ILPP4/443-177/13-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 20 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podwójnej zapłaty podatku - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podwójnej zapłaty podatku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 20 czerwca 2013 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest dostawcą mebli do firmy X. Dostarcza towary na rynek polski, do krajów Unii Europejskiej oraz do krajów spoza Unii. Zgodnie z wymaganiami X, Zainteresowany wystawia dokumenty wysyłkowe oraz faktury w systemie komputerowym udostępnionym przez firmę X o nazwie E. Faktury są wystawione w formie elektronicznej i wysyłane do X przez system E. Faktury wystawione w systemie E. nie spełniają jednak wymogów dotyczących elektronicznej wymiany danych (E (...)). W związku z tym, Spółka dodatkowo wystawia faktury spełniające wymagania dotyczące faktur w programie wewnętrznym firmy o nazwie I. Dzięki takiej czynności Wnioskodawca wprowadza również faktury do swojego systemu. Faktury z systemu E. są importowane do systemu I. przy użyciu dodatkowego programu, specjalnie napisanego na potrzeby przesyłu między E. a I. W niedalekiej przyszłości firma X chce wprowadzić podpisy cyfrowe na większości faktur, dzięki czemu faktury wystawiane w systemie E. będą spełniały wymogi w zakresie fakturowania elektronicznego.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, iż w przypadku wystawiania faktur przez Spółkę w systemie komputerowym E. zapewniona będzie autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność tych faktur.

Do X trafiają faktury wystawiane w systemie E. (E. jest programem udostępnionym Wnioskodawcy przez firmę X).

Celem importu faktur z systemu E. do systemu I. będzie wprowadzenie danych z faktur do systemu I. (system I. jest systemem wewnętrznym Spółki). Dane muszą zostać wprowadzone do systemu I. celem obsługi bieżącej działalności Wnioskodawcy (gospodarka magazynowa, rozrachunki itp.).

Do importu faktur wykorzystywany będzie dodatkowy program, który pobiera z systemu E. wystawione faktury i przesyła je do systemu I. (bez wprowadzania żadnych dodatkowych zmian).

W związku z tym importem nie wystąpi żadna ingerencja w treść faktur.

W przypadku wystawiania i wysyłania faktur przez Zainteresowanego w systemie I. zapewniona będzie autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność tych faktur.

W związku z importem faktur do systemu I. faktury te nie zostaną usunięte z systemu E.

Współpracując z firmą X i korzystając z jej oprogramowania Wnioskodawca ma pełny dostęp do faktur - może je wykorzystywać oraz przesyłać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystawienie faktury w formie elektronicznej, w systemie E., którą można uznać za fakturę dla potrzeb podatku VAT oraz wystawienie dodatkowej faktury poprzez zaimportowanie do systemu I. faktury z E., która również spełnia wymogi dla podatku VAT, będzie potraktowane jako podwójne wystawienie faktury, co wiąże się z koniecznością zapłacenia podatku VAT po raz drugi.

Zdaniem Wnioskodawcy, import faktur z systemu E. powoduje wprowadzenie faktur do systemu I. Faktury z systemu I. nie będą drukowane ani wysyłane do odbiorcy. Import faktur powoduje tylko przeniesienie danych (kopiowanie), co zapewnia autentyczność pochodzenia oraz integralność treści, dlatego Zainteresowany stoi na stanowisku, że nie będzie to powodować podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W oparciu o art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie art. 106 ust. 10 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, uwzględniając:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną, uwzględniając przepisy prawa Unii Europejskiej, potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku oraz stosowane techniki w zakresie przesyłania danych w formie elektronicznej i kodowania tych danych - art. 106 ust. 11 ustawy.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) (zwane dalej rozporządzeniem).

Na wstępie wyjaśnić należy, iż w związku z nowelizacją, od dnia 1 stycznia 2013 r. rozporządzenie nie posługuje się już określeniem oryginał faktury czy kopia faktury.

Na podstawie § 19 ust. 1 rozporządzenia, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W sytuacji wystawiania, przesyłania oraz przechowywania faktur drogą elektroniczną stosuje się przepisy rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1528) - (zwane dalej rozporządzeniem w sprawie faktur elektronicznych), które weszło w życie z dnia 1 stycznia 2013 r.

Przesyłanie, w tym udostępnianie, faktur w formie elektronicznej wymaga akceptacji ich odbiorcy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych).

Zatem stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tego dokumentu.

Przykładowo, za akceptację można uznać zgodę przyszłego odbiorcy faktur wyrażoną ustnie, której efektem będzie np. przyjęcie przez podatnika otrzymanej w formie elektronicznej faktury do realizacji, w tym do uregulowania płatności z niej wynikającej. Należy przy tym mieć na względzie, że wymóg akceptacji przez odbiorcę przesyłania faktur w formie elektronicznej, w tym udostępniania, które to faktury zostaną otrzymane przez odbiorcę wyłącznie w formie elektronicznej, znajduje swoje uzasadnienie głównie w technicznych wymogach koniecznych dla odbioru faktury przesłanej w formie elektronicznej i - w przypadku podatników będących odbiorcami tych faktur w możliwości zapewnienia przez nich autentyczności, integralności oraz czytelności treści faktury. Te techniczne wymogi powinny być bowiem ustalone, aby móc odbierać faktury w formie elektronicznej, z czym nie mamy do czynienia w zakresie faktur w formie papierowej.

W każdym przypadku decyzja o stosowaniu faktur elektronicznych pozostaje ostatecznie kwestią porozumienia między stronami transakcji. Zatem szczegółowe kwestie w zakresie sposobu wyrażania lub cofnięcia zgody przez odbiorcę na przesłanie faktury w formie elektronicznej pozostają w gestii stron i stanowią element umowy przez nie zawartej. W świetle powyższego właściwe jest wyraźne uregulowanie tego zagadnienia w drodze ustaleń między stronami celem uniknięcia ewentualnych późniejszych nieporozumień.

Zgodnie z treścią § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej, w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Przepis § 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych stanowi, iż sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury określa podatnik.

Ponadto, na mocy § 4 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 3, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

* bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450 z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub

* elektronicznej wymiany danych (E (...)) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych (§ 4 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych).

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

Zauważyć należy, iż dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania, pojęcie "kontrole biznesowe" należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu jej wystawienia aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Z kolei pojęcie "wiarygodna ścieżka audytu" oznacza, iż związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika.

Stosownie do treści § 6 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są zobowiązani do przechowywania faktur, o których mowa w ust. 1, na terytorium kraju.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (§ 6 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych).

W myśl § 7 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, faktury przesłane w formie elektronicznej i przechowywane w tej formie udostępniane są organowi podatkowemu i organowi kontroli skarbowej w trybie umożliwiającym tym organom bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest dostawcą mebli do firmy X. Zgodnie z wymaganiami X, Zainteresowany wystawiać będzie dokumenty wysyłkowe oraz faktury w systemie komputerowym udostępnionym przez firmę X o nazwie E. Współpracując z tą firmą i korzystając z jej oprogramowania, Spółka będzie miała pełny dostęp do faktur będzie mogła je wykorzystywać oraz przesyłać.

Faktury sprzedaży będą wystawione przez Wnioskodawcę w formie elektronicznej i wysyłane do X przez system E. Faktury wystawione w systemie E. nie będą spełniać jednak wymogów dotyczących elektronicznej wymiany danych (E (...)). W związku z tym, Zainteresowany dodatkowo wystawiać będzie faktury spełniające wymagania dotyczące faktur w programie wewnętrznym firmy o nazwie I. Dzięki takiej czynności Spółka wprowadza faktury do swojego systemu. Celem importu faktur z systemu E. do systemu I. będzie wprowadzenie danych z faktur do systemu I., w celu obsługi bieżącej działalności Wnioskodawcy (gospodarka magazynowa, rozrachunki itp.). Faktury z systemu E. będą importowane do systemu I. przy użyciu dodatkowego programu, specjalnie napisanego na potrzeby przesyłu między E. a I. (bez wprowadzania żadnych dodatkowych zmian). Zainteresowany zaznaczył, że w związku z tym importem nie wystąpi żadna ingerencja w treść faktur, natomiast faktury wystawione w systemie E. nie zostaną z niego usunięte.

Spółka poinformowała, iż w przypadku wystawiania przez nią faktur w systemie komputerowym E. zapewniona będzie autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność tych faktur. W niedalekiej przyszłości firma X chce wprowadzić podpisy cyfrowe na większości faktur, dzięki czemu faktury wystawiane w systemie E. będą spełniały wymogi w zakresie fakturowania elektronicznego.

Wskazać należy, że powołane powyżej przepisy rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych określają sposób i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej. Zaznaczyć należy, że obecnie podatnik nie ma obowiązku stosowania tylko określonych wcześniej technologii przesyłu faktur w postaci elektronicznej - bezpieczny podpis elektroniczny i system elektronicznej wymiany danych (E (...)). Obowiązujące przepisy rozporządzenia wprowadzają bowiem możliwość zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści oraz czytelności faktury za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które w sposób wiarygodny ustalą ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jednak już na etapie wystawiania i przesyłania faktur muszą zostać spełnione powyższe warunki, aby faktury można było uznać za faktury przesyłane w formie elektronicznej.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż faktury sprzedaży wystawiane i przesyłane przez Wnioskodawcę w systemie komputerowym E., udostępnionym przez firmę X, stanowić będą faktury elektroniczne w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych. Bowiem w przypadku wystawiania i przesyłania przez Zainteresowanego faktur w systemie komputerowym E. zapewniona będzie autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność tych faktur.

Zatem przy spełnieniu warunków formalnych wskazanych w przepisach rozporządzenia dotyczących m.in. danych jakie musi zawierać faktura (mających zastosowanie również do faktur elektronicznych), będzie ona uznana za dokument potwierdzający dokonanie przez Wnioskodawcę sprzedaży i będzie stanowiła podstawę do rozliczenia podatku należnego VAT.

W niniejszej sprawie wątpliwości Spółki dotyczą podwójnego obowiązku rozliczenia (zapłaty) podatku VAT w związku z wystawieniem faktury elektronicznej, w systemie E., oraz jej zaimportowaniem do systemu I.

Stosownie bowiem do treści art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze (sprzedaż towaru czy usługi). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Faktury VAT jedynie sporządzone, lecz nie wprowadzone do obrotu prawnego, nie stanowią faktur wystawionych w rozumieniu przepisu art. 108 ust. 1 ustawy i nie stanowią podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego, w trybie wyżej wymienionego przepisu.

W przedmiotowej sprawie faktury funkcjonujące w programie wewnętrznym Wnioskodawcy o nazwie I. powstaną w wyniku importu faktur sprzedaży z systemu E. Celem importu faktur z systemu E. do systemu I. będzie obsługa bieżącej działalności Wnioskodawcy (gospodarka magazynowa, rozrachunki itp.). Z opisu sprawy wynika, iż kontrahentowi Spółki firmie X - przesyłane będą faktury sprzedaży wystawiane w systemie E., a nie faktury z systemu I.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem tut. Organu faktu zaimportowania faktury z E. do systemu I. nie będzie można uznać za wystawienie faktury w myśl art. 106 ust. 1 ustawy. Jak wskazała Spółka, celem tego importu będzie obsługa bieżącej działalności. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wystawi jedną fakturę (w systemie E.), którą następnie prześle kontrahentowi, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Powyższe oznacza, iż powołany przepis art. 108 ust. 1 ustawy nie będzie miał zastosowania do faktur funkcjonujących w systemie wewnętrznym (I.).

Odnosząc się zatem do pytania Zainteresowanego stwierdzić należy, iż wystawienie faktury w formie elektronicznej w systemie E., którą należy uznać za fakturę dla potrzeb podatku VAT oraz jej zaimportowanie do systemu I. nie będzie potraktowane jako podwójne wystawienie faktury, co mogłoby wiązać się z koniecznością zapłacenia podatku VAT po raz drugi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że ocena wypełnienia warunków zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści oraz czytelność wystawianych i przesyłanych faktur wymaga wiedzy specjalistycznej. Zatem tej oceny będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Przepisy te - jak wskazano wyżej - nie określają konkretnych wymogów technicznych w przedmiotowym zakresie, tak więc każde rozwiązanie techniczne, o ile zagwarantuje spełnienie wymogów prawa podatkowego będzie prawidłowe. Podkreśla się także, iż tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy - Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania, w trakcie którego mógłby zweryfikować prawidłowość rozwiązań stosowanych przez dany podmiot.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.