ILPP3/4512-1-206/15-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę udziałów Spółki P do Spółki I w zamian za udziały Spółki I - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę udziałów Spółki P do Spółki I w zamian za udziały Spółki I.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada rezydencję podatkową w Polsce.

Zainteresowany zamierza samodzielnie lub wraz z inną osobą fizyczną - polskim rezydentem podatkowym (zwanym dalej: "Wspólnikiem nr 2") - założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terenie Polski (zwaną dalej: "Spółką I").

Wnioskodawca obejmie udziały w Spółce I w zamian za wkład niepieniężny w postaci udziałów innej polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (zwanej dalej: "Spółką P") albo pokryje je wkładem pieniężnym w wysokości odpowiadającej łącznej wartości nominalnej udziałów Spółki I, które ma objąć Wnioskodawca. W tym miejscu warto dodać, że Wnioskodawca nabędzie udziały Spółki P w drodze umowy darowizny.

Analogicznie, Wspólnik nr 2 zamierza objąć udziały w Spółce w zamian za wkład niepieniężny w postaci udziałów Spółki P albo wkład pieniężny w wysokości odpowiadającej łącznej wartości nominalnej udziałów Spółki I, które ma objąć Wspólnik nr 2.

Możliwe, że wartość rynkowa udziałów Spółki P, które ewentualnie zostałyby wniesione przez Wnioskodawcę oraz Wspólnika nr 2 do Spółki I, będzie przekraczać wartość nominalną udziałów Spółki I, które miałyby zostać objęte przez Wnioskodawcę oraz Wspólnika nr 2. Nadwyżka (agio) pomiędzy wartością udziałów Spółki P ponad wartość nominalną udziałów Spółki I objętych przez Wnioskodawcę i Wspólnika nr 2 zostałaby w takim przypadku przekazana na kapitał zapasowy Spółki I.

W wyniku aportu udziałów Spółki P, Spółka I nie uzyska bezwzględnej większości praw głosu w Spółce P.

Wnioskodawca nie świadczy, ani nie świadczył na rzecz Spółki P usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych podlegających podatkowi VAT.

Wnioskodawca także nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej mającej za przedmiot transakcje na udziałach, czy akcjach spółek (np. działalności brokerskiej czy też maklerskiej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wniesienie udziałów Spółki P do Spółki I w zamian za udziały Spółki I należy rozumieć jako prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

2. W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie udziałów Spółki P do Spółki I w zamian za udziały Spółki I nie należy rozumieć jako prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zwanym dalej: "podatkiem VAT"), podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Mając na uwadze powyższe, jak i treść art. 7 ustawy o VAT, wniesienie udziałów do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie powinno być traktowane jako dostawa towarów dla potrzeb ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Niemniej jednak, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi ona być świadczona w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, iż samo nabywanie zbywanie udziałów w spółkach, nawet jeśli jest związane z czerpaniem korzyści w postaci dywidend, nie stanowi czynności podlegających podatkowi VAT (zob. wyroki z dnia 20 czerwca 1991 r. sygn. akt C-60/90, z dnia 20 czerwca 1996 r. sygn. akt C-155/94, z dnia 6 lutego 1997 r. sygn. akt C-80/95, z dnia 14 listopada 2000 r. sygn. akt C-142/99, z dnia 12 lipca 2001 r. sygn. akt C-102/00, z dnia 27 września 2001 r. sygn. akt C-16/00, z dnia 29 kwietnia 2004 r. sygn. akt C-77/01 oraz z dnia 26 maja 2005 r. sygn. akt C-465/03).

Mając na uwadze treść ww. wyroków można jednak wskazać, iż transakcje mające za przedmiot udziały w spółkach mogą stanowić działalność gospodarczą, jeżeli:

* posiadacz udziałów uczestniczy w zarządzaniu spółką, której udziały posiada, w związku z czym wykonuje czynności podlegające podatkowi VAT, takie jak świadczenie usług administracyjnych. finansowych, handlowych lub technicznych (zob. np. wskazane wcześniej wyroki z dnia 12 lipca 2001 r. sygn. akt C-102/00 oraz z dnia 27 września 2001 r. sygn. akt C-16/00),

* sprzedaż udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

* posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej (zob. np. wskazany wcześniej wyrok z dnia 14 listopada 2000 r. sygn. akt C-142/99).

Wnioskodawca nie świadczy, ani nie świadczył na rzecz Spółki P usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych podlegających podatkowi VAT.

Wnioskodawca także nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej mającej za przedmiot transakcje na udziałach czy akcjach spółek (np. działalności brokerskiej czy też maklerskiej).

Jako że posiadanie udziałów Spółki P oraz Spółki I nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy należy uznać, iż transakcja wniesienia przez Wnioskodawcę udziałów Spółki P oraz objęcia w zamian udziałów Spółki I nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Ad. 2

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, Wnioskodawcy przysługiwać będzie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy o VAT, "usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w (...) spółkach (...) z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi".

Zgodnie z kolei z art. 43 ust. 16 ustawy o VAT "zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

Jako że posiadanie udziałów Spółki P nie będzie odzwierciedlać sytuacji wymienionych w art. 43 ust. 16 ustawy o VAT, a Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczyć usług przechowywania i zarządzania udziałami, Wnioskodawcy przysługiwałoby zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy o VAT w odniesieniu do transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę udziałów Spółki P do Spółki I oraz objęcia w zamian udziałów Spółki I - w przypadku uznania, że ta transakcja stanowi w ogóle wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE serii L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonane zostaną przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Definicja podatnika zawarta w przywołanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy jest odzwierciedleniem art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE, który stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wynika, że analiza definicji pojęć podatnika i działalności gospodarczej wskazuje na szeroki zakres przedmiotowy pojęcia działalności gospodarczej oraz na jego obiektywny charakter, co oznacza, że działalność ta jest rozważana sama w sobie, niezależnie od jej celów lub jej rezultatów. Prowadzi to do wniosku, że cele działalności gospodarczej, jak i przesłanki jej podjęcia mogą być różnorodne.

Podatnikiem podatku VAT jest zatem podmiot, który prowadzi samodzielnie (niezależnie) działalność gospodarczą, zdefiniowaną bardzo szeroko w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE. Generalnie należy stwierdzić, że definicja działalności gospodarczej została zakreślona tak szeroko, że obejmuje ona w zasadzie wszystkie czynności bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jest to wyrazem zasady powszechności opodatkowania. Zbyt wąska definicja pojęcia podatnika prowadziłaby do nieuzasadnionych różnic pomiędzy podmiotami gospodarczymi, z których część byłaby podatnikami VAT, a część nie.

Jak wyjaśniono wyżej nie każda czynność dokonana przez podmiot który jest podatnikiem, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje bowiem automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi np. obrót papierami wartościowymi, to czynność samej sprzedaży udziałów nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym, nie podlega opodatkowaniu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyrokach w sprawach C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95, TSUE podkreślał, że samo posiadanie, czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Posiłkując się przywołanym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady powyżej wymienione czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem. Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje jednak pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Powyższe dotyczy sytuacji, gdy:

* posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada;

* sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej;

* posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób ciągły.

Zatem co do zasady, udziały nie stanowią towaru a ich przekazanie - świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, niemniej jednak obrót udziałami może być uznany za usługę w rozumieniu tej ustawy. Jednakże, aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, posiadający rezydencję podatkową w Polsce, zamierza samodzielnie lub wraz z inną osobą fizyczną - polskim rezydentem podatkowym (Wspólnikiem nr 2) założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółkę I). Zainteresowany obejmie udziały w Spółce I w zamian za wkład niepieniężny w postaci udziałów innej polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka P) albo pokryje je wkładem pieniężnym w wysokości odpowiadającej łącznej wartości nominalnej udziałów Spółki I, które ma objąć Wnioskodawca. Wnioskodawca nabędzie udziały Spółki P w drodze umowy darowizny. Analogicznie, Wspólnik nr 2 zamierza objąć udziały w Spółce w zamian za wkład niepieniężny w postaci udziałów Spółki P albo wkład pieniężny w wysokości odpowiadającej łącznej wartości nominalnej udziałów Spółki I, które ma objąć Wspólnik nr 2. Możliwe, że wartość rynkowa udziałów Spółki P, które ewentualnie zostałyby wniesione przez Wnioskodawcę oraz Wspólnika nr 2 do Spółki I, będzie przekraczać wartość nominalną udziałów Spółki I, które miałyby zostać objęte przez Wnioskodawcę oraz Wspólnika nr 2. Nadwyżka (agio) pomiędzy wartością udziałów Spółki P ponad wartość nominalną udziałów Spółki I objętych przez Wnioskodawcę i Wspólnika nr 2 zostałaby w takim przypadku przekazana na kapitał zapasowy Spółki I.

W wyniku aportu udziałów Spółki P, Spółka I nie uzyska bezwzględnej większości praw głosu w Spółce P. Wnioskodawca nie świadczy, ani nie świadczył na rzecz Spółki P usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych podlegających podatkowi VAT. Wnioskodawca także nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej mającej za przedmiot transakcje na udziałach czy akcjach spółek (np. działalności brokerskiej czy też maklerskiej).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy wniesienie udziałów Spółki P do Spółki I w zamian za udziały Spółki I należy rozumieć jako prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

W orzeczeniu TSUE w sprawie Polysar (C-60/90) stwierdzono, że spółka holdingowa może uzyskać status podatnika, jeżeli jest ona pośrednio lub bezpośrednio zaangażowana w zarządzanie spółkami, w których posiada udziały, z wyłączeniem czynności, które wykonuje w związku z pełnieniem funkcji właścicielskich.

Wskazówki dotyczące znaczenia sformułowania "usługi zarządcze wykraczające poza prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów" zawarł Trybunał Sprawiedliwości UE w kolejnych orzeczeniach z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 pomiędzy Floridienne SA i Berginvest SA a Państwem Belgijskim, z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 pomiędzy Welthgrove BV a Staatssecretaris van Financiën (Holandia), jak również z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 pomiędzy Cibo Participations SA a Directeur régional des impôts du Nord Pas-de-Calais (Francja).

W orzeczeniu w sprawie C-142/99 Trybunał stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych. Koncepcja ta została powtórzona w orzeczeniu C-102/00, w którym Trybunał Sprawiedliwości UE zajął stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu podmiotami zależnymi należy traktować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 4 (2) VI Dyrektywy jedynie w takim zakresie, w jakim obejmuje ona transakcje opodatkowane VAT na podstawie art. 2 VI Dyrektywy.

Z kolei w wyroku w sprawie C-16/00 Trybunał podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych. W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadającą ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (zob. także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w orzecznictwie TSUE wyjątek od powyższej zasady sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką, stwierdzić należy, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Jak wskazano powyżej udziały co do zasady, nie stanowią towaru, a ich przekazanie - świadczenia usług, niemniej jednak obrót udziałami rozumiany jako sprzedaż praw i obowiązków - może być uznany za usługę w rozumieniu ustawy. Jednakże, aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika (w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach jego profesjonalnej aktywności.

Z informacji zawartej we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności brokerskiej, czy też maklerskiej. Tym samym, opisana transakcja nie będzie realizowana w ramach tego typu działalności. Zainteresowany również nie świadczy, ani nie świadczył na rzecz Spółki P usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych podlegających podatkowi VAT. Ponadto, z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca zarządzał i uczestniczył w zarządzaniu Spółką P. Posiadanie udziałów Spółki P oraz Spółki I nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności Wnioskodawcy.

Jak wskazano powyżej udziały co do zasady, nie stanowią towaru, a ich przekazanie - świadczenia usług, niemniej jednak obrót udziałami rozumiany jako sprzedaż praw i obowiązków - może być uznany za usługę w rozumieniu ustawy. Jednakże, aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika (w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach jego profesjonalnej aktywności.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie będzie zachodzić żadna z przesłanek wymienionych przez TSUE w ww. orzeczeniach, która wskazywałaby na to, że transakcja wniesienia przez Wnioskodawcę udziałów Spółki P do Spółki I w zamian za udziały Spółki I będzie realizowana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Mając na względzie przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie będą spełnione przesłanki warunkujące uznanie transakcji wniesienia udziałów Spółki P do Spółki I w zamian za udziały Spółki I za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem Wnioskodawca dokonujący tych czynności nie uzyska statusu podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, pytanie nr 2 wniosku stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.