ILPP4/443-239/14-6/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2014 r. (data wpływu 14 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 19 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży gruntu (działek) - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży gruntu (działek). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 19 sierpnia 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną posiadają gospodarstwo rolne, które w 1999 r. otrzymali drogą darowizny od matki żony.

Do końca czerwca 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną byli rolnikami ryczałtowymi. W związku z prowadzonymi inwestycjami w gospodarstwie od dnia 1 lipca 2007 r. zmienili oni status rolnika ryczałtowego na rolnika - podatnika VAT na zasadach ogólnych.

Ponieważ część gruntów rolnych Wnioskodawcy i jego żony (ok. 0,7 ha) jest położona wzdłuż drogi, postanowili oni wystąpić do Wójta Gminy o wyrażenie zgody na podział tej części gruntu. Decyzją Wójta z dnia 25 lipca 2012 r. otrzymali zatwierdzenie 7 działek budowlanych położonych wzdłuż drogi. Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną chcieliby sprzedać kilka z nich.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 lipca 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że:

* W 2007 r. w związku ze spadkiem opłacalności produkcji trzody chlewnej w Polsce podjął on decyzję o zmianie kierunku produkcji. Wnioskodawca zrezygnował z produkcji wieprzowiny i rozpoczął produkcję mięsa wołowego. W 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął budowę obory oraz zakupił szereg maszyn i urządzeń niezbędnych do produkcji mięsa wołowego. Inwestycje te spowodowały wysokie obciążenie jego gospodarstwa i konieczność zaciągnięcia kredytów. Obecnie zakaz uboju rytualnego bydła w Polsce spowodował spadek dochodowości z tej produkcji. W związku z tym pieniądze ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na pomoc w spłacie zaciągniętych kredytów.

* Po 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali działki objęte w tamtym okresie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W maju 2004 r. wystąpili oni do Naczelnika Urzędu Skarbowego o interpretację indywidualną, zgodnie z którą w ówczesnym stanie rzeczy sprzedaż działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

* Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. W 2012 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili do Wójta Gminy o zgodę na podział tej części gruntu. Dnia 25 lipca 2012 r. otrzymali oni decyzję Wójta Gminy zatwierdzającą podział.

* Przedmiotowe działki nie były udostępniane i nadal nie są udostępniane osobom trzecim. Razem z pozostałymi posiadanymi gruntami stanowią pola uprawne w prowadzonym gospodarstwie rolnym. Na przygotowanie ich do sprzedaży - uzbrojenie, ogrodzenie itp. nie zostały poniesione żadne nakłady. Jeżeli będzie miała miejsce sprzedaż - działki zostaną sprzedane jako "puste" pole.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że w gminie nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z powyższym dla przedmiotowej nieruchomości wystąpił on do Wójta Gminy o wydanie warunków zabudowy. Dnia 2 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca otrzymał Decyzję Wójta Gminy. Po otrzymaniu decyzji o warunkach zabudowy Wnioskodawca ponownie wystąpił do Wójta Gminy, tym razem o wyrażenie zgody na podział części nieruchomości. Decyzję zatwierdzająca podział przedmiotowej nieruchomości otrzymał on w dniu 25 lipca 2012 r. Wnioskodawca poinformował dodatkowo, że nie podejmował w przeszłości i nie będzie podejmował żadnych działań w kierunku poniesienia wartości nieruchomości, ponieważ wszelkie środki finansowe przeznacza on na spłatę zobowiązań wynikających z zaciągniętych kredytów bankowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z powyższym Wnioskodawca jest zobowiązany w momencie sprzedaży naliczyć i odprowadzić podatek VAT. Jeżeli tak, to w jakim wymiarze.

Zdaniem Wnioskodawcy, okazjonalna sprzedaż gruntu przez rolnika nie powoduje, że rolnik automatycznie staje się przedsiębiorcą zajmującym się obrotem nieruchomościami, a tym samym nie ma obowiązku opodatkowywać takiej sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem - w świetle przytoczonych powyżej przepisów - grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

* przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;

* przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;

* przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;

* przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną posiadają gospodarstwo rolne, które w 1999 r. otrzymali drogą darowizny od matki żony. W związku z prowadzonymi inwestycjami w gospodarstwie od dnia 1 lipca 2007 r., Zainteresowany zmienił status rolnika ryczałtowego na rolnika - podatnika VAT na zasadach ogólnych. W 2007 r. w związku ze spadkiem opłacalności produkcji trzody chlewnej w Polsce podjął on decyzję o zmianie kierunku produkcji, tj. zrezygnował z produkcji wieprzowiny i rozpoczął produkcję mięsa wołowego. W 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął budowę obory oraz zakupił szereg maszyn i urządzeń niezbędnych do produkcji mięsa wołowego. Inwestycje te spowodowały wysokie obciążenie jego gospodarstwa i konieczność zaciągnięcia kredytów. Obecnie zakaz uboju rytualnego bydła w Polsce spowodował spadek dochodowości z tej produkcji. W związku z tym Zainteresowany zamierza sprzedać kilka działek wydzielonych z jego gospodarstwa, a pieniądze ze sprzedaży tych działek przeznaczyć na pomoc w spłacie zobowiązań wynikających z zaciągniętych kredytów bankowych. Ponieważ część gruntów rolnych Wnioskodawcy (ok. 0,7 ha) jest położona wzdłuż drogi, postanowił on wystąpić do Wójta Gminy o wyrażenie zgody na podział tej części gruntu na mniejsze działki a następnie sprzedać kilka z nich. Ponieważ w gminie nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, Zainteresowany wystąpił do Wójta Gminy o wydanie warunków zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości. Dnia 2 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca otrzymał Decyzję Wójta Gminy o warunkach zabudowy części działki. Następnie po otrzymaniu decyzji o warunkach zabudowy Zainteresowany wystąpił do Wójta Gminy o wyrażenie zgody na podział tej nieruchomości. W dniu 25 lipca 2012 r. otrzymał on zatwierdzenie 7 działek budowlanych położonych wzdłuż drogi. Przedmiotowe działki nie były udostępniane i nadal nie są udostępniane osobom trzecim. Razem z pozostałymi posiadanymi gruntami stanowią pola uprawne w prowadzonym gospodarstwie rolnym. Na przygotowanie ich do sprzedaży-uzbrojenie, ogrodzenie itp. nie zostały poniesione żadne nakłady. Działki zostaną sprzedane jako "puste" pole.

Z powyższego wynika, że będące przedmiotem sprzedaży grunty (działki) wykorzystywane były i są przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (gospodarstwie rolnym) opodatkowanej na zasadach ogólnych. Do czasu sprzedaży każdej z działek wyodrębnionych z części nieruchomości położonej przy drodze, stanowią one część gospodarstwa rolnego i wykorzystywane były i są jako pola uprawne.

Powyższe okoliczności wskazują na ścisły związek ww. gruntów (działek) z prowadzonym gospodarstwem rolnym Zainteresowanego, który działalność tę prowadzi jako zarejestrowany podatnik VAT. Zatem przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt (działki) stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest również działalność rolnicza.

Jak wynika z opisu sprawy, w związku z koniecznością uregulowania zobowiązań wynikających z kredytów bankowych #61485; które Wnioskodawca zaciągnął w związku z budową w 2011 r. obory oraz zakupem szeregu maszyn i urządzeń niezbędnych do produkcji mięsa wołowego #61485; Zainteresowany zamierza sprzedać kilka działek wydzielonych z tego gospodarstwa i całość uzyskanych środków finansowych przeznaczyć na spłatę powyższych zobowiązań.

Powyższe oznacza, że planowana dostawa działek nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, lecz będzie stanowiła sprzedaż dokonaną w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (gospodarstwa rolnego), a uzyskane ze sprzedaży środki finansowe zostaną wykorzystane w celu umożliwienia jego dalszego funkcjonowania (spłaty kredytu zaciągniętego w związku z inwestycjami gospodarczymi).

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Dostawa gruntów (działek) stanowiących część gospodarstwa rolnego, w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Zainteresowanego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa gruntów (działek) stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stawka podatku #61485; zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy #61485; wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy #61485; w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy #61485; zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Artykuł 2 pkt 33 ustawy stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu #61485; zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.) #61485; ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży są grunty niezabudowane, dla których wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, w związku z czym zastosowania nie znajdzie tu zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ są to grunty przeznaczone pod zabudowę.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy #61485; zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionych informacji wynika, że nieruchomość w skład której wchodzą wydzielone działki stanowiła gospodarstwo rolne Wnioskodawcy, wykorzystywane przez niego w działalności gospodarczej jako rolnika ryczałtowego, a od dnia 1 lipca 2007 r. jako podatnika VAT rozliczającego się na zasadach ogólnych, tzn. do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Tym samym, nieruchomość ta nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a w konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zarówno zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2, jak i pkt 9 ustawy, w związku z czym, sprzedaż wydzielonych przez Zainteresowanego działek budowlanych podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku ze sprzedażą wydzielonych z gospodarstwa rolnego działek przeznaczonych pod zabudowę, Wnioskodawca będzie zobowiązany do ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% oraz do rozliczenia tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przez Zainteresowanego, który z tym wnioskiem występuje. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawcy nie wywiera skutku prawnego dla jego żony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.