ILPP4/443-41/13-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2013 r. (data wpływu 30 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest podmiotem gospodarczym, będącym polskim podatnikiem CIT i VAT, rozliczającym się w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych. Spółka prowadzi działalność w zakresie gospodarki odpadami przemysłowymi oraz odbioru i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych. Dotyczy to głównie przetwarzania zużytych baterii i akumulatorów małogabarytowych, w którym to obszarze Spółka jest jednym z krajowych liderów.

W chwili obecnej Spółka chcąc zdywersyfikować ryzyko biznesowe, rozszerzyła ww. działalność o obrót złomem platyny i rodu. Złom ten pochodzi z rozbiórki zużytych mierników przemysłowych i nabywany jest od huty miedzi (dalej: Huta), po czym odsprzedawany jest Mennicy (dalej: Mennica). Etapy ww. przedsięwzięcia gospodarczego przedstawiają się następująco:

W odniesieniu do powyższego stanu faktycznego, w celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości, Spółka precyzuje, iż dotyczy ono stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r. oraz sytuacji, w której:

* dokonującym dostawy oraz nabycia jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9,

* dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Spółka informuje ponadto, iż przedmiotem dalszych rozważań nie jest kwestia zakwalifikowania (bądź też nie) złomu platyny i rodu do grupy odpadów wyszczególnionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z wiedzą Spółki oraz ustaleniami Huty dokonującej dostawy złomu na jej rzecz - z klucza powiązań pomiędzy PKWiU 2004 a PKWiU 2008 wynika, że odpady i złom złota bądź odpady i złom pozostałych metali szlachetnych (które były klasyfikowane w PKWiU 27.41.61: PKWiU 27.41.62) obecnie powinny być zaliczane do grupowania PKWiU 2008 r. "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal" PKWiU 38.11.58.0. Z powyższego wynika zatem, że odpady złota i innych metali szlachetnych to "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal" PKWiU 38.11.58.0. Są to towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, a więc podlegające tzw. "odwrotnemu obciążeniu".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa dokonywana przez Spółkę na rzecz Mennicy winna podlegać tzw. "odwrotnemu obciążeniu", czy też być opodatkowana na zasadach ogólnych (fakturą VAT ze stawką 23% wystawioną przez Spółkę).

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie odpowiedzi na postawione pytanie wymaga wcześniejszego przeanalizowania przepisów określających:

* zakres czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

* zasady powstawania momentu obowiązku podatkowego,

* zakres czynności objętych procedurą "odwrotnego obciążenia".

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, o czym stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 4, jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystajacy ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. W powołanym w niniejszym przepisie załączniku nr 11 do ustawy wyszczególniono natomiast łącznie 8 pozycji, tj.:

W opinii Spółki, dla dalszych rozważań szczególnie ważne będzie ustalenie znaczenia użytego w art. 7 ustawy o VAT, pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", definiującego dostawę towarów.

W doktrynie (vide: A. Bartosiewicz i R. Kubacki, Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług, wyd. LEX 2013) przyjmuje się, że w powołanym przepisie chodzi o tego rodzaju czynności, które dają otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności.

Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można więc interpretować jako "prawa własności". W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin "własność ekonomiczna" - tak w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financiën). Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi więc towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym.

Powyższe jest ważne dla sprawy o tyle, że w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego przeniesienie prawa do faktycznego dysponowania rzeczą oraz przeniesienie prawa własności - jakkolwiek następuje w wykonaniu tej samej transakcji - ma miejsce w pewnym odstępie czasowym. Najpierw bowiem dochodzi do wydania złomu platyny, a tym samym przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą, później zaś do wystawienia faktury, zapłaty itp. - a więc ogółu czynności, które prowadzą do przeniesienia własności w sensie prawnym. Powyższe prowadzi w opinii Spółki do następujących konkluzji:

* dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ma miejsce już w momencie wydania towaru (złomu platyny i rodu) przez Spółkę Mennicy,

* w chwili wydania towaru Mennicy - ma on postać złomu platyny i rodu (gdyż procesy chemiczne zmierzające do ustalenia jego dokładnego składu - dopiero nastąpią),

* tym samym - zważywszy na fakt, iż złom ten wyszczególniony jest pod pozycją nr 6 załącznika nr 11 ustawy o VAT - winien on podlegać opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia,

* faktura potwierdzająca dokonaną sprzedaż - mając na uwadze brzmienie art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o VAT - winna być rozliczona w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru.

Bez znaczenia dla sprawy pozostaje fakt, iż Mennica w wyniku dalszych działań ustala skład chemiczny złomu, dokonuje rozdzielenia platyny i rodu od pozostałych będących w złomie zanieczyszczeń itp., gdyż nie zmienia to postaci towaru w momencie jego wydania. W sensie ekonomicznym bowiem czynność ta służy jedynie zgodnemu z umową ustaleniu wartości transakcji. Nie ma natomiast wpływu na postać towaru w momencie przeniesienia nad nim ekonomicznego władztwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym, będącym polskim podatnikiem VAT. Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie gospodarki odpadami przemysłowymi oraz odbioru i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych. Dotyczy to głównie przetwarzania zużytych baterii i akumulatorów małogabarytowych, w którym to obszarze jest jednym z krajowych liderów.

W chwili obecnej Spółka chcąc zdywersyfikować ryzyko biznesowe, rozszerzyła ww. działalność o obrót złomem platyny i rodu. Złom ten pochodzi z rozbiórki zużytych mierników przemysłowych i nabywany jest od huty miedzi (Huta) na zasadach opisanych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, po czym odsprzedawany jest Mennicy. Wnioskodawca dostarcza zakupiony złom do Mennicy za pośrednictwem firmy kurierskiej (organizacją transportu zajmuje się Mennica, przy czym na późniejszym etapie koszty tego transportu są refakturowane na Zainteresowanego). Mennica dokonuje ważenia złomu (z czynności ważenia i przekazania złomu sporządzany zostanie dokument przyjęcia (PZ) podający deklarowany rodzaj złomu i masę). Zgodnie z umową - na tym etapie Mennica może zrezygnować z zakupu, jednak w praktyce taka sytuacja nie wystąpiła (zważywszy na powyższe oraz fakt, iż zapytanie dotyczy zdarzenia przeszłego - hipotetyczna sytuacja, w której Mennica rezygnuje z zakupu pozostaje poza zakresem niniejszego zapytania). Następnie złom poddany zostaje przez Mennicę ujednorodnieniu oraz analizie w celu ustalenia jego faktycznego składu i możliwości dokonania rafinacji. Mennica ustalając skład chemiczny złomu, dokonuje rozdzielenia platyny i rodu od pozostałych będących w złomie zanieczyszczeń itp. Ustalenie składu złomu następuje w ciągu 15 dni roboczych licząc od dnia następnego po przyjęciu złomu do magazynu Mennicy. Jednak jak wskazała Spółka, nie zmienia to postaci towaru w momencie jego wydania. W sensie ekonomicznym bowiem czynność ta służy jedynie zgodnemu z umową ustaleniu wartości transakcji. Nie ma natomiast wpływu na postać towaru w momencie przeniesienia nad nim ekonomicznego władztwa.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji podlegających opodatkowaniu - różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym. Takie stanowisko znalazło wyraz w wielu orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (m.in. w orzeczeniu powołanym przez Spółkę C 320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V.), który stwierdził, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego rozporządzania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel Dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z trzech czynności podlegających opodatkowaniu, zależało od spełnienia warunków zmieniających się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego.

Zatem pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów.

W tym miejscy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w przedmiotowej sprawie dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ma miejsce w momencie wydania towaru Mennicy.

Przez sprzedaż towarów, stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

* nabywcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

* dostawcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

* dostawca ww. towarów nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,

* dostawa ww. towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy ww. towarów nie powinni rozliczać VAT z tytułu ich dostaw.

W załączniku nr 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przedmiotowej sprawie dokonujący dostawy towarów (Zainteresowany), jak i nabywca (Mennica) są podatnikami, o których mowa w art. 15, niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Wnioskodawca poinformował, że dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Ponadto wskazał, że odpady złota i innych metali szlachetnych to "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal" - PKWiU 38.11.58.0 i że towary te są wymienione w załączniku nr 11 do ustawy.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy dostawa dokonywana przez nią na rzecz Mennicy winna podlegać tzw. "odwrotnemu obciążeniu", czy też być opodatkowana na zasadach ogólnych.

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionego przez Zainteresowanego opisu sprawy stwierdzić należy, iż w związku z faktem, że podana przez niego klasyfikacja statystyczna przedmiotowych towarów o symbolu PKWiU 38.11.58.0 mieści się wśród klasyfikacji statystycznych towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, to tym samym stosowanie mechanizmu tzw. odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowych towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Mennicy, będącej czynnym podatnikiem podatku VAT objęta jest mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego jest dokonywana dostawa przedmiotowych towarów, sklasyfikowanych wg PKWiU pod symbolem 38.11.58.0.

Tym samym, dostawa towarów sklasyfikowanych wg PKWiU w grupowaniu 38.11.58.0 "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal", dokonywana przez Spółkę na rzecz Mennicy winna podlegać tzw. "odwrotnemu obciążeniu", tzn. zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji jest nabywca (Mennica).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności dotyczy to momentu powstania obowiązku podatkowego oraz terminu wystawienia faktury.

Podkreślić także należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem dostawy. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 kwietnia 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), zmianie uległo brzmienie przepisów art. 15 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy oraz uchylony został przepis art. 17 ust. 7 ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.