ILPP3/443-63/10-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 12 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu parafiną - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu parafiną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył w kraju parafinę ciekłą o kodzie CN 2710 19 85 z przeznaczeniem do konfekcjonowania w opakowania o pojemności do 1 litra i sprzedaży pod nazwą handlową "Podpałka do grilla i kominka". Na mocy ustawy o podatku akcyzowym parafina ciekła jest wyrobem akcyzowym - wymieniona jest w załączniku nr 1 do ustawy, pod poz. 27 - energetycznym (art. 86 ust. 1 pkt 2).

Zainteresowany bazując na art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również zużycie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów uznał, że w trakcie konfekcjonowania parafiny ciekłej, z przeznaczeniem do zastosowania jako podpałka do grilla i kominka, powstaje obowiązek podatkowy. Stawka akcyzy wynosi 0 zł w związku z czym Wnioskodawca nie składa deklaracji podatkowych.

Zainteresowany prowadzi skład podatkowy, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego ale działalność związana z konfekcjonowaniem parafiny ciekłej odbywa się poza składem podatkowym.

Wnioskodawca na podstawie art. 16 ust. 8 powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowiska.

Ad. 1 Dla parafiny ciekłej o kodzie CN 2710 19 85 sprzedawanej jako: "Podpałka do grilla i kominka" na podstawie art. 89 ust. 2 stawka podatku akcyzowego wynosi 0 zł. Parafina ciekła jest wyrobem akcyzowym energetycznym, wykorzystywanym przez Wnioskodawcę do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. O stawce akcyzy decyduje przeznaczenie wyrobu akcyzowego - energetycznego.

Ad. 2 Ponieważ stawka akcyzy wynosi 0 zł na podstawie art. 21 ust. 3 pkt 3 ustawy podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych objętych m.in. zerową stawką akcyzy nie ma obowiązku stosowania przepisów art. 21 ust. 1 i 2 ustawy.

Ad. 3 Wnioskodawca nie ma obowiązku żądania posiadania od nabywców podpałki do grilla i kominka, oświadczeń o przeznaczeniu bowiem nazwa wyrobu wskazuje na jego zastosowanie.

Ad. 4 Na Zainteresowanym ciąży obowiązek zgłoszenia do naczelnika urzędu celnego zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wyrobów energetycznych w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia (art. 16 ust. 8 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Jak wynika z wniosku, parafinę ciekłą o kodzie CN 2710 19 85 Wnioskodawca nabył w kraju z przeznaczeniem do konfekcjonowania w opakowania o pojemności do 1 litra i jej sprzedaży pod nazwą handlową "Podpałka do grilla i kominka".

Wątpliwości Zainteresowanego w pierwszej kolejności dotyczą stawki podatku akcyzowego. Wyjaśnić zatem należy, iż produkowana podpałka do grilla o kodzie CN 2710 19 85 zawiera się w wykazie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 1 do cyt. ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie bowiem z poz. 27 tego załącznika za wyroby akcyzowe uznaje się "oleje ropy naftowej i oleje otrzymane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej nieniewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe" objęte kodem CN 2710.

Zatem podpałka do grilla klasyfikowana do kodu CN 2710 19 85 - jak trafnie zauważył Wnioskodawca - jest wyrobem akcyzowym.

Ponadto zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i ust. 3 cyt. ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Przy czym paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Natomiast paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne, w tym na paliwa opałowe, określono w art. 89 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (w przepisie tym nie określono stawki podatku akcyzowego dla wyrobów o kodzie CN 2710 19 85).

Zgodnie bowiem z art. 89 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy stawka akcyzy dla olejów smarowych o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99, wynosi 1180,00 zł/1000 litrów.

Ponieważ we wniosku wskazano, iż przedmiotem konfekcjonowania będzie parafina ciekła o kodzie CN 2710 19 85, to w przypadku gdy będzie ona przeznaczona do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych należy objąć ją stawką podatku akcyzowego określoną w art. 89 ust. 2 wynoszącą 0 zł.

Zgodnie z art. 89 ust. 2 ww. ustawy stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Wyjaśnić bowiem należy, iż wytwarzana podpałka do grilla nie jest przeznaczona na cele opałowe lub jako dodatki/domieszki do paliw opałowych (na podstawie przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami opałowymi są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych).

Ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia "cel opałowy". Dla ustalenia znaczenia tego pojęcia należy zatem posługiwać się znaczeniem potocznym tych słów. Zgodnie z definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego PWN, pojęcie "opał" oznacza to, czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania, zaś pojęcie "opałowy" to dotyczący opału, handlu opałem, służący do opalania.

Mając na uwadze powyższe definicje, stwierdzić należy, że "cel opałowy" jest spełniony w każdym przypadku, w którym zużywany wyrób energetyczny służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej służącej do ogrzewania, opalania, itp. Wykładnia literalna przepisów ustawy o podatku akcyzowym nakazuje przyjąć, iż z celem opałowym mamy do czynienia wówczas, gdy następuje proces polegający na spalaniu wyrobów energetycznych w celu wytworzenia energii cieplnej służącej do takich celów, jak np. ogrzewanie różnego rodzaju pomieszczeń, wody lub innych cieczy. Zużyciem wyrobu energetycznego na cele opałowe będzie zatem zużycie go bezpośrednio w urządzeniu grzewczym, tj. urządzeniu bezpośrednio przetwarzającym energię uzyskaną w wyniku spalania wyrobu energetycznego na energię cieplną.

Tak zakreśloną definicję pojęcia "cel opałowy", zdaniem tut. Organu, należy przenieść na przypadek Wnioskodawcy. Jednocześnie, w tym kontekście należy podkreślić, że pojęcie "podpałka", zgodnie z powoływanym wyżej słownikiem, oznacza coś co służy rozpalaniu ognia. Grill natomiast, to elektryczny piekarnik z rożnem lub rusztem albo przenośny ruszt opalany węglem drzewnym, służący do pieczenia potraw bez użycia tłuszczu.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz przytoczone definicje pojęć "opał", "podpałka" oraz "grill", stwierdzić należy, że wytwarzana przez Zainteresowanego podpałka do grilla nie jest przeznaczona do celów opałowych.

Takie stanowisko pozostaje w zgodzie z przepisami prawa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów z zakresu opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych.

Przepis art. 2 ust. 4 pkt b) tiret pierwsze dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE L03.283.51) stanowi, że przepisy tej dyrektywy nie mają zastosowania do produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania.

W myśl powyższego, na gruncie krajowych przepisów stawka akcyzy dla parafiny ciekłej o kodzie CN 2710 19 85 przeznaczonych do produkcji ww. podpałki do grilla o kodzie CN 2710 19 85, jak i stawka podatku dla wyprodukowanej przez Wnioskodawcę podpałki do grilla o kodzie CN 2710 19 85 wynosi 0 zł.

Odpowiadając na pytanie drugie Wnioskodawcy, wskazać należy na uregulowanie art. 21 ustawy, zgodnie z którym, podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

nbspnbspnbsp - za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Jednakże zgodnie z przepisem art. 21 ust. 3 pkt 3 ustawy, przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy (...).

Trafnie zatem wskazuje Zainteresowany, iż w przedstawionym przypadku nie będzie zobowiązany do wypełnienia dyspozycji wynikającej z postanowień art. 21 ust. 1 ustawy.

Odnośnie natomiast kwestii udokumentowania sprzedaży wyrobów - trzecie z ww. zagadnień - do innych celów niż opałowe lub napędowe trafnie zauważa Wnioskodawca, że nie ma obowiązku żądania posiadania od nabywców podpałki do grilla i kominka, oświadczeń o przeznaczeniu.

W niniejszym przypadku istotne jest rzeczywiste przeznaczenie wyrobu, z jakim wyrób jest produkowany lub dystrybuowany (co może wynikać z dokumentacji produkcyjnej czy handlowej np. nazwy danego wyrobu), a nie jego potencjalne przeznaczenie (możliwość użycia go przez nabywcę w innym celu niż zgodnym z ofertą).

W tej mierze zgodnie z art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wobec powyższego za dowód, że dany wyrób jest produkowany jak i oferowany przez Wnioskodawcę do określonych celów, uznać można w szczególności dokumentację produkcyjną oraz handlową, z których wynikałoby, że wyrób akcyzowy będzie oferowany do wykorzystania w określonym celu.

Dodatkowo wyjaśnić należy kwestię ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego, w drodze decyzji, wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Równocześnie w myśl art. 16 ust. 8 ustawy podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2, niebędący podmiotem zarejestrowanym w trybie ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2.

Normy te ustalane są z urzędu przez właściwego naczelnika urzędu celnego w drodze decyzji administracyjnej.

Prawidłowo więc interpretuje Wnioskodawca postanowienia art. 16 ust. 8 ustawy, który nakłada na podmioty zamierzające prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych obowiązek powiadomienia o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, przed dniem rozpoczęcia tej działalności, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.