ILPP4/443-193/11-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania udzielanego skonta - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania udzielanego skonta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych towarów dla kontrahentów z szeregu krajów Unii Europejskiej. W umowach zawieranych z odbiorcami wspomnianych wyżej towarów zagwarantowano, że w przypadku gdy nabywca dokona płatności przed określonym na fakturze terminem, suma należności wynikająca z tej faktury jest pomniejszana o pewną wartość procentową, tzw. skonto. W celu udokumentowania skonta po każdorazowym otrzymaniu płatności, Zainteresowany wystawia fakturę korygującą - jedną odnoszącą się do wszystkich faktur objętych tą płatnością. Ta faktura korygująca koryguje wartość wszystkich faktur dokumentujących dostawy uregulowanych w tej płatności. Tak wystawiona faktura korygująca zawiera wszystkie określone wymogami przepisu § 13 ust. 2a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) dane, tj.:

Integralną część faktury korygującej stanowi załącznik, w którym wyszczególnione są następujące dane z faktur korygowanych, na podstawie których wyliczono wartość skonta:

W ten sposób Wnioskodawca wykazuje prawidłowe wartości w deklaracji dla podatku od towarów i usług i informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo dokumentuje zmniejszenie podstawy opodatkowania o udzielane skonta.

Zdaniem Wnioskodawcy, w treści art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) znajdujemy zapis, że "podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont)".

Natomiast § 13 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) podaje, że "w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą".

Z treści tych przepisów wynika, że pojęcie "rabatu" obejmuje bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta. A zatem, skonto jest rodzajem rabatu.

Z kolei § 13 pkt 2a ww. rozporządzenia wprowadza znaczne ułatwienie poprzez ograniczenie elementów, które musi zawierać faktura korygująca wystawiana w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie.

Spółka opierając się więc na ww. przepisach, uznaje za prawidłowe zaliczenie skonta do rabatów określonych w § 13 pkt 2a i w związku z tym, przyjęła metodę dokumentowania transakcji opisaną powyżej. Możliwość zastosowania takiego rozwiązania jest dla niej bardzo ważna, ponieważ wzrasta jej sprzedaż do klientów z Europy Zachodniej, dla których korzystanie ze skonta jest jedną z oczywistych zasad branżowych. Klienci Wnioskodawcy z wielu rynków europejskich (w szczególności z Niemiec) skarżą się na ogrom dokumentów (tj. faktur korygujących) wysyłanych im w związku z udzielanym skontem. Rozliczenie skonta po stronie tych klientów odbywa się automatycznie poprzez potrącenie% kwoty przy płatności. Mimo, że klient nie potrzebuje dodatkowych dokumentów, Zainteresowany jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej. Udzielenie skonta nie jest determinowane cechami towaru, który klient otrzymuje, a jedynie terminową zapłatą. Elementy asortymentu ujętego w fakturze pierwotnej nie są więc istotne dla wystawienia faktury korygującej z tytułu udzielonego skonta. Ponadto umowy z klientem definiują, że Spółka - pod warunkiem terminowej zapłaty - udziela tego rodzaju rabatu na wszystkie dostawy. Otrzymanie płatności od klienta określa jedynie w jakiej części i w którym momencie tego rabatu należy udzielić. Dlatego dopuszczalnym jest, żeby faktura korygująca dokumentująca ten rodzaj rabatu przy jednolitej stawce VAT 0% nie mającej wpływu na wysokość podatku oraz posiadaniu przez Zainteresowanego dokumentu z przeliczeniem podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z waluty rozliczenia EUR na PLN, była wystawiona przez niego zgodnie z § 13 pkt 2a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W art. 29 ust. 4 ustawy postanowiono, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych towarów dla kontrahentów z szeregu krajów Unii Europejskiej. W umowach zawieranych z odbiorcami wspomnianych wyżej towarów zagwarantowano, że w przypadku gdy nabywca dokona płatności przed określonym na fakturze terminem, suma należności wynikająca z tej faktury jest pomniejszana o pewną wartość procentową, tzw. skonto.

Wyjaśnić należy, iż skonto to obniżenie ceny towaru z tytułu zapłaty za towar lub usługę przed ustalonym przez strony danej transakcji terminem płatności. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż możliwość zastosowania skonta została umieszczona w zawartej przez strony umowie. W umowie tej zagwarantowano, że w przypadku gdy nabywca dokona płatności przed określonym na fakturze terminem, suma należności wynikająca z tej faktury jest pomniejszana o pewną wartość procentową, tzw. skonto. Zatem, udzielone przez Wnioskodawcę skonto zmniejsza zobowiązanie kontrahenta, wpływa więc na cenę nabycia, w takim przypadku skonto należy traktować jak rabat, co słusznie podkreślił Zainteresowany w stanowisku własnym. Mianem rabatów określa się obniżkę ustalonej ceny danego towaru, która została wyrażona procentowo lub kwotowo. Rabat, aby obniżał podstawę opodatkowania musi być udokumentowany, co oznacza, że fakt jego udzielenia musi być potwierdzony dokumentem, w postaci np. aneksu do umowy lub faktury korekty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wystawienia faktury korekty z tytułu udzielonego rabatu.

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r.), zwanym dalej rozporządzeniem.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie natomiast z § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Na mocy § 13 pkt 2a rozporządzenia w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Stosownie do treści § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

Jak wynika z powołanych przepisów rozporządzenia, wprowadzone nimi rozwiązanie dotyczące wystawiania faktur korygujących w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie znacznie upraszcza proces wystawiania zbiorczych faktur korygujących za dłuższe okresy, gdyż nie ma już wymogu odnoszenia się w fakturze korygującej do poszczególnych faktur podlegających korekcie.

Z analizy sprawy wynika, iż faktura korygująca wystawiana przez Spółkę ma się odnosić do wszystkich dostaw towarów dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie. Wnioskodawca podkreślił, iż możliwość zastosowania takiego rozwiązania jest dla niego bardzo ważna, ze względu na wzrost jego sprzedaży do klientów z Europy Zachodniej, dla których korzystanie z rabatów jest jedną z oczywistych zasad branżowych. Jego klienci z wielu rynków europejskich (w szczególności z Niemiec) skarżą się na ogrom dokumentów (tj. faktur korygujących) wysyłanych im w związku z udzielanym rabatem. Rozliczenie rabatu po stronie tych klientów odbywa się automatycznie poprzez potrącenie% kwoty przy płatności. Mimo, że klient nie potrzebuje dodatkowych dokumentów, Zainteresowany jest jednak zobowiązany do wystawienia faktury korygującej. Ponadto umowy z klientem definiują, że Spółka - pod warunkiem terminowej zapłaty - udziela tego rodzaju rabatu na wszystkie dostawy. Otrzymanie płatności od klienta określa jedynie w jakiej części i w którym momencie tego rabatu należy udzielić.

Zatem, Zainteresowany dla udokumentowania udzielonego rabatu odnoszącego się do wszystkich dokonanych dostaw towarów dla jednego odbiorcy w danym okresie winien wystawić fakturę korygującą w oparciu o przepis § 13 pkt 2a rozporządzenia.

Tym samym stwierdzić należy, że Spółka prawidłowo dokumentuje zmniejszenie podstawy opodatkowania o udzielane rabaty (skonta).

Dodatkowo należy wskazać, iż do faktur korygujących wystawianych zgodnie z § 13 pkt 2a rozporządzenia, zastosowanie mają dotychczasowe przepisy dotyczące przeliczania waluty obcej na walutę polską.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż od dnia 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), a kwestia będąca przedmiotem niniejszej interpretacji została uregulowana w § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Ponadto zwrócić należy uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.