ILPP4/443-373/14-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia - brak daty sporządzenia (data wpływu 21 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2014 r. (data wpływu 16 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży towarów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług #61485; jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży towarów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy o podatku od towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 października 2014 r. (data wpływu 16 października 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz podpisy osób upoważnionych do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawy towarów nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych, w tym towarów wymienionych w załączniku nr 11 do Ustawy o VAT, m.in. stali, na rzecz firm, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów nieposiadających osobowości prawnej, typu: zakład karny, szkoła publiczna, parafia, fundacja, stowarzyszenia.

Do sprzedawanych towarów wymienionych w załączniku nr 11 do Ustawy o VAT, Spółka stosuje stawkę VAT "odwrotne obciążenie". Spółka dokonuje sprawdzenia nabywcy w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, potwierdzając prowadzenie działalności gospodarczej oraz stosuje oświadczenia jak w załączniku nr 1, lub w przypadku braku podmiotu w ww. ewidencjach stosuje oświadczenia jak w załączniku nr 2, stosując stawkę VAT w wysokości 23%.

Spółka poinformowała, że dokonała sprzedaży stali dla zakładu karnego, do którego zastosowano stawkę VAT "odwrotne obciążenie". Powodem takiego działania był fakt, że zakład karny posługuje się nr NIP (a do tego uprawnione są jednostki prowadzące działalność gospodarczą, przy czym uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celu takiej działalności ani od jej rezultatu. W rozumieniu przepisów VAT działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku i nie musi być działalnością o charakterze zarobkowym).

W świetle ww. wywodu zdaniem Spółki #61485; do rozliczenia i odprowadzenia VAT z tego tytułu zobowiązany będzie odbiorca końcowy zakład karny. W przedstawionym przypadku zakład karny twierdzi, że co prawda posiada i posługuje się nr NIP ale nie rozlicza podatku VAT, a jego działalność opiera się na działalności statutowej (resocjalizacja więźniów), a nie na działalności gospodarczej prowadzonej w celu osiągnięcia zysku. Dodatkowo nie jest ewidencjonowany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Zdaniem Spółki, przepisy stanowią, że jeśli podmiot nie rozlicza VAT to dla tej jednej transakcji staje się "vatowcem" sporządzając rozliczenie na formularzu VAT-9.

W przyszłości, celem wykazania się należytą starannością przy dokonywaniu sprzedaży stali i innych towarów objętych załącznikiem nr 11 do Ustawy o VAT, Spółka zamierza stosować oświadczenia nabywcy towaru pozwalające stwierdzić w sposób nie budzący wątpliwości, czy podmioty na rzecz których dokonuje ona sprzedaży towarów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy o VAT są podatnikami, o których mowa w art. 15 ww. ustawy. W przypadku podpisania załącznika nr 1 będzie stosować tzw. "odwrotne obciążenie", natomiast oświadczenie na załączniku nr 2 spowoduje wystawienie faktury z 23% stawką VAT.

Spółka wskazała, że jej wniosek miał na celu uzyskanie potwierdzenia, że właściwie stosuje ona przepisy w omawianym przypadku, a treść załączników do faktur pozwoli na udokumentowanie że Spółka wykazała się należytą starannością przy sprawdzeniu, kto jest nabywcą towarów będących podmiotem transakcji i zastosowała odpowiednia stawkę VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy treść oświadczeń nr 1 oraz nr 2 które Spółka przedstawia do podpisania kupującym będzie wystarczającym zabezpieczeniem w przypadku kontroli organów skarbowych, by stwierdzić, że Spółka wykazała się należytą starannością przy sprawdzaniu, kto jest nabywcą towarów będących przedmiotem transakcji i zastosowała odpowiednią stawkę podatku VAT.

2. Czy Spółka prawidłowo stosuje VAT 23% na towary objęte załącznikiem nr 11 do Ustawy o VAT, sprzedając je podmiotom takim jak: zakład karny, parafia, fundacja, stowarzyszenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapisy ustawowe w tym zakresie są niekompletne i nieprecyzyjne. W związku z nowelizacją ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1027), z dniem 1 października 2013 r. rozszerzono katalog towarów, wobec których ma zastosowanie tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia VAT, m.in. stal, którą Spółka sprzedaje. Istotą tego mechanizmu jest to, że z tytułu dokonywania dostaw określonych towarów, podatnikiem staje się ich nabywca, a zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, dokonujący dostawy nie rozlicza podatku należnego #61485; podatnikiem z tego tytułu jest ich nabywca i to on rozlicza podatek należny. Spółka w celu zabezpieczenia się i prawidłowego zastosowania mechanizmu odwróconego opodatkowania, sprawdza nabywcę /kontrahenta, czy faktycznie prowadzi on działalność gospodarczą #61485; umożliwia to Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej, a jednostki nieposiadające osobowości prawnej, np. zakład karny, parafia, fundacja, stowarzyszenia podpisują oświadczenie, że nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i dla takich podmiotów sprzedaż opodatkowana jest na zasadach ogólnych, tj. VAT 23%.

Zdaniem Spółki, oświadczenia przedstawiane do podpisu podmiotom typu: zakład karny, szkoła, fundacja są wystarczającym zabezpieczeniem w razie kontroli organów skarbowych, dowodzącym, że sprzedający wykazał się należytą starannością w celu weryfikacji podmiotu i sprzedaż taką opodatkował na zasadach ogólnych, tj. 23% podatkiem VAT. Spółka uważa również, że brak jest w przypadku takich jednostek podstawy do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, gdyż nie została spełniona podstawowa kwestia oraz jeden z niezbędnych warunków do tego aby zastosować tzw. "mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT", a mianowicie nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do Ustawy o VAT jest podatnik o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT #61485; osoba prowadząca samodzielnie działalność gospodarczą. Ww. jednostki prowadzą działalność statutową (np. zakład karny powołany został do resocjalizacji więźniów itp.) #61485; po wpisaniu NIP-u takiej jednostki w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, pojawia się informacja "brak wpisów spełniających podane kryteria".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Według art. 2 pkt 22 ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zaznaczyć należy, że jak wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

Stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 7 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy #8722; w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Zasada tzw. "odwrotnego obciążenia" polega na tym, że to nabywca a nie dostawca rozlicza VAT od transakcji związanych z ww. towarami.

Od dnia 1 października 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1027) rozszerzył się katalog towarów wobec których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia VAT. W nowym brzmieniu załącznik nr 11 zawiera 41 grup towarów (sklasyfikowanych przy pomocy odpowiednich pozycji PKWiU), wśród których znalazło się więcej towarów z kategorii złomu, jak również surowców wtórnych oraz niektóre wyroby ze stali i miedzi.

Z powołanych przepisów wynika, że w związku ze sprzedażą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia wprowadzony art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy ma zastosowanie, tylko jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadku, gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony, obowiązek rozliczenia podatku w związku z dostawą ww. towarów spoczywa na ich dostawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych, w tym towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, m.in. stali. Dostawy tych towarów nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy Zainteresowany dokonuje na rzecz firm, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów nieposiadających osobowości prawnej, typu: zakład karny, szkoła publiczna, parafia, fundacja, stowarzyszenia.

W celu właściwego stosowania przepisów oraz wykazania się należytą starannością przy dokonywaniu sprzedaży stali i innych towarów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy, Spółka stosuje oświadczenia nabywcy towaru pozwalające stwierdzić w sposób nie budzący wątpliwości, czy podmioty na rzecz których dokonuje ona sprzedaży towarów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy. W przypadku, gdy nabywca jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, podpisuje oświadczenie potwierdzające ten fakt, a Zainteresowany stosuje tzw. "odwrotne obciążenie" do dostawy ww. towarów. Natomiast gdy nabywca nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, poświadcza to w oświadczeniu, w związku z czym Wnioskodawca opodatkowuje dokonaną dostawę stawką podstawową w wysokości 23%. Dla potwierdzenia prawdziwości treści tych oświadczeń Spółka dokonuje sprawdzenia nabywcy w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, potwierdzając prowadzenie przez nich działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga, że ustawodawca nie uzależnił zakresu stosowania procedury odwrotnego obciążenia w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, od posiadania przez ich sprzedawcę jakiegokolwiek oświadczenia danego nabywcy.

Sprzedawca powinien zastosować odwrotne obciążenie, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, również w zakresie ustalenia, że nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Sprzedawca ww. towarów powinien dołożyć wszelkich starań, aby prowadzone przez niego rozliczenia były prawidłowe i ma różne możliwości ustalenia, czy nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy. Może np. zażądać od nabywcy dokumentów potwierdzających prowadzenie przez kontrahenta działalności gospodarczej lub skorzystać z procedury określonej w art. 96 ust. 13 ustawy, zgodnie z którym na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

W przedstawionym stanie faktycznym nabywca towarów Spółki - w zależności od tego, czy jest lub nie jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy - podpisuje stosowne oświadczenie przygotowane przez nią (potwierdzające status podatnika lub potwierdzające brak statusu podatnika), a Wnioskodawca każdorazowo sprawdza prawdziwość tych oświadczeń w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, potwierdzając prowadzenie przez nabywców jego towarów działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że Zainteresowany - w celu zabezpieczenia się i prawidłowego zastosowania mechanizmu "odwrotnego obciążenia" - oprócz stosowania stosownych oświadczeń, sprawdza każdego nabywcę swoich towarów, czy faktycznie prowadzi on działalność gospodarczą.

Zatem jeżeli Wnioskodawca dokonuje sprawdzenia nabywcy w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (potwierdzając prowadzenie działalności gospodarczej) oraz stosuje stosowne oświadczenia - tzn. wykazuje się należytą starannością przy sprawdzaniu, kto jest nabywcą towarów będących przedmiotem transakcji - prawidłowo opodatkowuje sprzedawane towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy z zastosowaniem mechanizmu "odwrotnego obciążenia" w przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (podatników, o których mowa w art. 15 ustawy), lub w przypadku braku podmiotów w ww. ewidencjach (podmiotów niebędących podatnikami o których mowa w ww. przepisie), prawidłowo stosuje dla dokonanej sprzedaży stawkę VAT w wysokości 23%.

Zainteresowany poinformował, że dokonał sprzedaży stali dla zakładu karnego, do którego zastosowano "odwrotne obciążenie". Powodem takiego działania był fakt, że zakład karny posługuje się nr NIP.

Należy wyjaśnić, że posługiwanie się Numerem Identyfikacji Podatkowej - wbrew twierdzeniom Spółki - nie oznacza, że zakład karny jest jednostką prowadzącą działalność gospodarczą.

W przedstawionym przypadku zakład karny twierdzi, że co prawda posiada i posługuje się NIP, ale nie rozlicza podatku VAT, a jego działalność opiera się na działalności statutowej (resocjalizacja więźniów), a nie na działalności gospodarczej prowadzonej w celu osiągnięcia zysku. Dodatkowo nie jest ewidencjonowany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca, po wpisaniu NIP-u takiej jednostki w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, pojawia się informacja "brak wpisów spełniających podane kryteria".

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie - na tle przedstawionych informacji - zakładu karnego nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy) co oznacza, że dokonując sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy na jego rzecz, Zainteresowany nie mógł zastosować mechanizmu "odwrotnego obciążenia".

Jednak pomimo błędnego opodatkowania sprzedaży na rzecz zakładu karnego, Spółka uważa, że brak jest w przypadku takich jednostek podstawy do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, gdyż nie została spełniona podstawowa kwestia oraz jeden z niezbędnych warunków do tego, aby zastosować tzw. "mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT" - nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy nie jest podatnik, o którym mowa w art. 15 #61485; podmiot prowadzący samodzielnie działalność gospodarczą. Jednostki takie jak zakład karny powołany do resocjalizacji więźniów, prowadzi działalność statutową #61485; po wpisaniu NIP-u takiej jednostki w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, pojawia się informacja "brak wpisów spełniających podane kryteria".

Zatem stanowisko Zainteresowanego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy - interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Zainteresowanego dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Tut. Organ zwraca także uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Spółki, dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, dotyczące zdarzenia przyszłego, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.