ILPP4/443-89/11-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany jest spółką należącą do międzynarodowego koncernu A. Prowadzi działalność w zakresie projektowania i produkcji systemów bezpieczeństwa do pojazdów samochodowych (w szczególności poduszek i pasów bezpieczeństwa). Jest on podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatnikiem podatku VAT, zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Prowadzi księgi handlowe wg ustawy o rachunkowości.

W stanie faktycznym, którego dotyczy zapytanie, Wnioskodawca dokonuje zakupu komponentów do produkcji poduszek powietrznych od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych (dalej USA) na warunkach EXW. Oznacza to, że nabywca ponosi wszelkie koszty dostawy.

Spółka otrzymuje fakturę za towar od kontrahenta z USA.

Ładunek przypływa statkiem do portu w Holandii, gdzie holenderska firma dokonuje odprawy celnej towaru w Holandii działając jako przedstawiciel fiskalny Zainteresowanego (dalej przedstawiciel podatkowy, przedstawiciel fiskalny). W efekcie tej odprawy, firma spedycyjna opłaca należności celne oraz inne koszty związane z dopuszczeniem towarów na obszar UE.

Za powyższe koszty oraz usługi firmy będącej przedstawicielem podatkowym związane z transportem morskim, wyładunkiem oraz z wprowadzeniem towarów na obszar UE, Spółka obciążana jest przez firmę pośredniczącą fakturami zawierającymi następujące pozycje: transport morski, transport pomiędzy Holandią i Polską, zwolnienie konosamentu, przewóz kontenera ze statku na skład, przedokowanie, przygotowanie dokumentów, obsługę celną, koszty bankowe i opłaty za wyłożenie, kwoty cła. Do faktury dodawana jest wartość należności celnych uiszczonych przez firmę pośredniczącą. Po wprowadzeniu towaru na obszar UE firma spedycyjna wydaje towar przewoźnikowi, który przywozi towar do magazynu Wnioskodawcy w Polsce. Zainteresowany otrzymuje od przewoźnika dokument CMR, z którego wynika data przywozu ładunku do magazynu w Polsce, oraz fakturę za transport. Holenderska firma spedycyjna wykazuje przewóz towarów z Holandii do Polski jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Firma holenderska nie wystawia faktury za towar.

Spółka zleca spółce holenderskiej jedną usługę zasadniczą, w której skład wchodzą usługi pomocnicze. Przedmiotem usługi zasadniczej jest organizacja odprawy importowanych przez nią na teren Holandii towarów. W skład tej usługi wchodzą jako usługi pomocnicze m.in.: organizacja transportu, opłacanie zobowiązań Zainteresowanego w związku z importowanymi towarami. Usługa kończy się w momencie dostarczenia zakupionych towarów do magazynu Wnioskodawcy w Polsce. Przedstawiciel fiskalny wystawił na rzecz Spółki fakturę po zakończeniu usługi, czyli po wysłaniu towaru z Holandii do Polski.

Holenderski przedstawiciel fiskalny nie posiada na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż przemieszczenie towarów z terytorium Holandii do Polski stanowiło dla niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wyjaśnił także, że jego intencją jest uzyskanie potwierdzenia, iż nabywaną przez niego usługę należy rozliczyć jako import usług, a nie jako część wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy faktury za pozostałe czynności holenderskiej firmy spedycyjnej (m.in.: transport, opłatę za usługę przedstawiciela podatkowego), należy rozliczyć jako zakup usługi niewchodzący do wartości nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy opodatkowania WNT nie wlicza się transportu z USA do Polski, jak również wartości przedstawiciela podatkowego. Jak stanowi przepis art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podstawa opodatkowania obejmuje m.in. wydatki związane z transportem, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, w przedmiotowej sprawie omawiane wydatki nie są pobierane przez dostawcę, dlatego transport z USA do Polski jest odrębną usługą i nie ma podstaw do zwiększania podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o kwotę należną z tego tytułu. Usługi holenderskiej firmy spedycyjnej obejmujące usługę transportową, jak również usługę przedstawiciela podatkowego należy zakwalifikować (łącznie) jako odrębną usługę, dla której obowiązek podatkowy powstaje w momencie wykonania usługi, czyli w momencie dostarczenia komponentów do magazynu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu komponentów do produkcji poduszek powietrznych od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych na warunkach EXW, co oznacza, że nabywca ponosi wszelkie koszty dostawy. Jest on podatnikiem podatku VAT zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Importowane towary przypływają statkiem do portu w Holandii, gdzie holenderska firma działająca jako przedstawiciel Zainteresowanego, dokonuje odprawy celnej towaru. Po wprowadzeniu towaru na obszar UE firma spedycyjna wydaje towar przewoźnikowi, który przywozi towar do magazynu Wnioskodawcy w Polsce.

Jak poinformował Zainteresowany w uzupełnieniu do wniosku, przemieszczenie towarów z terytorium Holandii do Polski stanowiło dla niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Z analizy sprawy wynika również, że Wnioskodawca zawarł z holenderską firmą spedycyjną (przedstawiciel podatkowy, przedstawiciel fiskalny) umowę, w ramach której firma ta dokonuje w jego imieniu odprawy celnej towaru zaimportowanego ze Stanów Zjednoczonych. Spółka podkreśliła, że zleca firmie holenderskiej jedną usługę zasadniczą, której przedmiotem jest organizacja odprawy importowanych towarów. W związku z dopuszczeniem towarów na obszar Unii Europejskiej, przedstawiciel ponosi określone koszty i świadczy usługi związane z transportem morskim, wyładunkiem oraz z wprowadzeniem towarów na obszar Wspólnoty. Z tego tytułu, Zainteresowany obciążany jest przez firmę holenderską fakturami zawierającymi następujące pozycje: transport morski, transport pomiędzy Holandią i Polską, zwolnienie konosamentu, przewóz kontenera ze statku na skład, przedokowanie, przygotowanie dokumentów, obsługę celną, koszty bankowe i opłaty za wyłożenie kwoty cła.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy rozliczenia przez Wnioskodawcę nabytej od firmy holenderskiej usługi organizacji odprawy importowanych towarów. Bowiem jak wskazał on jednoznacznie w opisie sprawy stanu faktycznego, jest to usługa zasadnicza w skład której wchodzą czynności pomocnicze.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zgodnie ze zleceniem firma holenderska świadczy na rzecz Zainteresowanego usługę zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy doliczyć wartość usługi wykonywanej przez firmę holenderską.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powołanego przepisu art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy wynika, że do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy doliczyć tylko te wydatki dodatkowe (prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia), które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który sprzedał nabywcy towar.

Tym samym wynagrodzenie za wykonaną usługę pobierane przez firmę holenderską, nie powiększa podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy tutaj zwrócić uwagę, że w przedmiotowym przypadku Spółka przemieszcza własny towar w ramach swojego przedsiębiorstwa z Holandii do Polski. Zaś firma holenderska, nie występuje w roli dostawcy tego towaru, gdyż towar stanowi cały czas własność Zainteresowanego.

Reasumując należy stwierdzić, że faktur dokumentujących koszty związane z usługą organizacji odprawy importowanych towarów nabytą od firmy holenderskiej, stosownie do art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie należy wliczać do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lecz rozliczyć jako odrębny zakup usługi, zgodnie z przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie kursu waluty, po którym należy przeliczyć kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania, określone na fakturze w walucie obcej wydana została odrębna interpretacja indywidualna w dniu 4 maja 2011 r. Nr ILPP4/443-89/11-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.