ILPP4/443-517/11-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej na tragach w Norwegii - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej na tragach w Norwegii. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) o informację doprecyzowującą opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany w miesiącu marcu 2011 r. uczestniczył w targach organizowanych w Norwegii, gdzie wynajął powierzchnię targową w hali wystawienniczej. Organizator wystawił Wnioskodawcy fakturę na wartość netto. Spółka rozpoznała import usług, zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług oraz bazując na interpretacjach podatkowych. Stosując art. 28b, otrzymując fakturę netto potraktowała ona obowiązek podatkowy jako własny obowiązek podatkowy oraz naliczyła podatek należny i naliczony rozliczając go w deklaracji za miesiąc 03/2011.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Gdzie należy zidentyfikować miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej na targach odbywających się i fakturowanych przez firmę z Norwegii.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z niejednoznacznie sformułowanymi przepisami prawnymi dotyczącymi usług wynajęcia powierzchni na targach, zastosował on różne przepisy na bazie interpretacji. W chwili obecnej przychyla się do stanowiska, iż obowiązuje w tym przypadku art. 28e.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Spółka uczestniczyła w miesiącu marcu 2011 r. w targach organizowanych w Norwegii, gdzie wynajęła powierzchnię targową w hali wystawienniczej. Organizator wystawił jej fakturę na wartość netto. Zainteresowany rozpoznał import usług. Otrzymując fakturę netto potraktował on obowiązek podatkowy jako własny obowiązek podatkowy oraz naliczył podatek należny i naliczony rozliczając go w deklaracji za miesiąc 03/2011.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą miejsca świadczenia i opodatkowania ww. usługi.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, w brzmieniu obowiązującym w miesiącu marcu 2011 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany spełnia definicję podatnika, w myśl art. 28a ustawy.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w miesiącu marcu 2011 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Jednym z zastrzeżeń od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, jest określenie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z tym artykułem, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty.

Warto w tym miejscu podkreślić, iż umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Pomimo prostoty tego stwierdzenia, możemy na jego podstawie określić zasadniczą treść instytucji prawnej najmu, wskazując na wzajemne prawa i obowiązki stron umowy najmu i dodatkowo ustalić jego typologię, określając te elementy, które odróżniają umowę najmu od umowy sprzedaży, dzierżawy czy użyczenia.

Stronami umowy najmu są wynajmujący i najemca. Przedmiotem najmu są rzeczy/nieruchomości, które mogą być wykorzystywane przez najemcę w różnym zakresie i w różny sposób. Wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz/nieruchomość do używania. Używanie jest zatem jedną z form korzystania, a samo używanie w zakresie najmu polega na faktycznym dysponowaniu rzeczą/nieruchomością.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż nabyta w przedmiotowej sprawie usługa najmu powierzchni wystawienniczej polegała zatem na oddaniu nieruchomości do używania przez wynajmującego (Zainteresowanego). Tym samym spełniła ona przesłanki do zakwalifikowania jej jako usługi związanej z nieruchomością, czyli miejscem, w którym odbyły się targi i w którym znajdowała się powierzchnia wystawiennicza.

Reasumując, miejscem świadczenia i opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej na tragach w Norwegii było miejsce położenia nieruchomości, tj. w przedmiotowej sprawie terytorium Norwegii (art. 28e ustawy).

W świetle powyższego, Zainteresowany nie był zobowiązany do rozpoznania po swojej stronie importu ww. usługi, a jego stanowisko, zgodnie z którym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 28e ustawy, uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej na tragach w Norwegii. Pozostałe kwestie dotyczące miejsca świadczenia i opodatkowania usług wynajmu powierzchni wystawienniczej na tragach w Czechach i na Ukrainie zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 25 października 2011 r. znak ILPP4/443-517/11-3/ISN i ILPP4/443-517/11-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.