ILPP4/443-192/12-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 18 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 18 lipca 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym również jako podatnik VAT -UE. Zajmuje się on skupem i sprzedażą towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, wyszczególnionych w załączniku nr 11 do ustawy oraz prowadzi stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Dotychczas ww. towary, skupowane przez niego lub pozyskiwane z demontowanych pojazdów, sprzedawał wyłącznie na terytorium Polski dla nabywców z siedzibą na terytorium Polski.

Obecnie Zainteresowany zamierza także dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw tych towarów. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zainteresowany nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, a niniejsza sprawa dotyczy wyłącznie dostaw towarów nie objętych zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadku wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Zgodnie z art. 17 ust. 7 ustawy, przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z definicji podatnika, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy w żaden sposób nie wynika, że odnosi się ona tylko i wyłącznie do podatników z siedzibą, lub miejscem zamieszkania w Polsce. Wprost przeciwnie, z art. 15 ust. 7 ustawy wynika wprost, że definicja podatnika zawarta w art. 15 ust. 1 odnosi się także do każdego podmiotu nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Skoro więc, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7, art. 17 ust. 2 i art. 17 ust. 7 ustawy, zasada odwrotnego obciążenia podatkiem należnym VAT dotyczy:

* każdej dostawy towaru wymienionej w załączniku nr 11 do ustawy, o ile dostawa ta nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2,

* która jest realizowana przez dostawcę będącego podatnikiem, o którym mowa w art. 15, niekorzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9,

* jeżeli nabywcą jest dowolny podmiot będący podatnikiem, o którym mowa w art. 15, czyli także taki podmiot, który ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce działalności gospodarczej poza terytorium Polski

to powstaje pytanie, w jaki sposób stosować ten przepis w odniesieniu do planowanych przez Spółkę dostaw towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli będą to dostawy wewnątrzwspólnotowe dokonywane dla nabywców niemających w Polsce ani siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca działalności gospodarczej.

Należy zaznaczyć, że w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, czyli takiej dostawy w wyniku której towary są wywożone z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE, miejscem świadczenia, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest terytorium Polski, czyli dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski.

Z gramatycznej wykładni przepisów ustawy VAT wynikałoby, że jeżeli Wnioskodawca dokona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy, dla nabywców nie mających w Polsce ani siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca działalności gospodarczej, to:

* zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia należnego podatku VAT na terytorium Polski będzie zagraniczny nabywca tych towarów,

* przy czym nie zmienia tego fakt, że będzie to dokonana przez niego taka wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, która będzie korzystała ze stawki VAT w wysokości 0%, o ile spełnione zostaną stosowne warunki ustawowe,

* a w konsekwencji, to zagraniczny nabywca będzie zobowiązany do rozliczenia w Polsce należnego podatku VAT z tytułu dokonania tego nabycia, przy czym, o ile Zainteresowany spełni warunki do zastosowania stawki 0% dla tych dostaw, podatek należny rozliczany przez nabywcę będzie wynosił zero złotych.

Tak więc dokona on takiej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów:

* dla której podatnikiem zobowiązanym do wykazania tej dostawy w rejestrach VAT i deklaracji VAT-7 będzie Zainteresowany,

* i która to wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów będzie jednocześnie taką dostawą towarów, dla której podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego VAT na terytorium Polski, będzie ich nabywca.

Ponadto, dokonując takiej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która jest jednocześnie dostawą towarów, dla której podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego VAT na terytorium Polski jest ich nabywca, będzie Wnioskodawca zobowiązany wystawić stosowną fakturę VAT, przy czym nie można jednocześnie zadość uczynić:

* przepisom § 5 ust. 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z którym, faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru, nie zawierają danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, oraz

* przepisom tegoż samego rozporządzenia, które dla faktur, w tym faktur wystawianych z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nakazują podanie wszystkich danych wyszczególnionych w § 5 ust. 1, w tym stawki i kwoty podatku oraz należności wraz z podatkiem.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Chociaż dostawa będzie zarówno wewnątrzwspólnotową dostawą towarów spełniającą warunki do zastosowania stawki VAT 0%, jak i dostawą towarów, dla której podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego VAT na terytorium Polski będzie nabywca tych towarów, to wystawi on fakturę VAT w sposób, w jaki przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług nakazują wystawianie faktur dla dostaw towarów, dla których podatnikiem jest nabywca, czyli zgodnie z § 5 ust. 15 tego rozporządzenia.

Ad. 2

Chociaż dostawa będzie zarówno wewnątrzwspólnotową dostawą towarów spełniającą warunki do zastosowania stawki VAT 0%, jak i dostawą towarów, dla której podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego VAT na terytorium Polski będzie nabywca tych towarów, to wykaże ją w swoich rejestrach VAT wyłącznie jako dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Ad. 3

Chociaż dostawa będzie zarówno wewnątrzwspólnotową dostawą towarów spełniającą warunki do zastosowania stawki VAT 0%, jak i dostawą towarów, dla której podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego VAT na terytorium Polski będzie nabywca tych towarów, to wykaże ją w wyłącznie w poz. 41 deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Stosownie do art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy ww. towarów nie powinni rozliczać VAT z tytułu ich dostaw.

Natomiast art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

W oparciu o art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Podstawowym założeniem, które leży u podstaw ww. regulacji jest dążenie do opodatkowania transakcji towarowych w handlu wewnątrzwspólnotowym w państwie członkowskim, w którym następuje konsumpcja towaru. Stosownie do pkt 10 preambuły Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347.1 z późn. zm.), wewnątrzwspólnotowe transakcje dokonywane przez podatników innych niż podatnicy zwolnieni, należy opodatkowywać w państwach członkowskich przeznaczenia według stawek i na warunkach określonych przez te państwa członkowskie. Podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowej transakcji rozliczany jest przez podatnika, który nabywa towary od podmiotu z innego państwa członkowskiego. Z czynnością tą koresponduje zwolnienie z podatku (z prawem do odliczenia podatku naliczonego) określone dla dostawy towaru w wyniku której towar przemieszczany jest do innego państwa członkowskiego, czyli dostawy wewnątrzwspólnotowej, o którym mowa w art. 138 Dyrektywy 112. Zgodnie z tą regulacją, państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Zatem w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, miejscem dokonania dostawy jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu, natomiast miejscem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. W tym przypadku wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu na terytorium kraju stawką podatku w wysokości 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z przepisów dotyczących podatku od towarów i usług), natomiast nabywca zobowiązany jest do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia według stawek podatku obowiązujących na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy wskazać należy, iż to właśnie wywóz towarów z terytorium Polski do innego państwa członkowskiego stanowi materialną przesłankę uznania dostawy za transakcję wewnątrzwspólnotową, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że miejscem nabycia, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, dla kontrahenta z innego państwa członkowskiego nie jest terytorium Polski. W związku z tym, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, art. 17 ustawy nie może mieć zastosowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym również jako podatnik VAT-UE. Zajmuje się on skupem i sprzedażą towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wyszczególnionych w załączniku nr 11 do ustawy oraz prowadzi stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Dotychczas ww. towary, skupowane przez niego lub pozyskiwane z demontowanych pojazdów, sprzedawał wyłącznie na terytorium Polski dla nabywców z siedzibą na terytorium Polski. Obecnie Zainteresowany zamierza także dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw tych towarów. Towary będą wywożone z terytorium kraju (Polski) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Będzie to wywóz, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, czyli w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy. W ramach wywozu towarów z terytorium Polski, prawo do dysponowania towarami jak właściciel zostanie przeniesione na nabywcę.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie dojdzie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ towar zostanie wywieziony z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy. Zostaną także spełnione pozostałe przesłanki wynikające z art. 13 ustawy.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

A zatem w dalszej części niniejszej interpretacji, powołano przepisy mające zastosowanie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zdefiniowanej w art. 13 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towarów z terytorium kraju i do dostarczenia ich na terytorium innego państwa członkowskiego. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji, Zainteresowany dokona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy. Jeżeli zatem dokumenty, którymi będzie dysponować Wnioskodawca w związku ze zrealizowaną dostawą wewnątrzwspólnotową, potwierdzą - jak wskazał Zainteresowany - w każdym przypadku, spełnienie warunków określonych w ww. przepisach ustawy, uprawnią go do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż - na mocy art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem.

Kwestia dotycząca obowiązku wystawiania faktur została uregulowana w § 4 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (§ 5 ust. 10 rozporządzenia).

Mając na uwadze analizę sprawy, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż Zainteresowany będzie zobowiązany wystawić fakturę VAT dokumentującą dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%, zgodnie z powołanymi przepisami.

Obowiązek prowadzenia ewidencji to jeden z podstawowych wymogów, jakie ustawodawca nałożył na podatników VAT, a dane, jakie powinny zawierać ewidencje prowadzone przez podatników, mają przede wszystkim umożliwić prawidłowe sporządzenie przez nich deklaracji dla podatku od towarów i usług. Podatnik winien prowadzić przede wszystkim ewidencję sprzedaży i ewidencję zakupów, a ponieważ ustawodawca nie określił wymogów, co do formy prowadzenia ewidencji, podatnik sam powinien zaplanować taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonych przez niego ewidencji. Całość ewidencji powinna być dostosowana do potrzeb podatnika.

Wskazać należy, iż ustawa definiuje wprost jakie wymogi ma spełniać ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy, podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Z kolei art. 109 ust. 3 ustawy stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zatem należy stwierdzić, iż dopuszczalne jest prowadzenie ewidencji w każdej formie, jeżeli ewidencja ta zawiera elementy wskazane w art. 109 ust. 3. Tym samym, Zainteresowany w swoich rejestrach będzie miał obowiązek wykazania dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, opodatkowanej stawką podatku 0%, w sposób umożliwiający prawidłowe złożenie deklaracji podatkowej dla celów podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Minister Finansów, rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.), określił m.in. wzór deklaracji podatkowej VAT-7, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do tego rozporządzenia.

Natomiast na podstawie art. 99 ust. 14 ustawy, w drodze rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 250, poz. 1681), wskazane zostały szczegółowe informacje dotyczące ww. deklaracji podatkowych i ich prawidłowego wypełniania.

W załączniku do ww. rozporządzenia (Objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, VAT-7K i VAT-7D), w części C (Rozliczenie podatku należnego), zawarte są objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-D), w których wskazano, iż: "W poz. 31 wykazuje się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ustawy, jeżeli podatnik został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ustawy". Natomiast w "poz. 41 wypełnia dostawca i nabywca, a poz. 42 wypełnia tylko nabywca - jeżeli zgodnie z art. 17 ustawy nabywca jest podatnikiem z tytułu nabycia towarów lub usług".

W związku z powyższym, Wnioskodawca winien w deklaracji podatkowej VAT-7 wykazać wyłącznie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (poz. 31 deklaracji).

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie przedstawione w niniejszej interpretacji, stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym dokonana przez niego dostawa będzie zarówno wewnątrzwspólnotową dostawą towarów spełniającą warunki do zastosowania stawki VAT 0%, jak i dostawą towarów, dla której podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego VAT na terytorium Polski będzie nabywca tych towarów, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.