ILPP4/4512-1-151/16-4/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 19 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usługi parametryzacji podwozia odsprzedawanej na rzecz kontrahenta zagranicznego - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usługi parametryzacji podwozia odsprzedawanej na rzecz kontrahenta zagranicznego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 19 lipca 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma "A" z Niemiec zamierza dostarczyć do Wnioskodawcy podwozie pod wykonanie przez niego zabudowy. W momencie wykonania zabudowy Wnioskodawca musi pojechać do parametryzacji podwozia. Okazuje się, że podwozie nie spełnia warunków technicznych i Wnioskodawca zlecił firmie "B" wykonanie parametryzacji. Firma "B" za usługę obciążyła Wnioskodawcę fakturą gdzie wystąpiły wartości netto, VAT, brutto w złotówkach. Wnioskodawca musi teraz wystawić fakturę (refakturę) na firmę "A".

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

a. Wnioskodawca działa na własny rachunek, ale na rzecz firmy Schmidt. Zostało założone, że firma "A" zostanie obciążona refakturą za parametryzację "B".

b. Firma "A" nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca wystawiając fakturę w walucie EUR może potraktować obecne zdarzenie jako wewnątrzwspólnotową usługę ze stawką VAT 0%, czy wystawić fakturę i zaznaczyć na niej wartość netto, VAT i brutto i potraktować zdarzenie jako usługę krajową?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli nabywcą refakturowanej usługi jest kontrahent (podatnik) zagraniczny (tu: z Niemiec), to wtedy ta usługa nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

(Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą danej usługi) oraz podmiotu świadczącego tą usługę. Co do zasady, niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenia).

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy - w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahenta z Niemiec usługę zabudowy podwozia. W momencie wykonania zabudowy Wnioskodawca musiał pojechać do parametryzacji podwozia. Okazało się, że podwozie nie spełniało warunków technicznych i Wnioskodawca zlecił innej firmie wykonanie parametryzacji. Wnioskodawca wskazał, że działa na własny rachunek, ale na rzecz kontrahenta z Niemiec, zakładając, że zostanie on obciążony refakturą za parametryzację. Kontrahent z Niemiec nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Zaznaczyć należy, że odsprzedaż usługi parametryzacji jest świadczeniem samodzielnym i odrębnym od usługi zabudowy podwozia. Zatem obciążenie kosztami ww. usługi kontrahenta niemieckiego stanowi odsprzedaż tej usługi przez Wnioskodawcę, czyli podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że danej usługi nie wykonał. Mamy tu do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca kupuje usługę parametryzacji, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie kontrahentowi niemieckiemu. W związku z tym, jako podatnik świadczący ww. usługę zobowiązany będzie do wystawienia na rzecz tego kontrahenta faktury.

W tym miejscu podkreślić należy, że cyt. na wstępie niniejszej interpretacji art. 5 ustawy nie jest klasycznym katalogiem czynności będących przedmiotem opodatkowania, czyli zdarzeń lub sytuacji, których zaistnienie wiąże się z wystąpieniem określonych obowiązków prawnopodatkowych w zakresie podatku od towarów i usług, lecz jest katalogiem czynności, które są opodatkowane w Polsce, czyli od których należy rozliczyć podatek należny (lub w przypadku zwolnienia - zastosować zwolnienie). Różnica sprowadza się do tego, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są wszelkie zdarzenia i sytuacje, z którymi przepisy podatkowe wiążą określone skutki, zaś opodatkowaniu podlegają jedynie niektóre z nich.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przedmiotowej sprawie wskazane powyżej zastrzeżenia nie mają zastosowania.

W konsekwencji, stosownie do zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usługi parametryzacji świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta niemieckiego, jest terytorium państwa, w którym kontrahent ten ma siedzibę, tj. terytorium Niemiec. Zatem usługa parametryzacji będąca przedmiotem sprawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy - faktura powinna zawierać:

Z treści art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy wynika, że faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

W świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, faktura może nie zawierać:

* kwot wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

* stawki podatku;

* sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

* kwoty podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

W przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi parametryzacji jest terytorium Niemiec. Usługa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. Zatem wystawiona przez Wnioskodawcę kontrahentowi niemieckiemu faktura - dokumentująca tę usługę - nie powinna zawierać danych wymienionych powyżej, w tym stawki podatku. Wnioskodawca wystawiając fakturę dokumentującą świadczenie przedmiotowej usługi może na niej umieścić określenie "np", ponieważ przepisy nie sprzeciwiają się umieszczaniu na fakturze dodatkowych adnotacji.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługa parametryzacji odsprzedawana na rzecz kontrahenta z Niemiec nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, co oznacza, że winien on wystawić fakturę ją dokumentującą zgodnie z powołanymi przepisami ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu danej usługi) - pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "stawka podatku w wysokości 0%" nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której usługa parametryzacji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.