ILPP4/4512-1-241/15-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura KIP w Piotrkowie Trybunalskim 6 lipca 2015 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 13 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako "A. Sp. z o.o." lub "Spółka") jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Równocześnie Spółka jest podmiotem, który sprzedaje wyroby aluminiowe (dalej jako "towary") zarówno w kraju, jak i za granicę, w tym w szczególności do innych krajów Unii Europejskiej (dalej jako "UE"). Sprzedając towary do innych krajów, A. Sp. z o.o. dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej jako "WDT").

W ramach realizacji takiej dostawy zdarza się sytuacja, że unijny kontrahent Spółki (dalej jako "kontrahent") odbierze zamówione towary z terytorium Polski za pośrednictwem wynajętego przez takiego kontrahenta środka transportu. Tym samym wszelkie ryzyka związane z towarami przechodzą na kontrahenta już w momencie odbioru przez niego tych towarów "na bramie zakładu" Spółki. Taki sposób realizacji dostaw może jednak spowodować ten skutek, że Spółka w ogóle nie otrzymuje listu przewozowego (dokumentu CMR - dalej jako "CMR"). Spółka jednak z chwilą odbioru towaru przez kontrahenta otrzymuje od niego tzw. transport declaration. W dokumencie tym widnieje oświadczenie kontrahenta, że otrzymał on towary objęte daną fakturą, znajduje się również podpis kontrahenta i data sporządzenia tego oświadczenia. Takie dokumenty Spółka może jednak uzyskać nie w formie oryginału, ale w formie np. skanu przekazanego mailem lub innej dokumentacji mailowej.

Drugim przypadkiem, który występuje jest sytuacja, gdy towar jest powierzany przewoźnikowi w celu dokonania dostawy, jednak w dokumentach brak jest numeru rejestracyjnego pojazdu, którym towary są wywożone z terytorium kraju. Zdarza się również, że brak jest dokumentu CMR od spedytora, jednak Spółka posiada potwierdzenie od spedytora, że usługa została wykonana, tj. towar został dostarczony kontrahentowi. W potwierdzeniu takim znajduje się numer przesyłki, numer zamówienia, waga wysyłanych towarów, miejsce nadania i miejsce dostawy, jak również data wykonania dostawy. Dokument taki jest opatrzony podpisem osoby upoważnionej przez spedytora.

Część WDT odbywa się również w sposób wskazany w drugim przypadku, z tym jednak, że gdy towar jest powierzany przewoźnikowi w celu dokonania dostawy, a brak jest dokumentu CMR od spedytora, ze strony internetowej przewoźnika Spółka generuje dokument, który zawiera dane o doręczeniu towaru, tj. dane (w tym adres) nadawcy lub odbiorcy, jak również wagę towaru, która pozwala zidentyfikować paczkę ze złożonym przez kontrahenta zamówieniem, oraz wskazanie osoby, która towar odebrała.

Jednak oprócz powyższych dokumentów w takich przypadkach Spółka dysponuje także innymi dokumentami - w szczególności są to korespondencja handlowa, w tym zamówienia, w których treści zostanie wskazane, że towary zostaną wywiezione do innego kraju UE, specyfikacja poszczególnych sztuk towarów będzie widniała na fakturze dokumentującej WDT. Dodatkowo A. Sp. z o.o. posiada wyciągi bankowe potwierdzające wpłatę na wskazane w fakturze konto bankowe: walutowe. Z tych wyciągów bankowych wynika, że płatność konkretnej należności wskazanej w danej fakturze została dokonana z bankowego konta zagranicznego, tj. z banku mającego siedzibę na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej (kraju nabywcy towaru).

Na pytania zadane przez tut. Organ, Spółka wskazała:

1. Czy nabywca towaru posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Tak, nabywca towaru posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

2. Czy Spółka składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawy będące przedmiotem wniosku, jest zarejestrowana jako podatnik VAT EU.

Tak, Spółka składając deklarację podatkową, w której wskazuje dostawy będące przedmiotem wniosku, jest zarejestrowana jako podatnik VAT EU.

3. Czy z oświadczenia odbioru towaru przez kontrahenta wynika, że odebrał on towar wywieziony z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego.

Tak. W oświadczeniu tym znajduje się informacja, że kontrahent (posiadający siedzibę/miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego) potwierdza odbiór od Spółki towarów, które określone zostały w poszczególnych fakturach.

4. Czy z umowy zawartej pomiędzy Spółką a kontrahentem wynika, że zapłata za towar następuje po jego dostarczeniu kontrahentowi na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dostawy następujące w związku z realizacją umowy (czy złożonego zamówienia towaru) realizowane są w większości po dokonaniu częściowej przedpłaty lub całkowitej zapłaty należności przez kontrahenta na konto Spółki - jest to przedpłata.

W pozostałych przypadkach zapłata następuje po dostarczeniu towaru na podstawie ustalonych terminów płatności wskazanych w fakturze.

5. Czy z potwierdzenia od spedytora wynika, że towar będący przedmiotem wywozu z terytorium kraju został dostarczony kontrahentowi na terytorium innego państwa członkowskiego.

Tak. W oświadczeniu tym znajduje się wskazanie miejsca odbioru (tekst jedn.: adres Spółki) oraz data i miejsce dostawy (tekst jedn.: dane kontrahenta wraz z adresem).

6. Czy z wygenerowanego ze strony internetowej przewoźnika dokumentu wynika, że towar będący przedmiotem wywozu z terytorium kraju został dostarczony kontrahentowi na terytorium innego państwa członkowskiego.

Tak. Dokument ten zawiera oznaczenie daty i miejsca dostawy (tekst jedn.: dane kontrahenta wraz z adresem), jak również zawiera on informację odnośnie trasy przekazywanej paczki i numery doręczanych paczek, które odpowiadają danym zawartym w listach przewozowych posiadanych przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do dostawy towarów dokonywanej przez Spółkę na rzecz nabywców z innych krajów UE następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w wyniku której Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0%, jeżeli Spółka znajduje się w posiadaniu wyżej opisanych dokumentów w postaci zamówienia złożonego w formie mailowej lub papierowej, faktury zawierającej wyszczególnienie towarów i ich ilości, potwierdzenia zapłaty od kontrahenta oraz potwierdzenia odbioru przez kontrahenta towaru ujętego w odpowiedniej fakturze, czy też konieczne jest posiadanie dokumentu CMR.

2. Czy w odniesieniu do dostawy towarów dokonywanej przez Spółkę na rzecz nabywców z innych krajów UE następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w wyniku której Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0%, jeżeli Spółka znajduje się w posiadaniu wyżej opisanych dokumentów w postaci zamówienia złożonego w formie mailowej lub papierowej, faktury zawierającej wyszczególnienie towarów i ich ilości, potwierdzenia zapłaty od kontrahenta oraz potwierdzenia od spedytora, że została dokonana dostawa towaru ujętego w odpowiedniej fakturze, czy też konieczne jest posiadanie dokumentu CMR.

3. Czy w odniesieniu do dostawy towarów dokonywanej przez Spółkę na rzecz nabywców z innych krajów UE następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w wyniku której Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0%, jeżeli Spółka znajduje się w posiadaniu wyżej opisanych dokumentów w postaci zamówienia złożonego w formie mailowej lub papierowej, faktury zawierającej wyszczególnienie towarów i ich ilości, potwierdzenia zapłaty od kontrahenta oraz wygenerowanego ze strony internetowej przewoźnika dokumentu, który zawiera dane o doręczeniu towaru, tj. dane (w tym adres) nadawcy lub odbiorcy, jak również wagę towaru, która pozwala zidentyfikować paczkę ze złożonym przez kontrahenta zamówieniem, oraz wskazanie osoby, która towar odebrała, czy też konieczne jest posiadanie dokumentu CMR.

4. Czy w przypadku dostawy, której sposób realizacji został opisany powyżej w stanie faktycznym, Spółka, dla zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jest zobowiązana posiadać oryginały dokumentów, o których mowa w pytaniu nr 1 oraz nr 2, czy też wystarczy, że posiada jedynie ich skany uzyskane drogą mailową.

5. Czy w przypadku WDT koniecznym jest wskazywanie numeru rejestracyjnego pojazdu, za pomocą którego towary są wywożone z terytorium kraju, aby Spółka mogła zastosować stawkę 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, 2 i 3 do zastosowania stawki 0% przy WDT nie jest konieczne posiadanie dokumentu CMR, a wystarczą dokumenty wskazane w pytaniach. W odniesieniu zaś do pytania nr 4 Spółka twierdzi, że nie jest konieczne posiadanie oryginałów dokumentów, o których mowa w pytaniu nr 1 i nr 2, a wystarczą skany uzyskane drogą mailową. Ostatecznie w pytaniu nr 5 prawidłowym wydaje się stanowisko, że wskazanie numeru rejestracyjnego pojazdu, za pomocą którego wywożone są towary, nie jest warunkiem sine qua non zastosowania stawki 0% przy WDT.

Powyższe stanowisko wynika z następujących okoliczności prawnych

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej tako "ustawa"), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego przepisu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa w szczególności:

Zatem w świetle wskazanego art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3, ewentualnie uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako WDT opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0% dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w państwie przeznaczenia - koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla WDT wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że aby Spółka miała prawo do zastosowania dla realizowanych dostaw preferencyjnej stawki podatku, będzie musiała spełniać m.in. warunki wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Spółkę dokumentów wynikało łącznie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przedmiotem pytania Spółki jest prawo do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% w trzech sytuacjach:

Do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy - ewentualnie uzupełnione dokumentem wymienionym w ust. 11 ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów należy zauważyć, że zebrane dokumenty pozwalają stwierdzić, że nabyte przez kontrahenta towary zostały wywiezione z Polski do innego kraju członkowskiego. W tych sytuacjach Spółka, oprócz dokumentów potwierdzających sprzedaż (faktura, zamówienie od odbiorcy zagranicznego), posiada również inne dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski do innego kraju członkowskiego (oświadczenie spedytora lub kontrahenta, zawierające informacje, że towar został dostarczony poza granicę kraju od innego kraju UE). Ponadto, istnieje możliwość zidentyfikowania towaru na podstawie oświadczenia, ponieważ w jego treści są wskazane: numer faktury bądź też numer zamówienia, waga przesyłki oraz adres kontrahenta do którego dostarczono towar. Dodatkowo identyfikacji towaru będzie można dokonać na podstawie zamówienia klienta, wystawionej faktury czy też potwierdzenia zapłaty dokonanej przez kontrahenta. Zatem należy stwierdzić, że ww. dokumenty potwierdzać będą łącznie w sposób jednoznaczny dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Spółka posiada więc dokumenty uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej WDT. Ponadto należy zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna.

W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentom przechowywanym w formie elektronicznej, jeżeli są to dokumenty przechowywane w formie elektronicznej, mogą one stanowić dowody, o których mowa w powołanych przepisach ustawy. Wobec powyższego, dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów nie jest konieczne posiadanie/przechowywanie podpisanych oryginałów dokumentów, wystarczy ich wersja elektroniczna, np. przesłanych drogą mailową bądź wydrukowanych z bankowego konta internetowego.

Odnosząc się ostatecznie do kwestii wskazywania numeru rejestracyjnego pojazdu, za pomocą którego wywieziono towary, to wskazać należy, że cały powyższy wywód pozostaje w pełni aktualny również i w tym zakresie, tj. nie jest warunkiem koniecznym wskazywanie tegoż numeru w celu zastosowania stawki 0%, gdyż ww. pozostałe dokumenty wskazują jednoznacznie, że towar został wywieziony poza granice kraju oraz że został odebrany przez kontrahenta na terenie innego kraju członkowskiego UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) #61485; zwanej dalej ustawą #61485; opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu #61485; przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaje ona wyroby aluminiowe (towary) zarówno w kraju jak i za granicę, w tym w szczególności do krajów Unii Europejskiej. Sprzedając towary do innych krajów dokonuje ona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Nabywca towaru posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Spółka składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawy będące przedmiotem wniosku, jest zarejestrowana jako podatnik VAT EU.

W ramach realizacji takiej dostawy zdarza się sytuacja, że unijny kontrahent Spółki odbierze zamówione towary z terytorium Polski za pośrednictwem wynajętego przez takiego kontrahenta środka transportu. Tym samym wszelkie ryzyka związane z towarami przechodzą na kontrahenta już w momencie odbioru przez niego tych towarów "na bramie zakładu" Spółki. Taki sposób realizacji dostaw może jednak spowodować ten skutek, że Spółka w ogóle nie otrzymuje listu przewozowego (dokumentu CMR). Spółka jednak z chwilą odbioru towaru przez kontrahenta otrzymuje od niego tzw. transport declaration. W dokumencie tym widnieje oświadczenie kontrahenta, że otrzymał on towary objęte daną fakturą, znajduje się również podpis kontrahenta i data sporządzenia tego oświadczenia. Takie dokumenty Spółka może jednak uzyskać nie w formie oryginału, ale w formie np. skanu przekazanego mailem lub innej dokumentacji mailowej.

Drugim przypadkiem, który występuje jest sytuacja, gdy towar jest powierzany przewoźnikowi w celu dokonania dostawy, jednak w dokumentach brak jest numeru rejestracyjnego pojazdu, którym towary są wywożone z terytorium kraju. Zdarza się również, że brak jest dokumentu CMR od spedytora, jednak Spółka posiada potwierdzenie od spedytora, że usługa została wykonana, tj. towar został dostarczony kontrahentowi. W potwierdzeniu takim znajduje się numer przesyłki, numer zamówienia, waga wysyłanych towarów, miejsce nadania i miejsce dostawy, jak również data wykonania dostawy. Dokument taki jest opatrzony podpisem osoby upoważnionej przez spedytora.

Część wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów odbywa się również w sposób wskazany w drugim przypadku, z tym jednak, że gdy towar jest powierzany przewoźnikowi w celu dokonania dostawy, a brak jest dokumentu CMR od spedytora, ze strony internetowej przewoźnika Spółka generuje dokument, który zawiera dane o doręczeniu towaru, tj. dane (w tym adres) nadawcy lub odbiorcy, jak również wagę towaru, która pozwala zidentyfikować paczkę ze złożonym przez kontrahenta zamówieniem, oraz wskazanie osoby, która towar odebrała.

Jednak oprócz powyższych dokumentów w takich przypadkach Spółka dysponuje także innymi dokumentami - w szczególności są to korespondencja handlowa, w tym zamówienia, w których treści zostanie wskazane, że towary zostaną wywiezione do innego kraju UE, specyfikacja poszczególnych sztuk towarów będzie widniała na fakturze dokumentującej wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Dodatkowo Spółka posiada wyciągi bankowe potwierdzające wpłatę na wskazane w fakturze konto bankowe: walutowe. Z tych wyciągów bankowych wynika, że płatność konkretnej należności wskazanej w danej fakturze została dokonana z bankowego konta zagranicznego, tj. z banku mającego siedzibę na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej (kraju nabywcy towaru).

Artykuł 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego, nie należy utożsamiać pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Zatem potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, która korzystać może z opodatkowania preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od spełnienia dwóch podstawowych warunków. Pierwszy z nich dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego dostarczenie do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków - o którym mowa wyżej - od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru z terytorium kraju oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku WDT, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W tym miejscu należy wskazać - odnosząc się do specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku - że art. 42 ust. 3 pkt 2 ustawy dotyczący kopii faktury uchylony został z dniem 1 kwietnia 2013 r. przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.). Zatem dostawca nie ma obowiązku posiadania kopii faktury dokumentującej daną transakcję dostawy towarów. Natomiast w sytuacji, gdy wystawiona faktura zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez dostawcę sporządzany oddzielnie.

Powołane przepisy przy tym nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Podkreślić także należy, że co do zasady, sam dowód zapłaty za towar nie jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego. Ponieważ strony mogą dokonać rozliczenia transakcji przed jej zrealizowaniem, czyli np. przed dokonaniem dostawy (przemieszczenia towarów z kraju do innego państwa członkowskiego). Tym samym nie sposób uznać, że dowód zapłaty w sposób jednoznaczny potwierdza dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowej sprawie pytania Spółki dotyczą sytuacji, gdy:

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że posiadane przez Spółkę dokumenty potwierdzają w sposób jednoznaczny, że towary będące przedmiotem dostaw zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Spółka posiada więc dokumenty uprawniające do zastosowania dla dokonanych przez siebie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Reasumując:

Ad. 1

W odniesieniu do dostawy towarów dokonanej przez Spółkę na rzecz nabywcy z innego kraju UE następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w wyniku której Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0%, jeżeli znajduje się w posiadaniu dokumentów opisanych w pkt 1 powyżej (nie jest konieczne posiadanie dokumentu CMR).

Ad. 2

W odniesieniu do dostawy towarów dokonywanej przez Spółkę na rzecz nabywcy z innego kraju UE następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w wyniku której Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0%, jeżeli znajduje się w posiadaniu dokumentów opisanych w pkt 2 powyżej (nie jest konieczne posiadanie dokumentu CMR).

Ad. 3

W odniesieniu do dostawy towarów dokonywanej przez Spółkę na rzecz nabywcy z innego kraju UE następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, w wyniku której Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0%, jeżeli znajduje się w posiadaniu dokumentów opisanych w pkt 3 powyżej (nie jest konieczne posiadanie dokumentu CMR).

Ad. 4

W przypadku dostaw, których sposób realizacji został opisany powyżej, Spółka, dla zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, nie jest zobowiązana posiadać oryginały dokumentów, o których mowa w pytaniu nr 1 oraz nr 2, wystarczy, że posiada jedynie ich skany uzyskane drogą mailową.

Ad. 5

W przypadku dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów za pośrednictwem przewoźnika bądź spedytora, dla zastosowania przez Spółkę stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, nie jest konieczne wskazywanie numeru rejestracyjnego danego pojazdu, za pomocą którego towary są wywożone z terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia danego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.