ILPP4/4512-1-210/15-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako VAT), zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka dokonuje sprzedaży wyprodukowanych w Polsce części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników na rzecz spółek (odbiorców) zarejestrowanych w innych krajach Unii Europejskiej jako czynny podatnik podatku od wartości dodanej. Sprzedaż towaru odbywa się na podstawie otrzymanego zamówienia złożonego przez unijnego odbiorcę. Na tej podstawie Spółka dokonuje dostawy towarów, które są dokumentowane fakturami VAT. Z uwagi na fakt, że transakcja rozpoznawana jest jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej jako WDT), faktura zostaje wystawiona z uwzględnieniem 0% stawki podatku VAT. Transport towarów w ramach WDT odbywa się za pośrednictwem firmy świadczącej usługi transportowe. Dokumentem potwierdzającym transport jest, w zależności od nabywcy, dokument potwierdzający zlecenie transportu lub dokument potwierdzający transport i wysyłkę. W dokumentach wyszczególniony jest odbiorca zamówienia, miejsce załadunku, miejsce dostawy, data nadania zlecenia oraz ilość sztuk zamówionego towaru. Spółka posiada również list przewozowy CMR wypełniony oraz podpisany przez nadawcę oraz przewoźnika. Na dokumencie brakuje jednak potwierdzenia otrzymania przesyłki przez nabywcę. Spółka jest również w posiadaniu dokumentów potwierdzających zapłatę za dostarczony do kontrahenta towar. Dostawy towarów odbywają się zazwyczaj na warunkach Incoterms (...). Zgodnie z tymi zasadami sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego, w oznaczonym miejscu. Towar uważa się za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika, w tym momencie następuje przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykazane w stanie faktycznym dokumenty pozwalają na zastosowanie 0% stawki podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym dokumenty umożliwiają stosowanie dla dokonanych transakcji stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. W myśl art. 42, stawkę podatku 0% stosuje się pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa powyżej, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W przypadku gdy dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Kwestia możliwości zastosowania 0% stawki podatku VAT przy WDT została podniesiona w Uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. (I FPS 1/10).

Zdaniem NSA, jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Ponadto Sąd stwierdził, że w przypadku gdy dostawca nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za transport towaru do nabywcy, czyli nie ma możliwości uzyskania jednoznacznej informacji o tym, co z danym towarem zrobił nabywca, dostawca może nie posiadać innych, poza fakturą, dokumentów, które jednoznacznie potwierdzą, że dany towar faktycznie został przemieszczony do innego państwa członkowskiego. W takim przypadku należy uznać, że dostawca może zebrać dokumenty, które uprawdopodobnią, że dana dostawa towarów została dokonana w celu ich wywiezienia z terytorium Polski.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w kolejnym orzeczeniu NSA z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. (I FSK 657/13). Zgodnie ze stanowiskiem NSA podatnik, aby móc zastosować 0% VAT przy WDT, musi udowodnić, że wywóz towarów do innego państwa członkowskiego miał faktycznie miejsce, tj. udokumentować wywóz dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT. W przypadku braku niektórych dokumentów podatnik może wykazać okoliczność wywozu zastępczymi dowodami wyszczególnionymi w art. 42 ust. 11 powyższej ustawy.

Dowodami tymi mogą być m.in.: korespondencja handlowa, dokumenty dotyczące ubezpieczenia, potwierdzenia zapłaty, dowody potwierdzające przyjęcie towaru przez nabywcę.

Należy tutaj podkreślić, że powyżej wskazane dokumenty stanowią jedynie przykładowy katalog, zatem także inne podobne zaświadczenia mogą być wykorzystane na potrzeby udowodnienia WDT.

Podobne stanowisko podziela również Minister Finansów. W wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2015 r. (IPTPP2/443-929/14-2/DS), organ wskazuje, że:

"Dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem".

W przedmiotowych transakcjach Spółka dokonuje dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Spółka dysponuje zarówno listami przewozowymi jak i specyfikacją towaru do przeprowadzanych transakcji. Ponadto wśród posiadanych dokumentów zgromadzonych przez Spółkę znajduje się również: faktura VAT, dokument potwierdzający zlecenie transportu lub dokument potwierdzający transport i wysyłkę, list przewozowy CMR.

Na dokumentach podane są szczegółowe informacje odnośnie daty zamówienia towaru, dane odbiorcy zamówienia, wskazanie miejsca załadunku i miejsca dostawy, data nadania towaru oraz specyfikacja sztuk ładunku. Dodatkowo Spółka jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających odbiór towarów przez przewoźnika, który zobowiązuje się dostarczyć towary do kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego.

Spółka posiada również dokumenty potwierdzające zapłatę za wywieziony z terytorium kraju towar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów, zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka dokonuje sprzedaży wyprodukowanych w Polsce części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników na rzecz spółek (odbiorców) zarejestrowanych w innych krajach Unii Europejskiej. Sprzedaż towaru odbywa się na podstawie otrzymanego zamówienia złożonego przez unijnego odbiorcę. Na tej podstawie Spółka dokonuje dostawy towarów, które są dokumentowane fakturami VAT.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Zatem potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, która korzystać może z opodatkowania preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od spełnienia dwóch podstawowych warunków. Pierwszy z nich dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego dostarczenie do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków - o którym mowa wyżej - od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru z terytorium kraju oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

W powołanej przez Spółkę uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku WDT, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W tym miejscu należy wskazać - odnosząc się do specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku - że art. 42 ust. 3 pkt 2 ustawy dotyczący kopii faktury uchylony został z dniem 1 kwietnia 2013 r. przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.). Zatem dostawca nie ma obowiązku posiadania kopii faktury dokumentującej daną transakcję dostawy towarów. Natomiast w sytuacji, gdy wystawiona faktura zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez dostawcę sporządzany oddzielnie.

W przedmiotowej sprawie Spółka posiada zamówienie złożone przez danego odbiorcę, wystawioną fakturę VAT oraz dokument potwierdzający zlecenie transportu lub dokument potwierdzający transport i wysyłkę, w których wyszczególniony jest odbiorca zamówienia, miejsce załadunku, miejsce dostawy, data nadania zlecenia oraz ilość sztuk zamówionego towaru. Spółka posiada również list przewozowy CMR wypełniony oraz podpisany przez nadawcę oraz przewoźnika, który nie zawiera potwierdzenia otrzymania przesyłki przez nabywcę. Spółka jest również w posiadaniu dokumentów potwierdzających zapłatę za dostarczony do kontrahenta towar.

W tym miejscu należy wskazać, że co do zasady, dowód zapłaty za towar nie jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego. Ponieważ strony mogą dokonać rozliczenia transakcji przed jej zrealizowaniem, czyli np. przed dokonaniem dostawy (przemieszczenia towarów z kraju do innego państwa członkowskiego). Tym samym nie sposób uznać, że dowód zapłaty w sposób jednoznaczny potwierdza dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W odniesieniu do powołanych regulacji należy stwierdzić, że na podstawie dokumentów posiadanych przez Spółkę nie można wykazać, że towary będące przedmiotem sprzedaży zostały dostarczone na terytorium innego państwa członkowskiego do ich nabywcy. Dokumenty te potwierdzają jedynie dokonanie dostawy towarów, przyjęcie przez przewoźnika zlecenia wywozu towarów z Polski oraz potwierdzenie uiszczenia ceny za sprzedany towar.

Powyższe potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku z dnia 29 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 1229/11 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w sytuacji kiedy podatnik posiada jedynie fakturę, dowody wydania towaru z magazynu oraz dowód zapłaty za towar, to z dowodów tych nie wynika w żaden sposób, że towar został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego. Zdaniem NSA wynika z nich jedynie to, że towar został sprzedany, nabywca uiścił cenę nabycia, podatnik wydał towar przewoźnikowi, zaś nabywca odebrał towar. Żaden z przedłożonych przez stronę dowodów nie potwierdza natomiast okoliczności odbioru towaru na terytorium innego kraju członkowskiego.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że posiadane przez Spółkę dokumenty łącznie nie potwierdzają faktu wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zatem, wykazane przez Spółkę dokumenty nie pozwalają na zastosowanie 0% stawki podatku VAT dla dokonanej dostawy towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.