ILPP4/443-56/11-2/PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Firmy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 22% przy refakturowaniu na najemcę podatku od nieruchomości oraz skorygowania deklaracji VAT - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 22% przy refakturowaniu na najemcę podatku od nieruchomości oraz skorygowania deklaracji VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą obejmującą wynajem powierzchni handlowych. w wyniku przeprowadzonego pod koniec 2010 r. wewnętrznego audytu obejmującego m.in. prawidłowość rozliczeń publiczno-prawnych stwierdzono uchybienie w zakresie rozliczenia podatku VAT. Zgodnie z umową zawartą z firmą x Sp. z o.o. w XXX. podatek od nieruchomości za obiekt znajdujący się w XXX był refakturowany na tą spółkę oddzielnie poza czynszem. w rozliczeniach z tytułu podatku VAT Wnioskodawca uznał go za niepodlegający temu podatkowi.

Zgodnie z interpretacją indywidualną nr ILPP2/443-121/09-2/ISN Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 kwietnia 2009 r. oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 listopada 1999 r. (sygn. akt i SA/Gd 1329/97) należność z tytułu podatku od nieruchomości, który refakturuje się na najemców na podstawie odrębnej faktury, powinna być obciążona podatkiem VAT w wysokości stawki właściwej dla usługi najmu, czyli w przedmiotowej sprawie w wysokości 22%.

O powyższym Zainteresowany poinformował partnera, który nie zajął w przedmiotowej sprawie żadnego stanowiska. w tej sytuacji na początku 2011 r. Spółka wystawiła faktury korygujące za okres 2006 - 2010, w których kwotę refakturowanego podatku zwiększono o podatek VAT w wysokości 22%. Pomimo odmowy podpisania tych korekt przez przedstawicieli firmy x Sp. z o.o. Strona złożyła w urzędzie skarbowym korekty deklaracji VAT - 7 za miesiące, w których były wystawione faktury pierwotne wraz z odpowiednim wyjaśnieniem. Ponadto bez wezwania uiszczono kwotę podatku VAT odpowiadającego zwiększonej kwocie podatku należnego wraz z należnymi odsetkami do dnia zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowo postąpiono stosując 22% stawkę podatku VAT oraz przeprowadzając procedurę związaną z korektą zaniżonego zobowiązania podatkowego, pomimo zakwestionowania tego zachowania przez X Sp. z o.o....

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji postąpiono prawidłowo. Refakturowana kwota podatku od nieruchomości jako element kalkulacyjny czynszu, pomimo oddzielnego fakturowania, powinna podlegać opodatkowaniu tą samą stawką co usługa główna. Natomiast niezłożenie przez Spółkę korekty deklaracji, pomimo niepodpisania przez nabywcę faktur korygujących, mogłoby skutkować uciążliwymi sankcjami karno - skarbowymi w przypadku ujawnienia nieprawidłowości przez organy kontrolne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...).

Podstawowa stawka podatku w latach 2006 - 2010, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje na rzecz X Sp. z o.o. nieruchomość położoną w XXX Zgodnie z zawartą umową refakturowano podatek od nieruchomości oddzielnie poza czynszem, jako niepodlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. w wyniku przeprowadzonego w Spółce audytu wewnętrznego stwierdzono, iż refakturowany na najemcę podatek od nieruchomości powinien być obciążony podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi najmu, czyli w przedmiotowej sprawie w wysokości 22%. w związku z czym Wnioskujący wystawił na początku 2011 r. faktury korygujące za okres, którego dotyczyły stwierdzone nieprawidłowości, zwiększając kwotę refakturowanego podatku od nieruchomości o podatek w wysokości 22%.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że podatek od nieruchomości stanowi część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą najmu. Tym samym, jest ona elementem kalkulacyjnym przy ustalaniu opłaty za usługę główną, wobec czego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi najmu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca postąpił prawidłowo stosując do refakturowanego podatku od nieruchomości stawkę podatku od towarów i usług właściwą dla świadczonej przez siebie usługi najmu.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Na mocy § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia wystawia się fakturę korygującą, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Jak wynika z regulacji art. 29 ust. 4a ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zastrzeżenie co do uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej wynikające z art. 29 ust. 4a ustawy nie obowiązuje w przypadku faktur korygujących zwiększających kwoty podatku należnego. w takiej sytuacji, gdy sprzedawca wystawia fakturę korygującą zwiększającą podatek należny w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie podatku należnego, fakturę korygującą wykazuje się w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Strona wskazała, iż w niniejszej sprawie najemca odmówił podpisania przekazanych przez Spółkę faktur korygujących. Pomimo tego Zainteresowany złożył w urzędzie skarbowym korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których były wystawione pierwotne faktury wraz z odpowiednim wyjaśnieniem oraz uiścił należną, w związku z korektą, kwotę podatku wraz z odsetkami do dnia zapłaty.

Reasumując, ponieważ w przedmiotowej sprawie wystawienie faktur korygujących podwyższających podatek należny związane jest z okolicznościami istniejącymi w dacie powstania obowiązku podatkowego, Wnioskodawca winien dokonać korekty wstecz i niezależnie od uzyskania potwierdzenia odbioru tych faktur przez nabywcę, dokonać rozliczenia w deklaracjach za miesiące, w których rozliczył faktury pierwotne. Prawidłowe jest również zastosowanie stawki właściwej, dla świadczonej usługi najmu, do refakturowanego podatku od nieruchomości, który stanowi element kalkulacyjny tej usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.