ILPP4/443-389/13-6/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Stowarzyszenia, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) oraz pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnej działalności pożytku publicznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnej działalności pożytku publicznego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o dokument z którego wynikało prawo do występowania osoby podpisanej na uzupełnieniu przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest organizacją pozarządową posiadającą status organizacji pożytku publicznego. Celem działalności Zainteresowanego jest niesienie pomocy w zakresie informacji społecznej oraz bezstronnego, bezpłatnego i niezależnego poradnictwa ukierunkowanego na uaktywnienie i rozwój zdolności ludzkich oraz aktywizację obywateli w zakresie rozwiązywania własnych problemów. Cele działalności Wnioskodawcy realizowane są poprzez udzielanie bezpłatnych porad obywatelskich i prawnych w prowadzonym przez Zainteresowanego Biurze Porad Obywatelskich. Dodatkowym celem działalności Wnioskodawcy jest upowszechnianie i ochrona wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działania wspomagające rozwój demokracji społecznej. Zainteresowany jest jednostką poradnictwa specjalistycznego w rozumieniu ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), wpisaną do rejestru prowadzonego przez Wojewodę (...).

Dotychczas Wnioskodawca prowadził jedynie nieodpłatną działalność pożytku publicznego natomiast w przyszłości planuje rozpocząć prowadzenie odpłatnej działalności pożytku publicznego.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego, i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.) odpłatna działalność pożytku publicznego nie stanowi działalności gospodarczej, jeżeli nie zostaną przekroczone limity wynagrodzenia pobieranego od osób korzystających z działalności oraz przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia osoby fizycznej zatrudnionej przy wykonywaniu tej działalności określone w art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy.

Zainteresowany oświadcza, że w zakresie odpłatnej działalności pożytku publicznego którą zamierza prowadzić powyższe limity nie będą przekraczane, zatem odpłatna działalność pożytku publicznego nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności pożytku publicznego zamierza na podstawie umów z samorządami powiatowymi udzielać poradnictwa specjalistycznego jako niepieniężnego świadczenia z pomocy społecznej, o którym mowa w art. 36 pkt 2 lit. g ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.). Usługi poradnictwa specjalistycznego będą dla beneficjentów pomocy społecznej bezpłatne, jednak Zainteresowany będzie otrzymywał wynagrodzenie za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na podstawie umowy zawartej z samorządem powiatu. W ramach poradnictwa specjalistycznego Wnioskodawca będzie udzielał porad prawnych i porad psychologicznych.

Ponadto w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego Zainteresowany zamierza jako jednostka specjalistycznego poradnictwa udzielać osobom fizycznym nieodpłatnego świadczenia w postaci porad specjalistycznych, w tym porad prawnych i psychologicznych. Porady te będą dla beneficjentów bezpłatne, jednak działalność Wnioskodawcy w zakresie udzielania tych porad będzie finansowana z dotacji uzyskiwanych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich.

Zainteresowany w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego zamierza również udzielać porad dla organizacji pozarządowych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich. W zakres porad będą również wchodziły porady prawne. Porady te dla organizacji pozarządowych będą bezpłatne, ale Wnioskodawca będzie otrzymywać wynagrodzenie za ich udzielanie od podmiotu realizującego dany projekt, z którym będzie podpisana umowa o realizację porad.

Zainteresowany będzie udzielał porad prawnych poprzez podwykonawców: adwokatów, radców prawnych, psychologów, doradców na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych lub umów o pracę. Podwykonawcy, którzy prowadzą działalność gospodarczą będą wystawiać Wnioskodawcy faktury na udzielone porady i opodatkowywać porady podatkiem od towarów i usług.

Zainteresowany zakłada, że w prowadzonej działalności wartość wykonanych usług nie przekroczy rocznego limitu 150.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że wynagrodzenie za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na rzecz beneficjentów pomocy społecznej będzie finansowane z dotacji uzyskanej przez samorząd powiatu. Wynagrodzenie za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na rzecz beneficjentów pomocy społecznej finansowane z dotacji przeznaczone będzie wyłącznie na pokrycie kosztów świadczonych usług. Wynagrodzenie za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na rzecz osób fizycznych finansowane z dotacji uzyskiwanych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich przeznaczone będzie wyłącznie na pokrycie kosztów świadczonych usług. Wynagrodzenie za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na rzecz organizacji pozarządowych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich przeznaczone będzie wyłącznie na pokrycie kosztów świadczonych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odpłatna działalność pożytku publicznego, którą ma zamiar prowadzić Wnioskodawca podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Czy prowadzenie tej działalności będzie oznaczać, że Zainteresowany stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług.

3. Czy zwolnienie podmiotowo-przedmiotowe z art. 43 pkt 22 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług oznacza, że Wnioskodawca który jest jednostką poradnictwa specjalistycznego nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie usług poradnictwa specjalistycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna działalność pożytku publicznego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opinii Zainteresowanego prowadzenie tej działalności nie będzie oznaczać, że Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto zdaniem Zainteresowanego zwolnienie podmiotowo-przedmiotowe z art. 43 pkt 22 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług oznacza, że Wnioskodawca który jest jednostką poradnictwa specjalistycznego nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie usług poradnictwa specjalistycznego. W ocenie Zainteresowanego udzielanie porad specjalistycznych jako nieodpłatnych świadczeń dla osób potrzebujących nie będzie podlegało opodatkowaniu niezależnie od tego, czy działalność ta będzie finansowana przez samorządy powiatowe w zakresie zawartych umów, czy przez podmioty realizujące projekty współfinansowane ze środków europejskich na podstawie umów zawartych z tymi podmiotami, czy z dotacji uzyskanych przez Wnioskodawcę na realizację własnych projektów współfinansowanych ze środków europejskich. Zainteresowany nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług również dlatego, że nie przekroczy rocznego limitu wartości sprzedaży usług w wysokości 150.000 zł o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tezę, że Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług również w zakresie nieodpłatnych porad prawnych potwierdzają wyjaśnienia Ministerstwa Finansów zawarte w piśmie zamieszczonym na stronie internetowej (www.mf.gov.pl) 13 kwietnia 2012 r. W wyjaśnieniach tych wskazano, że "mogą również wystąpić przypadki gdy podmiot wykonujący określone czynności nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W takich przypadkach nie wystąpią przesłanki do uznania tego rodzaju czynności za świadczenie podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Przykładowo nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności wykonywane przez podmiot, który nie jest podatnikiem tego podatku, nawet jeśli czynności te wykonywane są przez zatrudnionych w tym podmiocie prawników. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega również np. nieodpłatną pomoc prawna świadczona we własnym imieniu przez prawników «na etatach», którzy poza tą nieodpłatną działalnością nie wykonują innych czynności «poza etatem» (...)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

A zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest organizacją pozarządową posiadającą status organizacji pożytku publicznego. Celem działalności Zainteresowanego jest niesienie pomocy w zakresie informacji społecznej oraz bezstronnego, bezpłatnego i niezależnego poradnictwa ukierunkowanego na uaktywnienie i rozwój zdolności ludzkich oraz aktywizację obywateli w zakresie rozwiązywania własnych problemów. Cele działalności Wnioskodawcy realizowane są poprzez udzielanie bezpłatnych porad obywatelskich i prawnych w prowadzonym przez Zainteresowanego Biurze Porad Obywatelskich. Dodatkowym celem działalności Wnioskodawcy jest upowszechnianie i ochrona wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działania wspomagające rozwój demokracji społecznej. Zainteresowany jest jednostką poradnictwa specjalistycznego w rozumieniu ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), wpisaną do rejestru prowadzonego przez Wojewodę (...).

Dotychczas Wnioskodawca prowadził jedynie nieodpłatną działalność pożytku publicznego natomiast w przyszłości planuje rozpocząć prowadzenie odpłatnej działalności pożytku publicznego.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego, i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.) odpłatna działalność pożytku publicznego nie stanowi działalności gospodarczej, jeżeli nie zostaną przekroczone limity wynagrodzenia pobieranego od osób korzystających z działalności oraz przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia osoby fizycznej zatrudnionej przy wykonywaniu tej działalności określone w art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy.

Zainteresowany oświadczył, że w zakresie odpłatnej działalności pożytku publicznego którą zamierza prowadzić powyższe limity nie będą przekraczane, zatem odpłatna działalność pożytku publicznego nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności pożytku publicznego zamierza na podstawie umów z samorządami powiatowymi udzielać poradnictwa specjalistycznego jako niepieniężnego świadczenia z pomocy społecznej, o którym mowa w art. 36 pkt 2 lit. g ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.). Usługi poradnictwa specjalistycznego będą dla beneficjentów pomocy społecznej bezpłatne, jednak Zainteresowany będzie otrzymywał wynagrodzenie za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na podstawie umowy zawartej z samorządem powiatu. W ramach poradnictwa specjalistycznego Wnioskodawca będzie udzielał porad prawnych i porad psychologicznych. Ponadto w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego Zainteresowany zamierza jako jednostka specjalistycznego poradnictwa udzielać osobom fizycznym nieodpłatnego świadczenia w postaci porad specjalistycznych, w tym porad prawnych i psychologicznych. Porady te będą dla beneficjentów bezpłatne, jednak działalność Wnioskodawcy w zakresie udzielania tych porad będzie finansowana z dotacji uzyskiwanych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich. Zainteresowany w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego zamierza również udzielać porad dla organizacji pozarządowych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich. W zakres porad będą również wchodziły porady prawne. Porady te dla organizacji pozarządowych będą bezpłatne, ale Wnioskodawca będzie otrzymywać wynagrodzenie za ich udzielanie od podmiotu realizującego dany projekt, z którym będzie podpisana umowa o realizację porad. Zainteresowany będzie udzielał porad prawnych poprzez podwykonawców: adwokatów, radców prawnych, psychologów, doradców na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych lub umów o pracę. Podwykonawcy, którzy prowadzą działalność gospodarczą będą wystawiać Wnioskodawcy faktury na udzielone porady i opodatkowywać porady podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany zakłada, że w prowadzonej działalności wartość wykonanych usług nie przekroczy rocznego limitu 150.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy wskazać należy, że przedstawiona sytuacja nosić będzie znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.) - działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy - organizacjami pozarządowymi są:

- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Artykuł 3 ust. 3 cyt. ustawy stanowi, że działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

Na mocy art. 6 ustawy - działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Stosownie do art. 9 powołanej ustawy - działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli:

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, różni się od definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy. O ile w pierwszym przypadku jednym z warunków jest jej prowadzenie w celu zarobkowym, to już w drugim przypadku definicja ta tego warunku nie zawiera, ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Z uwagi na to, że ustawa nie uzależnia uznania prowadzonej działalności gospodarczej od tego, czy z tytułu podejmowanych czynności podmiot uzyskiwać będzie zyski czy też nie, należy wskazać, że Zainteresowany w przedmiotowym przypadku działać będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi - obok ceny - uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Istotne zatem dla określenia czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania. Natomiast otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług - to stanowi ona obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według tak jak czynności, których dotyczą.

Dla ustalenia czy dana dotacja, subwencja lub dopłata podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług istotne są zasady określające sposób ich przyznawania oraz cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zainteresowany ma zamiar prowadzić odpłatną działalność pożytku publicznego. Z tytułu świadczenia usług poradnictwa specjalistycznego otrzymywać będzie wynagrodzenie. Wynagrodzenie za:

* prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na rzecz beneficjentów pomocy społecznej będzie finansowane z dotacji uzyskanej przez samorząd powiatu i przeznaczone będzie wyłącznie na pokrycie kosztów świadczonych usług;

* za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na rzecz osób fizycznych finansowane z dotacji uzyskiwanych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich przeznaczone będzie wyłącznie na pokrycie kosztów świadczonych usług;

* za prowadzenie poradnictwa specjalistycznego na rzecz organizacji pozarządowych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich przeznaczone będzie wyłącznie na pokrycie kosztów świadczonych usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz treść przytoczonych przepisów wskazać należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie (pokrycie kosztów) za wykonanie konkretnej usługi - w tym przypadku usługi polegającej na prowadzeniu poradnictwa specjalistycznego - stanowić będzie wynagrodzenie za wykonaną usługę (kwotę należną o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy), a w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem odpłatna działalność pożytku publicznego, którą ma zamiar prowadzić Wnioskodawca podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że Zainteresowany stanie się podatnikiem tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy - zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

W świetle powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy należy zauważyć, że zwolnienie od podatku usług pomocy społecznej uzależnione jest od spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze ze zwolnienia mogą korzystać usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, po drugie usługi te muszą być świadczone przez podmioty wymienione w pkt 22 lit. a do lit. e ustawy.

Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.) - świadczeniami z pomocy społecznej są:

Na mocy art. 46 ust. 1 ww. ustawy - poradnictwo specjalistyczne, w szczególności prawne, psychologiczne i rodzinne, jest świadczone osobom i rodzinom, które mają trudności lub wykazują potrzebę wsparcia w rozwiązywaniu swoich problemów życiowych, bez względu na posiadany dochód.

Poradnictwo prawne realizuje się przez udzielanie informacji o obowiązujących przepisach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, zabezpieczenia społecznego, ochrony praw lokatorów - art. 46 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.

W myśl art. 46 ust. 3 cyt. ustawy - poradnictwo psychologiczne realizuje się przez procesy diagnozowania, profilaktyki i terapii.

Z treści art. 46a ust. 1-3 ww. ustawy wynika, że wojewoda prowadzi rejestr jednostek specjalistycznego poradnictwa. Rejestr jest jawny. Wojewoda corocznie, do dnia 30 czerwca, ogłasza rejestr w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz publikuje na przedmiotowej stornie internetowej.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest jednostką poradnictwa specjalistycznego w rozumieniu powołanej powyżej ustawy o pomocy społecznej, wpisaną do rejestru prowadzonego przez Wojewodę (...). Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności pożytku publicznego zamierza na podstawie umów z samorządami powiatowymi udzielać poradnictwa specjalistycznego jako niepieniężnego świadczenia z pomocy społecznej, o którym mowa w art. 36 pkt 2 lit. g ww. ustawy, na rzecz beneficjentów pomocy społecznej. W ramach poradnictwa specjalistycznego Wnioskodawca będzie udzielał porad prawnych i porad psychologicznych.

Ponadto w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego Zainteresowany zamierza jako jednostka specjalistycznego poradnictwa udzielać osobom fizycznym nieodpłatnego świadczenia w postaci porad specjalistycznych, w tym porad prawnych i psychologicznych. Wnioskodawca w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego zamierza również udzielać porad dla organizacji pozarządowych w ramach projektów współfinansowanych ze środków europejskich. W zakres tych porad będą również wchodziły porady prawne.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz treść przepisu art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. c ustawy należy stwierdzić, że usługi poradnictwa specjalistycznego świadczone przez Zainteresowanego na rzecz beneficjentów pomocy społecznej korzystać będą ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego przepisu, ponieważ Wnioskodawca jest podmiotem wymienionym w tym przepisie oraz świadczyć będzie usługi pomocy społecznej w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej.

Zatem ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. c ustawy korzystać będą usługi pomocy społecznej świadczone na rzecz jej beneficjentów.

Ze zwolnienia tego będą również korzystać usługi specjalistycznego poradnictwa udzielane osobom fizycznym oraz organizacjom pozarządowym, o ile usługobiorcy będą beneficjentami pomocy społecznej.

W sytuacji gdy ww. podmioty nie będą beneficjentami pomocy społecznej świadczone usługi nie będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. c ustawy.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy - do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9 zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5-113 ust. 4 ustawy.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy - podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, w świetle regulacji art. 113 ust. 10 ustawy - jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zainteresowany wskazał, że w zakresie wykonywanych przez niego czynności będą się również mieścić porady prawne i psychologiczne. Wnioskodawca będzie udzielał porad poprzez podwykonawców: adwokatów, radców prawnych, psychologów oraz doradców na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy - zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, że na mocy art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym "Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy", wymieniono pod poz. 12 "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego" oraz pod poz. 13 "Usługi prawnicze". W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy - w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego - należy stwierdzić, że zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" nie został określony w ustawie. Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Małym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzać" - w myśl powołanego wyżej Małego Słownika Języka Polskiego - oznacza "dać radę, udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Zatem jeżeli porady prawne i psychologiczne których zamierza udzielać Zainteresowany mieścić się będą w zakresie usług doradztwa czy też będą usługami prawniczymi, to w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie będzie miał możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ustawy.

Oceniając zatem stanowisko Zainteresowanego w całości należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.