ILPP3/443-65/09-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka nie wytwarza energii elektrycznej we własnym zakresie lecz nabywa ją na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Nie posiada przy tym koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (dalej: Prawo energetyczne).

Dostawca opodatkowuje akcyzą dostarczaną Spółce energię elektryczną.

Część z nabywanej przez Zainteresowanego energii elektrycznej, zużywana jest przez inne podmioty, tj.:

* zlokalizowane na terenie zakładu podmioty prowadzące tam działalność gospodarczą, wynajmujące od Spółki budynki lub ich części,

* podmioty świadczące na rzecz Wnioskodawcy usługi budowlano-remontowe, zużywające należącą do niego energię elektryczną (do swoich maszyn i urządzeń) podczas świadczenia powyższych usług,

* podmiot zużywający należącą do Spółki energię elektryczną do zasilania swoich urządzeń.

Zainteresowany odsprzedaje wyżej wymienionym podmiotom energię elektryczną kalkując swoje wynagrodzenie w oparciu o ceny stosowane przez dostawcę energii elektrycznej, tj. dokonuje refakturowania kosztów energii elektrycznej bez uwzględniania swojej marży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, Spółka dokonuje czynności opodatkowane akcyzą, odsprzedając i refakturując energię elektryczną na innych nabywców końcowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, będąc nabywcą końcowym nieposiadającym koncesji na wytwarzanie, przetwarzanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo energetyczne i będąc podmiotem, który nie wyprodukował odsprzedawanej i refakturowanej na rzecz innych nabywców końcowych energii elektrycznej nie dokonuje czynności opodatkowanej akcyzą.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2009 r. o podatku akcyzowym, Spółka jest nabywcą końcowym energii elektrycznej, gdyż nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

Zainteresowany nie wytwarza przy tym energii elektrycznej we własnym zakresie, zatem nie ma tu zastosowania art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym w myśl, którego opodatkowana akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju przez podmiot, który tę energię wyprodukował.

Wnioskodawca nabywa energię elektryczną od podmiotu, który opodatkowuje akcyzą dostawę tej energii i następnie odsprzedaje podmiotom trzecim energię elektryczną w cenach stosowanych przez dostawcę energii elektrycznej, tj. zawierających akcyzę.

Gdyby Spółka, jako nabywca końcowy przy odsprzedaży innym podmiotom końcowym energii elektrycznej miała obowiązek opodatkowywać tę transakcję akcyzą to oznaczałoby to, że w tej części energia elektryczna byłaby opodatkowana podatkiem akcyzowym dwa razy.

Charakterystyczną cechą podatku akcyzowego jest to, iż jest on pobierany na jednym etapie obrotu wyrobami akcyzowymi, zatem dalsze etapy obrotu nie powinny podlegać opodatkowaniu akcyzą.

Zapis taki znajduje się w art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym oraz wynika z przepisów wspólnotowych, tj. z art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. i art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej ustawą, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot:

Zgodnie z art. 11 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Nabywcą końcowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy, jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka nie wytwarza energii elektrycznej we własnym zakresie lecz nabywa ją na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Nie posiada przy tym żadnej koncesji o której mowa w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne. Dostawca opodatkowuje akcyzą dostarczaną Spółce energię elektryczną.

Część z nabywanej przez Zainteresowanego energii elektrycznej jest następnie refakturowana bez uwzględniania marży Spółki.

Wyjaśnić zatem należy, iż cyt. powyżej art. 2 pkt 19 ustawy, jako nabywcę końcowego traktuje podmiot, który dokonuje nabycia energii elektrycznej. Równocześnie podmiot ten nie może posiadać koncesji na przesyłanie, dystrybucje lub obrót tą energią.

Zauważyć przy tym należy, iż w świetle art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy - Prawo energetyczne, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami lub energią elektryczną, z wyłączeniem obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy (...).

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jako nabywca końcowy (podmiot, który nie posiada w szczególności ww. koncesji na obrót) nie będzie dokonywał czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą, a tym samym nie można mu przypisać przymiotu podatnika akcyzy.

Zgodnie natomiast z art. 24 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie fatycznym Wnioskodawca jest nabywcą końcowym energii elektrycznej i nie będzie on zobowiązany do składania deklaracji podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.