ILPP4/443-81/13-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 26 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kalkulacji proporcji sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kalkulacji proporcji sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

"A" S.A. (dalej Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wykonywane przez Spółkę czynności, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT według stawek innych niż zwolniona; marginalna część transakcji korzysta zaś ze zwolnienia z VAT.

W konsekwencji zakupy towarów i usług:

* dokonywane dla czynności opodatkowanych uprawniają Spółkę do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT,

* dokonywane dla czynności opodatkowanych i zwolnionych (tzw. sprzedaż mieszana), co do których brak możliwości bezpośredniej alokacji zakupów do danego rodzaju transakcji, dają Spółce prawo do odliczenia jedynie w odniesieniu do czynności opodatkowanych, co ustalane jest przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy VAT (dalej Proporcja).

Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, podlegającej przepisom ustawy VAT, Spółka nabywa towary i usługi od podmiotów krajowych, jak również podmiotów zagranicznych. Zakupy dokonywane przez nią od zagranicznych podmiotów gospodarczych (nieprowadzących na terytorium RP działalności i niezarejestrowanych w Polsce) dotyczą transakcji określonych w art. 17 ustawy VAT, dla których podatnikiem jest nabywca, tj. Spółka (dalej Transakcje Zakupu Opodatkowane przez Nabywcę); powyższe dotyczy głównie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów czy importu usług (np. nabycia usług doradczych i ekspertyz, transakcji na instrumentach pochodnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., przy kalkulacji Proporcji winny być uwzględniane Transakcje Zakupu Opodatkowane przez Nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, Transakcje Zakupu Opodatkowane przez Nabywcę nie stanowią elementów kalkulacyjnych Proporcji.

Stosownie do zapisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 ustawy VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku jedynie w stosunku do czynności, które podlegają opodatkowaniu.

Jednocześnie art. 90 ust. 2 oraz ust. 3 wskazują, że:

* jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10,

* proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Ww. przepis (art. 90 ust. 3) stanowi pełną implementację art. 174 ust. 1 Dyrektywy VAT do krajowego porządku prawnego, który stanowi: Proporcja podlegająca odliczeniu jest kwotą ułamkową złożoną z następujących kwot:

W związku z obowiązującą obecnie definicją obrotu, określoną w art. 29 ustawy VAT, bezspornym jest, że Transakcje Zakupu Opodatkowane przez Nabywcę nie są uwzględniane przy kalkulacji Proporcji. Stanowisko takie prezentują również organy podatkowe. M.in. w interpretacji indywidualnej znak IPPP2/443-1023/09-4/AN z dnia 3 grudnia 2009 r., czy też znak IPPP3-443-952/09-4/JF z dnia 11 stycznia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że obrót z tytułu importu usług jak i wewnątrzwspólnotowego nabycia nie jest uwzględniany przy obliczaniu Proporcji.

Niemniej jednak, od dnia 1 stycznia 2014 r. zostaje wykreślony ww. art. 29, a w jego miejsce ma obowiązywać art. 29a ustawy VAT. Nowowprowadzany przepis (art. 29a), jak również inne regulacje ustawy VAT czy też Dyrektywy VAT, nie wskazują bezpośredniej definicji pojęcia "obrót".

Biorąc jednak pod uwagę regulacje Dyrektywy VAT, stwierdzić należy, że ilekroć w Dyrektywie VAT użyte jest pojęcie "obrót", oznacza ono sprzedaż/dostawy dokonywane przez danego podatnika VAT (a nie na jego rzecz), na co wskazują zapisy np. art. 167a, art. 284 czy art. 285 Dyrektywy VAT.

Zauważyć również należy, że Dyrektywa VAT rozróżnia pojęcie podatnika (art. 9 i dalsze) oraz podmiotu zobowiązanego do zapłaty VAT (art. 193 i dalsze), przy czym regulacje art. 17 ustawy VAT stanowią implementację Dyrektywy VAT w zakresie odnoszącym się do podmiotu zobowiązanego do zapłaty VAT. W związku z powyższym, skoro obowiązek ustalenia Proporcji dotyczy obrotu uzyskiwanego przez podatnika, Transakcje Opodatkowane przez Nabywcę nie powinny być uwzględniane przy ustaleniu Proporcji, gdyż w tym przypadku Spółka, w myśl Dyrektywy VAT działa jedynie jako podmiot zobowiązany do zapłaty VAT. W ocenie Spółki, uznanie, że pojęcie "obrotu" obejmuje również Transakcje Zakupu Opodatkowane przez Nabywcę, prowadziłoby do błędnego stosowania ww. regulacji. A mianowicie, przyjęcie takiego poglądu skutkowałoby tym, iż ww. transakcje zakupu, byłyby uwzględniane w kalkulacji Proporcji dwukrotnie, tj. zarówno przez sprzedającego jak i przez nabywcę (podmiotu zobowiązanego do zapłaty VAT), co z pewnością nie było celem Dyrektywy VAT.

Spółka w tym miejscu zauważyła, że prezentowane powyżej stanowisko, odnoszące się do rozumienia pojęcia "obrotu", uwzględnianego przy kalkulacji Proporcji, znajduje również wsparcie w literaturze. I tak, np.:

* Komentarz do Dyrektywy VAT pod. red. Jerzego Martiniego (wyd. Unimex 2008). "Dla celów współczynnika nie są brane pod uwagę transakcje podlegające z punktu widzenia VAT rozliczane przez nabywcę (np. import usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, nabycie towarów od zagranicznego podmiotu). W transakcjach tego typu nie występuje "obrót uzyskany z transakcji". Podatek w takim przypadku wynika z transakcji w stosunku do których podatnikiem jest inna osoba - nabywca towarów czy usług jest jedynie podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku" (str. 723);

* Artykuł "Czy zakupy mogą determinować zakres prawa do odliczenia VAT" Romana Namysłowskiego (Rzeczpospolita z dnia 30 stycznia 2008 r.). "Przepis (art. 174 dyrektywy 2006/112) odnosi się do dostaw dokonanych przez podatnika, a nie do nabycia tych dóbr".

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że Transakcje Zakupu Opodatkowane przez Nabywcę nie stanowią elementu kalkulacyjnego Proporcji również w stanie prawnym, który ma obowiązywać od dnia 1 stycznia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W przypadkach, gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia VAT oraz nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do ww. czynności, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy, które mają na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W myśl przepisu art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Dokonując analizy cytowanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Z przepisów ustawy wynika zatem, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich przyporządkowania do określonych rodzajów czynności. Najistotniejszym bowiem warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jedynie w przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot związanych z czynnościami opodatkowanymi, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Powyższe regulacje ustawy ustalające szczegółowe zasady obliczania części podatku podlegającej odliczeniu stanowią odzwierciedlenie art. 173 i art. 174 dyrektywy 2006/12/WE Rady (WE) w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.2006.347.1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 173 ust. 1 Dyrektywy, w odniesieniu do towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do dokonywania transakcji dających prawo do odliczenia, o których mowa w art. 168, 169 i 170, jak i transakcji nie dających prawa do odliczenia, odliczenie będzie dotyczyło tylko takiej części VAT, która proporcjonalnie przypada na kwotę tych pierwszych transakcji. Proporcja podlegająca odliczeniu jest ustalana, zgodnie z art. 174 i 175, dla wszystkich transakcji dokonanych przez podatnika.

Zgodnie z art. 174 ust. 1 Dyrektywy, proporcja podlegająca odliczeniu jest kwota ułamkową złożoną z następujących kwot:

Państwa członkowskie mogą uwzględnić w mianowniku wysokość subwencji innych niż subwencje bezpośrednio związane z ceną dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 73.

Z opisu sprawy wnika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wykonywane przez Zainteresowanego czynności, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT według stawek innych niż zwolniona; marginalna część transakcji korzysta zaś ze zwolnienia z VAT. W konsekwencji zakupy towarów i usług dokonywane dla czynności opodatkowanych uprawniają go do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT, a dokonywane dla czynności opodatkowanych i zwolnionych (tzw. sprzedaż mieszana), co do których brak możliwości bezpośredniej alokacji zakupów do danego rodzaju transakcji, dają Spółce prawo do odliczenia jedynie w odniesieniu do czynności opodatkowanych, co ustalane jest przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy.

Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, podlegającej przepisom ustawy, Wnioskodawca nabywa od zagranicznych podmiotów gospodarczych (nieprowadzących na terytorium RP działalności i niezarejestrowanych w Polsce) towary i usługi. Transakcje te stanowią głównie wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, import towarów oraz import usług (np. nabycia usług doradczych i ekspertyz, transakcji na instrumentach pochodnych), zwanych przez Zainteresowanego Transakcjami Zakupu Opodatkowanymi przez Nabywcę.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uwzględniania przez niego przy obliczaniu proporcji sprzedaży transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów oraz importu usług, w stanie prawnym, który będzie obowiązywał od dnia 1 stycznia 2014 r.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywać będzie art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Od dnia 1 stycznia 2014 r., na podstawie ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), ustawodawca wykreśli z ustawy m.in. art. 29 ust. 1, zawierający definicję obrotu. Obowiązujący od tego dnia przepis art. 29a ustawy, nie będzie definiować już wprost, co należy rozumieć pod pojęciem obrotu. W ramach tej zmiany, na potrzeby stosowania art. 90 ustawy, wprowadzony zostanie do tego przepisu ust. 9a wskazujący, iż przy ustaleniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Mając na uwadze wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, iż w opinii tut. Organu, powołane powyżej przepisy art. 90 ustawy nie odnoszą się do będących przedmiotem sprawy transakcji nabycia towarów czy usług, dla których podatnikiem jest ich nabywca, lecz do dokonywanej przez Zainteresowanego sprzedaży. Jak wynika bowiem z cytowanego art. 86 ust. 1 ustawy, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, a zatem czynnościami wykonywanymi przez niego jako podatnika VAT. Powyższe czynności odnieść można bowiem jedynie do sprzedaży wykonywanej w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zaznaczyć należy także, iż ani wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, import towarów czy import usług, nie zostały objęte definicją sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy, co również wskazuje, że nie powinny zostać uwzględnione przez nią w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż na potrzeby ustalenia ww. proporcji, za obrót jaki Wnioskodawca winien uwzględnić w tej proporcji należy przyjąć faktyczny obrót jaki uzyska on z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Stanowisko tut. Organu znajduje swoje potwierdzenie także w piśmiennictwie dotyczącym Dyrektywy.

Bowiem w komentarzu do Dyrektywy wskazano: "Zasadą ogólną wynikającą z art. 174 Dyrektywy VAT jest, że proporcję podlegającą odliczeniu ustala się na podstawie obrotu. Przepis ten nie precyzuje jednak, co należy rozumieć przez to pojęcie. Wskazówek w tym zakresie należy szukać w orzecznictwie TSUE wydanym na gruncie art. 19 VI Dyrektywy (obecnie przepisy rozdziału 2 w tytule X Dyrektywy VAT), zgodnie z którym do obrotu dla potrzeb ustalenia proporcji odliczenia podatku naliczonego należy przyjąć tylko obrót wynikający z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów o VAT.

W konsekwencji na gruncie Dyrektywy VAT przy obliczaniu współczynnika nie powinny być brane pod uwagę transakcje, w przypadku których do rozliczenia podatku zobowiązany jest nabywca. Dotyczy to zarówno importu towarów, importu usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jak i nabycia towarów, dla którego podatnikiem jest nabywca. (...) Za słusznością powyższego przemawia także celowościowa wykładnia przepisów. Gdyby transakcje rozliczane przez nabywcę wchodziły do obliczanego przez niego współczynnika VAT, wówczas byłyby one uwzględniane dwa razy - raz przez sprzedawcę, a drugi raz przez nabywcę (zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT). W konsekwencji sprzeczne z przepisami ustawy o VAT byłoby uznanie za obrót w rozumieniu art. 90 ust. 3 kwoty należnej usługodawcy w przypadku, gdy usługobiorca rozlicza podatek VAT z tytułu importu usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów czy dostawy towarów, z tytułu której podatnikiem jest nabywca" (Namysłowski Roman (red.), Pokrop Dorota (red.), Adamczyk Sylwia, Błędowski Artur, Chmielewska-Cholewa Magdalena, Chochołek Łukasz, Majerowski Stefan, Marchlewski Piotr, Perzanowska-Kuśnierek Joanna, Skrzypek Aleksandra, Wagner Tomasz, Zawadzki Marcin "Dyrektywa VAT. Polska perspektywa. Komentarz." (LEX, 2012)).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., transakcje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów oraz importu usług (Transakcje Zakupu Opodatkowane przez Nabywcę) nie powinny być uwzględniane przez Zainteresowanego przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław o uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.