ILPP4/443-240/12-4/EWW - VAT w zakresie opodatkowania dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca oraz obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu 31 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca oraz obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca oraz obowiązku podatkowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W transakcji wystąpią dwa podmioty: Spółka X oraz spółka Y.

Spółka X jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, posiada w Polsce siedzibę i jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz VAT-UE. Spółka X jest małym podatnikiem i rozlicza się z podatku VAT za okresy kwartalne i nie stosuje metody kasowej. Zajmuje się ona sprzedażą oraz wynajmem kontenerów, zwanych potocznie kontenerami budowlanymi (kontenery biurowo-socjalne oraz kontenery magazynowe).

Kontenery będące przedmiotem działalności Spółki X, mogą zostać zakwalifikowane w dwojaki sposób. Zakwalifikowanie kontenera do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych zależy od rodzaju kontenera (biurowo-socjalny czy magazynowy) oraz od przeznaczenia kontenera (jako zaplecze magazynowo-biurowe czy do przewożenia ładunków).

Jeśli kontenery stanowią zaplecze magazynowo-biurowe, np. na budowach są sklasyfikowane jako KŚT 806 "kioski, budki, baraki nie związane trwale z gruntem". Inny rodzaj kontenerów to kontenery magazynowe KŚT 681 "kontenery", jeżeli są wykorzystywane do przewożenia ładunków. Należy pamiętać, że bez względu na to do jakiej grupy kontenerów zostaną zakwalifikowane, nie są one (kontenery będące przedmiotem działalności Spółki X) trwale związane z gruntem, tzn. nawet jeśli przedmiot najmu (kontener) zostanie zainstalowany na gruncie, w budynku lub w urządzeniu, wówczas instalacja ta ma charakter tymczasowy. Przedmiot najmu nie staje się nigdy częścią składową działki, gruntu, budynku lub urządzenia i z chwilą zakończenia umowy najmu podlega ew. demontażowi oraz zwrotowi.

Z kolei spółka Y ma osobowość prawną i ma siedzibę w Niemczech. Jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT, jako podatnik VAT oraz VAT-UE w Niemczech (podatnik podatku od wartości dodanej). Od maja bieżącego roku spółka Y jest zarejestrowana jako podatnik VAT oraz VAT-UE czynny również w Polsce. Spółka Y nie posiada na terytorium Polski biura, stałego zaplecza techniczno-socjalnego, ani pracowników, co powoduje, że nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Spółka ta zajmuje się sprzedażą oraz wynajmem kontenerów.

Spółka Y sprzeda kontenery dla Spółki X na terytorium Polski. Kontenery te zostaną wcześniej przemieszczone w ramach własnego przedsiębiorstwa przez spółkę Y z Niemiec do Polski i będą przez nią wynajmowane na terytorium Polski do Spółki X.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż przedmiotem transakcji będzie dostawa kontenerów przez spółkę Y do Spółki X. Z tytułu tej transakcji spółka Y wystawi fakturę jako podatnik podatku od towarów i usług. Kontrahent niemiecki wystawiając fakturę za sprzedaż kontenerów nie wykaże danych dotyczących stawki i kwoty podatku, stosownie do art. 106 ust. 1a ustawy VAT. Faktura zostanie wystawiona w dniu sprzedaży. Spółka Y nie wykaże danych dotyczących stawki i kwoty podatku, a tym samym nie rozliczy podatku należnego z tej faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami art. 17 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy VAT, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia polskiego podatku VAT będzie nabywca towarów, czyli Spółka X, na zasadzie "reverse charge" - odwrotne obciążenie.

Po pierwsze, w omawianym przypadku dokonujący dostawy towarów, czyli spółka Y, nie posiada na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Nie ma tutaj znaczenia, że spółka Y zarejestrowała się w Polsce jako podatnik czynny VAT i VAT-UE. Przepisy ustawy VAT w kwestii opodatkowania nabycia towarów przez nabywcę (art. 17 ust. 1 pkt 5) nie uzależniają sposobu rozliczenia VAT-u od rejestracji podmiotu dokonującego dostawy jako podatnika VAT, ale od miejsca siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej tego podmiotu (dokonującego dostawy towarów).

Po drugie, zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 2 ustawy VAT, w przypadku nabycia towarów przez polskiego podatnika VAT od podatnika, który nie ma siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, podmiot dokonujący dostawy nie rozlicza podatku należnego.

Spółka X powinna opodatkować tą transakcję poprzez wystawienie faktury wewnętrznej. Przy czym podatek należny jest jednocześnie podatkiem naliczonym. Transakcja ta powinna być ujęta w poz. 41 i 42 oraz 49 i 50 (ewentualnie 51 i 52) deklaracji VAT-7K (6).

W opinii Spółki X, zgodnie z postanowieniami art. 19 ust. 20 ustawy VAT, obowiązek podatkowy powstanie dla niej z chwilą wydania towaru (kontenera) w transakcji sprzedaży, czyli z chwilą nabycia tego kontenera od spółki Y.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 15 ust. 2 ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako zarejestrowany czynny podatnik VAT oraz podatnik VAT-UE, zamierza nabywać od kontrahenta z siedzibą w Niemczech kontenery. W zależności od ich przeznaczenia kontenery te można podzielić na biurowo-socjalny, magazynowy, jako zaplecze magazynowo-biurowe czy do przewożenia ładunków.

Wskazać należy, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z przedstawionych informacji wynika, iż kontenery które zakupi Spółka zostaną wcześniej przemieszczone w ramach własnego przedsiębiorstwa przez kontrahenta niemieckiego z terytorium Niemiec do Polski, a ich dostawa zostanie dokonana na terytorium kraju.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż miejscem dostawy przedmiotowych kontenerów będzie terytorium Polski, gdzie transakcja ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Na mocy art. 17 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

Zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Powyższe przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski. Jednakże racjonalna wykładnia, a w konsekwencji racjonalne zastosowanie przepisów, nie może prowadzić do sytuacji, w której jedna transakcja zostanie dwukrotnie opodatkowana tym samym podatkiem przez dwie strony transakcji.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl powyższych regulacji, podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT na terytorium Polski będzie nabywca towarów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Przepis ten znajdzie zastosowanie, gdy łącznie spełnione będą następujące warunki:

* dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju,

* dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,

* podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę,

* nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju,

* dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez podatnika zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy będzie ten ostatni podmiot.

Analogiczne rozwiązania zostały zawarte w postanowieniach art. 194 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), stanowiącego, iż w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest odbiorca towarów lub usługobiorca.

Zgodnie z art. 194 Dyrektywy, mechanizm zobowiązania nabywcy towarów lub usługobiorcy do zapłaty podatku w trybie samoobliczenia jest dopuszczalnym rozwiązaniem, które może być stosowane przez państwa członkowskie w stosunku do wszelkich dostaw towarów i świadczenia usług na terenie danego kraju przez podmioty nieposiadające w nim siedziby.

Z opisu sprawy wynika, iż kontrahent niemiecki dokonujący na rzecz Wnioskodawcy dostawy kontenerów posiada osobowość prawną i ma siedzibę w Niemczech. Jest zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT, jako podatnik VAT oraz VAT-UE w Niemczech (podatnik podatku od wartości dodanej). Od maja bieżącego roku spółka ta jest zarejestrowana jako podatnik VAT oraz VAT-UE czynny również w Polsce. Nie posiada ona na terytorium Polski biura, stałego zaplecza techniczno-socjalnego, ani pracowników, co powoduje, że nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Kontrahent niemiecki wystawi fakturę za sprzedaż kontenerów, na której nie wykaże danych dotyczących stawki i kwoty podatku stosownie do art. 106 ust. 1a ustawy, a tym samym nie rozliczy podatku należnego z tej faktury.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie spełnione zostaną wszystkie warunki, aby zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, Zainteresowany jako nabywca towarów zobowiązany był do zapłaty podatku należnego VAT. Bowiem jak poinformowano, kontrahent niemiecki dokonujący dostawy kontenerów posiada siedzibę w Niemczech i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, a dostawa następuje na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju. Ponadto przedmiotowe towary zostaną wcześniej przemieszczone w ramach własnego przedsiębiorstwa przez kontrahenta niemieckiego z terytorium Niemiec do Polski, więc ich dostawa zostanie dokonana na terytorium kraju. Jak wskazał Wnioskodawca, podatek należny nie zostanie rozliczony przez dostawcę kontenerów. Nie będzie miało w przedmiotowej sprawie znaczenia, że kontrahent niemiecki dokonał rejestracji jako podatnik VAT oraz VAT -UE również w Polsce.

Reasumując, w przedmiotowej sytuacji Spółka postąpi prawidłowo rozliczając jako nabywca kontenerów podatek VAT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dla dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 20 ustawy, zgodnie z którym dla dostawy tej stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a i pkt 3 oraz ust. 16-17.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 20 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W niniejszej sprawie podatnik niemiecki wystawi fakturę w dniu sprzedaży towarów.

W świetle powyższego, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 20 w zw. z art. 19 ust. 4 ustawy, a zatem z chwilą wystawienia faktury, którą kontrahent niemiecki wystawi w dniu dokonania sprzedaży towarów (kontenerów).

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanego w powyższym zakresie uznano za prawidłowe ale na podstawie innego uzasadnienia niż wskazane przez niego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.