ILPP4/443-144/13-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie numeru, jaki należy wykazać w informacji podsumowującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie numeru, jaki należy wykazać w informacji podsumowującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca importuje banany głównie z Ekwadoru, które są sprowadzane na teren UE. Zgłaszającymi towar do odprawy celnej są przedstawiciele podatkowi Zainteresowanego, którzy podają dla transakcji swój numer unijny poprzedzony właściwym kodem. Transakcja będąca przedmiotem sprawy spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 ustawy. Zainteresowany nie był zobowiązany do rejestracji i nie posiada właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie, z którego rozpoczyna się przemieszczenie towarów do Polski, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Przedstawiciele podatkowi zgłaszający towar do odprawy celnej działają w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Przedstawiciele podatkowi posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie, z którego rozpoczyna się przemieszczenie towarów do Polski, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedmiotowej sprawie Zainteresowany uprawniony jest do wykazania w informacji podsumowującej w pozycji kontrahenta dokonującego dostawy swój numer identyfikacyjny.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie uprawniony jest on do wykazania w informacji podsumowującej w pozycji kontrahenta dokonującego dostawy swój numer identyfikacyjny.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej informacjami podsumowującymi, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Informacja podsumowująca, zgodnie z art. 100 ust. 3 ustawy, powinna zawierać w szczególności następujące dane:

* nazwę lub imię i nazwisko podmiotu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9;

* właściwy i ważny numer identyfikacyjny kontrahenta nadany mu w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;

* kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;

* łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, oraz łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod kraju, z którego jest ono dokonywane.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z nietransakcyjnym przemieszczeniem towarów z państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju dokonane przez Spółkę, która wcześniej dokonała importu tych towarów.

W takim przypadku dostawcą i nabywcą towarów będzie ten sam podmiot.

Stanowisko Zainteresowanego potwierdzają również organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych, np.:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy w brzmieniu obowiązującym w momencie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. do dnia 31 marca 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że mamy do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy) tylko wtedy, gdy określona procedura celna została zakończona na terytorium Polski. Jeśli natomiast procedura celna została zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, importu dokonano w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego nastąpiło na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie dochodziło do importu.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

* dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 11 ust. 1 ustawy.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy, określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ustawy, importuje banany głównie z Ekwadoru, które sprowadzane są na teren Unii Europejskiej. Zgłaszającymi towar do odprawy celnej są przedstawiciele podatkowi Zainteresowanego, którzy działają w imieniu i na jego rzecz. Przedstawiciele podatkowi posiadają właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadane przez państwo członkowskie, z którego rozpoczyna się przemieszczanie towarów do Polski, zawierające dwuliterowe kody stosowane dla podatku od wartości dodanej. Zainteresowany nie był zobowiązany do rejestracji dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego, z którego rozpoczyna się przemieszczenie towarów do Polski oraz nie posiada numeru identyfikacyjnego nadanego przez to państwo. Przedmiotowa transakcja spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Zatem, w związku z dokonanym na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej importem, Zainteresowany stał się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie.

Podkreślić należy, że Wnioskodawca dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Towary zostały zaimportowane przez Zainteresowanego na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Dalsze przemieszczenie przez niego własnych towarów, uprzednio zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ustawy.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przemieszczenie własnych towarów z terytorium innego kraju Unii Europejskiej do Polski w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zrównane jest z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w państwie danego kraju Unii Europejskiej, a na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie podlegające opodatkowaniu według właściwych stawek podatku od towarów i usług.

Zgodnie z postanowieniami art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwanej dalej "informacjami podsumowującymi".

Informacja podsumowująca - stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy - powinna zawierać w szczególności następujące dane:

Jak wynika z powołanego art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, w przypadku informacji o dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, powinna ona zawierać m.in. właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z nietransakcyjnym przemieszczeniem towarów z państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju przez Wnioskodawcę, który wcześniej dokonał importu tych towarów. W takim przypadku dostawcą i nabywcą towarów jest ten sam podmiot.

Jak wskazano w opisie sprawy, dany przedstawiciel podatkowy zgłaszający towar do odprawy celnej działał w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Przedstawiciel podatkowy posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie z którego rozpoczęło się przemieszczenie towarów do Polski, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Wobec powyższego mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji, w informacji podsumowującej Zainteresowany powinien wykazać jako numer kontrahenta numer przedstawiciela podatkowego, który posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie z którego rozpoczęło się przemieszczenie towarów do Polski, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany nie jest uprawniony do wykazania w informacji podsumowującej w pozycji kontrahenta dokonującego dostawy swojego numeru identyfikacyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy również zauważyć, że powołane przez Zainteresowanego interpretacje indywidualne oraz pismo Dyrektora Urzędu Skarbowego w X są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.