ILPP4/443-558/12-2/ISN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 lutego 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP4/443-558/12-2/ISN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 13 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wykonujący czynności związane z magazynowaniem i przechowywaniem części samochodowych, przekazał do firmy zajmującej się odbiorem odpadów uszkodzonych elementów karoserii pojazdów, np.: drzwi metalowe, maski, klapy, błotniki, progi, dachy, felgi stalowe itp. Karoseria przed oddaniem odpadu poddawana jest procesowi rozdrabniania, niszczenia przy użyciu przyrządów mechanicznych lub cięta na mniejsze części w celu braku możliwości ponownego jej użycia. W umowie zawartej pomiędzy firmami na odbiór odpadów, rodzaj ww. odpadu został sklasyfikowany do kodu 160117 o nazwie "Metale żelazne". W klasyfikacji PKWiU metale żelazne są w grupie o symbolu 38.32.22.0. W rezultacie Zainteresowany sprzedając rozdrobnioną lub pociętą karoserię na rzecz spółki odbierającej odpad, nalicza na wystawionych fakturach podatek VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym na fakturach sprzedaży naliczany jest podatek VAT w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczanie podatku VAT na fakturach jest zgodne z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, ponieważ w załączniku 11 do powoływanej ustawy nie zawarto numeru klasyfikacji PKWiU 38.32.22.0, co powoduje brak możliwości rozliczenia podatku VAT na zasadzie reverse charge (kiedy to sprzedawca wystawia fakturę VAT netto, a nabywca musi wystawiać fakturę wewnętrzną).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei w świetle art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Artykuł 17 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1.

nabywcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

2.

dostawcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

3.

dostawca ww. towarów nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,

4.

dostawa ww. towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy ww. towarów nie powinni rozliczać VAT z tytułu ich dostaw.

W załączniku nr 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

1.

ex 24.10.14.0 - Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,

2.

ex 24.45.30.0 - Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,

3.

38.11.51.0 - Odpady szklane,

4.

38.11.54.0 - Pozostałe odpady gumowe,

5.

38.11.55.0 - Odpady z tworzyw sztucznych,

6.

38.11.58.0 - Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,

7.

38.12.27 - Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

8.

ex 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonujący czynności związane z magazynowaniem i przechowywaniem części samochodowych, przekazał do firmy zajmującej się odbiorem odpadów uszkodzonych elementów karoserii pojazdów, np.: drzwi metalowe, maski, klapy, błotniki, progi, dachy, felgi stalowe itp. Karoseria przed oddaniem odpadu poddawana jest procesowi rozdrabniania, niszczenia przy użyciu przyrządów mechanicznych lub cięta na mniejsze części w celu braku możliwości ponownego jej użycia. W umowie zawartej pomiędzy firmami na odbiór odpadów, rodzaj ww. odpadu został sklasyfikowany do kodu 160117 o nazwie "Metale żelazne". W klasyfikacji PKWiU metale żelazne są w grupie o symbolu 38.32.22.0. W rezultacie Zainteresowany sprzedając rozdrobnioną lub pocięta karoserię na rzecz spółki odbierającej odpad, nalicza na wystawionych fakturach podatek VAT w wysokości 23%.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wskazanie, czy Spółka postępuje prawidłowo naliczając na wystawianych fakturach sprzedaży podatek VAT w wysokości 23%.

W tym miejscu wskazać należy, iż powołane w niniejszej interpretacji indywidualnej regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający.

Z uwagi na fakt, iż towary będące przedmiotem pytania, sklasyfikowane w PKWiU 38.32.22.0 nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, w stosunku do nich nie znajdzie zastosowania norma zawarta w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca zobowiązany jest do opodatkowywania sprzedaży ww. towarów na zasadach ogólnych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy wskazać należy, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym na fakturach sprzedaży naliczany jest podatek VAT w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl