ILPP4/443-499/13-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów usług transportu w związku ze sprzedażą wyrobów objętych od dnia 1 października 2013 r. opodatkowaniem na zasadzie "odwrotnego obciążenia" - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów usług transportu w związku ze sprzedażą wyrobów objętych od dnia 1 października 2013 r. opodatkowaniem na zasadzie "odwrotnego obciążenia".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem lutów twardych z miedzi i jej stopów (PKWiU: 24.44.23.0), które to wyroby od dnia 1 października 2013 r. zgodnie z załącznikiem nr 11 do ustawy o podatku VAT, objęte są opodatkowaniem na zasadzie odwrotnego obciążenia. Wystawiając fakturę sprzedaży Zainteresowany stosuje stawkę VAT "odwrotne obciążenie" do swoich wyrobów - wartość netto jest równa wartości brutto. Dostawy do klientów w większości przypadków odbywają się za pośrednictwem firmy kurierskiej na koszt nabywcy. Usługę tę jako kolejną pozycję na fakturze Zainteresowany traktuje jako ściśle związaną z przedmiotem sprzedaży, dlatego też stosuje również stawkę podatku VAT "odwrotne obciążenie". Niektórzy księgowi jego klientów uważają to za błąd - twierdzą, że Wnioskodawca powinien za transport naliczać stawkę 23% VAT lub wartość transportu powinna być wliczona w cenę wyrobu. Zainteresowany wskazał, że jego klienci zamawiają różne ilości i rodzaje wyrobów, więc cena jednostkowa za każdym razem byłaby inna. Wnioskodawca byłby narażony na zarzut niestabilności cen, co skutkowałoby spadkiem sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zainteresowany prosi o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie stosowania stawki VAT "odwrotne obciążenie" przy usłudze transportowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje on właściwie stosując mechanizm odwrotnego obciążenia do usługi transportu ściśle związanej ze sprzedawanymi wyrobami. Działając tak Zainteresowany nie umniejsza odprowadzanego podatku VAT, jedynie zmienia się jego płatnik. Podczas rozmowy telefonicznej z Krajową Informacją Podatkową Wnioskodawca dowiedział się, że jego sposób postępowania jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 7 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest spełniony, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy (obowiązujący do dnia 31 marca 2013 r.), przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

W załączniku 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

Od dnia 1 października 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1027) rozszerzył się katalog towarów wobec których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia VAT. W nowym brzmieniu załącznik nr 11 zawiera 41 grup towarów (sklasyfikowanych przy pomocy odpowiednich pozycji PKWiU), wśród których znalazło się więcej towarów z kategorii złomu, jak również surowców wtórnych oraz niektóre wyroby ze stali i miedzi. W poz. 27 tego załącznika zostały wymienione Druty z miedzi i jej stopów - symbol PKWiU 24.44.23.0.

W myśl art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem lutów twardych z miedzi i jej stopów (PKWiU 24.44.23.0), które to wyroby od dnia 1 października 2013 r. zgodnie z załącznikiem nr 11 do ustawy objęte są opodatkowaniem na zasadzie "odwrotnego obciążenia". Wystawiając fakturę sprzedaży Zainteresowany stosuje "odwrotne obciążenie" do swoich wyrobów - wartość netto jest równa wartości brutto. Dostawy do klientów w większości przypadków odbywają się za pośrednictwem firmy kurierskiej na koszt nabywcy. Usługę tę jako kolejną pozycję na fakturze Zainteresowany traktuje jako ściśle związaną z przedmiotem sprzedaży, dlatego też stosuje również "odwrotne obciążenie". Wnioskodawca wskazał, że jego klienci zamawiają różne ilości i rodzaje wyrobów, więc cena jednostkowa za każdym razem byłaby inna.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zastosowania "odwrotnego obciążenia" do usługi transportowej ściśle związanej z przedmiotem sprzedaży.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy przepisu art. 29 ust. 18a ustawy - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 podatnikiem jest ich nabywca lub usługobiorca, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca lub usługobiorca jest obowiązany zapłacić.

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów - dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy podatnikiem jest nabywca - za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że w kwocie którą obowiązany zapłacić jest nabywca mieszczą się wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego od nabywcy wliczając w to m.in. koszty dodatkowe, takie jak koszty transportu, którymi dostawca obciąża nabywcę.

W związku z powyższym, koszty transportu pobierane przez dostawcę od nabywcy towaru zwiększają kwotę którą nabywca jest obowiązany zapłacić z tytułu dostawy towarów, co oznacza, że podstawa opodatkowania powinna obejmować również kwotę stanowiącą koszty transportu.

Zatem, w przedmiotowej sprawie usługa transportowa której kosztem Wnioskodawca obciąża danego nabywcę towaru - stanowiąca część podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towaru - podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami dotyczącymi sprzedawanego towaru.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 - w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Pod pojęciem sprzedaży - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zobowiązani są do wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z koniecznością dostosowania przepisów wprowadzonych dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz.Urz.UE.L 189 z 22 lipca 2010 r., str. 1), Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428) - zwane dalej rozporządzeniem - które weszło w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia:

Znowelizowane przepisy § 5 rozporządzenia zawierają katalog danych, które winna zawierać faktura.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

Na mocy § 5 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia - faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Z kolei w świetle regulacji § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia - faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że w przedstawionej sytuacji podatnik, który sprzedaje towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, nie opodatkowuje dostawy. Natomiast nabywca w odniesieniu do tej transakcji staje się podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT. Sprzedawca jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT stwierdzającej dokonanie dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W fakturze tej sprzedawca nie wykazuje danych, o których mowa w § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia (tekst jedn.: danych określonych w ust. 1 pkt 12-14), wykazując jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia wyrazy "odwrotne obciążenie". Jak już wyjaśniono w niniejszej interpretacji, podstawą opodatkowania w takim przypadku jest kwota, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić.

W świetle powyższego, zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy, Wnioskodawca (dostawca) jest zobowiązany dla udokumentowania dostawy na rzecz nabywcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, wystawiając fakturę VAT, zgodnie z powołanymi przepisami.

Zainteresowany na wystawionej fakturze dokumentującej dokonanie dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy ma obowiązek wpisania kwoty należności ogółem, zawierającej - w przedmiotowej sprawie - cenę towaru wraz z kosztem transportu.

Podsumowując, koszt usługi transportu ściśle związanego z przedmiotem sprzedaży - którym Zainteresowany obciąża nabywcę towaru - wchodzi do podstawy opodatkowania towaru (podlega opodatkowaniu na tych samych zasadach co sprzedawany towar - odwrotne obciążenie). Na wystawionej fakturze - jak wynika z powołanych przepisów - Wnioskodawca nie może jednak usługi transportu wykazywać jako kolejnej pozycji. W związku z powyższym, postępowanie Zainteresowanego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylony został art. 29 i art. 106 ustawy a także przestało obowiązywać rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 oraz z 2012 r. poz. 1428).

Natomiast na podstawie art. 1 pkt 24 i pkt 50 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.), z dniem 1 stycznia 2014 r. zostały dodane odpowiednio art. 29a i art. 106a ustawy.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.