ILPP4/443-544/13-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia i zwrotu podatku naliczonego przez oddział podmiotu zagranicznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia i zwrotu podatku naliczonego przez oddział podmiotu zagranicznego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz własne stanowisko do pytania nr 1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim oddziałem firmy zagranicznej I. z Wielkiej Brytanii, zarejestrowanej na potrzeby VAT pod numerem VAT: GB (...) Jako oddział, Zainteresowany nie realizuje żadnej sprzedaży. Sprzedaż opodatkowana realizowana jest przez firmę zagraniczną (centralę) z Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca chciałby w Polsce zarejestrować oddział dla potrzeb podatku VAT.

W złożonym uzupełnieniu Zainteresowany poinformował, że:

1. Oddział firmy w Polsce powstał w celu pozyskania do współpracy i zatrudnienia inżynierów mieszkających w (...) i okolicach, którzy tworzą produkty firmy, sprzedawane następnie przez centralę klientom globalnym. (...) posiada bardzo dobrą reputację jako ośrodek akademicki kształcący inżynierów o kompetencjach pożądanych przez firmę, a także jest zagłębiem innych firm IT. Posiadanie oddziału w (...) otwiera firmie I. Ltd. możliwość pozyskania tychże inżynierów do współpracy.

2. W Polsce wykonywane są tylko czynności na rzecz firmy macierzystej i rejestracja na potrzeby VAT nie jest konieczna. Brak takiej rejestracji wykluczy jednak możliwość odliczenia VAT (podmioty niezarejestrowane nie składają deklaracji). Natomiast do odliczenia VAT wystarczające jest, że czynności opodatkowane wykonuje zagraniczna spółka-matka, a nie jej oddział położony w Polsce. Podatnik chciałby skorzystać z możliwości zwrotu podatku VAT od zakupów służących sprzedaży opodatkowanej wykonywanej przez spółkę-matkę.

3. Oddział wykonywać będzie czynności na rzecz centrali w takim sensie, że produkty wytworzone przez oddział będą wchodzić w skład produktów sprzedawanych przez centralę. Oddział nie będzie prowadził sprzedaży produktów firmy samodzielnie.

4. Centrala z Wielkiej Brytanii dokonuje sprzedaży zarówno na terenie Wielkiej Brytanii, Unii Europejskiej (np. do Francji i Niemiec) jak i poza nią (USA, Chiny, Japonia).

5. W związku z zakupami w Polsce oddział będzie posiadać faktury, w szczególności będą to faktury za wynajem biura, remonty bieżące biura, obsługę księgową, zakup sprzętu komputerowego, mebli biurowych, artykułów papierniczych, faktury za usługi rekrutacyjne, udział w targach pracy itp., faktury za usługi telekomunikacyjne oraz dzierżawę łącza internetowego, szkolenia pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy oddział będąc zarejestrowany dla potrzeb VAT w Polsce będzie miał prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z funkcjonowaniem oddziału położonego w Polsce mimo, że nie dokonuje on czynności opodatkowanych w kraju. Chodzi tu o koszty funkcjonowania oddziału w Polsce, tj. czynsz za lokal, obsługę księgową, rachunki za media, zakup materiałów biurowych oraz innych przedmiotów niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej.

2. Czy na podstawie art. 87 ust. 5 ustawy o VAT Zainteresowany będzie mieć prawo do zwrotu VAT w terminie 60 dni od złożenia deklaracji.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT - podatnik ma prawo do obniżenia VAT należnego o podatek naliczony, jeżeli zakupy dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek wydatku z tymi czynnościami.

Zainteresowany uważa, że będzie miał prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z funkcjonowaniem oddziału położonego w Polsce mimo, że nie dokonuje czynności opodatkowanych w kraju. Choć oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług, to jednakże zasada neutralności VAT ma zagwarantować, że podatek płacony przez podatnika przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności gospodarczej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Zaprezentowane stanowisko jest oparte na zapisach art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT oraz regulacjach zawartych w art. 87 ust. 5 i 5a ustawy o VAT. Przepisy te - zdaniem Wnioskodawcy - upoważniają do ubiegania się o zwrot VAT, pomimo że podatnik w deklaracji nie wykazuje żadnej czynności opodatkowanej. Z tym, że art. 87 ust. 5 ww. ustawy dotyczy podatników, którzy wykonują czynności opodatkowane poza terytorium kraju, a nie wykonują takich czynności w Polsce - czyli takich jak Zainteresowany. Na podstawie tego przepisu mają oni prawo do zwrotu VAT w terminie 60 dni od złożenia deklaracji.

Skoro spółka macierzysta i jej oddział to jeden podmiot, to związek wydatków z czynnościami opodatkowanymi powinien być rozpatrywany szeroko - do odliczenia VAT wystarczające zatem powinno być, że czynności opodatkowane wykonuje zagraniczna spółka-matka, a nie jej oddział położony w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy zgodne jest z wyrokiem WSA w Lublinie z 17 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 830/12 w podobnej sprawie.

Ad. 2

Oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przepisy zawarte w art. 87 ust. 5 i 5a ustawy o VAT, upoważniają do ubiegania się o zwrot VAT, pomimo że podatnik (oddział) w deklaracji nie wykazuje żadnej czynności opodatkowanej. Z tym, że art. 87 ust. 5 ww. ustawy dotyczy podatników, którzy wykonują czynności opodatkowane poza terytorium kraju, a nie wykonują takich czynności w Polsce. Na podstawie tego przepisu mają oni prawo do zwrotu VAT w terminie 60 dni od złożenia deklaracji.

Zdaniem Zainteresowanego, po zarejestrowaniu oddziału firmy zagranicznej w Polsce dla potrzeb VAT będzie mógł wykazywać w deklaracji VAT naliczony i ubiegać się o jego zwrot w terminie 60 dni od złożenia deklaracji, jeżeli wydatki będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi świadczonymi przez spółkę-matkę poza terytorium kraju.

Potwierdzenie prawa do odliczenia (zwrotu) VAT, gdy polski oddział firmy zagranicznej nie wykonał czynności opodatkowanych w Polsce, prezentowane jest w wyroku WSA w Lublinie z 17 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 830/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Artykuł 86 ust. 8 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jak wynika z cyt. przepisu, warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z usługami świadczonymi poza terytorium kraju jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

W tym miejscu wskazać należy, że z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, przy spełnieniu określonych warunków. Przepis ten winien być rozumiany w ten sposób, że upoważnia do odliczenia podatku naliczonego nie tyle w sytuacji, gdy podatnik podatku od towarów i usług wykazuje podatek należny z tytułu wykonywania na terenie kraju czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale gdy wykazuje fakt dostawy towarów lub świadczenia usług, które z uwagi na przepisy dotyczące miejsca świadczenia opodatkowane są poza terytorium kraju. W ocenie tut. Organu, prawo do odliczenia podatku w przypadku świadczenia czynności, które opodatkowane są poza terytorium kraju nie jest zatem uzależnione od wykazania podatku należnego sensu stricte, lecz od wykazania wartości tej sprzedaży w deklaracji VAT-7. Żaden przepis ustawy nie ogranicza prawa do odliczenia od wykonania czynności opodatkowanych na terytorium kraju. Ograniczenie takie pojawia się jedynie w art. 86 ust. 19 i dotyczy terminu, w którym powstaje prawo do obniżenia podatku należnego (jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.). W myśl art. 4 ust. 1 powołanej ustawy - przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 tejże ustawy, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W myśl postanowień zawartych w art. 86 ww. ustawy, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału. Zatem czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych na rzecz jednostki macierzystej).

Powyższe stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. TSUE w wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim oddziałem firmy zagranicznej z Wielkiej Brytanii. Jako oddział Zainteresowany nie realizuje żadnej sprzedaży. Wnioskodawca chciałby w Polsce zarejestrować oddział dla potrzeb podatku VAT. Oddział firmy w Polsce powstał w celu pozyskania do współpracy i zatrudnienia inżynierów mieszkających w (...) i okolicach, którzy tworzą produkty firmy, sprzedawane następnie przez centralę klientom globalnym. (...) posiada bardzo dobrą reputację jako ośrodek akademicki kształcący inżynierów o kompetencjach pożądanych przez firmę, a także jest zagłębiem innych firm IT. Posiadanie oddziału w (...) otwiera firmie I. Ltd. możliwość pozyskania tychże inżynierów do współpracy. W Polsce wykonywane są tylko czynności na rzecz firmy macierzystej. Oddział wykonywać będzie czynności na rzecz centrali w takim sensie, że produkty wytworzone przez oddział będą wchodzić w skład produktów sprzedawanych przez centralę. Oddział nie będzie prowadził sprzedaży produktów firmy samodzielnie. Centrala z Wielkiej Brytanii dokonuje sprzedaży zarówno na terenie Wielkiej Brytanii, Unii Europejskiej (np. do Francji i Niemiec) jak i poza nią (USA, Chiny, Japonia). W związku z zakupami w Polsce oddział będzie posiadać faktury, w szczególności będą to faktury za wynajem biura, remonty bieżące biura, obsługę księgową, zakup sprzętu komputerowego, mebli biurowych, artykułów papierniczych, faktury za usługi rekrutacyjne, udział w targach pracy itp., faktury za usługi telekomunikacyjne oraz dzierżawę łącza internetowego, szkolenia pracowników.

Z powyższego wynika zatem, że tylko spółka-matka wykonuje czynności opodatkowane. Czynności te są jednak wykonywane na terenie Wielkiej Brytanii, Unii Europejskiej (np. do Francji i Niemiec), jak i poza nią (USA, Chiny, Japonia), czyli nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, lecz poza nim. Tym samym brak jest w przedmiotowej sprawie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Należy zauważyć, że zarówno regulacje unijne, jak i krajowe, stawiają te same warunki odnoszące się do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego. W art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 s. 1 z późn. zm.), zawarto podstawową zasadę wspólnego systemu VAT, wiążącą prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystąpieniem czynności opodatkowanych. Natomiast art. 169 Dyrektywy zawiera zapis zobowiązujący państwa członkowskie do rozszerzenia zakresu prawa do odliczenia podatku, o którym mowa w art. 168, na niektóre przypadki zakupów związanych z czynnościami nieopodatkowanymi w danym kraju, ze względu na miejsce ich świadczenia i opodatkowania. Na mocy regulacji zawartej w punkcie a) art. 169 Dyrektywy, prawo do odliczenia podatku naliczonego w kraju zakupu zostało przyznane podatnikom również wtedy, gdy nabyte towary lub usługi na terytorium tego kraju wykorzystywane są do celów transakcji podatnika - związanych z działalnością gospodarczą - dokonywanych poza terytorium tego kraju, w którym podatek jest należny lub zapłacony, jeśli charakter tej działalności jest taki, że gdyby była ona wykonana na terytorium kraju zakupu, dawałaby prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Stwierdzić należy, że polski ustawodawca wydając uregulowania w tej materii (art. 86 ust. 1 i ust. 8 pkt 1 ustawy) uwzględnił cel jaki przyświecał ustawodawcy unijnemu w regulacji zawartej zarówno w art. 168, jak i art. 169 lit. a) Dyrektywy. W kontekście powołanych powyżej przepisów wspólnotowych, warunki dotyczące skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w polskiej ustawie w pełni odzwierciedlają zapisy art. 168 i 169 lit. a ww. Dyrektywy.

Zatem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na terytorium kraju, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ponieważ nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (ani przez spółkę-matkę ani przez oddział). W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania także art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, ponieważ czynności które podlegają opodatkowaniu na terytorium innych państw wykonywane są przez spółkę-matkę, podatnika z Wielkiej Brytanii, a nie przez jej oddział. Oznacza to, że z terytorium kraju nie są wykonywane żadne transakcje gospodarcze, które upoważniałyby do zastosowania powołanego przepisu.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy - w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy - zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Zgodnie z art. 87 ust. 5 ustawy - na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy - w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Trzeba zauważyć, że przepis art. 87 ust. 5 ustawy odnosi się do sytuacji, gdy podatnik krajowy wykazuje wyłącznie czynności dokonane poza granicami kraju, co jednak nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie, ponieważ to jednostka macierzysta wykaże ww. czynności, a nie oddział. Inaczej mówiąc oddział w tym przypadku pozostaje na gruncie podatku VAT podmiotem biernym, albowiem w tym przypadku jednostka macierzysta nie działa poprzez swój oddział.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie wystąpią przesłanki uprawniające do żądania stosownego zwrotu podatku naliczonego w trybie art. 87 ust. 5 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 17 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 830/12 przywołanego przez Zainteresowanego należy zauważyć, że orzeczenie to, jako cenne źródło w zakresie wskazywania kierunków wykładni i norm prawa podatkowego, nie może wpłynąć na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynności było przedmiotem zaskarżenia. Zatem, wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.