ILPP4/4512-1-191/15-3/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłącznie z opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłącznie z opodatkowania sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.), w którym sprostowano, że wniosek dotyczy wyłącznie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą "A", której przeważającym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Jest on właścicielem dwóch stacji paliw stacji w miejscowości G., którą sam prowadzi oraz stacji w miejscowości B., która jest wydzierżawiana spółce S., która prowadzi w tym miejscu działalność gospodarczą w zakresie detalicznej sprzedaży pojazdów silnikowych, płacąc Wnioskodawcy czynsz dzierżawny.

Wnioskodawca planuje sprzedać stację paliw w miejscowości G. (dalej zwana: Stacją) jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Na zespół składników materialnych i niematerialnych wraz z zobowiązaniami, który tworzyć ma zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci stacji paliw w miejscowości G., składają się:

Aktualnie prowadzone są negocjacje z ewentualnym nabywcą stacji paliw. Wnioskodawca nie będzie przenosił koncesji na obrót paliwami na nabywcę, albowiem jest to koncesja imienna wydana na imię i nazwisko Wnioskodawcy i zgodnie z przepisami nie może być podstawą obrotu. Ponadto nabywca zainteresowany nabyciem stacji prowadzi już działalność w tym zakresie w innych lokalizacjach na podstawie własnej, indywidualnej koncesji na obrót paliwami. Potencjalny nabywca nie jest również zainteresowany nabyciem paliwa w zbiornikach. Z uwagi na wymóg spełnienia wymogów jakościowych w toku negocjacji strony uzgodniły bowiem, że zostanie ono wyprzedane do czasu wydania przedsiębiorstwa nabywcy. Także umowy z dostawcami paliw nie będą przenoszone na nabywcę, posiada on własne umowy z dostawcami paliw. W zamyśle nabywcy jest dalsze prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży paliw na stacji paliw z wykorzystaniem nabytych składników majątkowych tworzących przedsiębiorstwo Wnioskodawcy.

Dokumentacja księgowa prowadzona przez Wnioskodawcę pozwala na jednoznaczne rozdzielenie i przypisanie do zysków, kosztów, należności i zobowiązań związanych ze stacją paliw prowadzoną przez niego. Stacja położona w miejscowości G. posiada wyodrębnione źródła przychodów i kosztów oraz wyodrębniony inwentarz składników majątkowych, jak również kompletne wyposażenie w system komputerowy oraz oprogramowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ewentualna sprzedaż wymienionego zespołu składników materialnych i niematerialnych wraz z zobowiązaniami będzie uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymieniony zespół składników materialnych i niematerialnych, wraz z zobowiązaniami, wydzielony z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, przez co ewentualna jego sprzedaż nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Artykuł 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, za którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Aby mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest zatem, by zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań:

Ponadto odwołując się do przepisów Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że zgodnie z art. 55 (1) tej ustawy, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. Oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. Własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. Prawa wynikające z umów najmu dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. Wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. Koncesje, licencje i zezwolenia;

6. Patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. Majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. Tajemnice przedsiębiorstwa;

9. Księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Jest to katalog otwarty, zawierający przykładowe wyliczenie składników. Przedsiębiorstwo czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Wystarczy jednak, by zespół składników stanowił niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań.

W kwestii uznania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa wielokrotnie wypowiadały się sądy administracyjne. Wskazują one, że do każdej sprawy należy podchodzić indywidualnie. Podkreślają także, że brak jakiegokolwiek elementu wśród zespołu składników, takiego jak nieruchomość, zobowiązania czy długi, nie przesądza o braku możliwości zakwalifikowania go jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu nie mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, bowiem decydującą w tej kwestii jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą (tak wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2012 r. o sygn. I FSK 1586/11). W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą wchodzić istotne elementy, które decydują o tym, czy wyodrębniony zespół składników służy do realizacji celów gospodarczych.

Jeśli chodzi o wyodrębnienie finansowe, wskazać należy, że nie chodzi w nim o samodzielność finansową, a o możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Także każda ze stacji jest osobno oceniana pod względem swojej rentowności, struktury dochodów i wydatków. Wyodrębnienie organizacyjne nie musi przybierać charakteru formalnego. Ważne jest natomiast by zorganizowana część przedsiębiorstwa funkcjonowała w przedsiębiorstwie, z którego następuje jej wydzielenie, w sposób który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze (tak wyrok NSA z dnia 15 listopada 2012 r. o sygn. II FSK 692/11).

Najistotniejsze dla uznania danego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest jednak możliwość jego funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze. Jest to możliwość potencjalna i nie oznacza, że wydzielona zorganizowana część przedsiębiorstwa musi po jej wyodrębnieniu służyć do wykonywania takiej działalności (tak wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Ke 226/09). Należy zatem każdorazowo rozważyć, czy dany zespół aktywów pozwala ostatecznie na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której dotyczy.

W przedmiotowej sprawie, zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzą niemal wszystkie materialne i niematerialne składniki, łącznie ze zobowiązaniami, które obecnie Wnioskodawca wykorzystuje do prowadzenia Stacji. Z katalogu tego wyłączone są jedynie koncesja, umowy z dostawcami paliw oraz niesprzedane paliwo zgromadzone w zbiornikach, które zostanie wypompowane. Spowodowane jest to tym, że potencjalnymi kupcami są przedsiębiorstwa zajmujące się w sposób profesjonalny i zorganizowany obrotem paliwami i tym samym posiadają niezbędne koncesje oraz dostawców paliw. Nie są oni zatem zainteresowani nabyciem wskazanych składników.

Wskazane składniki, które mają wejść w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci stacji paliw w G. i przeniesione na nabywcę charakteryzują się takim powiązaniem funkcjonalnym, które powala przyjąć, że za ich pomocą możliwe jest prowadzenie odrębnej działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami na stacji benzynowej.

O tym, że przedstawiony zespół składników pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej przesądza także okoliczność, że nabywca chce w dalszej kolejności z wykorzystaniem nabytych składników prowadzić w tym miejscu działalność gospodarczą o tożsamym profilu.

Wnioskodawca jest właścicielem dwóch stacji benzynowych. Prowadzona przez niego księgowość rozdziela wszystkie koszty, zyski, zobowiązania i należności pod względem ich przypisania do stacji paliw, którą prowadzi samodzielnie oraz do stacji, która jest przedmiotem dzierżawy i z której Wnioskodawca uzyskuje comiesięczny czynsz dzierżawny. Bez wątpienia występuje zatem wyodrębnienie finansowe Stacji z pozostałej działalności. Wskazać również należy, że obie stacje są wyodrębnione od siebie organizacyjnie jedną z nich prowadzi Wnioskodawca w ramach indywidualnej, drugą prowadzi dzierżawca.

O zaliczeniu składników materialnych i niematerialnych, za pomocą których prowadzona jest stacja benzynowa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w nieco odmiennym stanie faktycznym, opowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/1 oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji o sygnaturze IPPP3/443-1230/09/12-8/S/MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.