ILPP4/443-295/13-8/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) uzupełnionym pismami: z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.), z dnia 3 października 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.), sygnowanym datą 3 października 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) oraz z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0% oraz w zakresie dokumentacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0% oraz w zakresie dokumentacji. Wniosek został uzupełniony pismami: z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.) w zakresie uznania Spółki jako podmiotu zainteresowanego wydaniem interpretacji indywidualnej, z dnia 3 października 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, sygnowanym datą 3 października 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) o podpis drugiej osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy oraz z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) o dodatkowe informacje dotycząc opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca), zajmująca się produkcją i handlem okuciami metalowymi w kraju i za granicą, planuje dokonania poniżej opisanej transakcji. Spółka jest polskim podatnikiem VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE.

W transakcji oprócz Wnioskodawcy będą brać udział dwa podmioty niemieckie, oba są zarejestrowane jako podatnicy VAT-UE. Dla uproszczenia opisu przyjęto następujące oznaczenia spółek:

A - Wnioskodawca,

B - niemiecka spółka z o.o.,

C - niemiecka spółka z o.o.

Spółka A planuje sprzedawać swoje produkty spółce B, które ta będzie sprzedawać dalej #61485; spółce C. Transport tych towarów będzie następował w dwóch etapach.

Pierwsza część transportu do miejsca położonego na terytorium Polski, będzie dokonywana przez spółkę A własnym środkiem transportu. Z tego miejsca towar będzie odbierany i transportowany do Niemiec przez spółkę C własnym środkiem transportu lub za pośrednictwem zewnętrznej firmy transportowej.

Towary są przewożone przez Wnioskodawcę do miejsca na terytorium Polski, ponieważ znajduje się tam oddział spółki C.

Na trasie: siedziba spółki C (Niemcy) #61485; oddział spółki C (Polska) odbywa się transport wahadłowy, w związku z czym możliwe jest obniżenie kosztów transportu Wnioskodawcy (Wnioskodawca pokrywa koszty transportu do miejsca położonego na terytorium Polski, a nie do siedziby spółki C).

W związku z towarami nie są wykonywane na terytorium kraju żadne czynności.

Przeniesienie na nabywcę niemieckiego (spółkę B) prawa do rozporządzania towarami jak właściciel odbywa się w momencie wystawienia faktury sprzedaży przez spółkę A (Wnioskodawcę). Za organizację transportu z terytorium Polski na terytorium Niemiec odpowiedzialna będzie spółka C.

Wnioskodawca będzie posiadać specyfikację poszczególnych sztuk ładunku będących przedmiotem dostawy. Wnioskodawca będzie dysponował dokumentem zawierającym co najmniej nazwę i adres siedziby podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (spółka A) i nabywcy tych towarów (spółka B), adres pod który zostaną przewiezione towary (siedziba spółki C), określenie towarów i ich ilość, potwierdzenie przyjęcia towarów przez spółkę C do miejsca znajdującego się na terytorium Niemiec, rodzaje i numery rejestracyjne środków transportu, którymi będą wywożone towary.

Spółka A (Wnioskodawca) będzie posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium Niemiec w postaci dokumentu "przyjęcie zewnętrzne" wystawionego i podpisanego przez nabywcę lub dokumentu równoważnego (np. oświadczenia o dostarczeniu towarów).

Spółka niemiecka B przenosić będzie prawo do rozporządzania sprzedanymi towarami na rzecz spółki niemieckiej C na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca (spółka A) rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w związku z tym ma prawo do zastosowania stawki 0% na fakturze wystawionej dla spółki niemieckiej B - podatnika VAT-UE.

Aby zastosować stawkę 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów należy posiadać dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Czy w przypadku dokonywania transportu towarów przez spółki A i C własnymi środkami transportu za dowody te uznaje się dokumentację sporządzoną zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w której przez dostawcę rozumie się spółkę A #61485; Wnioskodawcę, a przez nabywcę spółkę niemiecką C.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Miejscem dostawy towarów #61485; zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 #61485; które są transportowane przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

Pyt. 1.

Tak. Zdaniem Wnioskodawcy -Wnioskodawca (spółka A) rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i ma prawo do zastosowania stawki 0% na fakturze wystawionej dla spółki B, ponieważ dokonuje się wywozu towarów z terytorium kraju (Polski) na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Niemiec). Podmioty uczestniczące w transakcji są podatnikami podatku od towarów i usług i są zarejestrowane dla potrzeb rozliczenia podatku od transakcji wewnątrzwspólnotowych (mają status podatnika VAT-UE).

Miejscem dostawy towarów transportowanych przez nabywcę lub dostawcę jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu, czyli terytorium Polski. Ponieważ towary opuszczają terytorium Polski, podatnik A ma prawo rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować odpowiednią dla niej stawkę podatku 0% wystawiając fakturę dla spółki B.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 warunkiem opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% jest m.in. posiadanie przez podatnika w swojej dokumentacji dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Pyt. 2.

Tak. W przypadku dokonywania wywozu towarów własnym środkiem transportu nabywcy lub dostawcy, dowodem jest dokument zawierający informacje określone w art. 42 ust. 4 pkt 1-5. Dokument potwierdzający wywóz towarów będących przedmiotem transakcji powinien zawierać m.in. numery rejestracyjne obu środków transportu, którymi wywożone są towary, a także jako dane nabywcy towarów #61485; dane podmiotu będącego ich ostatecznym nabywcą, czyli spółki C. Potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę (pkt 4), czyli potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium kraju (Polski), powinno zostać dokonane przez spółkę C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) #61485; zwanej dalej ustawą #61485; opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju #61485; rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 2 ustawy #61485; przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Wskazać należy, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w istocie jest specyficznym przypadkiem zwolnienia od opodatkowania przy zachowaniu prawa do odliczenia, wprowadzonym z uwagi na rozliczanie podatku przez nabywcę, a nie stricte czynnością opodatkowaną (do czynności opodatkowanych nie zaliczają jej regulacje prawa wspólnotowego). Z tego też względu przepisy konkretnych ustaw VAT dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, odnosić się mogą jedynie do tych dostaw wewnątrzwspólnotowych, które rozpoczęły się z danego państwa.

Jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. W przeciwieństwie do wewnątrzwspólnotowego nabycia, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce) musi się ona odbywać z terytorium kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tekst jedn.: zarejestrowanego w Polsce) podatnika.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. Pierwszym elementem który musi wystąpić aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest jednak sama czynność faktyczna jaką jest wywóz towarów, wywóz musi nastąpić bowiem w wyniku dokonania dostawy - jest to warunek konieczny i jest to odbiciem warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy. Każdy rodzaj dostawy w wykonaniu której następuje wywóz towarów, konstytuować będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do treści art. 41 ust. 3 ustawy #61485; w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją i handlem okuciami metalowymi. Jest zarejestrowany jako polski podatnik VAT oraz podatnik VAT-UE.

Wnioskodawca planuje sprzedawać swoje produkty spółce B (podmiot niemiecki), które ta następnie będzie sprzedawać spółce C (podmiot niemiecki).

Transport tych towarów będzie następował w dwóch etapach:

* pierwsza część transportu do miejsca położonego na terytorium Polski (oddział spółki C) będzie dokonywana przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu;

* z tego miejsca towar będzie odbierany i transportowany do Niemiec przez spółkę C własnym środkiem transportu lub za pośrednictwem zewnętrznej firmy transportowej.

W związku z towarami nie są wykonywane na terytorium kraju żadne czynności.

Za organizację transportu z terytorium Polski na terytorium Niemiec odpowiedzialna będzie spółka C. Wnioskodawca pokrywa koszty transportu tylko do miejsca położonego na terytorium Polski, a nie do siedziby spółki C.

Przeniesienie na nabywcę niemieckiego (spółkę B) prawa do rozporządzania towarami jak właściciel odbywać się będzie w momencie wystawienia faktury sprzedaży przez Wnioskodawcę. Spółka niemiecka B przenosić będzie prawo do rozporządzania sprzedanymi towarami na rzecz spółki niemieckiej C również na terytorium Polski.

Wskazać należy, że w przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu #61485; który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów #61485; ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Miejsce świadczenia dla transakcji dostawy dokonywanych pomiędzy podatnikami ustalane jest na podstawie przepisów ustawy. Dla jego prawidłowego ustalenia zasadnicze znaczenie ma treść jej przepisów, w których w zależności od rodzaju transakcji dostawy, podmiotów biorących w niej udział oraz wykonywanych przez nie czynności, określony został sposób wyznaczenia miejsca ich świadczenia (opodatkowania).

Przepisy art. 22 ustawy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy #61485; miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią #61485; miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy #61485; miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy #61485; w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy #61485; w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw #61485; którym nie można przypisać wysyłki (transportu) #61485; ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie w myśl art. 7 ust. 8 ustawy, co oznacza, że dla każdej odrębnie ustalane jest miejsce dokonania dostawy. Ponadto zauważyć należy, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Od ustalenia zatem której dostawie w łańcuchu dostaw należy przyporządkować transport towarów będzie zależało jak poszczególni podatnicy będą zobowiązani rozliczyć podatek i której dostawie będzie można przyporządkować stawkę 0% VAT (zwolnienie na gruncie przepisów wspólnotowych) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy, czyli który podatnik będzie miał prawo do zastosowania takiej stawki. Wszystkie dostawy dokonane przed dostawą do której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, będą miały charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towaru, wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie będą miały charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towaru, natomiast sama transakcja której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka będzie miała cechy wewnątrzwspólnotowej dostawy i odpowiednio wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak wynika z powołanych przepisów jeżeli dostawą która skutkuje wysyłką lub wewnątrzwspólnotowym transportem towarów - i której odpowiada zatem wewnątrzwspólnotowe nabycie opodatkowane w państwie członkowskim zakończenia tej wysyłki lub transportu - jest pierwsza z dwóch następujących po sobie dostaw, uznaje się, że druga dostawa została dokonana w miejscu dokonania poprzedzającego ją nabycia wewnątrzwspólnotowego, tzn. w państwie członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu. Natomiast jeżeli dostawą skutkującą wysyłką lub transportem wewnątrzwspólnotowym towarów jest druga z dwóch następujących po sobie dostaw, pierwszą dostawę która w domyśle miała miejsce przed dokonaniem wysyłki lub transportu towarów, uznaje się za dokonaną w państwie członkowskim, w którym wysyłka ta lub transport zostały rozpoczęte.

Należy zaznaczyć jednak, że jednym z warunków uznania danej transakcji za dostawę łańcuchową jest konieczność wydania towaru będącego przedmiotem transakcji, bezpośrednio ostatecznemu nabywcy przez pierwszego dostawcę.

Ponadto konieczne jest aby dostarczany towar był przedmiotem jednego transportu pomiędzy krajem rozpoczęcia transportu a krajem docelowym. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt logistyczny tego transportu czyli o to aby transportu dokonywał tylko jeden podmiot (np. spedytor), ale o aspekt organizacyjny. Mianowicie chodzi o to aby tylko jeden z podmiotów biorących udział w transakcji odpowiadał za jego organizację. Powyższe co prawda nie wynika expressis verbis z przytoczonych przepisów lecz znajduje pośrednio potwierdzenie w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C 245/04 gdzie stwierdzono, że "jeżeli w następstwie dwóch następujących po sobie dostaw tych samych towarów, które zostały zrealizowane odpłatnie między podatnikami działającymi w takim charakterze, ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotowa lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, to owa wysyłka lub transport mogą być przypisane tylko jednej z tych dwóch dostaw, która - jako jedyna - zostanie zwolniona z opodatkowania (...)".

A zatem aby móc sklasyfikować przedmiotową transakcję jako łańcuchową należy rozpatrzyć czy zostały spełnione ww. warunki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedać swoje produkty (towary) na rzecz spółki niemieckiej B, które ta następnie sprzeda ostatecznemu nabywcy - spółce niemieckiej C. Wnioskodawca poinformował, że transport tych towarów będzie następował w dwóch etapach. Pierwsza część transportu dokonana zostanie przez Wnioskodawcę, który będzie przewoził towary własnym środkiem transportu do miejsca (oddziału C) znajdującego się na terytorium Polski. Wnioskodawca poniesie koszty transportu towarów dokonanego na terytorium Polski do ww. miejsca. W drugiej części transportu towar będzie odbierany i transportowany do Niemiec przez Spółkę C. Podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu z terytorium Polski na terytorium Niemiec będzie spółka C. Wnioskodawca przeniesie na nabywcę niemieckiego (spółkę B) prawo do rozporządzania towarami jak właściciel w momencie wystawienia na jego rzecz faktury sprzedaży towarów. Spółka B przeniesie prawo do rozporządzania nabytymi towarami na rzecz spółki niemieckiej C także na terytorium Polski.

W niniejszej sprawie zatem transport zorganizowany i wykonywany przez Wnioskodawcę ograniczać się będzie do jednego - pierwszego etapu - tj. przewozu towarów do miejsca położonego na terytorium Polski (oddziału C), gdzie towary będą odbierane i transportowane przez spółkę C na terytorium Niemiec.

Mając powyższe na uwadze - zdaniem tut. Organu - w niniejszej sprawie dojdzie do przerwania ciągłości bezpośredniej dostawy, a tym samym nie będzie miała miejsca transakcja łańcuchowa przewidziana w art. 22 ust. 2 ustawy. Towary nie zostaną bowiem dostarczone do nabywcy do kraju docelowego (do Niemiec) w wykonaniu jednego tylko transportu pomiędzy Polską a Niemcami, lecz w wykonaniu dwóch odrębnych etapów - transportów (transportu od Wnioskodawcy do oddziału C na terytorium Polski a dopiero następnie z tego miejsca na terytorium Niemiec).

W konsekwencji miejsce opodatkowania dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawcę należy określić na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 3, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych będzie miejsce, w którym towary znajdować się będą w momencie dostawy, a zatem Polska.

Dokonanie przez Wnioskodawcę dostawy nie będzie skutkowało zatem rozpoznaniem przez niego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, ponieważ w przedmiotowej sprawie w wyniku dostawy towarów rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel nie dojdzie do wywozu towarów z terytorium kraju do Niemiec. Powyższe potwierdza także to, że spółka B prawo do rozporządzania towarami będącymi przedmiotem dostawy przeniesie na spółkę C także na terytorium kraju.

Odnosząc powyższe do zadanego pytania należy stwierdzić, że w opisanej transakcji Wnioskodawca nie rozpozna wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w związku z czym nie będzie miał prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% na fakturze sprzedaży wystawionej dla spółki B. Wnioskodawca dokona dostawy towarów na terytorium kraju, opodatkowanej według przepisów obowiązujących dla transakcji krajowych.

W związku ze wskazanym rozstrzygnięciem pytanie Wnioskodawcy: "Aby zastosować stawkę 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów należy posiadać dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Czy w przypadku dokonywania transportu towarów przez spółki A i C własnymi środkami transportu za dowody te uznaje się dokumentację sporządzoną zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w której przez dostawcę rozumie się spółkę A #61485; wnioskodawcę, a przez nabywcę spółkę niemiecką C..." - stało się bezprzedmiotowe. Jak już bowiem wykazano powyżej, w opisanej sprawie Wnioskodawca dokona dostawy krajowej a nie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.