ILPP3/443-99/14-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ewidencji wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ewidencji wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zmiana przepisów w dziedzinie podatku akcyzowego w zakresie dotyczącym wyrobów węglowych jaka weszła w życie 20 września 2013 r. wprowadziła obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przez pośredniczący podmiot węglowy. Ewidencja dotyczy sprzedaży wyrobów na rzecz finalnego nabywcy węglowego. Dane jakie powinna obejmować ww. ewidencja zostały spisane w art. 91a ustawy o podatku akcyzowym. Jednym z nich jest przymus podawania numerów dokumentów dostawy lub innych dokumentów używanych w jego charakterze oraz wskazania danych nabywcy

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ww. ewidencja powinna obejmować sprzedaż wyrobów węglowych objętych akcyzą.

2. Czy ww. ewidencja powinna dotyczyć sprzedaży wyrobów w ilości 200 kg gdy nie występuje dokument dostawy i gdy zazwyczaj nie są znane dane nabywcy (sprzedaż paragonowa).

Zdaniem Wnioskodawcy, ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 91a ustawy nie powinna dotyczyć sprzedaży wyrobów węglowych z naliczoną akcyzą.

Ponadto ewidencja sprzedaży wymieniona w art. 91a ww. ustawy pomija dostawy w ramach sprzedaży paragonowej.

1)

Jak czytamy w art. 91a ustawy, ewidencja sprzedaży wyrobów węglowych obejmuje transakcje dokonywane z udziałem finalnego nabywcy węglowego.

Jej treścią i na mocy zapisów § 4 ust. 1 ww. przepisu, powinny być m.in. takie dane jak: numer, data dokumentu dostawy lub innego dokumentu zastępującego.

Jednocześnie z treści ww. normy nie wynika aby te dane były podawane fakultatywnie. Brak jest bowiem zapisów mogących na to explicite wskazywać.

W efekcie dane dotyczące dokumentu dostawy są wymagane obligatoryjnie. Przy tym dodać trzeba, że wprowadzenie do obrotu prawnego dokumentu dostawy ma miejsce gdy sprzedaż do ww. odbiorców obejmuje dostawy węgla podlegające zwolnieniu z akcyzy (vide art. 31a ust. 3 ustawy) okoliczność ta zatem wprost dowodzi, że ewidencja sprzedaży odwołująca się do ww. dokumentu może dotyczyć wyłącznie dostaw zwolnionych z ww. podatku.

Jednocześnie podkreślić trzeba, że sprzedaż wyrobów węglowych z naliczoną akcyzą jest dokumentowana poprzez składanie deklaracji podatkowych AKC - w efekcie już w ten sposób pośredniczący podmiot węglowy rozlicza wspomniane dostawy. Ich dublowanie poprzez odnotowywanie tych faktów w ewidencji sprzedaży byłoby bezzasadne i pozostaje w sprzeczności z duchem reformy wprowadzonej na drodze nowelizowanej ustawy.

2)

Sprzedaż paragonowa dotyczy transakcji o niewielkiej wartości i ma zastosowanie w detalicznej dystrybucji węgla. Z tych samych też powodów zarówno pod rządami starych jak i nowych przepisów akcyzowych ww. dostawy zostały zwolnione z wymogu wystawiania dokumentu dostawy zachowując przy tym prawo do ulg podatkowych jako wielkość graniczną dla tego typu dostaw wyznaczano ilość na poziomie 200 kg.

Cechą ww. transakcji jest również anonimowość nabywcy, który odstępując od żądania wystawienia faktur, godzi się jedynie na potwierdzenie transakcji poprzez wydanie mu jedynie bezimiennego paragonu zakupu.

Przenosząc powyższe na grunt obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży w sposób nakreślony zapisem art. 91a ust. 1 ustawy, zauważyć trzeba, że taki tryb sprzedaży nie tylko uniemożliwia wskazanie danych w postaci numeru dokumentu dostawy ale również eliminuje podawanie personaliów nabywcy.

W rezultacie owe naturalne braki takiej ewidencji mogą być dość poważną anomalią zaś należy uważać ich uzupełnianie na drodze żądania podawania danych przez nabywcę w chwili wystawienia paragonu nie tylko za niezgodne z praktykami umowy o swobodzie działalności gospodarczej i ustawy o ochronie danych osobowych ale również z zamiarem ustawodawcy w dziedzinie akcyzy.

Ponadto zauważyć trzeba, że wymóg legitymowania (ustalenie tożsamości odbiorcy) obejmuje jedynie dostawy na rzecz innego pośredniczącego podmiotu węglowego i dotyczy wyłącznie określenia jego statusu (art. 96 ust. 5 ustawy).

Brak analogicznych rozwiązań przy dostawach u finalnego nabywcy węglowego kupującego wyroby węglowe w ilości 200 kg zwalnia zarówno ze szczególnych wymogów dokumentacyjnych a tym samym również powinno uwalniać od obowiązków ewidencyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752) - zwanej dalej ustawą - wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Pod poz. 19 tego załącznika został wymieniony węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN 2701.

Pod poz. 20 wyżej wskazanego załącznika został wymieniony węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych o kodzie CN 2702.

Z kolei pod poz. 21 ww. załącznika został wymieniony koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN 2704 00.

W myśl art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy - w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy - finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Na mocy art. 31a ust. 1 ustawy - zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

W myśl art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy - warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy - podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

Stosownie do art. 91a. ust. 1 ustawy - pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

W myśl art. 91 ust. 1 pkt 4 ustawy - ewidencja wyrobów węglowych powinna zwierać m.in. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie dokumentu dostawy potwierdzającego ich sprzedaż finalnemu nabywcy węglowemu.

W ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, odnotowuje się zatem tylko sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Reasumując, do ewidencji wyrobów węglowych nie wpisuje się wyrobów węglowych sprzedawanych na terenie kraju finalnemu nabywcy węglowemu z zapłaconą akcyzą oraz wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.