ILPP4/443-65/12-3/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku w eksporcie pośrednim - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku w eksporcie pośrednim.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, prowadzi działalność w zakresie produkcji i dystrybucji herbaty. Jest ona zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce, a także posiada numer VAT UE dla celów transakcji unijnych.

Spółka sprzedaje swe towary różnym podmiotom spoza Unii Europejskiej (dalej UE), przy czym eksport ma charakter pośredni, gdyż obowiązek zorganizowania dostawy leży za każdym razem po stronie nabywcy i to nabywca (lub podmiot działający na jego rzecz) odpowiada za transport do miejsca przeznaczenia oraz zgłoszenie celne do procedury wywozu.

W opisanych wyżej transakcjach, Spółka, zgodnie z art. 41 ust. 4 i ust. 11 ustawy o VAT, korzysta z 0% stawki podatku VAT. W celu spełnienia warunku zastosowania tejże stawki, zawartego w ww. zapisie, gromadzi ona odpowiednie dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium UE, w tym otrzymywane przez nią drogą elektroniczną od nabywcy lub podmiotu działającego na jego rzecz, kopie komunikatów IE-599 w formacie.xml lub w innym formacie elektronicznym. Spółka dysponuje zatem dowodem w formie elektronicznej, nie dysponuje natomiast żadnym dowodem w formie papierowej opatrzonym pieczątką urzędu celnego lub podpisem pracownika tegoż urzędu.

Z kopii komunikatu wynika tożsamość towaru, który jest przedmiotem eksportu pośredniego zawiera on m.in. nazwę i ilość towaru taką samą, jak na fakturze wystawionej przez Spółkę dla nabywcy z kraju trzeciego. Ponadto, w treści komunikatu nabywca został wskazany jako nadawca/eksporter, co potwierdza pośredni charakter eksportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepis art. 41 ust. 11 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że posiadanie przez Spółkę kopii komunikatu IE-599 otrzymanego przez nią drogą elektroniczną od nabywcy lub podmiotu działającego na jego rzecz, w formacie.xml lub w innym formacie elektronicznym, uprawnia ją do zastosowania dla dokonanego eksportu pośredniego stawki podatku VAT 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 41 ust. 11 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że posiadanie kopii komunikatu IE-599 otrzymanej przez niego drogą elektroniczną od nabywcy lub podmiotu działającego na jego rzecz, w formacie.xml lub w innym formacie elektronicznym uprawnia go do zastosowania dla dokonanego eksportu pośredniego stawki podatku VAT 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, zastosowanie 0% stawki podatku VAT w eksporcie pośrednim jest możliwe, gdy podatnik, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Jak wynika zatem z powyższego przepisu, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów poza terytorium UE uzależnione jest od posiadania przez Spółkę kopii dokumentu wydanego przez właściwy dla niej urząd celny, w którym urząd ten potwierdza wywóz towarów o określonej tożsamości.

W niniejszej sprawie, właściwy urząd celny wysyła zgłaszającemu (jest nim nabywca towarów Spółki z kraju trzeciego), elektroniczny komunikat IE-599, będący potwierdzeniem wywozu towaru poza obszar UE.

W opinii Spółki, przy ocenie słuszności stanowiska, że kopią dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza obszar UE, może być niewątpliwie elektroniczna kopia komunikatu IE-599, należy wziąć pod uwagę zarówno brak ustawowej definicji słowa "kopia", jak i cel wprowadzenia podatku VAT oraz systemu ECS.

Zarówno przepisy ustawy o VAT, jak i inne przepisy prawa podatkowego i celnego nie zawierają definicji słowa "kopia". Należy zatem posłużyć się posiłkowo definicją słownikową, zgodnie z którą słowo "kopia" należy rozumieć jako "wierne odwzorowanie, odtworzenie oryginału i w pełni z nim zgodne co do zawartości" (Słownik Języka Polskiego PWN - wersja internetowa, dostępna pod adresem: ww.sjp.pwn.pl; oraz interpretacja Dyrektora IS w Katowicach z dnia 3 stycznia 2011 r., nr IBPP3/443-983/10/DG).

Nie ulega zatem wątpliwości, że pojęcie "kopia" dotyczy nie tylko dokumentów w formie papierowej, ale także tych w formie elektronicznej. Kopia ma bowiem stanowić wierne odtworzenie informacji zawartych w oryginale dokumentu. O zgodności treści kopii z oryginałem powinna zatem decydować zawartość kopii, nie zaś forma, w jakiej została sporządzona. Ustawodawca nie określając szczególnej formy oryginału lub/i kopii dokumentu potwierdzającego wywóz, pozostawił podatnikom zatem w tym zakresie swobodę wyboru.

Co więcej, papierowa forma kopii dokumentu nie ma cech, które świadczyłyby o jej przewadze nad innymi formami i jest ona co najmniej równie podatna na próby modyfikacji, jak i inne formy. A zatem, akceptowanie kopii jedynie w formie papierowej, nie zapewni w każdym wypadku zgodności jej zawartości z oryginałem.

Ponadto, istota art. 41 ust. 11 ustawy o VAT sprowadza się do tego, by Spółka była w stanie udowodnić, że elektroniczne kopie komunikatów otrzymywanych przez nią od nabywcy (lub podmiotu działającego na jego rzecz), są - co do zawartości - spójne z oryginałem, który nabywca (lub podmiot działający na jego rzecz) otrzymuje od właściwego urzędu celnego oraz fakt, że eksport pośredni przy użyciu towarów o ustalonej tożsamości rzeczywiście miał miejsce. Spółka jest zatem w stanie udowodnić, że towary wymienione w komunikatach IE-599 są przedmiotem sprzedaży na rzecz nabywcy z kraju trzeciego, chociażby poprzez faktury, na których figurują te towary.

Spółka jest również zdania, że najbardziej naturalną i zbliżoną formą kopii dokumentu papierowego jest dokument papierowy, zaś elektronicznego - dokument w formie elektronicznej. Także z informatycznego punktu widzenia, kopią dokumentu elektronicznego jest przede wszystkim inny dokument elektroniczny.

Istotne znaczenie przy wykładni celowościowej słowa "kopia" ma także określenie celu, dla którego ustawodawca krajowy i wspólnotowy wprowadził od dnia 31 sierpnia 2007 r. system ECS.

Cel ten przedstawił Minister Finansów (dalej MF) w informacjach dotyczących systemu ECS, zawartych na jego stronie internetowej (www.mf.gov.pl.). Z informacji tych wynika, że system elektronicznych potwierdzeń ECS wprowadzono w celu poprawy wydajności i szybkości procedur celnych oraz zapewnienia ich zautomatyzowania, uproszczenia i odformalizowania przez organy celne i podatkowe poprzez eliminację papierowych dokumentów.

Z celowościowego punktu widzenia zatem, domaganie się przez organy podatkowe posiadania przez Spółkę wydruku komunikatu IE-599 potwierdzonego przez urząd celny (pieczątką i/lub podpisem), stałoby w sprzeczności z założeniami systemu ECS przyjętymi przez ustawodawcę krajowego i wspólnotowego. Stanowisko takie potwierdził m.in. WSA we Wrocławiu, który podkreślił, że " (...) nakazywanie podatnikowi, aby treść komunikatu IE-599 drukował i uzyskiwał następnie potwierdzenie jego autentyczności od organów podatkowych, przeczy podstawowym założeniom systemu ECS zakreślonym w aktach prawa wspólnotowego" (I SA/Wr 175/11 wyrok WSA we Wrocławiu).

W niniejszej sprawie, komunikat IE-599 w formie elektronicznej wysyłany jest przez odpowiedni urząd celny do podmiotu zgłaszającego towar do odprawy. Spółka dysponuje jego kopią, niezmodyfikowaną i spójną co do zawartości z oryginałem.

Skoro Spółka dysponując opisanymi wyżej kopiami komunikatu IE-599, jest w stanie udowodnić na żądanie organu podatkowego, że wywóz poza terytorium UE miał faktycznie miejsce oraz odnosił się on do konkretnych towarów, na które wystawiła dla kontrahenta fakturę, wymóg wydruku i jego potwierdzenia byłby nieuzasadniony i dodatkowo przyczyniłby się do mniejszej efektywności działania urzędów celnych oraz samego systemu ECS.

Stanowisko Spółki jest zgodne ze stanowiskiem MF (np.: pismo Dyrektora IS w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r., IPPP2/443-1755/08-2/MS), który uważa, że kopię komunikatu IE-599 " (...) może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału. Może to być zatem wydruk czy komunikat IE-599 w formacie elektronicznej xml" (Dyrektor IS w Poznaniu, dnia I0 sierpnia 2011 r., nr ILPP2/443-965/09/11-S2/EWW), oraz podkreśla konieczność wzięcia pod uwagę celu wprowadzenia wspólnego systemu podatku VAT i systemu ECS w UE (np. Dyrektora IS w Katowicach, dnia 3 stycznia 2011 r., nr IBPP3/443-983/10/DG).

Argumentacja Spółki poparta jest także korzystnym i jednolitym w poruszanej kwestii stanowiskiem WSA i NSA. Sądy te potwierdzają mianowicie, że termin "kopia" dotyczy " (...) nie tylko dokumentów sporządzanych tradycyjnie w formie pisemnej, ale również dokumentów w postaci zapisu elektronicznego" (wyrok NSA I FSK 953/09 z dnia 25 maja 2010 r.).

W związku z tym, kopią dokumentu, o której mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, jest " (...) każdy rodzaj dokumentu, który wiernie odzwierciedla treść oryginału" (WSA w Gliwicach, dnia 14 grudnia 2010 r., III SA/Gl 1475/10; takie stanowisko zajął również NSA w wyroku z dnia 17 sierpnia 2010 r., I FSK 1141/09).

Jak podkreślił WSA we Wrocławiu " (...) komunikat dokumentuje czynność łatwą przez organy celne do zweryfikowania. (...) organ, mający jakiekolwiek wątpliwości co do treści otrzymanych dokumentów, czy też podejrzenia co do fikcyjności transakcji, posiada narzędzia służące do weryfikacji uzyskanych od podatnika danych. Tym samym może w łatwy sposób zbadać, czy wydruk, kserokopia, czy nadesłany plik jest kopią oryginalnego dokumentu IE-599. W tych warunkach nakładanie na podatnika obowiązku niejako "ponownego" potwierdzania autentyczności wydawanych dokumentów nie znajduje oparcia w treści przepisów ustawy VAT i stoi w sprzeczności z założeniami ECS" (wyrok z dnia 4 marca 2011 r. I SA/Wr 175/11). Podobne stanowisko zajął również WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 21 września 2010 r. (I SA/Rz 460/10).

Z punktu widzenia podatku VAT, jedną z podstawowych zasad jest opodatkowanie w miejscu przeznaczenia lub też ostatecznej konsumpcji. Zgodnie z tym założeniem, w UE zwolniono z opodatkowania dostawę, która ma miejsce przeznaczenia poza jej terytorium. Dlatego też, gdyby Spółka musiała opodatkować swą dostawę podatkiem VAT oznaczałoby to, że ostateczna konsumpcja ma miejsce w UE, co jest niezgodne z rzeczywistością.

Podsumowując Spółka jest zdania, że ze względu:

elektroniczna kopia komunikatu IE-599 jest podstawą do zastosowania 0% stawki podatku przy dokonywanym przez Spółkę eksporcie pośrednim.

Wymóg wydruku komunikatu i potwierdzania go każdorazowo przez urząd celny byłby tym bardziej nieuzasadniony, że w razie jakichkolwiek wątpliwości czy zastrzeżeń co do autentyczności kopii komunikatów, organ podatkowy będzie miał zawsze możliwość ich łatwej weryfikacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce, a także posiada numer VAT UE dla celów transakcji unijnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie on sprzedawać swe towary różnym podmiotom spoza Unii Europejskiej. Zainteresowany poinformował, iż dokonywany przez niego eksport towarów będzie miał charakter pośredni, gdyż obowiązek zorganizowania dostawy leżeć będzie za każdym razem po stronie nabywcy i to nabywca (lub podmiot działający na jego rzecz) odpowiadać będzie za transport do miejsca przeznaczenia oraz zgłoszenie celne do procedury wywozu.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest ustalenie, czy dokumenty jakie posiadać będzie Spółka w związku z dokonywanym przez nią eksportem pośrednim towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, upoważni ją do korzystania z preferencyjnej stawki podatku 0%.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku VAT jest eksport towarów.

Bowiem w myśl art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy art. 41 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. W takim przypadku należy odwołać się do regulacji zawartych w przepisach celnych, wskazujących na rodzaj dokumentów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza obszar celny Unii Europejskiej.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dla celów podatku od towarów i usług są co do zasady dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2453/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, urząd celny wywozu potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów przesyłając zgłaszającemu komunikat "potwierdzenie wywozu" - komunikat IE-599.

Komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

W związku z powyższym, w przypadku gdy obsługa zgłoszenia wywozowego (a od dnia 1 lipca 2009 r. jest to zasadą) odbywa się w systemie kontroli eksportu ECS, komunikatem "Potwierdzenie wywozu" jest podpisany przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE-599. Oznacza to, że otrzymanie przez podatnika ww. komunikatu IE-599, który zawiera informację o potwierdzeniu wywozu, uprawnia podmiot dokonujący wywozu do zastosowania 0% stawki z tytułu bezpośredniego eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy.

W przypadku eksportu pośredniego zdefiniowanego w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, w którym wywozu towarów dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju, zgłoszenie towarów do procedury celnej dokonane jest przez nabywcę. W zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazany jest wówczas nabywca towaru, mający siedzibę poza terytorium kraju. Potwierdzenie dokonania wywozu towarów otrzymuje w tym przypadku zgłaszający, którym jest nabywca zagraniczny.

Zatem w przypadku obydwu rodzajów eksportu, do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ich spełnienie ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana. Ustawa wprowadza dla obu tych rodzajów eksportu różne warunki formalne, których dopełnienie jest warunkiem zastosowania stawki 0%. Jest to spowodowane różnym ich charakterem, a w szczególności tym, że w każdym przypadku inny podmiot dokonuje wywozu towaru.

Z opisu sprawy wynika, iż dokonany eksport pośredni Spółka planuje opodatkować stawką podatku w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ust. 4 i ust. 11 ustawy. W celu spełnienia warunku zastosowania tejże stawki, będzie ona gromadzić odpowiednie dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w tym otrzymywane przez nią drogą elektroniczną od nabywcy lub podmiotu działającego na jego rzecz, kopie komunikatów IE-599 w formacie.xml lub w innym formacie elektronicznym. Wnioskodawca poinformował, iż będzie dysponował zatem dowodem w formie elektronicznej, nie będzie dysponował natomiast żadnym dowodem w formie papierowej opatrzonym pieczątką urzędu celnego lub podpisem pracownika tegoż urzędu. Z kopii komunikatu wynikać będzie tożsamość towaru, który będzie przedmiotem eksportu pośredniego - zawierać on będzie m.in. nazwę i ilość towaru taką samą, jak na fakturze wystawionej przez Zainteresowanego dla nabywcy z kraju trzeciego. Ponadto, w treści komunikatu nabywca zostanie wskazany jako nadawca/eksporter, co potwierdzi pośredni charakter eksportu.

Zatem w związku z faktem, iż Spółka dokonywać będzie eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, dla określenia prawidłowej stawki podatku zastosowanie znajdzie art. 41 ust. 11 ustawy.

Jak wskazuje powyższy przepis, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu pośredniego towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, musi posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Dokument, jakim Zainteresowany powinien posłużyć się dla wykazania dokonania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Powinien on zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca poinformował, iż będzie w posiadaniu otrzymanej od eksportera (nabywcy towarów) lub podmiotu działającego w jego imieniu kopii komunikatu IE-599 przekazanej mu drogą elektroniczną w formacie.xml lub innym formacie elektronicznym.

W niniejszej sprawie podstawową kwestią jest zatem ustalenie, co należy uznać za kopię komunikatu IE-599, w szczególności, czy kopią taką może być przesłany drogą elektroniczną od nabywcy towarów lub podmiotu działającego w jego imieniu komunikat IE-599 w formacie.xml lub w innym formacie elektronicznym.

Przepis art. 41 ust. 11 ustawy, posługuje się zwrotem "kopię dokumentu" i jednocześnie wskazuje, że chodzi o dokument, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Nie ulega wątpliwości, że komunikat IE 599 jest dokumentem elektronicznym. Ustalić należy zatem, w jakiej formie występować może kopia dokumentu, o której mowa w ww. przepisie prawa podatkowego.

Termin "kopia" nie został zdefiniowany ani na potrzeby art. 41 ust. 11 ustawy, ani w innych przepisach prawa podatkowego i celnego.

Zgodnie z definicją słownikową, "kopia" określana jest jako to, co jest dokładnym powtórzeniem, odtworzeniem oryginału (Słownik Języka Polskiego PWN, W-wa 2005 r., str. 361).

W dalszych rozważaniach należy wziąć pod uwagę cel uruchomienia Systemu Kontroli Eksportu (ECS). System ten pozwolił na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

W myśl założeń ECS ma zapewnić elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów UE w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwi w konsekwencji potwierdzenie wywozu dla eksporterów i organów podatkowych za pomocą elektronicznych komunikatów. System ten obejmuje również wymianę określonych elektronicznych komunikatów pomiędzy przedsiębiorcą a urzędami celnymi. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wystąpieniu towarów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej (zamiast karty 3 SAD), uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej.

Ta alternatywna (elektroniczna) forma potwierdzania dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE-599 wydawanego eksporterowi. To właśnie ten dokument, zapisany w postaci pliku w formacie xml, jest dokumentem równorzędnym dla dotychczas stosowanej formy papierowej dokumentów SAD. Jest on podpisywany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE-599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tymże systemie.

Mając na uwadze powyższe, przy definiowaniu terminu "kopia" nie sposób pominąć założeń systemu VAT oraz regulacji celnych w tym zakresie. Definicja ta winna zatem uwzględniać również specyfikę systemu ECS, tj. szybką i prostą procedurę oraz sprawny i przejrzysty system weryfikacji danych.

Skoro zatem w systemie ECS potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty odbywa się za pomocą elektronicznego komunikatu IE-599, podpisywanego przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych (który to komunikat dokumentuje czynność łatwą do zweryfikowania przez organy celne), to jego kopie może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału. Może to być zatem wydruk czy komunikat IE-599 w formacie elektronicznym.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie otrzymany przez Zainteresowanego drogą elektroniczną komunikat IE-599 w formacie pliku.xml lub innym formacie elektronicznym, przesłany od nabywcy lub podmiotu działającego w jego imieniu, będzie wiarygodną kopią dokumentu, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy i uprawni go do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu pośredniego eksportu towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy poinformować, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Zainteresowany występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez niego, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tej ustawy, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ zaznacza, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o wskazanie, iż Spółka dokonywać będzie eksportu pośredniego towarów. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Dodatkowo wskazać należy, że powołane przez Spółkę wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego stawki podatku w eksporcie pośrednim. Natomiast stan faktyczny w ww. zakresie rozpatrzony został w interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2012 r. nr ILPP4/443-65/12-2/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.