ILPP4/443-676/11-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 7 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji związanej z nabyciem na terytorium innego państwa członkowskiego używanych samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji związanej z nabyciem na terytorium innego państwa członkowskiego używanych samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działa od dnia 15 lutego 1995 r. i jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym również dla celów transakcji z kontrahentami unijnymi. Działalność Spółki polega m.in. na handlu samochodami używanymi, nabywanymi w krajach Wspólnoty od kontrahentów unijnych. Samochody te stanowią towar handlowy do dalszej odsprzedaży i nie są przez Zainteresowanego używane ani rejestrowane. Nabycie tych samochodów Wnioskodawca traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dla którego wystawia fakturę wewnętrzną i nalicza podatek VAT, zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku nabycia samochodów stanowiących towar handlowy nie rejestrowanych i nie używanych przez Spółkę, istnieje obowiązek złożenia informacji VAT-23 i opłaty wynikającej z niej podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma konieczności składania informacji VAT-23 i zapłaty wynikającego z niej podatku, gdyż Zainteresowany nie używa i nie rejestruje w kraju nabywanych pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów używanych z innego państwa członkowskiego. Towary te nabywane są od kontrahentów unijnych, stanowią towar handlowy do dalszej odsprzedaży i nie są przez Zainteresowanego używane ani rejestrowane na terytorium kraju.

Wątpliwości Spółki dotyczą złożenia informacji VAT-23 oraz obowiązku dokonania wynikającej z niej opłaty w sytuacji, gdy samochody używane, nabywane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia, nie są używane ani rejestrowane przez nią na terytorium kraju.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 6 ustawy).

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Oznacza to, że w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnik obowiązany jest złożyć deklarację we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym.

Wobec regulacji zawartej w art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem, informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Informacja, o której mowa w ust. 5, wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1 - art. 103 ust. 6 ustawy.

W myśl art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających uiszczenie przez podatnika podatku - w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4.

Należy zauważyć, że informację o nabywanych środkach transportu (VAT-23) podatnik składa, jeżeli w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia środek transportu ma być zarejestrowany przez podatnika na terytorium kraju bądź, jeżeli będzie przez niego użytkowany. W pozostałych przypadkach nie ma obowiązku składania informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu VAT-23.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia są samochody używane przeznaczone do dalszej odprzedaży, które nie są rejestrowane ani używane przez Wnioskodawcę na terytorium kraju.

A zatem w oparciu o przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia są środki transportu nabywane w celach handlowych do dalszej odprzedaży, które nie są rejestrowane ani użytkowane przez Zainteresowanego na terytorium kraju, wówczas nie ciąży na nim obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego - zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy. Tym samym, Spółka nie ma obowiązku złożenia informacji VAT 23 i dokonania zapłaty wynikającej z niej kwoty podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.