ILPP4/443-571/13-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o określenie przedmiotu wniosku oraz informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną prowadzi gospodarstwo rolne od 1981 r. Gospodarstwo w części pozyskali oni od dziadków (10,16 ha), a częściowo powiększyli zakupując grunt (3,57 ha) w 2004 r. Posiadany areał Zainteresowany wykorzystuje wyłącznie do celów rolniczych prowadząc uprawę roślin i hodowlę zwierząt. Na przełomie lat uzyskane ze sprzedaży płodów rolnych środki Wnioskodawca przeznaczał na zakup używanego sprzętu rolniczego, nie korzystając z żadnych dotacji.

W 2011 r. Zainteresowany ze względu na następujące okoliczności:

zmuszony był do podziału części gruntów rolnych (2,34 ha) na działki, a następnie do ich sprzedaży.

Za uzyskane ze sprzedaży środki Zainteresowany zamierza zakupić ciągnik rolniczy oraz niezbędne maszyny, co pozwoli mu na dalsze prowadzenie gospodarstwa rolnego (uwzględniając jego chorobowy stan przewlekły). Choroba Wnioskodawcy wymusza na nim zakup sprzętu profesjonalnego, na który dotychczas nie było go stać.

Od dnia nabycia nieruchomości do dnia złożenia wniosku Zainteresowany sprzedał sześć działek. Do ewentualnej sprzedaży pozostają kolejne działki. Do czasu sprzedaży każdej z działek, stanowią one część gospodarstwa rolnego i wykorzystywane są rolniczo (są zasiewane zbożem).

Oprócz działalności rolniczej Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i jest rolnikiem ryczałtowym. W przeszłości Zainteresowany nie zbywał innych nieruchomości poza wskazanymi wyżej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przyszłości planuje sprzedać cztery działki.

Ww. działki nie są i nie będą na moment sprzedaży objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Względem przedmiotowych nieruchomości są wydane decyzje administracyjne o warunkach zabudowy, o które występował Zainteresowany. Urząd gminy zezwolił na podział nieruchomości gruntowej i wydał decyzję o warunkach zabudowy tylko dlatego, że jest to grunt o niskiej klasie bonitacyjnej i takie działania są możliwe wyłącznie na słabych gruntach.

Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie będą udostępniane innym osobom w żadnej formie. Przedmiotowy grunt do chwili zbycia był i będzie wykorzystywany rolniczo. Nawet obecnie Wnioskodawca prowadzi prace polowe pod uprawę ziemniaków. Wydzielone działki posiadają status działek rolnych, za które obowiązuje podatek rolny.

Zainteresowany oświadczył, że nie dokonywał i nie będzie dokonywał zbrojenia działek w media. Przedmiotowe działki nie posiadają ogrodzenia i nie mają dostępu do drogi publicznej. Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań i nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców i producentów i usługobiorców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jedynie oferował swój grunt do sprzedaży wśród znajomych i przez ogłoszenia, bowiem nie ma możliwości aby grunt "sam się sprzedał" i trzeba sięgnąć przynajmniej do tych najtańszych form przekazu.

Zainteresowany wyjaśnił dodatkowo, że jest rolnikiem (ryczałtowym), który od momentu nabycia gospodarstwa rolnego wykorzystywał grunty do działalności wyłącznie rolniczej. Ze względu na okoliczności życiowe (powołane powyżej) Wnioskodawca zmuszony był sprzedać część gruntu (w formie działek), ale ta sprzedaż nie nosiła znamion działalności gospodarczej, gdyż nastąpiła w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nie działał on w charakterze handlowca, a dokonał jedynie transakcji okazjonalnej, która nie podlega VAT, co potwierdza m.in. odpowiedź Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 listopada 2010 r. ("... gdyż grunt nabyty był i wykorzystywany na własne potrzeby..."). Zainteresowany uważa, że dokonując sprzedaży działek skorzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem ww. czynność będzie stanowiła działania w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku VAT nie będą miały zastosowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonana sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem pod towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także sprzedaż kolejnych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Zainteresowany wskazał, że posiadane grunty zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności rolniczej i nie zamierzał on ich sprzedawać. Ponadto jest on osobą fizyczną, nieprowadzącą regularnej działalności gospodarczej, a dokonującą okazjonalnych transakcji, nie występuje zatem w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży działek gruntu, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonując sprzedaży Wnioskodawca nie działał i nie działa w charakterze handlowca, bowiem sprzedaż działek mieści się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, a dokonane i planowane czynności sprzedaży pozostają w ramach działania w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania unormowania ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż przedmiotowych działek nie podlegała i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby Wnioskodawcę uznać za podatnika podatku od towarów i usług.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej, a podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem zorganizowanych działań (uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, wykonywanie czynności marketingowych etc.) a ponadto Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z orzecznictwa o podatku VAT jednoznacznie wynika, że o opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości podatkiem VAT decyduje zamiar towarzyszący zakupowi tej nieruchomości. Jeżeli nieruchomość została nabyta z zamiarem odsprzedaży, jej sprzedaż podlega podatkowi VAT. Jeżeli natomiast sprzedawca - tak jak w przypadku Zainteresowanego - nie miał zamiaru odsprzedaży w momencie zakupu i nieruchomość jest jego majątkiem osobistym, to sprzedaż nie podlega VAT, gdyż nie jest to działalność handlowa.

Wielokrotnie podkreślał to NSA (np. w wyroku z dnia 7 lutego 2008 r. sygn. akt I FSK 258/07), gdzie wskazano, że: "Działalność handlowa musi być rozumiana jako sprzedaż nabytych uprzednio w tym celu towarów, natomiast samo dokonywanie czynności sprzedaży towarów nawet częstotliwe nie może być uznane za taką działalność".

NSA wskazał także, że: "dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika VAT, a zatem działalnie w charakterze handlowca, konieczne jest ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu tych towarów. Pod pojęciem »handel« należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży".

Podobne wnioski płyną z orzecznictwa ETS; kładzie się tam nacisk głównie na cel nabywania nieruchomości. Jeżeli grunty stanowią majątek prywatny i nigdy nie były nabyte w celu prowadzenia działalności gospodarczej - ich sprzedaż nie podlega VAT.

Konkludując, aby sprzedaż nieruchomości podlegała podatkowi VAT musi być dokonana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, z której wynika, że podatkowi VAT podlega działalność:

* handlowa, tj. polegająca na kupowaniu w celu sprzedaży - taka okoliczność w przypadku Wnioskodawcy nie występuje;

* usługowa, tj. polegająca na świadczeniu usług - sprzedaż gruntów nie mieści się w definicji usługi - zatem również nie ma zastosowania w sprawie Zainteresowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna wydana została w oparciu o stan prawny w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem - w świetle przytoczonych powyżej przepisów - grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy #61485; działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

* przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;

* przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;

* przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;

* przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Na podstawie powołanych przepisów należy stwierdzić, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym (nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług), który wraz z żoną prowadzi gospodarstwo rolne od 1981 r. Gospodarstwo w części pozyskali oni od dziadków (10,16 ha), a częściowo powiększyli zakupując grunt (3,57 ha) w 2004 r. Posiadane grunty Zainteresowany wykorzystuje wyłącznie do celów rolniczych prowadząc uprawę roślin i hodowlę zwierząt. Na przełomie lat uzyskane ze sprzedaży płodów rolnych środki Wnioskodawca przeznaczał na zakup używanego sprzętu rolniczego. W 2011 r. Zainteresowany dokonał podziału części posiadanych gruntów rolnych (2,34 ha) na działki, a następnie dokonał ich sprzedaży. Decyzja o podziale i sprzedaży spowodowana była słabą kondycją finansową gospodarstwa, brakiem środków na modernizację tego gospodarstwa, przewlekłą chorobą Wnioskodawcy oraz niemożnością sprzedaży części gruntów ze względu na niską klasę bonitacyjną. Za uzyskane ze sprzedaży środki Zainteresowany zamierza zakupić ciągnik rolniczy oraz niezbędne maszyny, co pozwoli mu na dalsze prowadzenie gospodarstwa rolnego. Zakup profesjonalnego sprzętu (na który dotychczas nie było go stać) związany jest z chorobą Wnioskodawcy. Od dnia nabycia nieruchomości do dnia złożenia wniosku Zainteresowany sprzedał sześć działek. Względem przedmiotowych nieruchomości zostały wydane decyzje administracyjne o warunkach zabudowy, o które występował sam Zainteresowany. Przedmiotowe nieruchomości nie były udostępniane innym osobom w żadnej formie. Zainteresowany oświadczył, że nie dokonywał zbrojenia działek w media, nie posiadały one ogrodzenia ani dostępu do drogi publicznej. Oferował swój grunt do sprzedaży wśród znajomych i przez ogłoszenia. Do ewentualnej sprzedaży pozostają kolejne cztery działki.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca (rolnik ryczałtowy) prowadzący w ramach gospodarstwa rolnego uprawę roślin, hodowlę zwierząt oraz sprzedaż płodów rolnych wykonuje czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym wypełnia definicję podatnika wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy - podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 2 ustawy - w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Artykuł 96 ust. 3 ustawy stanowi, że podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa zawiera pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie.

Z regulacji tych wynika, że rolnik ryczałtowy będący w związku z prowadzoną przez siebie działalnością podatnikiem, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy może korzystać ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest ustalenie, czy dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż sześciu działek przeznaczonych pod zabudowę podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zainteresowany (rolnik ryczałtowy) prowadzący działalność gospodarczą w formie gospodarstwa rolnego (13,73 ha) wykorzystywał grunty wyłącznie do celów rolniczych (prowadził uprawę roślin i hodowlę zwierząt). Środki uzyskane ze sprzedaży płodów rolnych z tego gospodarstwa przeznaczał na zakup używanego sprzętu rolniczego. W 2011 r. Wnioskodawca podzielił część gruntów wchodzących w skład ww. gospodarstwa (2,34 ha) na mniejsze działki, dla których wystąpił o wydanie decyzji administracyjnej o warunkach zabudowy. Podstawą decyzji o podziale i sprzedaży części gospodarstwa rolnego była chęć poprawy słabej kondycji finansowej gospodarstwa i jego modernizacji, na którą dotychczas nie było środków. Za środki uzyskane ze sprzedaży działek Zainteresowany zamierza zakupić ciągnik rolniczy oraz niezbędne maszyny, co pozwoli mu na dalsze prowadzenie gospodarstwa rolnego. Stan zdrowia Wnioskodawcy wymusza zakup profesjonalnego sprzętu, na który dotychczas nie było go stać.

Grunty będące przedmiotem sprzedaży wykorzystywane były przez Zainteresowanego w prowadzonej przez niego działalności rolniczej. Do czasu sprzedaży każdej z działek stanowiły one część gospodarstwa rolnego i wykorzystywane były rolniczo (zasiewane zbożem).

Powyższe okoliczności wskazują na ścisły związek gruntu z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawcy, który działalność tę prowadzi jako rolnik ryczałtowy. Zatem przedmiotem dokonanej dostawy był grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza. Ze względu na konieczność uzyskania środków na poprawę słabej kondycji finansowej gospodarstwa rolnego i jego modernizację (zakup profesjonalnego sprzętu: ciągnika, niezbędnych maszyn) Wnioskodawca postanowił podzielić go na mniejsze działki, wystąpić o warunki zabudowy i sprzedać - co oznacza, że środki uzyskane ze sprzedaży gruntu służyć mają dalszej działalności rolniczej Zainteresowanego.

Zatem należy stwierdzić, że dokonana dostawa działek nie nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym lecz stanowiła sprzedaż dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W przedmiotowej sprawie sprzedaż działek stanowiących składnik majątkowy służący do prowadzenia działalności gospodarczej była dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. W tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Zainteresowanego i jego żony.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że dokonana przez Wnioskodawcę dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Zainteresowanego uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie dokonanej sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę. Natomiast w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie planowanej sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę wydana została interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2014 r. nr ILPP4/443 571/13 5/EWW.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz wyroku sądu administracyjnego, należy zauważyć, że są one rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, że pisemna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przez Zainteresowanego, który z tym wnioskiem występuje. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawcy nie wywiera skutku prawnego dla jego żony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.