ILPP4/443-437/11-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 16 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje uruchomić magazyny konsygnacyjne na terytorium różnych państw członkowskich Unii Europejskiej. Magazyny te zostaną utworzone zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium danego państwa. Ponadto, magazyny te "będą miejscami odpowiadającymi magazynowi konsygnacyjnemu" w rozumieniu polskiej ustawy VAT.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od doradców podatkowych z niektórych państw (np. Czech), kontrahenci Spółki - podatnicy podatku od wartości dodanej - są obowiązani wykazywać dokonane przemieszczenie towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w momencie, w którym towary zostaną dostarczone do magazynu konsygnacyjnego na terytorium danego państwa, a przed dokonaniem ich dostawy (w rozumieniu "pobrania towarów z magazynu").

Zainteresowany w momencie wykazywania przez kontrahentów wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie będzie miał wiedzy, kiedy towary zostaną pobrane z magazynu konsygnacyjnego. Możliwe są sytuacje, że towary te będą pobrane w tym samym miesiącu, w którym zostanie dokonane ich przemieszczenie do magazynu konsygnacyjnego. Możliwe jest również, że towary te mogą zostać pobrane w miesiącach późniejszych. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w żadnym z państw członkowskich, w którym uruchamiane będą miejsca odpowiadające magazynom konsygnacyjnym. W związku z brakiem dostawy na rzecz kontrahentów, Spółka w momencie dokonania przemieszczenia towarów do miejsc odpowiadających magazynowi konsygnacyjnemu nie będzie wystawiała faktur dokumentujących sprzedaż. Zainteresowany będzie natomiast wystawiać faktury pro forma. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz podatnika od wartości dodanej nastąpi w momencie poboru przez niego towarów z miejsca odpowiadającemu magazynowi konsygnacyjnemu na terytorium danego kraju.

Wnioskodawca o towarach pobranych z magazynu konsygnacyjnego przez kontrahenta będzie informowany przez niego raz w tygodniu. Na podstawie tych informacji będzie wystawiał fakturę (w ciągu 7 dni od dnia pobrania towarów przez kontrahenta). Natomiast do momentu przedstawienia informacji, o której mowa wcześniej, Zainteresowany nie wie, czy i kiedy kontrahent towar pobierze (pobrał).

Ponadto Spółka poinformowała, iż w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w wyżej przedstawionej sprawie otrzymała interpretację z dnia 20 maja 2011 r. Zgodnie z tą interpretacją, obowiązek podatkowy w opisanej sprawie powstanie:

Wnioskodawca dysponować będzie następującymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie dostaw do magazynu konsygnacyjnego:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wskazane dokumenty są wystarczające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy wskazanym wyżej przemieszczeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w opisie sprawy dokumenty są wystarczające do zastosowania stawki 0%.

Na wstępie Zainteresowany zaznaczył, iż w przypadku WDT możliwe jest zastosowanie do tej dostawy stawki 0% przy spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1-4, 11 i 12.

Z kolei zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy VAT, przepisy art. 42 ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Zdaniem Spółki, odpowiednie stosowanie tych przepisów musi uwzględniać przede wszystkim fakt, że w tym przypadku dostawcą i nabywcą jest ten sam podmiot, dokonujący przemieszczenia swoich towarów z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego. Nie jest zatem możliwe spełnienie wszystkich kryteriów, jakie są określone w wyżej wskazanych przepisach. Wnioskodawca powołał się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10) i wskazał, że zgodnie z tą uchwałą "W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju".

Zainteresowany zatem stoi na stanowisku, iż posiadane przez niego dowody wskazane w opisie sprawy będą jednoznacznie potwierdzały fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i będą go uprawniały do zastosowania do tej dostawy stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 13 ust. 3 ustawy.

Zatem ww. przepis rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Przy czym należy zaznaczyć, iż przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Na mocy art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, planuje uruchomić magazyny konsygnacyjne na terytorium różnych państw członkowskich Unii Europejskiej, do których będzie przemieszczał własne towary. Magazyny zostaną utworzone zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium danego państwa i "będą miejscami odpowiadającymi magazynowi konsygnacyjnemu" w rozumieniu polskiej ustawy VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż Spółka będzie dokonywała wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ustawy.

Zainteresowany ma wątpliwości, czy posiadane przez niego dokumenty będą wystarczające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przy wskazanym w opisie sprawy przemieszczeniu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i do dostarczenia ich na terytorium innego państwa członkowskiego. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Artykuł 42 ust. 14 ustawy stanowi, iż przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Spółka wskazała, że w zależności od momentu powstania obowiązku podatkowego w wyżej przedstawionym stanie sprawy dysponować będzie następującymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie dostaw do magazynów konsygnacyjnych:

Zdaniem Zainteresowanego, posiadane przez niego dowody wskazane w opisie sprawy będą jednoznacznie potwierdzały fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i będą uprawniały go do zastosowania do tej dostawy stawki 0%.

Zasadniczą kwestię w przedmiotowej sprawie stanowi udowodnienie faktu dostarczenia towaru do innego państwa członkowskiego. Wykazanie przez dostawcę, że towar fizycznie opuścił kraj dostawcy jest niezbędne dla zastosowania stawki 0% z tego względu, że okoliczność wysyłki towaru i przemieszczenia go do innego państwa członkowskiego stanowi obiektywne kryterium, na którym opierają się pojęcia definiujące czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednocześnie mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną przez Wnioskodawcę uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W opinii tut. Organu z dokumentów, którymi dysponuje Spółka, jednoznacznie wynika fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym stwierdzić należy, iż wymienione w opisie sprawy dokumenty będą wystarczające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy wskazanym w opisie sprawy przemieszczeniu.

Dodatkowo tut. Organ pragnie wskazać, iż na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany przemieszczenie towarów do magazynów konsygnacyjnych na terytorium innych państw członkowskich dokumentuje poprzez wystawienie faktury pro forma. Zauważyć jednak należy, iż faktura pro forma nie jest dokumentem przewidzianym w świetle zarówno ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej. Ustawodawca posługuje się wyłącznie sformułowaniami faktura, faktura VAT, faktura VAT-MP czy faktura VAT marża. Zatem nie można uznać dokumentu pro forma, którą Wnioskodawca zamierza się posługiwać za fakturę VAT, gdyż jednym z warunków sine qua non faktury jako dokumentu księgowego jest nazwa "Faktura VAT".

Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż Zainteresowany, posługując się fakturą pro forma, nie wystawia dowodu wykonania rzeczonej transakcji. Każda dostawa towaru lub wykonanie usługi, powinny potwierdzone być fakturą, jako dokumentem sformalizowanym, potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego.

Zatem, Spółka z tytułu dokonywanych przemieszczeń towarów zobligowana będzie do wystawiania faktur VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności dotyczy to określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostaw towarów będących przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.