ILPP4/443-578/14-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 1986 r. otrzymał wraz z żoną od teściowej w formie darowizny niezabudowaną działkę o powierzchni 0,5986 ha. Dla ww. nieruchomości została założona księga wieczysta z numerem według ewidencji gruntów jako działka nr 239/7. Działka ta stanowi prywatny majątek Zainteresowanego i jego żony (własność na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej). Była użytkowana rolniczo na potrzeby własne. Są to grunty orne V i VI klasy. Niewielki areał nie pozwalał osiągnąć zadawalających dochodów, a słabej jakości grunty generują wyższe koszty utrzymania od uzyskiwanych dochodów. Wnioskodawca postanowił sprzedać ww. działkę. Wymieniona działka położona jest na terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta, zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 27 sierpnia 1999 r. Zainteresowany we wrześniu 2013 r. otrzymał postanowienie Burmistrza o pozytywnym zaopiniowaniu wstępnego projektu podziału nieruchomości. W wyniku proponowanego podziału powstało sześć działek gruntu oznaczonych: nr 239/15 o pow. 0,0418 ha, nr 239/16 o pow. 0,0795 ha, nr 239/17 o pow. 0,0733 ha, nr 239/18 o pow. 0,0733 ha, nr 239/19 o pow. 0,0733 ha i nr 239/20 o pow. 0,0730 ha.

Przedmiotowe działki nie stanowią działek budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż nie są wyposażone w urządzenia infrastruktury technicznej spełniającej wymogi realizacji obiektów budowlanych, wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W miesiącu sierpniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej osobie fizycznej (jedna transakcja) działkę gruntu o oznaczonych nr 239/16, 239/17 i 239/15. Sprzedana działka nigdy nie była udostępniana innym osobom na podstawie żadnych umów takich jak np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Wymienione grunty nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zainteresowany nie był i nie jest podatnikiem podatku VAT. Przed planowaną sprzedażą nie zostały poniesione jakiekolwiek nakłady w celu przygotowania ww. działek do sprzedaży, które zmierzałyby do zwiększenia ich wartości lub atrakcyjności. Do ww. działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie miał też żadnego wpływu na objęcie tych działek miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który był zatwierdzony w 1999 r. W przeszłości nie dokonywał sprzedaży działek. W przyszłości poza sprzedanymi działkami w miesiącu sierpniu i wymienionymi wyżej działkami (nr 239/18, nr 239/19, nr 239/20), które nie są jeszcze sprzedane nie zamierza dokonywać tego typu transakcji. Od otrzymanej darowizny ww. działek nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (darowizna otrzymana w 1986 r. nie podlegała podatkowi VAT), a działki te były wykorzystywane wyłącznie na cele prywatne (Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma obowiązek zapłacić podatek VAT od dokonanej sprzedaży działek w miesiącu sierpniu osobie fizycznej na podstawie aktu notarialnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku zapłacenia podatku VAT od dokonanej transakcji sprzedaży działki gruntu w miesiącu sierpniu osobie fizycznej. Wprawdzie sprzedany grunt jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego, ale Zainteresowany nie działał w charakterze podatnika VAT.

W myśl art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zainteresowany sprzedając działkę gruntu z prywatnego majątku nie działał w charakterze podatnika VAT, nie prowadził żadnej działalności dla celów zarobkowych. Majątek prywatny, otrzymany w formie darowizny wykorzystywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub kilku nabywcom, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT. Sprzedając działkę Zainteresowany nie wykazywał żadnej aktywności w tym zakresie. Jego działalność nie przybierała formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie wykonywał on, ani nie zamierza wykonywać czynności w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pod pojęciem ciągłości Wnioskodawca rozumie wykonywanie czynności stałych (cały szereg wielokrotnie powtarzalnych podejmowanych w celu zarobkowym), a nie o charakterze incydentalnym lub sporadycznym.

Sprzedaż działek była działaniem w celu zaspokojenia własnych potrzeb (uzyskane środki pieniężne Zainteresowany zamierza przeznaczyć na cele remontowe swojego mieszkania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy #61485; przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu #61485; nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej #61485; Dz.U.UE.L 347.1, z późn. zm. #61485; (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 1986 r. otrzymał wraz z żoną od teściowej w formie darowizny niezabudowaną działkę o powierzchni 0,5986 ha. Dla ww. nieruchomości została założona księga wieczysta KW nr... z numerem według ewidencji gruntów jako działka nr 239/7. Działka ta stanowi prywatny majątek Zainteresowanego i jego żony (własność na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej). Była użytkowana rolniczo na potrzeby własne. Są to grunty orne V i VI klasy. Wnioskodawca postanowił sprzedać ww. działkę. Wymieniona działka położona jest na terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta, zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 27 sierpnia 1999 r. Zainteresowany we wrześniu 2013 r. otrzymał postanowienie Burmistrza o pozytywnym zaopiniowaniu wstępnego projektu podziału nieruchomości. W wyniku proponowanego podziału powstało sześć działek gruntu oznaczonych: nr 239/15 o pow. 0,0418 ha, nr 239/16 o pow. 0,0795 ha, nr 239/17 o pow. 0,0733 ha, nr 239/18 o pow. 0,0733 ha, nr 239/19 o pow. 0,0733 ha i nr 239/20 o pow. 0,0730 ha. Przedmiotowe działki nie stanowią działek budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż nie są wyposażone w urządzenia infrastruktury technicznej spełniającej wymogi realizacji obiektów budowlanych, wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego. W miesiącu sierpniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej osobie fizycznej (jedna transakcja) działki gruntu o oznaczonych nr 239/16, 239/17 i 239/15. Sprzedane działki nigdy nie były udostępniane innym osobom na podstawie żadnych umów takich jak np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Wymienione grunty nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zainteresowany nie był i nie jest podatnikiem podatku VAT. Przed planowaną sprzedażą nie zostały poniesione jakiekolwiek nakłady w celu przygotowania ww. działek do sprzedaży które zmierzałyby do zwiększenia ich wartości lub atrakcyjności. Do ww. działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie miał też żadnego wpływu na objęcie tych działek miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który był zatwierdzony w 1999 r. W przeszłości nie dokonywał sprzedaży działek. W przyszłości poza sprzedanymi działkami w miesiącu sierpniu i wymienionymi wyżej działkami (nr 239/18, nr 239/19, nr 239/20), które nie są jeszcze sprzedane nie zamierza dokonywać tego typu transakcji. Od otrzymanej darowizny ww. działek nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (darowizna otrzymana w 1986 r. nie podlegała podatkowi VAT), a działki te były wykorzystywane wyłącznie na cele prywatne (Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działek w miesiącu sierpniu 2014 r. nie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z tego, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek (nieruchomości gruntowych), stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie zbywając działki stanowiące jego majątek prywatny, korzystał on z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Zainteresowany nie miał obowiązku zapłacenia podatku VAT od dokonanej sprzedaży działek w miesiącu sierpniu 2014 r. osobie fizycznej na podstawie aktu notarialnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem podkreśla się, że tut. Organ wydając przedmiotową interpretację oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez Zainteresowanego, który z tym wnioskiem występuje. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawcy nie wywiera skutku prawnego dla jego żony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.