ILPP4/443-112/14-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, do której ma zastosowanie procedura uproszczona #61485; jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, do której ma zastosowanie procedura uproszczona.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

"A" Sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka) w zakresie prowadzonej działalności specjalizuje się w konstruowaniu, produkcji i sprzedaży wyrobów z tworzyw sztucznych, w tym zarówno pojemników, jak i palet z tworzywa sztucznego, a także części technicznych do profesjonalnych zastosowań odpowiadających nowoczesnym standardom i normom przemysłowym.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Jedna z realizowanych transakcji polega na zakupie towarów od podmiotu niemieckiego (DE 1) i odsprzedaży na rzecz nabywcy słowackiego (SŁ) lub czeskiego (CZ), przy czym towar po drodze przekazywany jest jeszcze na pewien czas (od kilku dni do dwóch tygodni) na potrzeby opakowywania przez inny podmiot niemiecki (DE 2).

Podmiot DE 2 nie jest jednak uczestnikiem transakcji. Wykonuje on jedynie usługę pakowania przedmiotowych towarów na rzecz podmiotu DE 1.

Dostawa (fakturowanie) odbywa się w następujący sposób: podmiot DE 1 dokonuje dostawy i wystawia fakturę na rzecz Spółki, a następnie Spółka dokonuje dostawy i wystawia fakturę na nabywcę końcowego, tj. podmiot CZ lub SŁ. Towary jadą (transportowane są) natomiast bezpośrednio od podmiotu DE 1 do nabywcy CZ lub SŁ. Transport rozpoczyna się po wystawieniu faktury przez DE 1 na rzecz Wnioskodawcy.

W ramach procesu transportu ma miejsce czasowy postój na potrzeby opakowania towaru u podmiotu DE 2. Jest to jednak czynność techniczna i nie zmienia charakteru transakcji. Polega ona jedynie na zabezpieczeniu towaru będącego przedmiotem transakcji na potrzeby transportu i nie ma ona żadnego wpływu na właściwości przedmiotowych towarów. De facto towary transportowane są bezpośrednio pomiędzy podmiotem DE 1 oraz klientem końcowym #61485; SŁ lub CZ, z chwilowym postojem na potrzeby opakowania.

Za transport odpowiedzialna jest Spółka, która zleca organizację transportu nabywcy końcowemu, tj. podmiotowi CZ lub SŁ. Zgodnie z ustaleniami to Wnioskodawca ponosić ma koszty transportu w ramach analizowanej transakcji i został on obarczony odpowiedzialnością za jego organizację. Spółka w ramach wykonania ww. zobowiązań, które zostały jej przydzielone, zleca transport nabywcy końcowemu. Mogłaby ona zlecać tego typu usługę również podmiotowi zewnętrznemu, lecz ze względu na ograniczenie ryzyka i sprawne przeprowadzenie transakcji uznała, że korzystniejszym będzie zlecenie organizacji transportu właśnie kontrahentom, będącym nabywcami końcowymi. Mają oni bowiem doświadczenie w realizacji tego typu zadań (usług), a jednocześnie znają świetnie specyfikę transakcji, w związku z czym to właśnie im Wnioskodawca postanowił zlecić transport w ramach analizowanej transakcji.

Dostawa na rzecz nabywcy końcowego (ostatniego) była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów przez Spółkę (drugiego). Nie posiada ona siedziby działalności na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport. Wnioskodawca stosuje na potrzeby analizowanej transakcji krajowy numer NIP UE. Nabywca końcowy (podmiot SŁ lub CZ) na potrzeby analizowanej transakcji stosuje numer NIP UE nadany mu w państwie zakończenia transportu, a także został on wskazany przez Spółkę (drugiego) do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Wszyscy uczestnicy transakcji są podatnikami VAT i posiadają numer VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach wspólnoty:

* podmiot DE 1 zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech;

* podmiot CZ #61485; zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Czechach;

* Wnioskodawca #61485; zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z transakcją trójstronną objętą procedura uproszczoną w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) dalej jako: ustawa w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

* trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

* przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast przez procedurę uproszczoną #61485; w myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy #61485; rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

* dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT;

* drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka;

* drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka;

* ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka;

* ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W przedmiotowym stanie faktycznym wszystkie ww. przesłanki są spełnione. Stronami transakcji są podmioty będące podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich, przy czym towar wydawany jest bezpośrednio pomiędzy (...). Natomiast dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności. Transport towarów pomiędzy dwoma krajami członkowskimi, odbywa się na rzecz drugiego w kolejności podmiotu #61485; Spółki.

Co więcej, dostawa na rzecz nabywcy końcowego (ostatniego) była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów przez Wnioskodawcę (drugiego). Spółka nie posiada siedziby działalności na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport. Stosuje ona na potrzeby analizowanej transakcji krajowy numer NIP UE. Nabywca końcowy (podmiot SŁ lub CZ) na potrzeby analizowanej transakcji stosuje numer NIP UE nadany mu w państwie zakończenia transportu, a także został on wskazany przez Wnioskodawcę (drugiego) do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W ocenie Spółki, nie ma tu również znaczenia, że wywóz z jednego kraju członkowskiego (Niemcy) na terytorium innego kraju członkowskiego (Czechy lub Słowacja) następuje z pewnym opóźnieniem. Istotnym jest bowiem, że w praktyce następuje przemieszczenie towarów będących przedmiotem transakcji pomiędzy krajami Wspólnoty. Przemieszczenie to dokonywane jest w wykonaniu analizowanej transakcji trójstronnej, gdyż faktycznie rozpoczyna się ona po dokonaniu transakcji na rzecz Spółki przez podmiot DE 1. Elementem procesu transportu jest postój na potrzeby opakowania przez podmiot DE 2, który nie jest stroną analizowanej transakcji. Podmiot DE 2 świadczy jedynie usługi związane właśnie z opakowaniem towaru na rzecz podmiotu DE 1.

Opóźnienie w wywozie z terytorium Niemiec nie ma znaczenia dla zakwalifikowania analizowanej transakcji jako uproszczonej. Żaden z ww. przepisów nie wskazuje w jakim terminie taki wywóz winien nastąpić, a także nie ogranicza go czasowo w żaden sposób. Jedynym warunkiem w tym zakresie jest faktyczne przemieszczenie pomiędzy dwoma krajami Unii. Jest to w analizowanej sprawie tym bardziej nieistotne, że horyzont czasowy jest ograniczony do zaledwie 2 tygodni. Kwestia, że wywóz nie następuje w ramach jednolitego kursu pojazdu nie zmienia faktu, że towar opuszcza kraj Unii i jest przemieszczany do drugiego kraju.

Podobnie wskazują również sądy administracyjne, czego przykładem może być wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1046/11. Sąd wypowiedział się w nim właśnie w zakresie opóźnionego faktycznego wywozu z terytorium danego kraju, choć w specyficznym stanie faktycznym przedmiotem wyroku była transakcja eksportu. Jednak kwestia wątpliwa jest w tym zakresie jednolicie rozpatrywana zarówno w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych, jak i eksportu towarów. W odniesieniu do powyższego skład orzekający wskazał: "(...) nie można zgodzić się ze skarżącym organem, by fakt opóźnienia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty automatycznie skutkował koniecznością przedefiniowania takiej czynności, a tak wynika w istocie ze stanowiska prezentowanego przez organ, mimo twierdzenia w skardze kasacyjnej, że zaklasyfikowanie danej transakcji jako eksportu nie może zależeć od przestrzegania jakiegokolwiek terminu, w którym nastąpi wywóz towarów".

Nie ma również znaczenia fakt, że przed wywozem towar przekazany zostaje na potrzeby jego opakowania na rzecz podmiotu DE 2, wykonującego na rzecz pierwszego w transakcji podmiotu DE 1 właśnie ww. usługi. Podmiot DE 2 nie jest w żaden sposób uczestnikiem transakcji kupna sprzedaży, która w analizowanym stanie faktycznym ma charakter transakcji trójstronnej uproszczonej. Towar nigdy nie jest jego własności zarówno w sensie ekonomicznym, jak i prawnym. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przekazywane jest pomiędzy podmiotami:

* DE 1;

* Spółką;

* SŁ lub CZ (nabywcami końcowymi)

a zatem stronami transakcji przedstawionej w stanie faktycznym są tylko te trzy podmioty.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są wszelkie przesłanki do uznania analizowanej transakcji za transakcje trójstronną, dla której przewidziana jest procedura uproszczona w rozumieniu ustawy. Zatem do rozliczenia podatku VAT zobowiązany będzie ostatni w kolejności nabywca końcowy, tj. podmiot CZ lub SŁ. Podkreślić należy, że faktu tego nie zmienia wywiezienie towaru z terytorium Niemiec po pewnym okresie czasu od wystawienia faktury na rzecz Spółki, ani też to, że w tym czasie towary są przed wywiezieniem opakowywane przez odrębny podmiot DE 2.

W związku z powyższym odpowiedź na postawione pytanie jest następująca, w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z transakcją trójstronną objętą procedura uproszczoną w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy #61485; przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności specjalizuje się w konstruowaniu, produkcji i sprzedaży wyrobów z tworzyw sztucznych, w tym zarówno pojemników, jak i palet z tworzywa sztucznego, a także części technicznych do profesjonalnych zastosowań odpowiadających nowoczesnym standardom i normom przemysłowym. Zainteresowany jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Jedna z realizowanych przez niego transakcji polega na zakupie towarów od podmiotu niemieckiego (DE 1) i ich odsprzedaży na rzecz nabywcy słowackiego (SŁ) lub czeskiego (CZ), przy czym towar po drodze przekazywany jest na pewien czas (od kilku dni do dwóch tygodni) na potrzeby opakowywania przez inny podmiot niemiecki (DE 2). Podmiot DE 2 nie jest uczestnikiem transakcji. Wykonuje on jedynie usługę opakowania towarów na rzecz podmiotu DE 1.

Dostawa (fakturowanie) odbywa się w następujący sposób: podmiot DE 1 dokonuje dostawy i wystawia fakturę na rzecz Spółki, a ta następnie dokonuje dostawy i wystawia fakturę na nabywcę końcowego, tj. podmiot CZ lub SŁ. Transport rozpoczyna się po wystawieniu faktury przez DE 1 na rzecz Wnioskodawcy. Towary jadą (transportowane są) bezpośrednio od podmiotu DE 1 do nabywcy CZ lub SŁ. W ramach procesu transportu ma miejsce czasowy postój na potrzeby opakowania towaru przez podmiotu DE 2. Jest to czynność techniczna, która nie zmienia charakteru transakcji. Polega ona jedynie na zabezpieczeniu towaru będącego przedmiotem transakcji na potrzeby transportu i nie ma żadnego wpływu na właściwości przedmiotowych towarów.

Za transport odpowiedzialny jest Wnioskodawca, który zleca organizację transportu nabywcy końcowemu, tj. podmiotowi CZ lub SŁ. Zgodnie z ustaleniami, to Zainteresowany ponosi koszty transportu w ramach analizowanej transakcji i został on obarczony odpowiedzialnością za jego organizację. Spółka w ramach wykonania ww. zobowiązań zleca transport nabywcy końcowemu. Mogłaby ona zlecać tego typu usługę również podmiotowi zewnętrznemu, lecz ze względu na ograniczenie ryzyka i sprawne przeprowadzenie transakcji uznała, że korzystniejszym będzie zlecenie organizacji transportu właśnie kontrahentom, będącym nabywcami końcowymi. Mają oni bowiem doświadczenie w realizacji tego typu zadań (usług), a jednocześnie znają świetnie specyfikę transakcji, w związku z czym to właśnie im Wnioskodawca postanowił zlecić transport w ramach analizowanej transakcji.

Dostawa na rzecz nabywcy końcowego (ostatniego) była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów przez Zainteresowanego (drugi podmiot). Nie posiada on siedziby działalności na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport. Spółka stosuje na potrzeby analizowanej transakcji krajowy numer NIP UE. Nabywca końcowy (podmiot SŁ lub CZ) na potrzeby analizowanej transakcji stosuje numer NIP UE nadany mu w państwie zakończenia transportu, a także został on wskazany przez Wnioskodawcę do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej. Wszyscy uczestnicy transakcji są podatnikami VAT i posiadają numer VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach Unii Europejskiej.

W niniejszej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą możliwości uznania opisanej powyżej transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, do której ma zastosowanie procedura uproszczona.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że transakcje trójstronne to termin używany do opisywania dostaw towarów obejmujących trzy podmioty w przypadku, gdy towary są dostarczane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu. W kontekście handlu wewnątrzwspólnotowego, transakcja trójstronna może wystąpić w przypadku, gdy towary są przewożone bezpośrednio od dostawcy w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej do ostatecznego odbiorcy w innym państwie członkowskim, według poleceń podmiotu pośredniczącego, zlokalizowanego w kolejnym państwie członkowskim.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy #61485; ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o VAT, rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej.

Na mocy art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy #61485; przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Odnosząc powyższe regulacje do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w rozpatrywanej transakcji bierze udział trzech podatników, którzy zidentyfikowani są na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej, a dostawa towarów jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności. Ponadto, towary transportowane są przez ostatniego w kolejności podatnika, który dokonuje usługi ich transportu na zlecenie Wnioskodawcy, czyli podatnika drugiego w kolejności. Jednak w przedmiotowej sprawie, w trakcie przewozu od pierwszego podatnika do ostatniego nabywcy, towary są przekazywane po drodze na okres od kilku dni do dwóch tygodni, innemu podmiotowi niemieckiemu DE 2, który w ramach usługi wykonywanej na rzecz pierwszego dostawcy #61485; podatnika niemieckiego DE 1 #61485; opakowuje towary będące przedmiotem dostawy.

Zainteresowany poinformował, że podmiot DE 2 nie jest uczestnikiem rozpatrywanej transakcji. Wykonywana przez niego usługa opakowania towarów jest czynnością techniczną, która polega na zabezpieczeniu towarów na potrzeby transportu i nie ma żadnego wpływu na właściwości tych towarów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że ten czasowy postój i opóźnienie w wywozie towarów nie zmienia charakteru przedmiotowej transakcji, w związku z czym spełniony jest warunek dotyczący wydania towarów przez pierwszego podatnika bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi.

Dla zakwalifikowania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej koniecznym jest, aby przedmiot dostawy był wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz (art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy).

Jak przedstawiono w opisie sprawy, Spółka będąca podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu towarów z terytorium Niemiec bezpośrednio do państwa członkowskiego ostatecznego odbiorcy, zleca jego wykonanie temu właśnie nabywcy (podatnikowi trzeciemu w kolejności - SŁ lub CZ).

Zatem należy stwierdzić, że ostatni w kolejności podatnik realizując zlecenie transportu towarów, działa w tym zakresie na rzecz Wnioskodawcy.

W ocenie tut. Organu, w tak przedstawionych okolicznościach, gdy transportu towarów dokonuje ich ostateczny nabywca, jednakże działając na rzecz drugiego w kolejności uczestnika transakcji trójstronnej należy stwierdzić, że dyspozycja art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy jest wypełniona. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że są spełnione również pozostałe przesłanki, wynikające z powołanych wyżej przepisów ustawy. Tym samym opisana przez Zainteresowanego transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną.

Natomiast przez procedurę uproszczoną - w myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy - rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

Z powołanego przepisu wynika, że procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej polega na:

* objęciu obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy krajowej pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu,

* uznaniu, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Zatem pomimo, że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT jest trzeci w kolejności podatnik (ostateczny nabywca towaru), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że spełnione są wszystkie warunki wskazane w powyższym przepisie.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z transakcją trójstronną, objętą procedurą uproszczoną w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.