ILPP4/443-560/14-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem (wraz z żoną - na prawach wspólności małżeńskiej ustawowej) - nieruchomości o łącznej powierzchni 1,396 ha, składającej się z działek: 206/15, 206/16, 206/17, 206/18, 206/19, 206/20, 206/21, 206/22, 206/23, 206/24. Wymienione działki, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, posiadają przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową i mieszkalno-usługową. Zainteresowany wraz z małżonką nabyli przedmiotowe działki, w dniu 23 grudnia 1998 r. z przeznaczeniem na powiększenie gospodarstwa rolnego, prowadzonego przez żonę Wnioskodawcy. Przed podziałem i ustanowieniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki stanowiły jedną nieruchomość rolną, działkę 206/10, która faktycznie nie była przez żonę Zainteresowanego wykorzystywana na cele rolne. W 2004 r. dla miejscowości został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i tym samym zmieniło się przeznaczenie zakupionego gruntu. Z uwagi na fakt zmiany przeznaczenia nieruchomości Wnioskodawca dokonał podziału dużej działki na kilka mniejszych, co zostało dokonane pod koniec 2004 r. i zatwierdzone decyzją z dnia 16 grudnia 2004 r. wydaną przez Wójta Gminy. Początkowo jedna z powstałych działek miała być przeznaczona na zabudowę domem jednorodzinnym celem zaspokojenia własnych potrzeb bytowych lub zstępnych. Z powodów osobistych Zainteresowany wraz z małżonką, nie dokonali zabudowy wyodrębnionej nieruchomości, postanowili rozpocząć sprzedaż wskazanych powyżej działek w tym roku, z uwagi na przeniesienie ich centrum życiowego za granicę, gdzie przeprowadzi się z całą rodziną. Od daty przekształceń do dnia ewentualnego zbycia upłynęło dziesięć lat. Podkreślić należy, że:

1. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowego gruntu w działalności gospodarczej, w tym rolniczej, jak również nie prowadzi i nie prowadził takowych działalności.

2. Zainteresowany nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy.

3. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej, jak i bezumownie.

4. Zbywane działki nie są zabudowane i nie będą zabudowane w momencie ich zbywania. Współwłaściciel nieruchomości (żona Wnioskodawcy) jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne, które powoli wygasza w związku z zamiarem wyjazdu z kraju i przejściem na emeryturę. Zbywany grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w związku z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, ani rolniczą, tym bardziej wykluczone zostało ich wykorzystanie jako gruntów rolnych od chwili zmiany planu zagospodarowania przestrzennego.

W świetle powołanych argumentów nie ma podstaw aby stwierdzić, że w przedmiotowym stanie faktycznym małżonkowie sprzedając kilka działek wyodrębnionych z jednej dokonują zorganizowanej dostawy nieruchomości gruntowych, a tym samym występują w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Zainteresowany i jego małżonka nie zajmują się obrotem nieruchomościami, jak również nie planują podjęcia takiej działalności w przyszłości. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości następuje w wykonaniu przysługującego Wnioskodawcy i jego małżonce prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem oraz racjonalnego działania, którego prawo nie zabrania.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Nie posiada wiedzy, na czyj wniosek w 2004 r. został uchwalony przez Radę Gminy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwała z dnia 27 sierpnia 2004 r. Podstawowe dane na temat przywołanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego można znaleźć w BIP Gminy.

2. Jedynymi nakładami jakie Wnioskodawca poniósł w związku z należącymi do niego działkami, to koszty związane z przekształceniem działek poprzez wytyczenie ich nowych granic i sporządzenie planów do katastru oraz wpisania tych zmian do księgi wieczystej. Natomiast gdy chodzi o np.: uzbrojenie terenu, jego ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej, urządzenie zieleni, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp. - takowych nakładów Zainteresowany nie ponosił.

3. Dokonał on sprzedaży jednej działki nr 206/23 powstałej po podziale sąsiadowi, celem powiększenia jego działki sąsiadującej z wydzielonym gruntem. W związku z niezwłoczną sprzedażą wskazanej działki zaraz po wydaniu decyzji zatwierdzającej podział z dnia 16 grudnia 2004 r., Wnioskodawca musiał uiścić na rzecz Gniny opłatę planistyczną w wysokości 30% wartości działki w związku z jej sprzedażą przed upływem 5 lat od przekształcenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wyżej opisanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004.54.535 z późn. zm., dalej ustawy VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Aby czynność polegająca na odpłatnej dostawie towarów lub odpłatnym świadczeniu usług podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podatnika.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej Dyrektywą 112), podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą, określoną w akapicie drugim, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Treść tego przepisu jest tożsama z przepisem krajowym art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Kwestią sporną na gruncie przepisów unijnych i krajowych jest definicja działalności gospodarczej, która według art. 15 ust. 2 ustawy VAT jest wszelką działalnością producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalnością osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Przepis polskiej ustawy na tyle różni się od przepisu wspólnotowego, że można wnioskować, że podatnikiem może być zarówno osoba prowadzącą działalność gospodarczą jak i dokonująca sporadycznie transakcji, które działalnością gospodarczą nie są. Wadliwość polskiej implementacji przepisów unijnych wynika głównie z tego, że do ustawy nie wprowadzono zapisu przewidującego, że podatnikiem może być podmiot dokonujący sporadycznie transakcji gospodarczych ale tylko w sytuacji, gdy w odniesieniu do tych transakcji występuje jako podatnik, co wynika z art. 2 ust. 1 Dyrektywy 112. Warunkiem uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest bowiem ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik, czy wykonujący wolny zawód. Oznacza to, że jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne oraz rolnika, a także działalności osób wykonujących wolne zawody, to - w świetle art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT - z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT, i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka sytuacja występuje w przypadku podatnika, który sprzedaje swój majątek osobisty, który został nabyty na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Stanowisko to potwierdza fakt, że zgodnie z analizą Dyrektywy 112 zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznaczony jest przez dwa łącznie występujące czynniki: zaistnienie czynności opodatkowanej i wymóg dokonania tej czynności przez podmiot działający jako podatnik. Stanowisko to potwierdza wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07) stwierdzający, że przepisy ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Sąd podkreślił, że ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwym, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występuje w charakterze podatnika podatku od towarów usług. Zatem, obowiązek podatkowy nie powstaje w sytuacji, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje czynności, która w sposób niewątpliwy odnosi się do majątku osobistego, który z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest związany. Sprzedaż - nawet kilkukrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05).

Przedmiotowe działki stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, a sprzedając je korzysta on z przysługującego mu prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem. Natomiast, działanie polegające na sprzedaży tych działek nie jest przejawem działalności gospodarczej lecz racjonalnego (jak już wspomniano) postępowania. Nie można więc uznać zbycia takiego gruntu za częstotliwą dostawę towarów, a tym samym nie mieści się ona w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, w związku z powyższym sprzedaż tych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe stanowisko potwierdzają również: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 lutego 2009 r. (sygn. ILPP2/443-88/07/09-S/GZ) czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2008 r. (sygn. ILPP2/443-I17/07-2/JK).

Zainteresowany podnosi również, że przy ocenie prawnej zaistniałego opis sprawy nie można pominąć drugiego współwłaściciela, którym jest małżonka Wnioskodawcy. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w trakcie trwania ustawowej wspólności majątkowej, zatem zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi majątek wspólny, który jest współwłasnością łączną obojga małżonków. Zbycie takiej nieruchomości wymaga zgody każdego z małżonków i dla obojga jest źródłem przychodu. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że w tej sytuacji pozycja prawno-podatkowa jego i małżonki są tożsame i nie ma znaczenia fakt prowadzenia przez żonę działalności rolniczej, gdyż przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek osobisty i nie była od 2004 r. wykorzystywana na cele działalności rolniczej.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa że ani on, ani jego żona nie występują w ramach odpłatnego zbycia przedmiotowych nieruchomości, jako podatnicy podatku od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

W świetle art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 35 ww. Kodeksu - w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy #61485; działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej #61485; zawarta w ustawie #61485; ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347.1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa) #61485; "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z brzmienia powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działek, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem (wraz z żoną - na prawach wspólności małżeńskiej ustawowej) - nieruchomości o łącznej powierzchni 1,396 ha, składającej się z działek: 206/15, 206/16, 206/17, 206/18, 206/19, 206/20, 206/21, 206/22, 206/23, 206/24. Wymienione działki, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, posiadają przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową i mieszkalno-usługową. Zainteresowany wraz z małżonką nabyli przedmiotowe działki w dniu 23 grudnia 1998 r. z przeznaczeniem na powiększenie gospodarstwa rolnego, prowadzonego przez żonę Wnioskodawcy. Przed podziałem i ustanowieniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki stanowiły jedną nieruchomość rolną, działkę 206/10, która faktycznie nie była przez żonę Zainteresowanego wykorzystywana na cele rolne. W 2004 r. został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i tym samym zmieniło się przeznaczenie zakupionego gruntu. Wnioskodawca nie posiada wiedzy, na czyj wniosek w 2004 r. został uchwalony przez Radę Gminy miejscowy plan zagospodarowania, uchwała z dnia 27 sierpnia 2004 r. Z uwagi na fakt zmiany przeznaczenia nieruchomości Zainteresowany dokonał podziału dużej działki na kilka mniejszych, co zostało dokonane pod koniec 2004 r. i zatwierdzone decyzją z dnia 16 grudnia 2004 r., wydaną przez Wójta Gminy. Początkowo jedna z powstałych działek miała być przeznaczona na zabudowę domem jednorodzinnym celem zaspokojenia własnych potrzeb bytowych lub zstępnych. Z powodów osobistych Wnioskodawca wraz z małżonką, nie dokonali zabudowy wyodrębnionej nieruchomości, postanowili rozpocząć sprzedaż wskazanych powyżej działek, z uwagi na przeniesienie ich centrum życiowego za granicę, gdzie przeprowadzi się cała rodzina. Od daty przekształceń do dnia ewentualnego zbycia upłynęło dziesięć lat. Zainteresowany nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowego gruntu w działalności gospodarczej, w tym rolniczej, jak również nie prowadzi/nie prowadził takowych działalności. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej, jak i bezumownie. Zbywane działki nie są zabudowane i nie będą zabudowane w momencie ich zbywania. Zbywany grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w związku z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, ani rolniczą, tym bardziej wykluczone zostało ich wykorzystanie jako gruntów rolnych od chwili zmiany planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca i jego małżonka nie zajmują się obrotem nieruchomościami, jak również nie planują podjęcia takiej działalności w przyszłości. Jedynymi nakładami jakie Wnioskodawca poniósł w związku z należącymi do niego działkami, to koszty związane z przekształceniem działek poprzez wytyczenie ich nowych granic i sporządzenie planów do katastru oraz wpisania tych zmian do księgi wieczystej. Natomiast gdy chodzi o np.: uzbrojenie terenu, jego ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej, urządzenie zieleni, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp., takowych nakładów Wnioskodawca nie ponosił. Dokonał on sprzedaży jednej działki nr 206/23 powstałej po podziale sąsiadowi celem powiększenia jego działki sąsiadującej z wydzielonym gruntem.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zainteresowany nie wystąpił z wnioskiem o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntu, nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowego gruntu w działalności gospodarczej, w tym rolniczej, jak również nie prowadzi/nie prowadził takowych działalności. Wnioskodawca nie zajmuje się obrotem nieruchomościami. Ponadto wskazał on, że nie dokonywał na nich żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, w tym np. uzbrojenie terenu, jego ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej, urządzenie zieleni, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp. Jedynymi nakładami jakie Zainteresowany poniósł w związku z należącymi do niego działkami, to koszty związane z przekształceniem działek poprzez wytyczenie ich nowych granic i sporządzenie planów do katastru oraz wpisania tych zmian do księgi wieczystej.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przez Wnioskodawcę działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zatem w przedmiotowej sprawie brak będzie przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Zainteresowany wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaży działek będzie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, sprzedaż opisanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Zainteresowanego, a nie dla jego małżonki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.