ILPP4/443-91/12-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 24 lutego 2012 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 29 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu bankowozu oraz od zakupu paliwa wykorzystywanego do jego napędu - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu bankowozu oraz od zakupu paliwa wykorzystywanego do jego napędu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 22 lat prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria Adwokacka (...) (PKD 7411Z - Działalność prawnicza). W ramach prowadzonej działalności, Zainteresowany obsługuje wiele firm i urzędów. Prowadząc działalność gospodarczą, Wnioskodawca uczciwie odprowadza wysokie podatki. Z uwagi na to, że przy wykonywaniu swojej działalności Zainteresowany poruszając się w obrębie miasta często przewozi znaki pieniężne w znacznych ilościach (np. 50 tys. zł tytułem zaliczek na opłaty sądowe), weksle, deklaracje wekslowe, znaki opłaty sądowej oraz inne ważne dokumenty (np. tytuły wykonawcze, testamenty itd.), jest zobowiązany zachować szczególną ostrożność i dbałość o przewożone przez niego wartości pieniężne i dokumenty. Mając na względzie specyfikę swojej działalności oraz fakt, że nie zawsze Wnioskodawca ma możliwość pozostawienia samochodu na parkingu strzeżonym, chciałby on zakupić bankowóz typu C.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy samochód będzie służył mu do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zakup tego samochodu zostanie udokumentowany fakturą. Przedmiotowy samochód będzie pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), tj. pojazdem samochodowym będącym pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy (bankowóz). Samochód będzie spełniał definicję bankowozu zgodnie z § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - Bankowóz typu C przeznaczony do transportu wartości pieniężnych (m.in. pieniądze, znaki opłaty sądowej). Samochód będzie spełniał wymagania techniczne dotyczące bankowozów, w myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, określone w załączniku nr 5 rozporządzenia. Przedmiotowy samochód wykorzystywany będzie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy wyłącznie na jego potrzeby.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zamiarem zakupu bankowozu typu C, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), Zainteresowany będzie mógł odliczyć cały VAT naliczony przy jego zakupie oraz przy zakupie paliwa do jego napędu.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie treść art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) oraz specyfikę prowadzonej przez niego działalności, przy zakupie bankowozu typu C mógłby odliczyć cały VAT naliczony przy jego zakupie oraz przy zakupie paliwa do jego napędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia ("Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C"):

Z wniosku wynika, iż Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od 22 lat prowadzi on działalność gospodarczą - kancelarię adwokacką. W ramach prowadzonej działalności obsługuje on wiele firm i urzędów. Wnioskodawca, z uwagi na to, że przy wykonywaniu swojej działalności poruszając się w obrębie miasta często przewozi znaki pieniężne w znacznych ilościach (np. 50 tys. zł tytułem zaliczek na opłaty sądowe), weksle, deklaracje wekslowe, znaki opłaty sądowej oraz inne ważne dokumenty (np. tytuły wykonawcze, testamenty itd.), jest zobowiązany zachować szczególną ostrożność i dbałość o przewożone przez niego wartości pieniężne i dokumenty. Mając na względzie specyfikę swojej działalności oraz fakt, że nie zawsze ma on możliwość pozostawienia samochodu na parkingu strzeżonym, chciałby on zakupić bankowóz typu C. Przedmiotowy samochód będzie służył Zainteresowanemu do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zakup przedmiotowego samochodu zostanie udokumentowany fakturą. Samochód ten będzie pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym, tj. pojazdem samochodowym będącym pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy (bankowóz). Samochód będzie spełniał definicję bankowozu zgodnie z § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne - Bankowóz typu C przeznaczony do transportu wartości pieniężnych (m.in. pieniądze, znaki opłaty sądowej). Samochód będzie spełniał wymagania techniczne dotyczące bankowozów, w myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, określone w załączniku nr 5 rozporządzenia. Wnioskodawca będzie wykorzystywał przedmiotowy samochód w działalności gospodarczej wyłącznie na jego potrzeby.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane uregulowania w zakresie podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że - wbrew opinii Zainteresowanego - w związku z zakupem przedmiotowego samochodu - bankowozu typu C - nie nabędzie on prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej jego nabycie, jak również prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu. Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystywanie bankowozu do świadczenia usług przewozu utargu na rzecz podmiotów trzecich. Nie jest natomiast - w ocenie tut. Organu - taką działalnością prowadzenie przez Wnioskodawcę kancelarii adwokackiej, polegającej na obsłudze prawnej wielu firm, z którą wiąże się przewóz znaków pieniężnych w znacznych ilościach, weksli, deklaracji wekslowych, znaków opłaty sądowej oraz innych ważnych dokumentów.

Reasumując należy stwierdzić, że w związku z zamiarem zakupu bankowozu typu C na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym, Zainteresowany nie będzie mógł odliczyć całego VAT naliczonego przy jego zakupie. Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu jego zakupu w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze, nie więcej jednak niż 6.000 zł W konsekwencji, Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.