ILPP4/443-19/12-6/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w przypadku określonym we wniosku jako Wariant IV) - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w przypadku określonym we wniosku jako Wariant IV). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytową zajmującą się produkcją m.in.: listw przypodłogowych, sidingu, parapetów, podłóg lite, paneli pvc, pokryć elewacyjnych itp. oraz ich dystrybucją na terytorium kraju i za granicą. W zakresie swojej działalności w Polsce, jako zarejestrowany czynny podatnik VAT-UE, dokonuje on wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) do kontrahentów, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej. Transport towarów do kontrahenta realizowany jest przez firmy transportowe.

Przy każdej transakcji WDT Zainteresowany wystawia na rzecz zagranicznego kontrahenta fakturę VAT (dalej: Faktura WDT) z tytułu sprzedaży towarów.

Na fakturze tej podawane są:

* właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany kontrahentowi przez właściwe dla niego państwo członkowskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

* numer VAT Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy o VAT;

* w przypadku, gdy miejsce dostawy różni się od siedziby nabywcy, oprócz adresu kontrahenta wskazane jest miejsce dostarczenia towarów.

Spółka planuje w przyszłości zmodyfikować zasady dokumentowania transakcji WDT w związku z utrudnieniami (lub niemożliwością) pozyskiwania dokumentów przewozowych (problemy wynikają z działań kontrahentów lub firm transportowych).

W celu udokumentowania dokonywanych transakcji WDT i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, planuje ona wykorzystywać następujące dokumenty:

* Fakturę WDT, która zawiera m.in. nr dokumentu WZ;

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (w postaci dokumentu WZ).

Oprócz przedstawionych powyżej stałych elementów dokumentacji WDT, w zależności od zaistniałej sytuacji, dla objęcia transakcji WDT stawką 0% wykorzystywany będzie przedstawiony poniżej wariant (Wariant IV) potwierdzenia dostarczenia towarów do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Zainteresowany nie będzie dysponował oryginałami dokumentów przewozowych CMR).

Odbiór towarów będzie potwierdzany w formie zbiorczej (tekst jedn.: dla wszystkich dostaw zrealizowanych w danym okresie) lub też pojedynczej (dla poszczególnych dostaw), jako wiadomość e-mail, w treści której będą zawarte następujące informacje:

* dane Wnioskodawcy, jako podmiotu wysyłającego towary,

* dane kontrahenta, jako nabywcy towarów,

* miejsce i data odbioru towarów,

* numery poszczególnych faktur, dokumentujących daną wysyłkę, wraz z datami ich wystawienia,

* numery dokumentów WZ.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, że transakcje planowane przez niego będą spełniały definicję zawartą w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wskazał również, że będzie dysponował dokumentami wymienionymi w zdarzeniu przyszłym, które szczegółowo zostały przedstawione w powyższym wariancie. W jego opinii, wyżej przedstawione dokumenty będą potwierdzać wywóz towarów z terytorium kraju do innego państwa Unii Europejskiej (np. skoro odbiorca towarów lub podmiot przez niego upoważniony poświadczył odbiór towarów w magazynie zlokalizowanym na terytorium Francji, to oświadczenie takie będzie jednoznaczne z potwierdzeniem, że towar został wywieziony do innego kraju Wspólnoty Europejskiej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy posiadanie Faktury WDT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentu wymienionego w Wariancie IV, będzie upoważniać Zainteresowanego do zastosowania stawki podatku VAT 0% w stosunku do tak udokumentowanej transakcji WDT.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadanie Faktury WDT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dodatkowego dokumentu wskazanego w przypadku określonym jako Wariant IV, uprawniać go będzie do zastosowania w stosunku do danej transakcji WDT stawki podatku VAT 0%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, stawka podatku dla transakcji WDT wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Odnośnie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 przywołanej regulacji, w myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, są nimi następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Brzmienie przytoczonych regulacji wskazuje, iż transakcje WDT podlegają opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem, iż zostaną spełnione określone wymogi formalno-prawne. Nie ulega wątpliwości, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym spełniony będzie pierwszy z elementów wymienionych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, tj. dostawa dokonywana będzie na rzecz podatników zarejestrowanych w innych krajach Unii Europejskiej na potrzeby rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz numery VAT UE kontrahenta i Zainteresowanego, będą znajdowały się na fakturze dokumentującej transakcję (Faktura WDT).

Również drugi warunek zawarty w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT pozostanie spełniony. Wnioskodawca będzie dysponował bowiem dwoma z trzech rodzajów dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (tekst jedn.: Fakturą WDT oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku), a ponadto w jego posiadaniu będzie znajdować się dodatkowy dokument, które łącznie bezsprzecznie potwierdzać będą faktyczne dokonanie dostawy towarów na terytorium kraju Wspólnoty innego niż Polska oraz ich dostarczenie do odbiorcy. Należy zatem uznać, iż wszystkie przesłanki dla zastosowania stawki 0% VAT, określone w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, zostaną spełnione dla dostaw WDT realizowanych przez Spółkę, które dokumentowane będą w sposób określony w Wariancie IV.

Przedstawione stanowisko Zainteresowanego jest zgodne z założeniami funkcjonowania prawa europejskiego w zakresie opodatkowania VAT. W myśl przesłanek Dyrektywy 2006/112/WE, zastosowanie stawki 0% VAT dla transakcji WDT stanowi regułę podstawową, zaś objęcie WDT stawką krajową powinno być sytuacją wyjątkową. Tym samym, wykładnia regulacji ustawy o VAT przedstawiających warunki zastosowania stawki 0% powinna być interpretowana na korzyść reguły ogólnej, która ma na celu zagwarantowanie neutralności obciążenia VAT. Jeżeli zatem faktycznie doszło do dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej i Wnioskodawca jest w stanie udowodnić zrealizowanie transakcji za pomocą posiadanych dokumentów, to powinien mieć prawo do zastosowania stawki 0% VAT niezależnie od faktu, iż nie dysponuje dokumentem przewozowym (CMR) wystawionym przez firmę transportową.

W tym miejscu należy wskazać również stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zaprezentowane w sprawie C-146/05 (Albert Colee), w którym ETS wskazał, iż nałożone na podatnika obowiązki dokumentacyjne dotyczące WDT (chociaż państwa członkowskie mogą je wprowadzić) nie mogą zagrażać neutralności podatku VAT. Tym samym, przepisy krajowe nie mogą uzależniać prawa do preferencji (tekst jedn.: stawki 0% VAT) od spełnienia obowiązków formalnych, jeżeli pozostaje oczywistym, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w ugruntowanym poglądzie prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych, w myśl którego brak dokumentu przewozowego nie może przesądzać o braku prawa do zastosowania stawki 0% VAT.

Powyższe potwierdzają orzeczenie NSA z dnia 18 maja 2011 r. (I FSK 639/10) oraz z dnia 22 marca 2011 r. (I FSK 587/10), a także uchwała NSA z dnia 11 października 2010 r. podjęta w składzie siedmiu sędziów (sygn. I FPS 1/10), w której sąd wskazał, iż "dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 u.p.t.u., nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy". Należy podkreślić, iż wspomniana uchwała NSA jest wiążąca dla sądów administracyjnych we wszystkich sprawach, w których miałby być stosowany interpretowany przepis.

Ponieważ wykaz dowodów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, stanowi katalog otwarty, podatnik może posłużyć się również innymi dowodami, niewymienionymi bezpośrednio w przywołanej regulacji.

Pogląd podobny prezentują również wojewódzkie sądy administracyjne. Przykładowo, WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 4 stycznia 2011 r. (I SA/Łd 1287/10) stwierdził, iż "omawiane dokumenty (o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT - przyp. Zainteresowanego) mają "łącznie" potwierdzać, że doszło do dostawy wewnątrzwspólnotowej. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w dyspozycji cytowanego przepisu. W orzecznictwie ugruntowany jest już pogląd, iż rozstrzygające jest posiadanie dwóch z tych dokumentów (a nawet jednego w postaci faktury zawierającej specyfikację towarów i będącej równocześnie dokumentem potwierdzającym przewóz towaru), o ile jednoznacznie potwierdzają dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego".

Przedstawiona powyżej argumentacja sądów administracyjnych podzielana jest również przez organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 6 lipca 2011 r. (IPPP2/443-139/09/11-6/S/AS/KOM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że "jeżeli spółka posiada dowody w postaci kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz spełnia pozostałe warunki zawarte w art. 42 ustawy o VAT, to w takiej sytuacji przysługuje jej prawo do zastosowania stawki 0%, pomimo braku posiadania dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju".

Brak konieczności posiadania dokumentu przewozowego (CMR) w celu zastosowania stawki 0% VAT został potwierdzony również w innych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo:

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 czerwca 2011 r. (IBPP3/443-410/11/PK);

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 czerwca 2011 r. (ILPP4/443 228/11-2/EWW);

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 maja 2011 r. (IBPP3/443 342/11/AB).

Z powyższego wynika, iż dokumenty podstawowe wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie stanowią zamkniętego katalogu dokumentów, których posiadanie jest konieczne dla prawa do zastosowania stawki 0% VAT. Możliwe jest albowiem udokumentowanie dokonanego wywozu na terytorium innego kraju Unii Europejskiej na podstawie innych dowodów.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT w przypadku posiadania Faktury WDT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentu wskazanego w niniejszej sytuacji (Wariant IV). Wskazane dokumenty, stosowane niezależnie od siebie, w jego opinii, jednoznacznie dowodzić będą, iż dana transakcja WDT została zrealizowana i towary zostały dostarczone do odbiorcy z innego kraju Wspólnoty aniżeli Polska.

Możliwość zastosowania stawki 0% VAT na podstawie zaprezentowanych przez Spółkę kompletów dokumentów znajduje potwierdzenie nie tylko w przywołanych wyrokach sądów administracyjnych, ale także w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 18 sierpnia 2011 r. (IPPP1-443-1100/09/I1-6/S/BS) uznał za prawidłowe stanowisko spółki "w zakresie uznania zestawu dokumentów w postaci kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenia (przesłanego faksem) otrzymania towaru przez klienta w innym kraju UE niż Polska za wystarczający do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki VAT w wysokości 0%".

Podobne stanowisko przedstawione zostało w innych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo:

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 sierpnia 2011 r. (ITPP2/443-460/09/11-S/AW);

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 lipca 2011 r. (1PPP2/443 139/09/11-6/S/AS/KOM).

Zgodnie z powyższym, wystarczającym dla celów VAT pozostanie potwierdzenie transakcji WDT w postaci oświadczenia odbiorcy, iż otrzymał określony towar. Informacje zawarte w takim oświadczeniu, jednoznacznie potwierdzają, iż nabywca z innego kraju Unii Europejskiej otrzymał określone towary, a tym samym spełniony został warunek zawarty w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Bez znaczenia pozostaje fakt czy potwierdzenie odbioru jest wystawiane przez nabywcę do każdej dostawy odrębnie czy zbiorczo do kilku transakcji. W tej sytuacji Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT.

W jego opinii, jednakową interpretację należy zastosować do potwierdzeń odbioru towarów wysyłanych przez kontrahentów drogą elektroniczną w treści e maila. Korespondencja mailowa, zawierająca oświadczenie kontrahenta, jak zostało wskazane w Wariancie IV, jednoznacznie dowodzić będzie, iż towar został wysłany z Polski i dostarczony do odbiorcy na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Tym samym, spełnione będą warunki ustawowe uznania transakcji za WDT i zastosowania stawki 0%, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy należy przyjąć, iż w niniejszej sprawie będzie on posiadał zestaw dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% VAT dla transakcji WDT, a mianowicie:

* dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży - Faktura WDT,

* dokument pozwalający określić tożsamość dostarczonego towaru - specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze należy również przyjąć, iż fakt nieposiadania przez Spółkę dokumentu przewozowego (CMR) nie będzie uniemożliwiał skorzystania ze stawki 0% VAT. Jak zostało przedstawione powyżej, pogląd Zainteresowanego znajduje w tym zakresie szeroką aprobatę tak w linii orzeczniczej sądów administracyjnych, jak i w stanowiskach władz podatkowych w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Artykuł 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Dla uznania więc danej czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów konieczne jest, aby po jednej stronie transakcji występował polski podatnik, po drugiej zaś stronie podatnik podatku od wartości dodanej z innego państwa członkowskiego. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wedle stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wedle stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką komandytową zajmującą się produkcją m.in.: listw przypodłogowych, sidingu, parapetów, podłóg lite, paneli pvc, pokryć elewacyjnych itp. oraz ich dystrybucją na terytorium kraju i za granicą. W zakresie swojej działalności w Polsce, jako zarejestrowany czynny podatnik VAT-UE, dokonuje on dostaw towarów do kontrahentów, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej.

Na wystawionej fakturze Spółka podaje m.in. właściwy i ważny numer dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany kontrahentowi przez właściwe dla niego państwo członkowskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że czynności wykonywane przez Zainteresowanego spełniają definicję wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zaznaczyć należy, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z przedstawionych informacji wynika, iż transport towarów do kontrahenta realizowany jest przez firmy transportowe.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

W art. 42 ust. 11 ustawy jak już wcześniej wskazano przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, iż dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Spółka planuje w przyszłości zmodyfikować zasady dokumentowania transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w związku z utrudnieniami (lub niemożliwością) pozyskiwania dokumentów przewozowych (problemy wynikają z działań kontrahentów lub firm transportowych). W celu udokumentowania dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, planuje ona wykorzystywać następujące dokumenty:

* fakturę VAT, która zawiera m.in. nr dokumentu WZ;

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (w postaci dokumentu WZ).

Oprócz przedstawionych powyżej elementów dokumentacji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (w przypadku określonym we wniosku jako Wariant IV), dla udokumentowania odbioru towarów Zainteresowany będzie posiadał wystawioną w formie zbiorczej (tekst jedn.: dla wszystkich dostaw zrealizowanych w danym okresie) lub też pojedynczej (dla poszczególnych dostaw), wiadomość e-mail, w treści której będą zawarte następujące informacje:

* dane Wnioskodawcy, jako podmiotu wysyłającego towary,

* dane kontrahenta, jako nabywcy towarów,

* miejsce i data odbioru towarów,

* numery poszczególnych faktur, dokumentujących daną wysyłkę, wraz z datami ich wystawienia,

* numery dokumentów WZ.

Ponadto Zainteresowany poinformował, iż będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towarów z terytorium kraju do innego państwa Unii Europejskiej.

Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenia na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem.

Przenosząc powyżej opisane zdarzenie przyszłe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wskazane w opisie sprawy za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobnią przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

Bowiem otrzymywane przez Spółkę potwierdzenie odbioru towarów (zbiorcze lub pojedyncze) przekazane jej w formie elektronicznej w postaci e-maila, z którego będzie wynikała, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla celów dowodowych należy traktować jako wiarygodny dowód na równi z dokumentacją papierową. Ustawodawca dopuszcza bowiem taką formę dokumentu jako dowodu potwierdzającego fakt odbioru towaru przez nabywcę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że posiadanie faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentu wymienionego w Wariancie IV, będzie upoważniać Zainteresowanego do zastosowania stawki podatku VAT 0% w stosunku do tak udokumentowanej transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy zauważyć, że powołane przez Spółkę wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (przedstawionym przez Wnioskodawcę jako Wariant IV). Natomiast zdarzenie przyszłe w pozostałych zakresach zostało rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 25 kwietnia 2012 r. nr ILPP4/443-19/12-4/EWW, nr ILPP4/443-19/12 5/EWW, nr ILPP4/443 19/12-7/EWW, nr ILPP4/443-19/12-8/EWW, nr ILPP4/443-19/12 9/EWW, nr ILPP4/443 19/12-10/EWW, nr ILPP4/443-19/12-11/EWW oraz postanowieniu o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPP4/443-19/12 12/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.