ILPP4/443-404/12-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 12 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 5 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania importu usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 5 grudnia 2012 r.) o opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem mebli tapicerowanych, które sprzedaje następnie (dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) kontrahentowi niemieckiemu, firmie Y Ta z kolei sprzedaje te meble na terenie Niemiec, prowadząc sprzedaż wysyłkową realizowaną głównie przez Internet. Aby zachęcić swoich klientów do dokonania zakupu, firma Y wydaje katalogi i prowadzi różne akcje promocyjne reklamujące sprzedawane przez nią towary. W miesiącu następnym po zakończeniu każdego kwartału Zainteresowany otrzymuje od swojego kontrahenta dokument obciążeniowy Lastschrift na tzw. "Werbekostenzuschuss" - "obciążenie - udział w kosztach reklamy" w wysokości 1,50% obrotu zrealizowanego w danym kwartale. Dokument ten księgowany jest u Wnioskodawcy w ciężar pozostałych kosztów rodzajowych, a jego wartość jest potrącana przez firmę Y z najbliższych płatności, należności przysługujących Zainteresowanemu.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że zawarł on z kontrahentem niemieckim umowę - "Umowa z dostawcą - rabaty i bonusy" która normuje wzajemne relacje pomiędzy dostawcą i odbiorcą mebli. Tabela zamieszczona na stronie 5 i 6 umowy pokazuje syntetycznie uzgodnione warunki. Znajdują się w niej następujące uzgodnienia:

03.1Bonus stały od obrotu.

03.2Bonus progresywny od obrotu.

03.3DOPŁATA NA KOSZTY REKLAMY (Werbekostenzuschuss).

02.3.1- w procentach od obrotu - x% - kwartalnie, oblicza Y

03.4Opłata za magazyn centralny.

03.5Opłata za zwroty.

.......

04:Warunki dostawy.

Nigdzie w umowie pojęcie "Werbekostenzuschuss - dopłata na koszty reklamy" nie jest opisane, rozwinięte czy wyjaśnione. Jak widać jest tylko informacja o tym, że wysokość dopłaty stanowi określony procent liczony od zrealizowanego obrotu a stosownych obliczeń dokona strona niemiecka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany prawidłowo uznaje, że z tytułu obciążenia jego przez Y udziałem w kosztach reklamy, nie ma on obowiązku rozpoznania importu usług w VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, tzw. import usług nie zachodzi, gdyż firma Y nie świadczy bezpośrednio usług reklamowych na jego rzecz. Y w wydawanych przez siebie katalogach i w prowadzonych akcjach promocyjnych nie reklamuje jego wyrobów a jedynie promuje i reklamuje sprzedawane przez siebie towary pochodzące od wielu dostawców. Wspomnieć również należy, że w odróżnieniu od np. towarów z branży elektronicznej i szeroko rozumianego działu artykułów gospodarstwa domowego, na zdjęciach mebli zamieszczonych w katalogach nie ma (nie jest widoczna) marki mebli ani żadnych informacji dotyczących, identyfikujących jego producenta. Meble zakupione przez Y u Zainteresowanego są więc dla niemieckiego konsumenta towarami anonimowanymi, a np. o ich jakości nie świadczy widoczna marka producenta stojąca za produktem a jedynie zaufanie klienta Y co do oferowanych przez tą firmę towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do usług każde świadczenie. W ten sposób podkreśla się powszechność opodatkowania. Tym samym, jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie podatku od towarów i usług stanowi ono usługę. Zwrócić należy także uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, iż świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem mebli tapicerowanych, które sprzedaje następnie (dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) kontrahentowi niemieckiemu, firmie Y Ta z kolei sprzedaje te meble na terenie Niemiec, prowadząc sprzedaż wysyłkową realizowaną głównie przez Internet. Aby zachęcić swoich klientów do dokonania zakupu, firma Y wydaje katalogi i prowadzi różne akcje promocyjne reklamujące sprzedawane przez nią towary. W miesiącu następnym po zakończeniu każdego kwartału, Zainteresowany otrzymuje od swojego kontrahenta dokument obciążeniowy Lastschrift na tzw. "Werbekostenzuschuss" - "obciążenie - udział w kosztach reklamy" w wysokości 1,50% obrotu zrealizowanego w danym kwartale. Dokument ten księgowany jest u Wnioskodawcy w ciężar pozostałych kosztów rodzajowych, a jego wartość jest potrącana przez firmę Y z najbliższych płatności, należności przysługujących Zainteresowanemu. Zawarł on z kontrahentem niemieckim umowę - "Umowa z dostawcą - rabaty i bonusy" która normuje wzajemne relacje pomiędzy dostawcą i odbiorcą mebli. Tabela zamieszczona na stronie 5 i 6 umowy pokazuje syntetycznie uzgodnione warunki. Znajdują się w niej następujące uzgodnienia:

03.1Bonus stały od obrotu.

03.2Bonus progresywny od obrotu.

03.3DOPŁATA NA KOSZTY REKLAMY (Werbekostenzuschuss).

02.3.1- w procentach od obrotu - x% - kwartalnie, oblicza Y

03.4Opłata za magazyn centralny.

03.5Opłata za zwroty.

.......

04:Warunki dostawy.

Nigdzie w umowie pojęcie "Werbekostenzuschuss - dopłata na koszty reklamy" nie jest opisane, rozwinięte czy wyjaśnione. Jak widać jest tylko informacja o tym, że wysokość dopłaty stanowi określony procent liczony od zrealizowanego obrotu a stosownych obliczeń dokona strona niemiecka.

Jak wskazał Wnioskodawca, firma Y w wydawanych przez siebie katalogach i w prowadzonych akcjach promocyjnych nie reklamuje jego wyrobów, a jedynie promuje i reklamuje sprzedawane przez siebie towary pochodzące od wielu dostawców. Meble zakupione u Spółki są więc dla konsumenta niemieckiego towarami anonimowymi.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić zatem należy, iż obciążenie Wnioskodawcy przez Y udziałem w kosztach reklamy nie stanowi w rzeczywistości wynagrodzenia za świadczone usługi. Bowiem firma ta nie wykonuje na rzecz Zainteresowanego żadnych czynności, w szczególności usług reklamowych. Zatem czynność ta nie wypełnia definicji usług, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy prawidłowo uznaje, że z tytułu obciążenia jego przez Y udziałem w kosztach reklamy, nie ma on obowiązku rozpoznania importu usług w VAT.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Dokonując analizy informacji przedstawionych przez Zainteresowanego, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie dochodzi do świadczenia usług ze strony kontrahenta niemieckiego na jego rzecz.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z importem usług po stronie Zainteresowanego z tytułu obciążenia jego przez Y udziałem w kosztach reklamy.

Reasumując, wskazać należy, iż Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że z tytułu obciążenia jego przez Y udziałem w kosztach reklamy, nie ma on obowiązku rozpoznania importu usług w VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności w niniejszej interpretacji nie dokonano rozstrzygnięcia, czy płacone na rzecz firmy niemieckiej obciążenie nie stanowi zmiany ceny dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, powodujący obowiązek dokonania stosownych korekt tych dostaw.

Dodatkowo informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.