ILPP4/443-363/14-3/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów w modelu B - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów w modelu B.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką pełniącą m.in. funkcję dystrybutora produktów "X" w Polsce, w tym okuć meblowych, okuć budowlanych, oświetlenia LED. Spółka planuje dokonywanie transakcji przy wykorzystaniu głównych dwóch modeli biznesowych. Model A polega na dokonywaniu dostaw towarów na terytorium Polski na rzecz Klientów Wnioskodawcy. Towary są dostarczane z magazynu Spółki do magazynu Klientów z wykorzystaniem klauzul lncoterms DAP - delivered at place (odpowiednik poprzednio obowiązującej i powszechnie stosowanej klauzuli DDU). Model B polega na nabywaniu towarów znajdujących się na terenie Niemiec od "X" (X) i sprzedawaniu ich w Polsce na rzecz Klientów. Wnioskodawca zamierza rozpoznawać WNT towarów z Niemiec i ich dostawę na terytorium Polski. Towary będą transportowane bezpośrednio z magazynu X do magazynu Klienta. Transport towarów będzie organizować X. Spółka zamierza uzgodnić z Klientami wprowadzenie do Modelu A i Modelu B procedury, zgodnie z którą prawo do rozporządzania jak właściciel towarami sprzedawanymi przez Wnioskodawcę będzie przechodziło na Klienta w momencie wystawienia faktury przez Spółkę. W wyniku zmian, zarówno w ramach Modelu A jak i w ramach Modelu B, od momentu wystawienia faktury przez Wnioskodawcę Klienci będą mogli używać nabyte towary we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddawać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny, wybrany przez siebie sposób. Prawo do używania nabytych towarów będzie niezależne od tego, czy data fizycznego otrzymania towarów przez Klienta (zakończenia ich transportu) będzie różnić się od daty wystawienia faktury. W modelu A faktura będzie wystawiana w momencie wysłania towarów przez Spółkę ze swojego magazynu. W modelu B faktura na Klienta Wnioskodawcy będzie wystawiana niezwłocznie po otrzymaniu faktury wystawionej na Spółkę przez X. W wyniku wprowadzenia nowej procedury zmieni się również treść faktur wystawianych przez Wnioskodawcę. Mianowicie na fakturach zostanie zamieszczona następująca klauzula: "prawo do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel przechodzi na nabywcę w chwili wystawienia faktury przez sprzedawcę". Wprowadzenie nowych procedur do Modelu A i Modelu B nie będzie się wiązało ze zmianą dotychczas stosowanych klauzul Incoterms, w szczególności w kwestii organizacji transportu, ubezpieczenia towarów oraz kosztów z tym związanych. W dalszym ciągu te same klauzule będą regulować zagadnienia nieuzgodnione odrębnie przez Spółkę i Klientów. W przyszłości mogą zdarzyć się sytuacje, gdy poszczególne momenty opisu sprawy wystąpią na przełomie okresów rozliczeniowych. W związku z powyższym, Wnioskodawca ma wątpliwość w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w Modelu B obowiązek podatkowy powstanie z chwilą przejścia prawa do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel, który to moment zgodnie z wolą stron zostanie wyznaczony w dniu wystawienia przez Spółkę faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w ramach Modelu A jak i w ramach Modelu B, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, ponieważ zgodnie z wolą stron z tą chwilą dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów. Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawa o VAT zawiera autonomiczną definicję pojęcia "dostawa towarów". Jest ona niezależna od znaczenia tego pojęcia zawartego w innych gałęziach prawa (np. prawa cywilnego). W ocenie Spółki, ze względu na zasadę autonomii prawa podatkowego, pojęcia "prawo do rozporządzania towarami jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Bardziej uzasadnione jest rozpatrywanie prawa do rozporządzania jak właściciel w aspekcie ekonomicznym. W takim aspekcie prawo rozporządzania towarem oznacza możliwość faktycznego dysponowania nim zgodnie z jego przeznaczeniem i charakterem. W przypadku towarów Wnioskodawcy jest to przykładowe użytkowanie ich w działalności gospodarczej Klienta, ich przetwarzanie, sprzedaż osobom trzecim, oddanie w najem itp.

Jak wielokrotnie wskazywał Trybunał Sprawiedliwości (m.in. w wyroku w sprawie C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV), prawo do rozporządzania towarem jak właściciel jest specyficzną kategorią podatku VAT, dla której istotny jest aspekt ekonomiczny, a nie prawny, logistyczny czy jakikolwiek inny. Skoro towary są już przeznaczone dla konkretnego nabywcy, są do niego wysyłane, wygenerowany został też dokument wydania z magazynu (WZ), to nie ma przeszkód, aby uznać, że dzień wysyłki jest datą przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Datą dostawy jest co do zasady moment rozpoczęcia wysyłki towaru, chyba że co innego wynika z precyzyjnych i wyraźnych ustaleń pomiędzy stronami, które mogą - lecz nie muszą - opierać się na klauzulach lncoterms. W konsekwencji, w sytuacji, w której zgodnie z uzgodnieniami stron, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel będzie przechodziło na nabywcę towaru w momencie wystawienia faktur przez dostawcę, dostawa towarów w rozumieniu ustawy o VAT będzie dokonana w tym momencie.

W świetle powyższego, obowiązek podatkowy dla transakcji dokonywanych w ramach Modelu A i Modelu B będzie powstawał w momencie wystawienia przez Spółkę faktury. Fakt, że towar fizycznie dotrze do Klienta, co do zasady, w późniejszym terminie nie ma wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego. Powyższe jest spowodowane tym, że "otrzymanie towaru" nie jest pojęciem tożsamym z "dostawą towaru" w rozumieniu ustawy o VAT. W momencie, gdy Wnioskodawca będzie wystawiać fakturę, towar będzie już wyprodukowany i przeznaczony dla konkretnego Klienta na podstawie złożonego zamówienia. Zatem w momencie, gdy Spółka wystawi fakturę, towar będzie już w ekonomicznej gestii Klienta, zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami znajdującymi wyraz w treści wystawionej faktury. Wtedy to Klient ma prawo zadecydować o dalszym losie zakupionego towaru, to znaczy, może wskazać czy towar ma być przetransportowany do jego magazynu (czy też wskazać inne dowolne miejsce dostawy). Klient Wnioskodawcy w momencie wystawienia mu faktury, a zatem przed dokonaniem wysyłki może tym towarem rozporządzić w dowolny sposób, może także odsprzedać go dalej. Strony mogą też uzgodnić, że zakupiony towar nie będzie dostarczany do magazynu Klienta, tylko transport będzie organizowany bezpośrednio do osoby trzeciej (odbiorcę ostatecznego).

Spółka wskazuje, że przyjęcie innego rozwiązania, utożsamiającego moment dokonania dostawy z fizycznym otrzymaniem towaru, powodowałoby konsekwencje niemożliwe do pogodzenia z normalną praktyką gospodarczą oraz przepisami Ustawy o VAT. Najlepiej widać to na przykładzie, w którym czas oczekiwania na fizyczne otrzymanie towaru jest stosunkowo długi, czyli np. w transporcie morskim. Przykładowo, Wnioskodawca wywożąc towary do klienta posiadającego siedzibę np. na innym kontynencie przy wykorzystaniu wynajętego przez siebie przewoźnika morskiego, musiałby szacować na samym początku transakcji, kiedy towary dotrą na miejsce. Transport towarów drogą morską może trwać np. 45 dni, przy czym może ulec wydłużeniu, np. ze względu na trudne warunki do żeglugi. Ponieważ okres ten przekracza 30 dni, Spółka nie mogłaby wystawić faktury, gdy towar znajduje się wciąż na terytorium Polski. Tymczasem, gdyby dostawa w rozumieniu VAT miała miejsce w dacie fizycznego otrzymania towarów przez nabywcę, następowałoby ona już na terytorium państwa trzeciego, po zakończeniu transportu. W takim przypadku byłaby to dostawa w ogóle nieobjętą zakresem podatku VAT w świetle zasady terytorialności, ponieważ stanowiłaby ona dostawę wykonywaną na terytorium tego państwa trzeciego. W efekcie, taka dostawa nie stanowiłaby eksportu w rozumieniu ustawy o VAT, a komunikat IE-599 nie były potrzeby dla takiej transakcji. Powyższy przykład dobitnie pokazuje, że utożsamianie momentu dokonania dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT z chwilą fizycznego otrzymania towarów przez nabywcę byłoby nieprawidłowe. Momentem dostawy jest chwila, w której zgodnie z uzgodnieniami stron umowy, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na nabywcę towaru. Chwilą tą może być data wystawienia faktury, jeżeli strony umowy tak uzgodnią. Rozpoznanie momentu dokonania dostawy towaru z datą wystawienia faktury jest ekonomicznie uzasadnione, co więcej nie rodzi żadnego ryzyka nadużyć podatkowych. Dostawca towaru wystawiając fakturę już w tym momencie rozpozna obowiązek podatkowy i rozliczy podatek VAT należny. Dostawca towaru będzie mógł wówczas uniknąć uciążliwego obowiązku każdorazowej weryfikacji momentu, w którym towary fizycznie dotarły na miejsce, co w niektórych wypadkach powodowałoby niemożliwość prawidłowego rozliczenia transakcji. Dodatkowo rozpoznanie obowiązku podatkowego zgodnie z klauzulą na fakturze i przyjętą pomiędzy stronami procedurą już w dacie wystawienia faktury (jako w dacie przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel), prowadzi do zapewnienia wpływów budżetowych na właściwym poziomie poprzez stosunkowo wczesne zadeklarowanie podatku. Nie jest to element przesądzający o momencie powstania obowiązku podatkowego, niemniej brak ryzyka nadużyć i relatywnie wczesne - w granicach wyznaczonych przepisami - uregulowanie podatku może być wzięte pod uwagę przy analizie wniosku. Dodatkowym argumentem na potwierdzenie trafności przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska jest fakt, że w ramach Modelu B dochodzi do dostaw łańcuchowych. Wnioskodawca nabywa towar od X, pomimo że nie otrzymuje fizycznie towaru, nie ulega jednak wątpliwości, że dostawa w rozumieniu ustawy o VAT następuje (dla Spółki rozpoznana jako WNT), ponieważ Spółka nabywa prawo rozporządzania towarem jak właściciel. Wnioskodawca korzysta z tego prawa, odsprzedając towar dalej (Klientowi). W tym przypadku uznanie, że dostawa następuje wyłącznie w chwili, gdy nabywca (w tym wypadku Spółka) fizycznie otrzymuje towar prowadziłoby do wniosku, że dostawa towarów nigdy nie ma miejsca, co byłoby w sposób oczywisty sprzeczne z podstawowymi zasadami konstrukcyjnymi VAT i regułami dokonywania dostaw łańcuchowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w piśmiennictwie organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2014 r. (nr IBPP4/443-37/14/LG) Minister Finansów uznał, że możliwe jest uzgodnienie pomiędzy stronami transakcji przejścia prawa do dysponowania towarem jak właściciel w momencie wystawienia faktury. W efekcie, w ocenie Ministra Finansów wyrażonej w powyższej interpretacji indywidualnej "dzień wystawienia faktury będzie co do zasady dniem dokonania dostawy, w którym powstanie obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy". Takie samo stanowisko zostało również wyrażone w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 31 marca 2014 r. (nr IBPP2/443-1193/13/KO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy - w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dostawy towarów jest - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 2 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy - w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką pełniącą m.in. funkcję dystrybutora produktów "X" w Polsce, w tym okuć meblowych, okuć budowlanych, oświetlenia LED. Spółka planuje dokonywanie transakcji przy wykorzystaniu głównych dwóch modeli biznesowych. Model B polega na nabywaniu towarów znajdujących się na terenie Niemiec od "X" i sprzedawaniu ich w Polsce na rzecz Klientów. Wnioskodawca zamierza rozpoznawać WNT towarów z Niemiec i ich dostawę na terytorium Polski. Towary będą transportowane bezpośrednio z magazynu X do magazynu Klienta. Transport towarów będzie organizować X. Model B polega na nabywaniu towarów znajdujących się na terenie Niemiec od X i sprzedawaniu ich w Polsce na rzecz Klientów.

Wskazać należy, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Spółka zamierza uzgodnić z Klientami wprowadzenie do Modelu B procedury, zgodnie z którą prawo do rozporządzania jak właściciel towarami sprzedawanymi przez nią będzie przechodziło na Klienta w momencie wystawienia faktury. W wyniku zmian, w ramach Modelu B od momentu wystawienia faktury przez Wnioskodawcę, Klienci będą mogli używać nabyte towary we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddawać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny, wybrany przez siebie sposób. Prawo do używania nabytych towarów będzie niezależne od tego, czy data fizycznego otrzymania towarów przez Klienta (zakończenia ich transportu) będzie różnić się od daty wystawienia faktury. W modelu B faktura na Klienta Wnioskodawcy będzie wystawiana niezwłocznie po otrzymaniu faktury wystawionej na Spółkę przez X. W wyniku wprowadzenia nowej procedury zmieni się również treść faktur wystawianych przez Wnioskodawcę. Mianowicie na fakturach zostanie zamieszczona następująca klauzula: "prawo do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel przechodzi na nabywcę w chwili wystawienia faktury przez sprzedawcę".

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma wątpliwość w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towarów w modelu B.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi (...), co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu zauważyć należy, że z dokonaniem dostawy towaru łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towaru, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - dostawa towaru. Dokonanie dostawy towaru, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Wobec powyższego, nie sposób zgodzić się ze Spółką, że samo zawarcie na wystawionej fakturze klauzuli "prawo do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel przechodzi na nabywcę w chwili wystawienia faktury przez sprzedawcę" będzie dowodzić, że nabywca towaru od chwili jej wystawienia będzie miał możliwość faktycznego dysponowania towarem - że dojdzie do dostawy towaru w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero okoliczności faktyczne towarzyszące wystawieniu faktury potwierdzą dokonanie dostawy.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy (mając na uwadze ściśle opis sprawy) należy stwierdzić, że skoro od momentu wystawienia faktury Klient Wnioskodawcy będzie mógł używać nabyte towary we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób, to w konsekwencji dzień wystawienia faktury - w przedmiotowej sprawie - będzie dniem dokonania dostawy towaru, w którym powstanie obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe, jednak zaznaczyć przy tym należy, że prawidłowość stanowiska wynika ściśle z okoliczności towarzyszących wystawieniu faktury.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Spółki. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy również zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów w modelu B. Natomiast w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów w modelu A, wydana została w dniu 16 października 2014 r. interpretacja indywidualna nr ILPP4/443-363/14-2/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.