ILPP4/443-369/11-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2011 r. (data wpływu 1 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży wierzytelności własnych oraz objęcia emisji akcji spółki luksemburskiej - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży wierzytelności własnych oraz objęcia emisji akcji spółki luksemburskiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność holdingową, która koncentruje się na zarządzaniu kapitałem poprzez utrzymywanie pakietu kontrolnego udziałów podmiotów zależnych oraz na dysponowaniu nimi. Jest on podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce. W ramach działalności holdingowej, Spółka udzieli pożyczki na rzecz podmiotu powiązanego z siedzibą w Polsce. Pożyczka ta traktowana będzie przez nią jako czynność podlegająca zwolnieniu z VAT (odsetki wykazywane jako obrót zwolniony z VAT).

Następnie Zainteresowany rozważa zbycie wspomnianej wierzytelności własnej z tytułu pożyczki na rzecz spółki z siedzibą w Luksemburgu (dalej Nabywca). Nabywca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Nabywca będzie prowadził działalność holdingową i będzie podmiotem ze Spółką powiązanym. Dodatkowo może zostać przeniesiona wierzytelność z tytułu naliczonych, lecz niezapłaconych odsetek od pożyczki, jeżeli takie wystąpią.

Sprzedaż wierzytelności własnej przez Wnioskodawcę nastąpi w drodze umowy sprzedaży. Zgodnie z umową, wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie określone w pieniądzu i będzie równe wartości nominalnej wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto. Zgodnie z posiadanymi przez niego informacjami, po wykonaniu opisanych powyżej transakcji, Nabywca zamierza odsprzedać wierzytelność zakupioną od Spółki.

Jednocześnie, po zawarciu umowy sprzedaży wierzytelności, Nabywca planuje dokonanie podwyższenia kapitału zakładowego, który miałby zostać pokryty poprzez Zainteresowanego wkładem pieniężnym. Akcje nowej emisji obejmie on po ich wartości nominalnej. Całkowita wartość podwyższenia kapitału zakładowego będzie równa wartości nominalnej zakupionych wierzytelności (ewentualnie wartości nominalnej wierzytelności z uwzględnieniem dyskonta i odsetek).

* W rezultacie tych dwóch transakcji powstaną dwie wierzytelności pieniężne:

* Następnie, strony dokonają potrącenia wzajemnych zobowiązań wierzytelności wynikających odpowiednio (i) ze sprzedaży wierzytelności przez Wnioskodawcę oraz (ii) objęcia przez niego akcji nowej emisji Nabywcy.

* Tak więc, w ramach dwóch opisanych powyżej transakcji, co do zasady strony dokonają następujących czynności:

Spółka podkreśliła jednocześnie, iż realizowana przez strony transakcja nie stanowi wniesienia przez nią aportu w postaci wierzytelności w rozumieniu przepisów kodeksu spółek handlowych, ani też odpowiednich regulacji luksemburskiego prawa handlowego.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z posiadanymi informacjami, po wykonaniu opisanych powyżej transakcji, Nabywca zamierza odsprzedać wierzytelność od niego zakupioną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w okolicznościach przedstawionych w zdarzeniu przyszłym, mamy do czynienia z dwiema transakcjami, które dla celów określenia konsekwencji podatkowych w zakresie podatku VAT winny być traktowane jako czynności odrębne i niezależne od siebie, tj.:

* odpłatna usługa świadczona przez Nabywcę na rzecz Spółki polegającą na wykupie jej wierzytelności w zamian za zapłatę ich ceny nominalnej pomniejszonej o dyskonto, oraz

* emisja akcji Nabywcy objętych następnie przez Zainteresowanego - czynność nie podlegająca opodatkowaniu VAT w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w zdarzeniu przyszłym, obydwie realizowane przez strony transakcje winny być traktowane dla celów VAT jako czynności odrębne i niezależne od siebie, tj.:

* odpłatna usługa świadczona przez Nabywcę na rzecz Zainteresowanego polegająca na wykupie jego wierzytelności w zamian za ich cenę nominalną pomniejszoną o dyskonto, oraz

* emisja akcji Nabywcy objętych następnie przez Spółkę - czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT w Polsce.

1.1. Wyodrębnienie transakcji w ramach zdarzenia przyszłego

W ocenie Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym strony realizować będą dwie, zasadniczo odrębne transakcje, a mianowicie (i) zakup wierzytelności własnej Spółki przez Nabywcę oraz (ii) emisję akcji w kapitale zakładowym Nabywcy objętych przez nią w zamian za wkład pieniężny - przy czym rozliczenie obydwu transakcji może nastąpić w drodze potrącenia.

Skutki podatkowe na gruncie VAT należy rozpatrywać odrębnie dla każdej z tych dwóch transakcji. Powyższe wynika w szczególności z ogólnych zasad wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którymi każde świadczenie należy zasadniczo uznawać za odrębne i niezależne, a konsekwencje podatkowe w zakresie VAT określa się biorąc pod uwagę cechy i charakterystykę tego odrębnego i niezależnego świadczenia. Potwierdza to ugruntowane orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo w wyroku w sprawie C-41/04 Levob, TSUE uznał, iż: "każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT (...)".

Z powyższego wyroku, jak również z innych orzeczeń TSUE wynika, iż na gruncie systemu VAT zasadą jest odrębność poszczególnych świadczeń realizowanych przez podatników VAT, a dopiero w wyjątkowych sytuacjach, w przypadku nierozerwalnego ekonomicznego i funkcjonalnego związku dwóch lub więcej czynności przyjąć można, że właściwszym jest rozpatrywanie ich konsekwencji podatkowych w sposób łączny. Sformułowana w orzecznictwie TSUE zasada, zgodnie z którą nie należy dokonywać podziału kompleksowego świadczenia na części składowe w sposób sztuczny, jedynie dla celów podatkowych nie oznacza bowiem bynajmniej, iż każdorazowo konsekwencje na gruncie VAT dwóch lub więcej świadczeń należy rozpatrywać w sposób łączny tylko dlatego, że wykonywane są pomiędzy tymi samymi podmiotami, następują bezpośrednio po sobie i/lub opiewają na podobne kwoty.

W ocenie Spółki, o konieczności odrębnego potraktowania obydwu transakcji przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego świadczyć mogą w szczególności następujące okoliczności:

* obydwie transakcje zrealizowane zostaną na podstawie odrębnych umów, stanowią niezależne i odrębne czynności z punktu widzenia prawa cywilnego i handlowego,

* każda z transakcji powoduje powstanie zobowiązania pieniężnego u strony przeciwnej, co wyklucza możliwość łącznego potraktowania ich jako świadczenia o charakterze złożonym (z ang. composite supply),

* transakcje te nie mają charakteru wzajemnej wymiany świadczeń, gdyż to Nabywca wykonuje na rzecz Wnioskodawcy świadczenia w postaci wykupu wierzytelności z tytułu pożyczki oraz emisji akcji,

* strony nie dokonują bezpośredniej i bezgotówkowej wymiany towarów i usług (co mogłoby mieć miejsce na przykład w przypadku aportu wierzytelności w zamian za akcje) bowiem jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w rezultacie dokonania transakcji powstają dwie niezależne od siebie wierzytelności pieniężne,

* w obydwu transakcjach strony ustalą wynagrodzenie w sposób pieniężny i jednoznacznie określony, a więc strony oczekują od siebie wynagrodzenia pieniężnego za przekazywane świadczenia,

* fakt ewentualnego późniejszego potrącenia wzajemnych zobowiązań i należności powstałych w wyniku zrealizowania transakcji jest sytuacją częstą w obrocie gospodarczym i nie może prowadzić do zmiany kwalifikacji samych transakcji na gruncie ustawy o VAT,

* nie można uznać, że objęte przez nią akcje stanowią swoisty rodzaj wynagrodzenia dla niej z tytułu sprzedaży wierzytelności z tytułu pożyczki - jak wskazano w uzasadnieniu do pkt 1.2. poniżej, to Zainteresowany wypłaca wynagrodzenie Nabywcy z tytułu przejęcia przez ten podmiot przedmiotowej wierzytelności i jest on w transakcji traktowany jako usługobiorca.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, dla celów VAT strony będą realizować dwie odrębne transakcje, tj.: usługę polegającą na zakupie wierzytelności jej własnej przez Nabywcę za ich cenę nominalną pomniejszoną o dyskonto oraz emisję akcji w kapitale Nabywcy objętych przez nią w zamian za wkład pieniężny.

1.2. Nabycie wierzytelności, jako odpłatne świadczenie usługi

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż wierzytelności własnej nie podlega opodatkowaniu, natomiast to Nabywca świadczy na jego rzecz usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami są w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy oraz ich części a także wszystkie rodzaje energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych prawnych.

Wierzytelność, jako uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności do majątku nabywcy wierzytelności stanowi wykonanie przez dotychczasowego wierzyciela przysługującego mu prawa własności, jednakże przedmiotem takiej transakcji jest prawo majątkowe, a nie rzecz w rozumieniu ustawy o VAT. Biorąc pod uwagę powyższe, zbycia wierzytelności nie sposób uznać za dostawę towarów na gruncie przepisów o VAT.

Ponadto, w opinii Spółki, zbycie wierzytelności własnej nie będzie również stanowiło świadczenia usług. Chociaż teoretycznie transakcję taką można zakwalifikować jako świadczenie usług, tj. przeniesienie prawa majątkowego, to sprzedaż wierzytelności własnej jest tylko i wyłącznie wykonaniem własnych uprawnień, wynikających z wierzytelności, a skutek sprzedaży jest tożsamy z realizacją wierzytelności. Nie można więc uznać sprzedaży wierzytelności za dokonywanie usługi na rzecz nabywcy, bowiem nie sposób wskazać świadczenia wykonywanego na rzecz nabywcy wierzytelności. Ponadto, skoro sprzedaż własnych wierzytelności jest uważana za wykonywanie prawa własności to nie stanowi ona w istocie działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu. Jak bowiem wynika z orzecznictwa TSUE, czerpanie korzyści z posiadanego prawa własności nie może samo w sobie być traktowane jako działalność gospodarcza (przykładowo wyrok w sprawie C-155/94 Wellcome Trust Ltd).

Spółka podkreśliła, że jej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP2-443-666/10-2/IŻ), odnosząc się do możliwości klasyfikacji sprzedaży wierzytelności własnej, jako dostawy towarów lub świadczenia usług stwierdził, że " (...) czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności własnej nie stanowi u zbywcy również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi)";

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. IPPP1-443-1074/09-3/IŻ) wskazał, że: " (...) transakcja, której przedmiotem jest zbycie wierzytelności własnej, nie stanowi dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Pozostaje ona zatem, poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT".

Biorąc pod uwagę powyższe, Zainteresowany stoi na stanowisku, że o świadczeniu usługi w postaci uwolnienia zbywcy od ciężaru wierzytelności własnej można natomiast mówić w odniesieniu do nabywcy wierzytelności.

Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika zasadniczo, że w sytuacji sprzedaży wierzytelności własnej, to nabywca świadczy usługę na rzecz sprzedawcy, uwalniając go z konieczności dochodzenia tej wierzytelności i oczekiwania na realizację prawa majątkowego. Przykładowo, w wyroku z dnia 16 maja 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 213/07, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej NSA), odnosząc się do ekonomicznych skutków działania podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem wierzytelnościami zauważył, że " (...) mowa tutaj o sprzedawcy wierzytelności przez nabywcę w czynnościach zmierzających do odzyskania długu. Nabywca tym samym uwalnia sprzedawcę wierzytelności od tejże wierzytelności, oszczędzając temu ostatniemu ryzyka i kosztów posiadania takiej wierzytelności". NSA w wyroku z dnia 16 lutego 2010 r. (sygn. I FSK 2104/08), rozpatrując konsekwencje sprzedaży wierzytelności po stronie nabywającego stwierdził również, że "sprzedaż wierzytelności własnej nie jest usługą, ale usługą jest jej nabycie. Rozpatrując bowiem instytucję obrotu wierzytelnościami w odniesieniu do pojęcia "usługi", nacisk położony jest na jej zakup, a nie sprzedaż. W tym przypadku, usługę świadczy nabywca wierzytelności, a jej beneficjentem jest sprzedawca".

Stanowisko takie jest również obecnie prezentowane przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2010 r. (sygn. IBPP2/443-589/10/UH) potwierdził, że "Usługą jest nabycie wierzytelności danego podmiotu w celu jej wykorzystania do operacji prawno-gospodarczych. W konsekwencji fakt zakupu wierzytelności w celu odsprzedaży lub wyegzekwowania lub dalszej odsprzedaży, należy zakwalifikować jako usługę na rzecz sprzedawcy wierzytelności własnej. Sprzedawca taki jest w opisanej sytuacji usługobiorcą, on bowiem jest odbiorcą świadczenia ze strony nabywcy wierzytelności". Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP2/443 721/10-2/MM) wskazał, iż "to nabywca wierzytelności (w tym przypadku Wnioskodawca) świadczy na rzecz swojego Udziałowca usługę, polegającą na uwolnieniu go od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia. W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy istnieje czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT".

W szczególności, obecnie zgodnie z podejściem akceptowanym zarówno przez organy podatkowe (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 października 2010 r. sygn. ILPP1/443-486/07/10-S/A), jak i sądy administracyjne (NSA w wyroku z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. I FSK 968/09), z ustawowej definicji świadczenia usług można wyprowadzić następujące wnioski:

* świadczenie usług wymaga istnienia dwóch podmiotów - tj. usługodawcy i usługobiorcy,

* pomiędzy tymi podmiotami istnieje stosunek prawny będący podstawą wykonania świadczenia,

* również pomiędzy wykonaną czynnością, a wypłaconym na rzecz usługodawcy wynagrodzeniem istnieje czytelny i bezpośredni związek.

Odnosząc analizowane przesłanki zaistnienia świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT do przedmiotowego zdarzenia przyszłego, Spółka podkreśliła, że pomiędzy nią, a Nabywcą zaistnieje stosunek prawny (umowa sprzedaży wierzytelności), który będzie podstawą wykonania świadczenia polegającego na zwolnieniu jej z konieczności oczekiwania na realizację praw wynikających z wierzytelności własnej, natomiast w zamian Nabywca wierzytelności będzie uprawniony do otrzymania wynagrodzenia za swoją usługę w postaci dyskonta. Usługa ta zbliżona jest więc do finansowania sprzedawcy wierzytelności własnej przez jej nabywcę, ale może zakładać również wykonywanie innych czynności administracyjnych, związanych z windykacją należności (co jednak nie będzie miało miejsca w analizowanej sytuacji). W związku z działaniem Nabywcy po stronie Wnioskodawcy wystąpi korzyść ekonomiczna w postaci faktycznej spłaty posiadanej wierzytelności, posiadanej względem podmiotu polskiego. W wyniku działań Nabywcy, w zamian za zapłatę dyskonta Zainteresowany zostanie zwolniony z konieczności ponoszenia potencjalnych kosztów windykacji analizowanej wierzytelności.

Podsumowując, spełnione zostaną prezentowane w orzecznictwie i piśmiennictwie przesłanki zaistnienia świadczenia usług przez Nabywcę na rzecz Spółki.

1.3. Emisja akcji przez Nabywcę jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT

W opinii Zainteresowanego, objęcie akcji nowej emisji nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT na terytorium Polski. Konsekwencje takie wystąpiłyby wyłącznie w przypadku, gdyby przedmiotowa czynność stanowiła świadczenie usług lub dostawę towarów podlegające opodatkowaniu na terytorium kraju, a Nabywca działał w charakterze podatnika VAT w odniesieniu do tej transakcji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszystkie rodzaje energii. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Spółka zauważyła, że akcja - jako papier wartościowy w zdematerializowanej formie stanowi prawo majątkowe i nie spełnia definicji towaru lub usługi w rozumieniu ustawy o VAT. Ponadto, sama czynność emisji akcji, nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT lub odpowiednio - art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Tym samym, nie powinna ona podlegać opodatkowaniu VAT.

Również zgodnie z podejściem ugruntowanym w orzecznictwie TSUE, emisja akcji nie stanowi odpłatnej dostawy towarów ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT. Jak wskazał Trybunał w wyroku w sprawie C-465/03 Kretztechnik, czynność ta bowiem ma na celu powiększenie majątku spółki poprzez zapewnienie dodatkowego kapitału (w zamian za przyznanie akcjonariuszom prawa własności), a nie świadczenie jakichkolwiek usług na rzecz akcjonariusza, natomiast z perspektywy akcjonariusza, zapłata ceny należnej za akcje (kwot niezbędnych dla podniesienia kapitału) nie stanowi spełnienia świadczenia wzajemnego, ale inwestycję kapitału.

Ponadto Wnioskodawca nabywając przedmiotowe akcje wykonuje jedynie działalność inwestycyjną, która - jeśli jest wykonywana przez podmiot niedokonujący profesjonalnego obrotu instrumentami finansowymi (a z taką sytuacją mamy do czynienia w analizowanym zdarzeniu przyszłym) zasadniczo wykracza poza ramy działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Nie można więc uznać, iż obejmując akcję działa on jako podatnik dokonujący importu usług od zagranicznego Nabywcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, emisja akcji przez Nabywcę, obejmowanych następnie przez Spółkę nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, a Nabywca nie działa w tym zakresie w charakterze podatnika.

Stanowisko Zainteresowanego znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, a także w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-110/10-2/KT): "akcje i udziały, co do zasady, nie stanowią towaru, a ich przekazanie świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, niemniej jednak obrót akcjami i udziałami może być uznany za usługę w rozumieniu tej ustawy. Jednakże, aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności";

* Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach w decyzji w sprawie zmiany interpretacji prawa podatkowego z dnia 6 listopada 2006 r. (sygn. PP1/443-140/06) stwierdził, że "Z treści art. 15 wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wyłącznie działalność o charakterze gospodarczym. Zdefiniowane w art. 15 pojęcie działalności gospodarczej nie obejmuje działań polegających na emisji akcji. Emisja akcji nie mieszcząc się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, określonym w wymienionym wcześniej art. 5, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem";

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2008 r. (sygn. IP-PP2-443-591/08-4/IK) wskazał, iż "emisja akcji nie znajduje się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług nie jest bowiem dostawą towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, ani też świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 wspomnianej ustawy. Emisja akcji jest więc zdarzeniem gospodarczym nieobjętym zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług";

* NSA w wyroku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 798/09) wskazał, iż "Podwyższenie kapitału zakładowego spółki, poprzez emisję przez spółkę akcyjną akcji, jest czynnością prowadzącą do uzyskania dodatkowego kapitału przez spółkę, który wykorzystywany jest do działalności gospodarczej spółki. Podwyższenie kapitału zakładowego spółki nie stanowi czynności opodatkowanej, jednak czynność ta podejmowana jest w związku z szeroko rozumianą działalnością gospodarczą. W wyniku tej czynności spółka, będąca podatnikiem, uzyskuje środki pieniężne wykorzystywane do prowadzenia podstawowej działalności";

* WSA w Warszawie dnia 2 czerwca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 269/08) potwierdził, iż "Emisja przez spółkę akcyjną akcji dopuszczonych do obrotu na giełdzie papierów wartościowych jest czynnością, która prowadzi do uzyskania dodatkowego kapitału przez spółkę, który wykorzystywany jest do działalności spółki. Samo zbywanie akcji akcjonariuszom nie stanowi czynności opodatkowanej (...)".

Podsumowując, w opinii Spółki, emisja akcji przez Nabywcę nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się także, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie sprzedaży wierzytelności własnych oraz objęcia emisji akcji spółki luksemburskiej. Natomiast w pozostałych zakresach wydane zostały odrębne interpretacje indywidualne z dnia 30 czerwca 2011 r. nr ILPP4/443-369/11 3/EWW, ILPP4/443 369/11-4/EWW, ILPP4/443-369/11-5/EWW oraz ILPP4/443 -369/11-6/EWW.

Dodatkowo informuje się, że powołany przez Zainteresowanego wyrok, jest to wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 213/07.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.