ILPP4/443-472/12-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność holdingową, która koncentruje się na zarządzaniu kapitałem poprzez utrzymywanie pakietu kontrolnego udziałów podmiotów zależnych oraz na dysponowaniu nimi. Zainteresowany jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce.

W ramach działalności holdingowej, Wnioskodawca udzielił pożyczki na rzecz podmiotu powiązanego z siedzibą w Czechach. Obecnie rozważa on zbycie wskazanej wierzytelności własnej z tytułu pożyczki na rzecz podmiotu z siedzibą na Węgrzech (dalej: Nabywca). Nabywca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Wierzytelność obejmuje uprawnienie wierzyciela (Zainteresowanego) do żądania spłaty kwoty głównej pożyczki wraz z określonymi w umowie odsetkami.

Sprzedaż określonej powyżej wierzytelności własnej przez Wnioskodawcę nastąpi w drodze umowy sprzedaży. Zgodnie z umową, wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie określone w pieniądzu jako wartość główna (nominalna) pożyczki powiększona o odsetki naliczone lecz nie zapłacone do dnia sprzedaży oraz pomniejszona o uzgodnione przez strony dyskonto.

Na dzień sprzedaży wierzytelności, zarówno kwota główna (nominalna) pożyczki, jak również naliczone, lecz niezapłacone odsetki nie będą jeszcze wymagalne. Wierzytelność nie jest też zagrożona ryzykiem niewypłacalności dłużnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne zbycie na rzecz Nabywcy w formie umowy sprzedaży wierzytelności pożyczkowej określonej w zdarzeniu przyszłym, stanowi po stronie Zainteresowanego odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a otrzymane od Nabywcy wynagrodzenie - obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podlegający obowiązkowi wykazania w deklaracji VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie wierzytelności wskazanej w zdarzeniu przyszłym w formie umowy sprzedaży nie stanowi po jego stronie czynności podlegającej opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a otrzymane przez Zainteresowanego od Nabywcy wynagrodzenie nie stanowi po jego stronie obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającego obowiązkowi wykazania w deklaracji VAT.

UZASADNIENIE stanowiska

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami są w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rzeczy oraz ich części a także wszystkie rodzaje energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Wierzytelność, jako uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika, jest prawem majątkowym będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności do majątku nabywcy wierzytelności stanowi wykonanie przez dotychczasowego wierzyciela przysługującego mu prawa własności, jednakże przedmiotem takiej transakcji jest prawo majątkowe, a nie rzecz w rozumieniu ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, zbycia wierzytelności nie sposób uznać za dostawę towarów na gruncie przepisów o VAT.

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, zbycie wierzytelności własnej nie będzie również stanowiło świadczenia usług. Chociaż teoretycznie transakcję taką można zakwalifikować jako świadczenie usług, tj. przeniesienie prawa majątkowego, to sprzedaż wierzytelności własnej jest tylko i wyłącznie wykonaniem własnych uprawnień, wynikających z wierzytelności, a skutek sprzedaży jest tożsamy z realizacją wierzytelności. Nie można więc uznać sprzedaży wierzytelności za dokonywanie usługi na rzecz nabywcy, bowiem nie sposób wskazać świadczenia wykonywanego na rzecz nabywcy wierzytelności. Ponadto, skoro sprzedaż własnych wierzytelności jest uważana za wykonywanie prawa własności to nie stanowi ona w istocie działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu. Jak bowiem wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, czerpanie korzyści z posiadanego prawa własności nie może samo w sobie być traktowane jako działalność gospodarcza (przykładowo wyrok w sprawie C-I55/94 Wellcome Trust Ltd).

Zainteresowany pragnie podkreślić, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP2-443-666/10-2/IŻ), odnosząc się do możliwości klasyfikacji sprzedaży wierzytelności własnej jako dostawy towarów lub świadczenia usług stwierdził, że " (...) czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności własnej nie stanowi u zbywcy również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi)",

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. IPPP1-443-1074/09-3/IŻ) wskazał, że: " (...) transakcja, której przedmiotem jest zbycie wierzytelności własnej, nie stanowi dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Pozostaje ona zatem, poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT".

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy sprzedając wierzytelność z dyskontem - nie świadczy on usługi na rzecz Nabywcy wierzytelności. Wręcz przeciwnie, w omawianym zdarzeniu przyszłym, to Nabywca jest podmiotem świadczącym usługę na rzecz Zainteresowanego.

W konsekwencji, kwoty uzyskiwane przez Wnioskodawcę nie stanowią wynagrodzenia z tytułu odpłatnego świadczenia usług stanowiącego obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. W opinii Zainteresowanego, nie może być bowiem mowy o zaistnieniu wynagrodzenia stanowiącego obrót opodatkowany VAT w przypadku, gdy czynność która jest przyczyną otrzymania danej kwoty pieniężnej nie stanowi dostawy towaru lub świadczenia usługi w rozumieniu przepisów o VAT. Sytuację Wnioskodawcy można porównać przykładowo do podmiotu uzyskującego dywidendę - z jednej strony otrzymuje on odpowiednie kwoty pieniężne, a z drugiej strony - zdarzenie, które stanowi podstawę do ich uzyskania (a więc posiadanie akcji lub udziałów) nie stanowi dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu VAT. W konsekwencji, otrzymana przez podmiot dywidenda nie podlega opodatkowaniu VAT.

Otrzymana przez Wnioskodawcę od Nabywcy zapłata nie będzie również po jego stronie stanowić wynagrodzenia (obrotu) z tytułu udzielenia pożyczki na rzecz podmiotu czeskiego.

W analizowanej sytuacji Zainteresowany nie otrzyma wynagrodzenia z tytułu udzielenia pożyczki, ale z tytułu zbycia wierzytelności pożyczkowej (inna czynność prawna). Otrzymane od Nabywcy kwoty nie będą więc stanowić odsetek w rozumieniu przepisów o VAT. Tym samym - w związku ze zbyciem analizowanej wierzytelności i otrzymaniem wynagrodzenia od Nabywcy - po stronie Wnioskodawcy nie powstanie także obrót z tytułu udzielenia pożyczki. W jego ocenie, obrót taki generowany będzie dopiero u Nabywcy wierzytelności pożyczkowej - zasadniczo z chwilą otrzymania od wierzyciela kwot pieniężnych tytułem spłaty odsetek lub z chwilą upływu terminu płatności.

Reasumując należy dojść do wniosku, że sprzedaż wierzytelności pożyczkowej opisanej w zdarzeniu przyszłym nie podlega opodatkowaniu VAT, a kwoty otrzymane w związku z tym od Nabywcy - nie podlegają obowiązkowi wykazania w deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się także, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności. Natomiast w pozostałych zakresach dotyczących zdarzenia przyszłego wydane zostały odrębne interpretacje indywidualne z dnia 20 grudnia 2012 r. nr ILPP4/443-472/12-3/BA, nr ILPP4/443 -472/12-4/BA, nr ILPP4/443-472/12-5/BA, nr ILPP4/443-472/12-6/BA, nr ILPP4/443-472/12 -7/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.