ILPP4/443-117/12-2/ISN - Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi spedycyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi spedycyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi spedycyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wysyłanie za wynagrodzeniem towarów do odbiorców wskazanych przez jego usługobiorców. Podstawową czynnością wykonywaną przez Zainteresowanego w ramach świadczonej usługi jest zapewnienie i organizacja przewozu towarów, na którą składają się takie elementy jak:

* odbiór towarów (wyrobów gotowych) od kontrahenta,

* zarządzanie i nadzór nad magazynowanymi wyrobami gotowymi,

* przygotowanie przesyłek (partii wyrobów gotowych) do wysyłki,

* zawieranie umów na przewóz (wysyłkę) towarów,

* sporządzanie i kontrola wymaganej dokumentacji transportowej,

* przekazywanie towarów firmom transportowym,

* kontrola stanu technicznego przewożonych towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana usługa stanowi usługę spedycyjną, a w konsekwencji czy ma do niej zastosowanie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, dotyczący momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczona przez niego usługa ma charakter usługi spedycyjnej, a w konsekwencji obowiązek podatkowy w stosunku do omawianej usługi powstaje, zgodnie z przepisem art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia licząc od dnia wykonania usługi, co niniejszym uzasadnia on poniżej.

Jak wynika z ogólnej zasady, określonej w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Powyższą zasadę ogólną stosuje się z uwzględnieniem wymienionych w przywołanej regulacji zastrzeżeń. W myśl jednego z takich zastrzeżeń, określonego w ust. 13 pkt 2 lit. b powołanego artykułu, w przypadku świadczenia usług spedycyjnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług.

Należy wskazać, iż przywołana regulacja nie doprecyzowuje, co należy rozumieć pod pojęciem usług spedycyjnych. Definicji takowych nie zawiera także żaden inny przepis ustawy o VAT. A zatem, aby określić czym są usługi spedycyjne, warto odnieść się do innych aktów prawnych.

Zdaniem Zainteresowanego, można w tym celu sięgnąć, np. do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W art. 794 § 1 Kodeksu cywilnego ustawodawca określił, że przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. Spółka stoi na stanowisku, iż zawierane przez nią umowy spełniają ww. ustawową definicję, a w konsekwencji, świadczone przez nią na ich podstawie usługi, należy uznać za usługi spedycyjne.

Dodatkowo, warto wskazać, iż o naturze usług spedycyjnych wypowiadały się w przeszłości organa podatkowe. W interpretacji IBPP4/443-259/11/MS wydanej dnia 20 kwietnia 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach przeczytać można: "Czynności spedycyjne mogą obejmować przemieszczenie przesyłki na przestrzeni między miejscem zamieszkania (siedzibą) dającego zlecenie a miejscem nadania przesyłki, jej pakowanie, przechowanie i składowanie, czynności związane z troską o przesyłkę w trakcie jej przemieszczania przez przewoźnika (...). Usługi spedycyjne mają zatem zasadniczo charakter fachowej pomocy w obsłudze przewozu towarowego".

Ocenę charakteru usług spedycyjnych prezentowały również w przeszłości sądy administracyjne. Dla przykładu, Naczelny Sąd Administracyjny oddział we Wrocławiu w wyroku o sygn. I SA/Wr 2032/99 z dnia 7 marca 2002 r. wskazał, iż: "Przedmiotem usług spedycyjnych mogą być różne czynności związane z przewozem, mogą w szczególności polegać na wyborze odpowiedniego sposobu wykonania przewozu, poradnictwie spedycyjnym, sprawdzeniu dokumentów i danych wymaganych do wysłania przesyłki, zamówieniu potrzebnych środków transportu, sprawdzeniu stanu przesyłki, stanu opakowania, ocechowaniu, zaadresowaniu, przyjęciu przesyłki w celu jej wysłania, załatwieniu wszelkich czynności związanych z załadowaniem na dowozowy środek transportu, dowozem, wyładowaniem, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, sprawowanie dozoru nad przesyłką itd".

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie porównania przedstawionych powyżej charakterystyk z naturą usług będących przedmiotem niniejszego pytania nie ulega wątpliwości, iż usługi świadczone przez niego są usługami spedycyjnymi. W konsekwencji, przy ich świadczeniu znajdzie zastosowanie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest wysyłanie za wynagrodzeniem towarów do odbiorców wskazanych przez jej usługobiorców. Podstawową czynnością wykonywaną przez Zainteresowanego w ramach świadczonej usługi jest zapewnienie i organizacja przewozu towarów, na którą składają się takie elementy jak:

* odbiór towarów (wyrobów gotowych) od kontrahenta,

* zarządzanie i nadzór nad magazynowanymi wyrobami gotowymi,

* przygotowanie przesyłek (partii wyrobów gotowych) do wysyłki,

* zawieranie umów na przewóz (wysyłkę) towarów,

* sporządzanie i kontrola wymaganej dokumentacji transportowej,

* przekazywanie towarów firmom transportowym,

* kontrola stanu technicznego przewożonych towarów.

Z powyższego wynika zatem, iż Wnioskodawca świadczy odpłatnie usługę, o której mowa w cyt. powyżej art. 8 ust. 1 ustawy.

W znaczeniu słownikowym spedycja, to ogół czynności, których celem jest zorganizowanie przewozu rzeczy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia spedycja, dlatego też należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 794 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki zobowiązany jest m.in. do:

Z art. 800 ww. ustawy wynika, że spedytor może sam dokonać przewozu. W tym wypadku spedytor ma jednocześnie prawa i obowiązki przewoźnika.

W świetle powyższego, spedycją jest każda działalność gospodarcza polegająca na organizowaniu przewozu ładunków na zlecenie osoby prawnej lub fizycznej i na wykonaniu niezbędnej grupy czynności dodatkowych, wynikających ze specyfiki zlecenia.

Wskazać należy, że działalność spedycyjna obejmuje swoim zasięgiem szereg czynności, które umownie dzieli się na:

* czynności wykonywane przez spedytora - nazywane spedycją właściwą,

* czynności organizowane przez spedytora, w skład których wchodzą czynności przemieszczania i czynności dodatkowe.

Za spedycję właściwą uważa się wykonywanie następujących czynności:

* przyjmowanie zleceń spedycyjnych i udzielanie porad związanych z procesami spedycyjnymi,

* wybór środka transportu,

* zawieranie umów o przewóz,

* ubezpieczanie przesyłki,

* sporządzanie dokumentacji transportowej,

* odbiór przesyłki od nadawcy,

* przygotowanie przesyłki do przewozu,

* nadanie przesyłki na środek transportu wraz z dokumentacją transportową,

* odbiór przesyłki ze środka transportowego oraz właściwej dokumentacji,

* odprawa celna,

* przekazanie przesyłki odbiorcy.

Spedytor organizując czynności przemieszczania, staje się odpowiedzialny za wykonanie na rzecz przesyłki: dowozu, odwozu, przewozu, załadunku, wyładunku, przeładunku.

Spedycja obejmuje również czynności dodatkowe takie jak: składowanie przesyłki, podjęcie należności za dostarczoną przesyłkę, przeprowadzenie cesji praw do przesyłki, sprzedaż przesyłki.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż czynności podejmowane w ramach umowy spedycji mogą polegać na udzielaniu porad, zawieraniu umów przewozu, sporządzaniu dokumentów przewozowych, odbioru przesyłki od nadawcy lub przewoźnika, przekazaniu przesyłki odbiorcy. Mogą to być również inne czynności organizacyjno-prawne związane z przewozem, takie jak znalezienie przewoźnika, przygotowanie listów przewozowych czy też zawarcie umowy przewozu z przewoźnikiem w imieniu zleceniodawcy.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że usługa świadczona przez Spółkę jest to usługa spedycyjna, co potwierdza także ona sama wskazując, że czynności wykonywane na podstawie zawieranych przez nią umów spełniają ustawową definicję spedycji, o której mowa w art. 794 § 1 Kodeksu cywilnego.

W niniejszej sprawie wątpliwości Zainteresowanego budzi moment powstania obowiązku podatkowego dla świadczonej usługi spedycji.

W myśl ogólnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z powyższego wynika, że generalną zasadą obowiązującą w opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest powstanie obowiązku podatkowego w momencie wydania towaru lub wykonania usługi. Jest to najbardziej ogólna i powszechna zasada. Oznacza ona, że jeżeli dla danego zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego, podatnik nie jest w stanie zastosować innej, szczególnej reguły, musi zastosować właśnie tą zasadę i rozpoznać obowiązek podatkowy w momencie wydania towaru lub wykonania usługi.

Na mocy art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W stosunku do niektórych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ustawodawca powiązał moment powstania obowiązku podatkowego z otrzymaniem całości lub części zapłaty.

I tak, art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług spedycyjnych i przeładunkowych.

Oznacza to, że z tytułu wykonania ww. usług dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę w terminie 30. dni od dnia jej wykonania, bowiem 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, że nie dokonano zapłaty.

Mając zatem na uwadze powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że opisana usługa stanowi usługę spedycyjną, a w konsekwencji dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonej usługi spedycyjnej, zastosowanie znajduje art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.