełniony warunek określony w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z czym tej czynności nie wykazuje się w informacji podsumowującej.

Reasumując, opisana transakcja przemieszczenia własnych towarów stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy, która nie podlega wykazaniu w informacji podsumowującej. W związku z powyższym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że w uzasadnieniu interpretacji nie odniósł się do stanowiska własnego Spółki przedstawionego we wniosku w zakresie stosowania art. 13 ust. 4 i ust. 5 ustawy, ponieważ przedstawiony opis sprawy oraz informacje zawarte w uzupełnieniu wniosku nie pozwoliły na jednoznaczną ocenę możliwości jego zastosowania w przedmiotowej sprawie. Jednocześnie należy wskazać, że powyższe nie miało wpływu na dokonane przez tut. Organ rozstrzygnięcie, dotyczące wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w informacji podsumowującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.