ILPP4/443-12/12-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku sygnowanym datą 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą hurtową sprzętu elektronicznego, sprzętu peryferyjnego i oprogramowania. Dokonuje dostaw towarów z Polski do innych krajów Unii Europejskiej. W październiku oraz listopadzie 2011 r., Spółka dokonała sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta z Francji. Zainteresowany wystawił 4 faktury kontrahentowi francuskiemu, opiewające na łączną wartość 156 380,80 euro. Dwie faktury wystawione zostały w miesiącu październiku na wartość 117 958,00 euro z 14-dniowym terminem płatności. Dwie kolejne transakcje dokonane zostały w miesiącu listopadzie, powstały dwie faktury na łączną wartość 38 422,80 euro, również z 14 dniowym terminem płatności. Dostawa towarów do zagranicznego kontrahenta odbyła się na warunkach (wg Incoterms 2000) - CPT czyli do oznaczonego przez odbiorcę miejsca przeznaczenia. Przewoźnik wynajęty przez Wnioskodawcę dokonał przewozu towaru poza terytorium kraju do miejsca przeznaczenia, zgodnie z danymi na fakturze sprzedaży. Towar odebrany został przez osoby posługujące się danymi kontrahenta z Francji (pieczątka firmowa). Przewoźnik odesłał Spółce dokumenty potwierdzające prawidłowe dostarczenie towaru (dokument CMR).

Zainteresowany dokonując transakcji sprawdził wiarygodność nabywcy, zweryfikował numer VAT, który na dzień przeprowadzenia transakcji był aktywny. Firma ubezpieczająca należności po weryfikacji danych kontrahenta z Francji udzieliła Wnioskodawcy ochrony ubezpieczeniowej na dokonane transakcje do wysokości 200 tys. euro.

Po upływie terminu płatności wynikającego z faktur VAT, Spółka zwróciła się z zapytaniem do francuskiego kontrahenta, dlaczego płatności nie zostały uregulowane. W konsekwencji okazało się, że Zainteresowany padł ofiarą zorganizowanego przestępstwa mającego na celu kradzież towarów. Przestępstwo polegało na dokonaniu dostawy towarów osobom bezprawnie posługującym się dokumentami finansowymi firmy legalnie działającej i zarejestrowanej we Francji. Podejrzenie popełnienia przestępstwa Wnioskodawca zgłosił policji w Polsce. Zanim okazało się, że Zainteresowany padł ofiarą przestępstwa, stosownie do art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, po spełnieniu warunków wynikających z ww. artykułu, opodatkował on transakcje sprzedaży z miesiąca października stawką VAT 0%.

Spółka dokonała dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy, ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podała ten numer, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; ponadto posiadała dokumenty przewozowe od przewoźnika potwierdzające, że towary wywiezione zostały z terytorium kraju i dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej. Po zawiadomieniu Policji, o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, Wnioskodawca mając wiedzę o tym, że padł ofiarą przestępstwa, transakcje sprzedaży z miesiąca listopada z zagranicznym kontrahentem opodatkował 23% stawką VAT, w deklaracji VAT-7 za miesiąc listopad 2011 r.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany oświadczył, że towar zamówiony przez francuskiego kontrahenta dowieziony został do miejsca przeznaczenia zgodnie z dyspozycją kupującego, czyli do X. Spółka wynajęła firmę przewozową, która dostarczyła zamówiony towar do X. Potwierdzeniem zrealizowania zlecenia przez firmę transportową był dokument odbioru towaru w X - CMR, przesłany do jej siedziby. W dniu 18 listopada sprawa została zgłoszona na policję, sygn..... W protokole przesłuchania podane zostały dane kierowców, którzy dostarczyli towar do X. W dniu 7 grudnia 2011 r. Zainteresowany otrzymał zawiadomienie z Prokuratury Rejonowej (...), że wszczęte zostało śledztwo pod sygnaturą... w sprawie doprowadzenia w okresie od dnia 10 października do dnia 14 listopada 2011 r., Wnioskodawcy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci sprzętu RTV i komputerowego o łącznej wartości 156 380,80 euro, poprzez zamówienie i odebranie ww. towaru na terenie Wielkiej Brytanii bez uregulowania płatności za wystawione faktury przez osobę podającą się za przedstawiciela firmy...z siedzibą we Francji. W związku z tym "że miejscem popełnienia przestępstwa była Wielka Brytania sprawę prowadzi równolegle policja brytyjska". Do dnia dzisiejszego sprawa nie została zamknięta, śledztwo jest w toku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym, Spółka powinna potraktować transakcje z listopada 2011 r. jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów i zastosować stawkę 0% VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana transakcja związana była bezpośrednio z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wyłudzanie towaru było celowym działaniem zorganizowanej grupy, która bezprawnie posłużyła się dokumentami rejestrowymi i finansowym, czynnego kontrahenta unijnego, co stanowiło zdarzenie, któremu trudno było zapobiec. Spółka spełniła wszystkie warunki wynikające z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług. Strata towaru nie była wynikiem jakiegokolwiek zaniedbania. Także firma ubezpieczeniowa udzieliła ochrony w stosunku do tej konkretnej transakcji wewnątrzwspólnotowej. Dokumenty, którymi Zainteresowany dysponuje świadczą o tym, że towar został dostarczony na terytorium Unii Europejskiej (potwierdzony dokument CMR), a zatem ww. transakcję Spółka uznała jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru. W przedmiotowej sprawie nie toczy się w stosunku do Wnioskodawcy postępowanie karne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Należy zwrócić uwagę, iż powstanie obowiązku podatkowego w regulacjach prawa dotyczących podatku od towarów i usług oparte zostało w odniesieniu do pewnych zdarzeń zachodzących w rzeczywistości. Powstanie obowiązku podatkowego ma przy tym charakter obiektywny, tj. jest uzależnione jedynie od faktycznego zaistnienia określonych przesłanek zawartych w normach prawa podatkowego. Co więcej zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, określone czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Powyższy przepis wprost statuuje zasadę, iż opodatkowanie określonej czynności podatkiem od towarów i usług musi w pierwszej kolejności uwzględniać realny jej skutek, niezależnie od zachowania lub niezachowania odpowiedniej formy prawnej.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ustawodawca przewidział możliwość wyłączenia stosowania przepisów ustawy do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (art. 6 pkt 2 ustawy). Jednakże przepis ten wyklucza opodatkowanie wszelkiego rodzaju czynności zabronionych, tzn. dotyczy to przede wszystkim czynów będących jednocześnie zabronionymi i karanymi (tekst jedn.: przestępstw i wykroczeń). Powyższy przepis nie odnosi się jednak do opodatkowania czynności wykonanych bez zachowania formy zastrzeżonej przez prawo cywilne, które nie są jednak nielegalne z samego założenia. Należy zauważyć, że celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, by nie stwarzać pozorów ich legalizacji. Za przedmiot dostawy w świetle podatku od towarów i usług mogą być uznane towary - których sprzedaż z punktu widzenia prawa cywilnego uznana byłaby za nielegalną - jeśli istnieje rynek takich samych lub podobnych legalnych towarów. Regulacja tego przepisu ma więc zastosowanie w stosunku do czynności, które z założenia nie mogą być przedmiotem dostawy, tj. np. stręczycielstwo, handel narkotykami czy organami ludzkimi. Tylko zatem takie czynności, które nie mogą być w ogóle dokonywane w całej Wspólnocie, nie powinny być przedmiotem opodatkowania. Wyłączenie od opodatkowania ma zatem charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy. W przepisie art. 6 pkt 2 ustawy, chodzi o czynności niepożądane z punktu widzenia obowiązującego porządku prawnego, a więc czynności stanowiące czyny zabronione, jak również czynności nieważne bezwzględnie. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmowane jest, że przesłanką wyłączenia z opodatkowania jest m.in. działalność prowadzona poza ramami prawa, ale przy braku wpływu na konkurencyjność (wyrok TSUE z dnia 29 czerwca 1999 r. w sprawie Coffeeshop Siberie, C-158/98), jak też czynność nielegalna ze względu na jej charakter (wyrok TSUE z dnia 5 lipca 1988 r. w sprawie Vereniging Happy Family Rustenburgerstraat, C-289/86).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w miesiącach październiku oraz listopadzie 2011 r. dokonał sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta z Francji. Z tytułu dokonanych dostaw towarów Zainteresowany wystawił 4 faktury kontrahentowi francuskiemu opiewające na łączną wartość 156 380,80 euro. Dostawa towarów do zagranicznego kontrahenta odbyła się na warunkach (wg Incoterms 2000) - CPT, czyli do oznaczonego przez odbiorcę miejsca przeznaczenia. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca oświadczył, że towar zamówiony przez francuskiego kontrahenta dowieziony został do miejsca przeznaczenia zgodnie z dyspozycją kupującego, czyli do X. Spółka wynajęła firmę przewozową, która dostarczyła zamówiony towar do X. Potwierdzeniem zrealizowania zlecenia przez firmę transportową był dokument odbioru towaru w X - CMR, przesłany do jej siedziby. Zainteresowany dokonując transakcji sprawdził wiarygodność nabywcy, zweryfikował numer VAT, który na dzień przeprowadzenia transakcji był aktywny. Po upływie terminu płatności wynikającego z faktur VAT, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem do francuskiego kontrahenta dlaczego płatności, nie zostały uregulowane. W konsekwencji okazało się, że Zainteresowany padł ofiarą zorganizowanego przestępstwa mającego na celu kradzież towarów. Przestępstwo polegało na dokonaniu dostawy towarów osobom bezprawnie posługującym się dokumentami finansowymi firmy legalnie działającej i zarejestrowanej we Francji. Podejrzenie popełnienia przestępstwa Wnioskodawca zgłosił policji w Polsce. W dniu 18 listopada 2011 r. sprawa została zgłoszona na policję, sygn..... W protokole przesłuchania podane zostały dane kierowców, którzy dostarczyli towar do X. W dniu 7 grudnia 2011 r. Zainteresowany otrzymał zawiadomienie z Prokuratury Rejonowej (...), że wszczęte zostało śledztwo pod sygnaturą... w sprawie doprowadzenia w okresie od dnia 10 października do dnia 14 listopada 2011 r. Wnioskodawcy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci sprzętu RTV i komputerowego o łącznej wartości 156 380,80 euro, poprzez zamówienie i odebranie ww. towaru na terenie Wielkiej Brytanii bez uregulowania płatności za wystawione faktury przez osobę podającą się za przedstawiciela firmy z siedzibą we Francji. W związku z tym, że miejscem popełnienia przestępstwa była Wielka Brytania, sprawę prowadzi równolegle policja brytyjska. Spółka podkreśliła, że do dnia dzisiejszego sprawa nie została zamknięta, śledztwo jest w toku.

Przedmiotem pytania w niniejszej sprawie jest ustalenie czy w sytuacji, gdy towar został skradziony dokonane dostawy można uznać za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów oraz zastosować do nich stawkę podatku w wysokości 0%.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zatem, ustawodawca przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie wywóz towarów z terytorium kraju w wykonywaniu czynności określonych w art. 7, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 Teleos plc i in. przeciwko Commissioners of Customs Excise, dokonał w oparciu o art. 28 VI Dyrektywy, wykładni pojęcia "wysłane". Trybunał wskazał, iż pojęcie to należy interpretować w ten sposób, że " (...) zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy (...)".

Z opisu sprawy wynika, że dostawa towarów do zagranicznego kontrahenta odbyła się na warunkach (wg Incoterms 2000) - CPT czyli do oznaczonego przez odbiorcę miejsca przeznaczenia.

W kwestii przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, zgodnie z warunkami Incoterms z grupy C (CIF, CPT, CIP) za moment dostarczenia towaru uznaje się moment przekazania towaru przewoźnikowi lub moment, w którym towary mijają nadburcie statku w porcie załadowania. Od tego momentu nabywca ponosi również ryzyko utraty lub zniszczenia towaru. Tym samym nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż transakcje, będące przedmiotem pytania spełniają warunki do uznania ich za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, w rozumieniu ustawy. Doszło bowiem do wywozu towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zainteresowany dokonując transakcji sprawdził wiarygodność nabywcy, zweryfikował numer VAT, który na dzień przeprowadzenia transakcji był aktywny. Dostawy te nie wypełniają przesłanek do uznania ich za czynności nie mogące być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, gdyż transakcje zostały przeprowadzone prawidłowo, w rozumieniu ustawy i udokumentowane fakturami VAT. Tym samym w przedmiotowej sprawie regulacje zawarte w art. 6 pkt 2 ustawy nie znajdują zastosowania.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Zainteresowany dokonane w listopadzie 2011 r. dostawy towarów na rzecz kontrahenta francuskiego udokumentował wystawiając faktury VAT. Posiada on również CMR od firmy transportowej, potwierdzający fakt dostarczenia towaru do X. Jednocześnie w związku z tym, iż doszło do kradzieży towaru, jak Wnioskodawca wyjaśnił, na terytorium Wielkiej Brytanii, nie posiada on dokumentu doręczenia towaru do nabywcy.

W sytuacji, gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ustawy, mające potwierdzić fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w ramach której towary będące jej przedmiotem zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, nie potwierdzają jednoznacznie dokonania powyższej czynności, ustawodawca przewidział możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi), z których będzie wprost wynikać, że miał miejsce wywóz towarów z kraju i że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Taka sytuacja ma miejsce np. w przypadku kradzieży towaru będącego przedmiotem dostawy. Bowiem w przypadku, gdy ze zgromadzonych przez Spółkę, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy dokumentów jednoznacznie nie wynika, iż towar został doręczony nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (co jest w przypadku kradzieży towaru warunkiem niemożliwym do spełnienia), może ona skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 42 ust. 11 ustawy, tj. udowodnienia faktu wywozu towaru na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju za pomocą dowodów, z których jednoznacznie wynika, że towar został skradziony poza terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan sprawy, stwierdzić należy, iż dokumenty posiadane przez Zainteresowanego potwierdzają wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zatem, w zaistniałym stanie faktycznym, Spółka powinna potraktować transakcje z listopada 2011 r. jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów i zastosować do nich stawkę podatku w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.