ILPP3/4512-1-168/16-5/NF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji z odliczania podatku naliczonego i z dokonywania korekt podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji z odliczania podatku naliczonego i z dokonywania korekt podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. o oświadczenie, o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"A" (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi zwolnione z podatku VAT (usługi medyczne) oraz częściowo usługi opodatkowane VAT (wynajem pomieszczeń, sterylizacja, przechowywanie zwłok).

Spółka uczestniczy w projekcie "Poprawa efektywności energetycznej poprzez termomodernizację obiektów (...)" dofinansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego EOG 2009-2014 (dalej: Projekt).

W ramach realizowanego Projektu Spółka nabywa usługi związane z termomodernizacją obiektów (budynków) Wnioskodawcy, które w znacznej części są finansowane z funduszy tego Projektu.

Ponoszone wydatki w ramach realizowanego Projektu dotyczą zarówno działalności zwolnionej z podatku VAT jak i działalności podlegającej opodatkowaniu (ok. 2-4%).

W związku z tym, że instytucja odpowiedzialna za rozliczenie projektu (Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej z siedzibą w Warszawie) (dalej: Instytucja), wymaga od Spółki złożenia oświadczenia o kosztach kwalifikowanych rzeczonej inwestycji tj. w ten sposób aby z oświadczenia wynikało, że:

W związku z powyższym procedury Instytucji nie przewidują możliwości złożenia oświadczenia w zakresie ewentualnej możliwości częściowego odliczania podatku od towarów i usług (z uwagi na stosowany współczynnik proporcji stosownie do art. 90 ustawy VAT).

Z kolei stosownie do reguły 7.6. ust. 2 dot. kosztów niekwalifikowanych, wskazują, że wydatki które nie są uznawane za kwalifikowane to m.in. VAT podlegający zwrotowi (art. 7.6. ust. 2 lit. e Regulacji w sprawie wdrażania Mechanizmu Finansowego EOG na lata 2009-2014 przyjęte przez Komitet Mechanizmu Finansowego EOG zgodnie z art. 8.8. Protokołu 38b do Umowy o EOG w dniu 13 stycznia 2011 r. (...)).

W celu zatem uproszczenia rozliczeń Spółka zamierza w ogóle nie korzystać z odliczenia podatku naliczonego z wydatków związanych z realizowanym Projektem (zaś podatek, który podlegał odliczeniu zostałby w całości skorygowany). Celem takiego działania są zarówno problemy natury proceduralnej z Instytucją, w szczególności w zakresie oświadczenia zw. z wydatkami kwalifikowanymi, jak również chęć uproszczenia rozliczeń poprzez uznanie wszystkich wydatków związanych z Projektem za wydatki kwalifikowane w związku z rezygnacją z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Spółka wskazuje ponadto, że w związku z tym, że wydatki na termomodernizację będą dotyczyły nieruchomości, Spółka nie zamierza dokonywać w przyszłości jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, w ramach korekty wieloletniej, o której mowa w art. 91 ust. 1 ust. 2 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w zakresie wydatków związanych z prowadzonym Projektem może zrezygnować z odliczania podatku naliczonego i w ogóle nie dokonywać odliczenia podatku naliczonego, jak również nie dokonywać w przyszłości jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, których celem byłby zwrot podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie wydatków związanych z prowadzonym Projektem może on zrezygnować z odliczenia podatku naliczonego, jak również nie dokonywać w przyszłości jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, których celem byłby zwrot podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Regulacja ta oparta jest na art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE, który w zdaniu wstępnym przewiduje, że: "jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić (...)".

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy VAT tworzy niezwykle istotne, kluczowe wręcz konsekwencje dla konstrukcji podatku naliczonego. Wynika z niego uprawnienie, a nie obowiązek odliczenia podatku naliczonego. Oznacza to, że podatnik, ustalając swoje zobowiązanie podatkowe, może, ale nie musi, uwzględnić kwotę podatku naliczonego. Oznacza to również, że podatnik może samodzielnie, ale jedynie w zakresie wyznaczonym wysokością podatku należnego i naliczonego, kształtować wysokość swojego zobowiązania podatkowego (por. Komentarz VAT, Michalik 2015, wyd. 11).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania (art. 91. ust. 2 ustawy VAT).

W ocenie Spółki, uwzględniając wnioskowanie a maiori od minus jeżeli prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy VAT jest wyłącznie uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem, i Spółka faktycznie nie skorzysta z tego uprawnienia, nie będzie tym bardziej zobowiązana do dokonywania korekt podatku naliczonego w ramach korekty wieloletniej stosownie do art. 91 ust. 1 i 2 ustawy VAT z uwagi na brak przedmiotu korekty (nieskorzystanie z prawa do odliczenia na podstawie faktur źródłowych).

W konsekwencji powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona z podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się (...) do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku wykorzystywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabytych towarów i usług zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Artykuł 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Ponadto, na mocy art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 91. ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi zwolnione z podatku VAT (usługi medyczne) oraz częściowo usługi opodatkowane VAT (wynajem pomieszczeń, sterylizacja, przechowywanie zwłok).

Wnioskodawca uczestniczy w projekcie "Poprawa efektywności energetycznej poprzez termomodernizację obiektów (...)" dofinansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego EOG 2009-2014.

W ramach realizowanego Projektu Spółka nabywa usługi związane z termomodernizacją obiektów (budynków), które w znacznej części są finansowane z funduszy tego Projektu.

Ponoszone wydatki w ramach realizowanego Projektu dotyczą zarówno działalności zwolnionej z podatku VAT jak i działalności podlegającej opodatkowaniu (ok. 2-4%).

W związku z tym, że instytucja odpowiedzialna za rozliczenie projektu wymaga od Spółki złożenia oświadczenia o kosztach kwalifikowanych rzeczonej inwestycji tj. w ten sposób aby z oświadczenia wynikało, że:

W związku z powyższym procedury Instytucji nie przewidują możliwości złożenia oświadczenia w zakresie ewentualnej możliwości częściowego odliczania podatku od towarów i usług (z uwagi na stosowany współczynnik proporcji stosownie do art. 90 ustawy).

W celu zatem uproszczenia rozliczeń Spółka zamierza w ogóle nie korzystać z odliczenia podatku naliczonego z wydatków związanych z realizowanym Projektem (zaś podatek, który podlegał odliczeniu zostałby w całości skorygowany). Celem takiego działania są zarówno problemy natury proceduralnej z Instytucją, w szczególności w zakresie oświadczenia zw. z wydatkami kwalifikowanymi, jak również chęć uproszczenia rozliczeń poprzez uznanie wszystkich wydatków związanych z Projektem za wydatki kwalifikowane w związku z rezygnacją z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Spółka wskazuje ponadto, że w związku z tym, że wydatki na termomodernizację będą dotyczyły nieruchomości, Spółka nie zamierza dokonywać w przyszłości jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, w ramach korekty wieloletniej, o której mowa w art. 91 ust. 1 ust. 2 ustawy VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy może zrezygnować z odliczania podatku naliczonego i w ogóle nie dokonywać odliczenia podatku naliczonego, jak również nie dokonywać w przyszłości jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, których celem byłby zwrot podatku naliczonego.

Należy wskazać, że możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie jest obowiązkiem lecz prawem podatnika. Podatnik sam dokonuje wyboru, czy chce z tego prawa skorzystać. Jeżeli chce on skorzystać z przysługującego mu prawa zobligowany jest do zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy, a w przypadku nabywania towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje - art. 90 i art. 91 ustawy.

Mając powyższe na uwadze odliczenie podatku naliczonego jest więc - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - prawem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (sjp.pwn.p) wyraz "prawo" oznacza "uprawnienia przysługujące komuś zgodnie z obowiązującymi przepisami". Podatnik wyraża wolę skorzystania z tego prawa w deklaracji podatkowej składanej dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwzględnieniem przepisów art. 90 ustawy. Wnioskodawca nie może zrezygnować z przysługującego mu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, może jednakże nie skorzystać z uprawnienia do odliczenia, czyli nie dokonać odliczenia podatku naliczonego w części związanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych, co jednakże nie zmienia faktu, że prawo to mu przysługuje.

Podsumowując, Wnioskodawca - pomimo przysługującego mu prawa - może zrezygnować z odliczania podatku naliczonego i w ogóle nie dokonywać odliczenia podatku naliczonego, jak również nie dokonywać w przyszłości jakichkolwiek korekt podatku naliczonego, których celem byłby zwrot podatku naliczonego. Niemniej jednak należy podkreślić, że zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa podatkowego Zainteresowanemu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.